Είδα στον ύπνο μου ένα φίδι που γελούσε.
Φίδι πραγματικό: γελούσε.
Μη φανταστείς συμβολισμούς και τα τοιαύτα- όχι.
Ενα φίδι που γελούσε.
Δεν θυμάμαι το μήκος του
Θυμάμαι μόνο ότι το δέρμα του
Είχε πάρει το χρώμα των επίπλων
Σαν αντιδάνειο της μνήμης που είχαν τα έπιπλα
Το σπίτι, ο κόσμος και η σταγόνα
Που έσταζε διαρκώς μέσα στον ύπνο μου,
Από τον θάνατο του πατέρα μου και ύστερα.
Ηξερα αμέσως ότι το φίδι που γελούσε
Ο ήχους του γέλιου του
Αυτός ο ήχος που εξαφανιζόταν όπως το φίδι
Μέσα στην ομοηχία των συριγμών
Ηταν η πραγματικότητα- δεν κοιμόμουν
Απλώς ο ύπνος μου ήταν πραγματικός,
Σαν όνειρο γεμάτο φίδια.

Κώστας Καναβούρης