Μειονεκτήματα – πλεονεκτήματα 1 – 0

Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να μετατρέψουν το μειονέκτημα που έχουν σε πλεονέκτημα.
Αν πάρουμε σαν δεδομένο πως κανείς δεν είναι τέλειος τότε θα δεχτούμε πως όλοι μας έχουμε έστω κι ένα μειονέκτημα.
Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε να ζούμε άνετα μαζί του. Τα παιδιά όμως το βιώνουν βασανιστικά. Το βλέπουν σαν ένα βουνό που είναι έτοιμο να τους πλακώσει.
Είναι χρέος μας νομίζω να παρατηρήσουμε «το ράγισμα» στο δοχείο όπως έκανε η ηλικιωμένη κυρία της παρακάτω κινέζικης ιστορίας.
Και τότε είναι στο χέρι μας αν θα πετάξουμε το δοχείο στα αζήτητα ή θα το κάνουμε χρήσιμο και περιζήτητο!

Το ραγισμένο δοχείο (Κινέζικος μύθος)
Πριν πολλά χρόνια, σε μια επαρχία κάπου
στην Κίνα, ζούσε μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία
κουβαλούσε καθημερινά νερό από ένα μακρινό
ρυάκι με δύο μεγάλα δοχεία περασμένα σε ένα
μακρύ ξύλινο κοντάρι το οποίο στήριζε στους
ώμους της.

Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα
όλη την ποσότητα νερού που μπορούσε να χωρέσει.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς
διαδρομής, από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε με τη
στάθμη του νερού έως τη μέση. Έτσι για δύο ολόκληρα
χρόνια η γυναίκα κουβαλούσε καθημερινά μόνο
ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.

Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που
εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον
οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν
δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά
απο αυτά που έπρεπε κι ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή
και αποφάσισε να μιλήσει στην ηλικιωμένη γυναίκα.

“Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου
ζητήσω συγγνώμη!”
“Μα γιατί;” ρώτησε η γριά. “Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;”

“Ε, να ! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω
της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!”

Η γυναίκα χαμογέλασε:
“Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι
υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη
μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την
εκμεταλλεύτηκα.” “Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και
εσύ τους πότιζες. Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και τα
τοποθετώ το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ δεν θα είχα
τόση ομορφιά να στολίζει το σπιτικό μου!”

Αφήστε μια απάντηση