Κάποτε θα ξυπνήσουμε

χωρίς ουρανό·

μια μαύρη τρύπα θα χάσκει

πάνω απ? τα κεφάλια μας

ο ήλιος θα ?ναι μια πληγή

αιμορραγούσα στα κατώφλια

ο θλιβερός νεκρός που σέρνει

το κουφάρι του στους δρόμους

τα δέντρα θάνατος πουλιών

οι θάλασσες στεγνές κηλίδες

μέσα στους καταρράχτες της σιωπής

θ? αναστενάζει ο τυφλός

δραπέτης με τις χειροπέδες.

Σωτήρης Τριβιζάς