Εκπαιδευτικές ανησυχίες

Πραγματοποιήθηκε σήμερα η ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύλλογος Νεανικής Δημοσιογραφίας “Λευτέρης Δασκαλάκης”, σε συνεργασία με την Ε.Σ.Η.Ε.Π.Η.Ν, την Ε.Λ.Μ.Ε. και το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Α/θμιας Εκπαίδευσης του Νομού Ηρακλείου Δομίνικος Θεοτκόπουλος

Παρακολουθώντας τις εργασίες της εν λόγω ημερίδας λοιπόν αναρωτήθηκα πόσα πράγματα μπορεί να διδαχτεί κανείς συμμετέχοντας στην δημιουργία ενός μαθητικού εντύπου. Η απόλυτη Σχολική Δραστηριότητα με απεριόριστες παιδαγωγικές προεκτάσεις!
Άκου τι σκέφτηκα:
Μέσα από το ρεπορτάζ, μαθαίνεις να παρατηρείς, ανακαλύπτεις αυτόπτες μάρτυρες και μαζί τους ανακαλύπτεις πως υπάρχουν πιο πολλές από μια αλήθειες! Μαθαίνεις να μην πιστεύεις ότι σου λένε με την πρώτη λοιπόν και αρχίζεις να διασταυρώνεις τις πληροφορίες. Όταν αρχίζεις να γράφεις το ρεπορτάζ σου, τότε μαθαίνεις να διαλέγεις τι από όλα που έμαθες για την ιστορία που γράφεις, αξίζει τον κόπο να αναφερθούν και τι δεν αξίζει. Μαθαίνεις δηλαδή να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα, πολύ χρήσιμη δεξιότητα αυτή για την ζωή σου. Αρχίζεις την διήγηση της ιστορίας σου και μαζί ξεκινάς να είσαι προσεχτικός πως το γράφεις και τι γράφεις ώστε να γίνει κατανοητό από τους αναγνώστες σου, που αυτή την φορά δεν θα είναι μόνο η κυρία! Προσέχεις να βάλεις σωστά τις τελείες, τα κόμματα, τα εισαγωγικά, τα θαυμαστικά, να χωρίσεις παραγράφους, να μην έχεις ορθογραφικά λάθη γιατί το γραπτό σου αυτόματα χάνει το κύρος του… Μαθαίνεις να παίρνεις την ευθύνη των όσων λες. Να μην φοβάσαι να πεις την αλήθεια. Την αντικειμενική όμως. Όχι εκείνη που έχεις εσύ στο μυαλό σου… Αποκτάς με λίγα λόγια Κρητική Σκέψη! Το κυρίαρχο ζητούμενο στην εκπαιδευτική διαδικασία!

Μέσα από τη συνέντευξη τι αποκτάς; Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις ποιος από όλους τους ανθρώπους που γνωρίζεις, αξίζει να του πάρεις συνέντευξη. Μαθαίνεις να κάνεις εύστοχες ερωτήσεις. Να είσαι περίεργος να ρωτήσεις και να μάθεις πληροφορίες. Μαθαίνεις να ακούς! Να παρατηρείς να συζητάς!

Δεν πρόλαβα να σκεφτώ περισσότερα διότι οι μαθητές και δάσκαλοι τους, μου επιβεβαίωσαν όλα τα παραπάνω με τον καλύτερο τρόπο, μέσα από τα δικά τους μαθητικά έντυπα. Όλα ήταν ένα κι ένα! Θα προσπαθήσουμε κι εμείς φέτος! Ανυπομονώ να μας επισκεφτεί και στο Σχολείο μας η κα Ελίνα Φαρσάρη δημοσιογράφος, χρόνια στο εκπαιδευτικό ρεπορτάζ, να μας μιλήσει για την δουλειά της!

Νεότερα σύντομα!

Οι διαφημίσεις που φτιάξαμε σήμερα στο πλαίσιο της ενότητας διατροφή ήταν χρωματιστές, πειστικές, ενημερωτικές! Οι μικροί μου διαφημιστές δεν είχαν να ζηλέψουν σε τίποτα τους επαγγελματίες του είδους! “Μάθε τέχνη κι άστηνε…” 🙂

Από φέτος έχουμε στο σχολείο μας μια εξαιρετική συνάδελφο, που εκτός από καλή δασκάλα είναι και καλή διατροφολόγος. Σήμερα στο πλαίσιο της ενότητας διατροφή στο μάθημα της γλώσσας, Η Μαρία Γάσπαρη, μίλησε στα παιδιά για την ισορροπημένη Κρητική διατροφή, την αξία της, αλλά και τις διατροφικές διαταραχές και τις συνέπειες; τους στην ζωή μας! Ήταν τόσο κατατοπιστική και αναλυτική που όλα τα παιδιά μπήκαν στο νόημα! Κι εμείς οι μεγάλοι μάθαμε πολλά διατροφικά λάθη που κάνουμε καθημερινά! Μαρία σ΄ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!

Διατροφή – ενδοσχολική επιμόρφωση

Οι Γιατροί χωρίς σύνορα ονόμασαν έτσι την οργάνωσή τους γιατί δεν βάζουν σύνορα στο ποιον θα βοηθήσουν. Βοηθούν όποιον έχει ανάγκη ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων, ανεξαρτήτου καταγωγής.

Σήμερα μας επισκέφθηκε στο σχολείο μας (το 1ο Δημοτικό Σχολείο Νέας Αλικαρνασσού Ηρακλείου Κρήτης) μια ομάδα της εθελοντικής αυτής οργάνωσης. Η επίσκεψή τους έγινε στο πλαίσιο της διοργάνωσης σχετικού προγράμματος του γραφείου Σχολικών Δραστηριοτήτων της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης του Νομού Ηρακλείου.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η διάθεση προσφοράς αυτών των ανθρώπων και πολύ δύσκολο το έργο τους.
Η αμοιβή τους τεράστια, αλλά όχι σε χρήματα. Τα πρόσωπά τους ήρεμα και χαμογελαστά… Το βλέμμα τους όλο πληρότητα. Πραγματικό μάθημα ζωής!

Πολύ συγκινητικές οι ιστορίες που μας διηγήθηκαν για τον μικρό που ήταν έτοιμος να πεθάνει κι όμως τα κατάφερε να επιβιώσει μετά από τη δική τους ουσιαστική παρέμβαση!
Όπως και η ιστορία του μικρού Πεπίτο (τον βάφτισε έτσι άτυπα ή μαία που τον βοήθησε να γεννηθεί, η οποί ήταν Ισπανίδα), που γεννήθηκε 800 γραμμάρια, τόσο μικροσκοπικός και αδύναμος.
Θερμοκοιτίδα εκεί ούτε στην φαντασία τους δεν υπήρχε. Δημιούργησαν λοιπόν μια αυτοσχέδια θερμοκοιτίδα με χαρτόκουτο που του έβαλαν μέσα πλαστικά μπουκάλια με χλιαρό νερό. Τον τάιζαν με σωληνάκια και κατάφεραν να τον μεγαλώσουν μέχρι που άρχισε να κάνει μόνος του κινήσεις θηλασμού, οπότε κι άρχισε να πίνει το γαλατάκι της μαμάς του. Όμως οι συνθήκες σκληρές εκτός νοσοκομείου και η επιβίωση έγινε αδύνατη μετά την απομάκρυνση του από αυτό.

Είδαμε σε βίντεο και φωτογραφίες παιδιά σκελετωμένα από την ασιτία και την έλλειψη νερού. Σπίτια από καλάμια και πλαστικό. Νοσοκομεία που μόνο στο όνομα θυμίζουν νοσοκομείο. Σχολεία ανύπαρκτα!
Το μόνο που υπάρχει σε πληθώρα σε αυτές τις περιοχές είναι τα κουνούπια που μεταφέρουν μικρόβια από τον ένα άνθρωπο στον άλλο. Αρρώστιες, εξαφανισμένες χρόνια από τις δυτικές χώρες, όπως η Ιλαρά, μπορεί και να αποβούν μοιραίες για την ζωή των παιδιών εκεί!
Και να σκεφτείς πως με 25 ευρώ μπορούν να εμβολιαστούν για την ιλαρά 17 παιδιά!

Οι αριθμοί των ανθρώπων που έχουν την ανάγκη τους, την ανάγκη μας, απίστευτοι! 190.000.000 εκατομμύρια! Ασύλληπτος αριθμός όχι μόνο για τα μικρά παιδιά αλλά και για μας τους μεγάλους!

Σ αυτόν τον χάρτη φαίνονται οι χώρες στις οποίες πραγματοποιούν αποστολές. http://www.msf.gr/countries

Εδώ υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον διαδραστικό παιχνίδι που σε βάζει για λίγο στο κλίμα. http://www.msf.gr/playandlearn/

Κι εδώ είναι το πρόγραμμά τους για όσο βρίσκονται στην πόλη μας. http://www.msf.gr/cwb/heraklion

Αξίζει να τους συναντήσετε!

Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να μετατρέψουν το μειονέκτημα που έχουν σε πλεονέκτημα.
Αν πάρουμε σαν δεδομένο πως κανείς δεν είναι τέλειος τότε θα δεχτούμε πως όλοι μας έχουμε έστω κι ένα μειονέκτημα.
Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να ζούμε άνετα μαζί του. Τα παιδιά όμως το βιώνουν βασανιστικά. Το βλέπουν σαν ένα βουνό που είναι έτοιμο να τους πλακώσει.
Είναι χρέος μας νομίζω να παρατηρήσουμε «το ράγισμα» στο δοχείο όπως έκανε η ηλικιωμένη κυρία της παρακάτω κινέζικης ιστορίας.
Και τότε είναι στο χέρι μας αν θα πετάξουμε το δοχείο στα αζήτητα ή θα το κάνουμε χρήσιμο και περιζήτητο!

Το ραγισμένο δοχείο (Κινέζικος μύθος)
Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχία κάπου
στην Κίνα, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία
κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό
ρυάκι με δύο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα
μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους
ώμους της.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα
όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς
διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη
στάθμη του νερού έως τη μέση. Έτσι για δύο ολόκληρα
χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο
ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.

Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που
εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον
οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν
δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά
απο αυτά που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή
και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.

“Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου
ζητήσω συγγνώμη!”
“Μα γιατί;” ρώτησε η γριά. “Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;”

“Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω
της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!”

Η γυναίκα χαμογέλασε:
“Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι
υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη
μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την
εκμεταλλεύτηκα.” “Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και
εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα
τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα
τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου!”

Σας έχει τύχει ποτέ  μαθητής του οποίου οι γονείς να ορκίζονται  πως κάθε μέρα διαβάζει στο σπίτι περισσότερο από 4 ώρες και να σας είναι αδύνατο να το πιστέψετε επειδή η απόδοσή του είναι κάτω του μετρίου;

Σας έχει τύχει ποτέ το ίδιο σας το παιδί να διαβάζει για ώρες και οι βαθμοί του να είναι απογοητευτικοί;

Επειδή εμένα μου έχουν συμβεί και τα δυο. Κι επειδή είμαι εντελώς σίγουρη πως οι γονείς δεν λένε ψέματα, πράγματι το παιδί τους κάθεται ακίνητο πάνω από το βιβλίο πολλές ώρες,  αναρωτήθηκα τι φταίει.

Όχι δεν μιλάμε για παιδιά που έχουν ούτως ή άλλως διαγνωσμένες ή μη μαθησιακές δυσκολίες.

Μιλάμε για παιδιά που δεν έχουν κανένα πρόβλημα απλά ο τρόπος που διαβάζουν δεν είναι σωστός ή δεν οργανώνουν σωστά  το χρόνο τους, ή … υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που ίσως προκαλούν αυτήν την ανισότητα στα ποσά χρόνος και απόδοση.

Βρήκα πολύ χρήσιμες τις συμβουλές αυτού του διαδικτυακού σεμιναρίου και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας μιας και σε λίγο ξεκινάμε όλοι μας τη νέα σχολική χρονιά.

Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά ας μη ξεχνάμε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!

Καλό είναι να μην το δούμε μόνοι μας. Ας το δούμε με τα παιδιά μας αλλά και όποιον άλλον ενήλικα εμπλέκεται στην μελέτη του παιδιού. Είναι λίγο μεγάλο αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Μια εβδομάδα μας έμεινε πριν το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς. Μια χρονιά με πολλές δυσκολίες, που όμως όλοι μαζί με τους συναδέλφους μου και τους μαθητές μας προσπαθήσαμε και  καταφέραμε να προσπεράσουμε. Διασκεδάσαμε, συγκινηθήκαμε, ίσως και να δυσκολευτήκαμε κάποιες φορές. Αλλά ποτέ δεν τα παρατήσαμε. Η δύναμη της ομάδας που δημιουργήσαμε ήταν πιο ισχυρή από όποιες δυσκολίες.

Τ αποτελέσματα  της δουλειάς μας είναι εμφανή. Σας περιμένουμε να έρθετε για να περάσουμε μαζί τις τελευταίες μέρες αυτής της σχολικής χρονιάς.

Την Τετάρτη το απόγευμα δίνουμε αίμα συμμετέχοντας έτσι στην εθελοντική αιμοδοσία που διοργανώνεται στο σχολείο μας από την εθελοντική ομάδα “αιματοκρήτης”  και το σύλλογο διδασκόντων, γονέων και κηδεμόνων του σχολείου μας.

Η αιμοδοσία θα ξεκινήσει στις 16.30 το απόγευμα με θεατρικό παιχνίδι από τα παιδιά της Ε΄τάξης.  Θα διαρκέσει ως τις 19.00.

Μην ξεχνάτε πως δίνοντας λίγο αίμα από αυτό που μας περισσεύει μπορεί να σώσουμε μια ζωή.

Σας περιμένουμε!!