Βιωματικές Δράσεις

Actionaid: Παγκόσμια εβδομάδα δράσης για την εκπαίδευση

Δημοσιεύθηκε την 30 Απριλίου 2015 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

Παγκόσμια εβδομάδα δράσης για την εκπαίδευση.

Πρόκειται για μια εβδομάδα γεμάτη δράσεις μαθητών, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε άνοιξη κυρίως από σχολεία, σε πάνω από 100 χώρες στον κόσμο. Κατά την εβδομάδα αυτή τα παιδιά υπενθυμίζουν με δημιουργικούς τρόπους στους ηγέτες του κόσμου τις δεσμεύσεις τους σχετικά με την εκπαίδευση και στέλνουν το μήνυμα για την ουσιαστική καταχώρηση του δικαιώματος πρόσβασης στην εκπαίδευση κάθε παιδιού. Πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως παίρνουν μέρος κάθε χρόνο σ’ αυτές τις δράσεις.

Με την καθοδήγηση των καθηγητριών μας Σοφίας Χαριτοπούλου και Ειρήνης Παξιμαδάκη, αδράξαμε την ευκαιρία εμείς, οι μαθητές της Α΄λυκείου του ΓΕΛ Κάτω Μηλιάς, να στείλουμε το δικό μας μήνυμα για την πρόοδο στον τομέα της εκπαίδευσης. Η δράση μας ήταν να επιλέξουμε, να ζωγραφίσουμε, να διακοσμήσουμε και να αποτυπώσουμε μια λέξη, η οποία θα συμπλήρωνε τη φράση: ” θέλουμε εκπαίδευση που να………….”. Καταλήξαμε στη λέξη “ελευθερώνει” και στη συνέχεια τη ζωγραφίσαμε και την αποτυπώσαμε σ΄ένα χαρτόνι.

Επίσης μέσα από τη δράση αυτή γνωρίσαμε τα προβλήματα των παιδιών που ζουν σε φτωχές χώρες του πλανήτη και σκεφτήκαμε τι θα μπρούσε να γίνει ώστε όλα τα παιδιά του κόσμου να μπορούν να πηγαίνουν σχολείο.

Ο πόθος μας είναι να ληφθούν άμεσα κι αποφασιστικά βήματα ώστε τα 58 εκατομμύρια παιδιά που βρίσκονται εκτός Δημοτικού σχολείου να μπορούν να πάνε σχολείο.

Ευχόμαστε να είναι η λέξη μας καλοτάξιδη!

Οι μαθητές/τριες του Α1 και Α2

http://actionaideducation.tumblr.com/?soc_src=mail&soc_trk=ma

Actionaid, Άρθρα, Βιωματικές Δράσεις

ACTIONAID: Στείλτε Όλους τους Φίλους μου Σχολείο

Δημοσιεύθηκε την 27 Μαΐου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

της Ελένης Παπαδημητρίου (Α2)

Στις 4 -10 Μαιου 2014 (παγκοσμια εβδομαδαδρασης για την εκπαιδευση) ασχοληθηκαμε με την ActionAid. Προκειται για μια διεθνή μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση με στόχο την καταπολέμηση της φτώχειας και της ανισότητας ανα την υφήλιο.

Παραλάβαμε το υλικό, μελετήσαμε τις προτεινόμενες ιστορίες και τα κείμενα και επιλέξαμε με ποια θα εργαστούμε. Κατά τη διαρκεια αυτής της εβδομάδας αφιερώσαμε όσο χρόνο χρειαζόταν για τη μελέτη των μαρτυριών και προχωρήσαμε στη δημιουργία των χάρτινων ή ανθρώπινων αλυσίδων. Ειδικότερα, χρησιμοποιήσαμε περιγράμματα με χάρτινα ανθρωπάκια, τα κόψαμε, τα μοιράσαμε σε όλα τα παιδιά. Γρἀψαμε μηνύματα σχετικά με το δικαίωμα στην εκπαίδευση. έπειτα τα χρωματίσαμε ή τα διακοσμήσαμε με ό,τι υλικα θέλαμε. Τα ενώσαμε και κάναμε μια χάρτινη αλυσίδα. Εργαστήκαμε συλλογικά για έναν ιερό σκοπό.

Είναι γνωστο ότι η ActionAid ξεκίνησε από τη Μεγάλη Βρετανία, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ως μια καθαρά φιλανθρωπική οργάνωση. Ειχε 88 υποστηρικτές που έγιναν ανάδοχοι σε 88 παιδιά στην Ινδία και την Κένυα. Αρχικά η δουλειά της επικεντρώθηκε στην παροχή υλικής βοήθειας, όπως νερό, τροφή και είδη πρώτης ανάγκης, καθώς και στην εξασφάλιση εκπαίδευσης για τα παιδιά. Στην πορεία έγινε φανερό ότι το να παρέχει μόνο είδη πρώτης ανάγκης, ανακουφίζει το πρόβλημα μόνο προσωρινά, ενώ δεν αντιμετωπίζει τις πραγματικές αίτιες της φτώχειας,της άνισης κατανομής δύναμης και πόρων.

Στην Ελλάδα λειτουργεί από το 1998, αρχικά μέσω του προγράμματος Αναδοχής Παιδιού. Σταδιακά, συμπεριέλαβε στις δράσεις της εκπαιδευτικά προγράμματα,εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για το παγκόσμιο πρόβλημα της φτώχειας και τις αιτίες που το προκαλούν.

Η ActionAid αποτελεί μια μοναδική συνεργασία ανθρώπων που αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα έχουν αρκετή τροφή, πόσιμο νερό, εκπαίδευση και έναν ενεργό ρόλο στην κοινωνία. Με τη στήριξη χιλιάδων απορων και αδυναμων πολιτών του κόσμου, ασκεί πίεση στα διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων ώστε να αναθεωρηθούν ισοπεδωτικες αποφάσεις και πρακτικές εναντιον των υποαναπτυκτων περιοχων. Επιπλεον, η ομαδα activistas είναι το παγκοσμιο δικτυο νεων και φοιτητων που υποστηριζει ενεργα τις εκστρατειες της οργανωσης.

Σαφώς, η Actionaid αποτελεί παρ;aδειγμα φιλανθρωπίαςς, αλληλεγγύης και φιλαλληλίας για όλους. Συνιστά καθολικό ηθικό χρέος η ανιδιοτελής προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Οι οικονομικά ισχυρότεροι οφείλουν να συνδράμουν περισσότερο χρηματικά, ενώ οι ασθενέστεροι μπορούν να συνεισφέρουν με εθελοντικές εργασίες. Είναι ανώφελο να αδρανούμε και να παθητικοποιούμαστε σ’ έναν κοσμο οπου κυριαρχούν οι κοινωνικές ανισότητες και ο ανθρώπινος πόνος. Ο εθελοντισμός που πρεσβεύει η Actionaid μας βοηθάει ενώ βοηθάμε και μετατρέπει το εγώ σε εμείς.

Βιωματικές Δράσεις, Εκδηλώσεις, Σχολικός Εκφοβισμός

Ενδοσχολική βία

Δημοσιεύθηκε την 14 Μαΐου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

της Ελένης Κούρτη, Α2

Την Πέμπτη 08-05-2014 πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας μία εκδήλωση για την ενδοσχολική βία, η οποία αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα της σχολικής ζωής που μας αφορά όλους, καθηγητές, μαθητές, γονείς. Οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις και η αποδοχή ή μη της διαφορετικότητας είναι πολύπλοκα ζητήματα που αφορούν τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους.

Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο πρόβλημα που απασχόλησε την ομάδα-τάξη μας και δημιούργησε εντάσεις και ρωγμές στις σχέσεις των μελών της ήταν η λεκτική παρενόχληση. Η λεκτική βία στα παιδιά είναι οι προσβολές και τα άσχημα λόγια που σύμφωνα με ειδικούς μπορεί να οδηγήσουν σε κατάθλιψη ή προβλήματα συμπεριφοράς στην εφηβική ,κυρίως, ηλικία. Είναι γεγονός ότι τα λόγια απαξίωσης προς τα παιδιά είναι σαν χειροδικία και κρίνεται αναγκαίο να προσέχουμε όσα λέμε στους γύρω μας, γιατί μπορεί να τους πληγώσουμε αφάνταστα! Κάθε μέρος της σχολικής κοινότητας έχει ρόλο και ευθύνη για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού. Ο βαθμός εμπλοκής κάθε μέλους, σχετίζεται τόσο με την ιδιότητά του, όσο και με τη σοβαρότητα, τη συχνότητα και την ένταση του περιστατικού εκφοβισμού. Ωστόσο, θα πρέπει όλοι να συνεργαστούν σε ένα πλαίσιο παράλληλων δράσεων, διότι, η αιτιολογία του εκφοβισμού είναι πολυπαραγοντική και η αντιμετώπισή του κρίνεται πολυεπίπεδη.

Στόχος αυτής της εκδήλωσης εκτός από την ενημέρωση των μαθητών για την επικινδυνότητα του προβλήματος ήταν και η ευαισθητοποίηση τους όσον αφορά το φαινόμενο αυτό. Η ομάδα των μαθητών της Α’ τάξης και οι υπεύθυνοι καθηγητές, Σοφία Χαριτοπούλου, Μαρία Πλήκα και η κοινωνική λειτουργός του σχολείου μας Βασιλική Τζήκα, που εργάστηκαν για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης αντιμετώπισαν το φαινόμενο του ενδοσχολικού εκφοβισμού με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Ιδιαίτερη συμβολή στην διεξαγωγή αυτής της εκδήλωσης είχαν οι εικόνες, τα βίντεο, η έρευνα των μαθητών και οι βιωματικές δράσεις. Δεν υπήρξαν υπερβολές, ούτε ανεδαφικά επιχειρήματα! Όσα ειπώθηκαν υποστηρίζουν αλήθειες, όσο πικρές και σκληρές κι αν είναι. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φορτισμένο και πολλοί έδειχναν προβληματισμένοι. Ίσως, η δράση αυτή κατάφερε να βοηθήσει κάποιους να βγουν από το αδιέξοδο.

σχολικος εκφοβισμος from Eirini Paximadaki

Βιωματικές Δράσεις, Εκδηλώσεις

”Πώς θα ‘ναι, άραγε, να είσαι τυφλός;”

Δημοσιεύθηκε την 13 Μαΐου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

”Πώς θα ‘ναι, άραγε, να είσαι τυφλός;” της Μερόπης Χασιακή( Β2)

ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

”Πώς θα ‘ναι, άραγε, να είσαι τυφλός;’‘ αναρωτήθηκα καθώς έκλεινα τα μάτια μου.
Η απάντηση ήρθε δευτερόλεπτα αργότερα. Πηχτό σκοτάδι κάλυψε τα μάτια μου. Αυτομάτως κοκάλωσα λες και μου ‘βαλαν βαρίδια στα πόδια. Προσπαθούσα να προσανατολιστώ με βάση την ακοή και την αφή. Δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου εύκολο.

Όλα αυτά έγιναν την Πέμπτη 8 Απριλίου που διοργανώθηκε μία ιδιαίτερη δράση στο σχολείο μας .Η ιδέα ενός βιωματικού και άκρως ενδιαφέροντος παιχνιδιού με αφορμή την παγκόσμια εβδομάδα παιδιών με αναπηρίες! Σκοπός του παιχνιδιού ήταν να οδηγήσουν οι πρώτοι τους δεύτερους μέσα από μία διαδρομή που θα μας έδειχνε τις δυσκολίες που η τύφλωση προκαλεί στην καθημερινή μετακίνηση. Αυτό που το δυσκόλευε ακόμη περισσότερο ήταν πως ο συνοδός σου ήταν κωφάλαλος. Πώς άραγε ζουν αυτοί οι άνθρωποι;

Από αυτή την δοκιμασία κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να έχεις εμπιστοσύνη ακόμη και στον πιο κοντινό σου άνθρωπο. Αισθανόμουν σαν φυλακισμένη! Δίσταζα να κάνω το κάθε βήμα και συνεχώς είχα τα χέρια μου απλωμένα μπροστά.

Κάτι επίσης πολύ ενδιαφέρον ήταν το πώς θα καταφέρναμε να συνεννοηθούμε,αφού εγώ σαν τυφλή δεν μπορούσα να δω τα νοήματα αλλά και η συνοδός μου να μου μιλήσει. Παρά τις δυσκολίες πιστεύω πως τα πήγαμε πολύ καλά, αφού την καταλάβαινα.

Είναι περίεργο να θέλεις να δεις αν εκεί που βρίσκεσαι έχει λιακάδα ή αν βρίσκεται μπροστά σου ένας δρόμος με δεντράκια στο πλάι. Από την άλλη είναι το ίδιο δύσκολο να έχεις τόσα να πεις και να μην μπορείς να τα εκφράσεις.

Ήταν απίστευτο! Τόσην ώρα είχα τελείως άλλη εντύπωση για το πού βρισκόμουν μέσα στη μεγάλη αίθουσα! Αστείο αλλά και σοκαριστικό ταυτόχρονα. Όχι μόνο γιατί συνειδητοποίησα το ρόλο της όρασης, ως αίσθησης που όλοι θεωρούμε δεδομένη, αλλά και γιατί αναλογίστηκα ότι παιδιά με πρόβλημα όρασης δεν πρόκειται ποτέ να νιώσουν την ανακούφιση που ένιωσα όταν άνοιξα εγώ τα μάτια μου!

Μερόπη Χασιακή Β2

Άρθρα, Βιωματικές Δράσεις

Παγκόσμια εβδομάδα παιδιών με αναπηρίες

Δημοσιεύθηκε την 13 Μαΐου 2014 από ΓΕΛ ΚΑΤΩ ΜΗΛΙΑΣ

“Ο τυφλός και ο μουγγός”

της Σοφίας Παπαδημητρίου (Β2)

Η πρώτη εβδομάδα του Μάη φέτος ήταν αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία, τα οποία βιώνουν κάτι διαφορετικό και σαφώς πιο δύσκολο. Αυτό όμως δεν στέκεται εμπόδιο μπροστά στην ευτυχία της ζωής. Έτσι, κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών μας δόθηκε η ευκαιρία να συμμετάσχουμε σε ένα βιωματικό παιχνίδι που πραγματοποιήθηκε μέσα στο σχολικό χώρο με την καθοδήγηση της κοινωνικού λειτουργού, Βασιλικής Τζήκα, και τη συνεργασία δύο καθηγητριών μας, της κ. Παξιμαδάκη Ειρήνης και της κ. Χαριτοπούλου Σοφίας. Αρχικά χωριστήκαμε σε ζευγάρια. Στη συνέχεια ο ένας από τους δύο κρατούσε τα μάτια του κλειστά κάνοντας τον τυφλό και ο άλλος που έκανε τον μουγγό, τον οδηγούσε προσεκτικά μέσα στην αίθουσα, ώστε να μην χτυπήσει πουθενά. Έπειτα με σήμα της κοινωνικού λειτουργού αλλάζαμε ρόλους. Κατά τη διαδικασία του παιχνιδιού μπορούσε να μιλήσει μόνο ο «τυφλός» μαθητής, ενώ ο μαθητής που έκανε το μουγγό προσπαθούσε να βρει ένα τρόπο επικοινωνίας.

Οι περισσότεροι δυσκολεύονταν στο ρόλο του τυφλού να κρατήσουν τα μάτια τους κλειστά για πολλή ώρα σε σχέση με το μουγγό που τους ήταν πιο εύκολο να μη μιλήσουν. Αφού τελείωσε το παιχνίδι κάναμε μία συζήτηση για το πώς αισθανθήκαμε σε κάθε ρόλο.

Η ενσυναίσθηση είναι η ικανότητα να «μπαίνει» κάποιος στη θέση του άλλου και να μπορεί να κατανοεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα του.

Τα συναισθήματά μας ήταν απίστευτα, γιατί συνειδητοποιήσαμε πώς πραγματικά νιώθουν τα άτομα αυτά και πως δεν πρέπει να τα υποτιμάμε σε καμία περίπτωση. Σε όλους μας υπήρξε πιο δύσκολος ο ρόλος του τυφλού, διότι δεν νιώθαμε αρκετά την ασφάλεια που θα χρειαζόμασταν ώστε να εμπιστευτούμε κάποιον. Ακόμα και το συμμαθητή μας που τον γνωρίζουμε χρόνια δεν του έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Από την άλλη ο ρόλος του μουγγού ήταν λιγότερο δύσκολος, γιατί έπρεπε απλά να βρούμε ένα τρόπο, έτσι ώστε να δώσουμε στον τυφλό να καταλάβει, αυτά που θέλαμε να του πούμε. Ουσιαστικά οι στόχοι του παιχνιδιού ήταν η ευσυναίσθηση, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η έκφραση συναισθημάτων και η μετάδοση μηνυμάτων με τη γλώσσα του σώματος. Ήταν μια πάρα πολύ όμορφη εμπειρία και καταλάβαμε πως αυτοί οι άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ στη ζωή, χρειάζονται ασφάλεια και προπάντων ένα χέρι βοηθείας.