Όλγα Κούβαρου (Β1)
Με αφορμή την τετραήμερη εκδρομή που πραγματοποίησε το σχολείο μας, με προορισμό την Αλεξανδρούπολη-Κομοτηνή-Ξάνθη, επισκεφτήκαμε το Μουσείο Μετάξης στο Σουφλί.
Το μουσείο στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτήριο του 1886 που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης του Σουφλίου, το οποίο αναπαλαιώθηκε και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2008. Εκεί παρακολουθήσαμε ένα βίντεο σχετικό με τον τρόπο παραγωγής του μεταξιού και τους τρόπους με τους οποίους φέρει όλα αυτά τα χρώματα.Η κατεργασία μέχρι να έχουμε το τελικό μεταξωτό ύφασμα διακρίνεται σε πολυάριθμα στάδια: τη σηροτροφία, την αναπήνιση, την κλώση, τη βαφή, το φινίρισμα.
Ακόμη μάθαμε ότι το μετάξι είναι μείγμα δύο πρωτεϊνών. Η μία από αυτές ονομάζεται φιβροϊνη, αποτελεί το 75% της ίνας και βρίσκεται στο κέντρο της. Η άλλη ονομάζεται σερικίνη ή μεταξόκολλα, αποτελεί το 25% και περιβάλλει τη φιβροϊνη. H φυσική ίνα στο μικροσκόπιο φαίνεται ανώμαλη και τραχεία στην επιφάνεια, με εγκάρσια τομή σχήματος έλλειψης. Μετά την απομάκρυνση της σερικίνης, η ίνα φαίνεται λεία σαν διαφανής ράβδος και η διατομή της δεν είναι ομοιόμορφη σε όλο της το μήκος. Αυτό που προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση σε όλους μας είναι ότι η ποιότητα του μεταξιού συνδέεται με το θάνατο της χρυσαλίδας, το τελικό στάδιο μεταμόρφωσης του μεταξοσκώληκα. Αν αυτή καταφέρει να ζήσει και βγει από το κουκούλι, η κλωστή κόβεται και χάνει την ποιότητά της. Έτσι σ΄ αυτό το στάδιο τα κουκούλια οδηγούνται σε φούρνους όπου η χρυσαλίδα βρίσκει άδοξο τέλος.
Στην Ευρώπη το μετάξι εισάχθηκε για πρώτη φορά στο Βυζάντιο στα χρόνια της βασιλείας του Ιουστινιανού, όταν δύο καλόγεροι, γυρνώντας από μια ιεραποστολική περιοδεία στην Κίνα το 554 μ.Χ., έφεραν μαζί τους κουκούλια μέταξας κρυμμένα στα ραβδιά τους, γιατί απαγορευόταν η εξαγωγή τους.
Το μουσείο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, μάθαμε πολλά για το μετάξι που ούτε είχαμε φανταστεί ότι μπορεί να συμβαίνουν… Σας το συστήνουμε ανεπιφύλακτα…
