Β΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 

Α΄και Β΄ σκηνή 

Σχολιασμός β΄ επεισοδίου –  1ης σκηνής 

Διαδραστικό σχολικό βιβλίο 

Μαινάδα

   Οι Μαινάδες ήταν γυναικείες θεότητες , ακόλουθες του θεού Διονύσου και τιμωροί όσων πιστών δεν τον τιμούσαν. Λέγεται πως αυτές θανάτωσαν με φρικτό θάνατο τον Ορφέα και τον Πενθέα όταν αυτοί αντιτάχθηκαν στη λατρεία του θεού.     Περιφέρονταν στα όρη και λάτρευαν το Διόνυσο βγάζοντας κραυγές. Συνοδεύονταν από άγρια θηρία ή παρουσιάζονταν περιτυλιγμένες  με φίδια.  Είχαν μεγάλη δύναμη, μπορούσαν να ξεριζώνουν δέντρα  και να σκοτώνουν άγρια θηρία .

Η Εκάτη 

   Θεά  της μαγικής τέχνης και σύζυγος του Άδη. Αναφέρεται και ως μάρτυρας της αρπαγής της Περσεφόνης και βοηθός της Δήμητρας να την βρει αλλά και ως ακόλουθος της Περσεφόνης. Βοηθά τους πολεμιστές στον πόλεμο και τους βασιλείς στην απονομή της δικαιοσύνης. Φέρνει τιμές στους αθλητικούς αγώνες, παραστέκεται στους κυνηγούς και τους ψαράδες και μαζί με τον Ερμή, προστατεύει τα κοπάδια. Το ιερό ζώο της ήταν ο σκύλος και γι’ αυτό θυσίαζαν προς τιμήν της μαύρα σκυλιά.    Στα αγάλματα συχνά απεικονιζόταν με τρεις μορφές ως πανίσχυρη Κυρία των τριών βασιλείων: γης, ουρανού και θάλασσας. Επίσης παριστάνεται να κρατά δάδα και να ακολουθείται από σκύλους και από τη Μέδουσα, τη Λάμια και την Έμπουσα. Λέγεται ότι η Εκάτη έστελνε τα φαντάσματα το βράδυ στους οδοιπόρους για να τους φοβίζει γι’ αυτό και έστηναν βωμούς στα σταυροδρόμια τριών δρόμων , όπου εμφανιζόταν η θεά. 

Β επεισόδιο , 2η σκηνή (Διαδραστικό Σχολικό Βιβλίο)

Σχολιασμός Β΄ Επεισοδίου – 2ης σκηνής

Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

H θεά Τύχη στην αρχαιότητα

 

Ο θεσμός του γάμου 

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα

http://kotsanas.com/exh.php?exhibit=0101001

Ναύπλιος

   Ένας απ’ τους αρχηγούς της τρωικής εκστρατείας, πατέρας  του σοφού Παλαμήδη. Τον Παλαμήδη συκοφάντησε ο Οδυσσέας για προδοσία επειδή ο Παλαμήδης τον είχε ειρωνευτεί όταν δεν κατάφερε να βρει στάρι για να προμηθεύσει το στρατό των Αχαιών,  που πεινούσε. Τότε ο Παλαμήδης πήγε ο ίδιος στην Θράκη και γύρισε με πολύ σιτάρι, κάτι το οποίο ταπείνωσε τον Οδυσσέα. Λέγεται επίσης πως είχε επινοήσει μερικά από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, με την μετατροπή κάποιων φοινικικών στοιχείων. Θεωρείται επίσης εφευρέτης της ναυτιλίας, των φάρων των μέτρων και των σταθμών, των νομισμάτων, καθώς και της διαίρεσης του χρόνου σε ώρες, ημέρες και μήνες, αλλά και παιχνιδιών (επιτραπέζιων και στρατηγημάτων).  Το κάστρο του Παλαμηδίου στο Ναύπλιο πήρε το όνομά του.

 Ο Ναύπλιος, για να εκδικηθεί για το θάνατο του γιου του,  προέτρεπε τις γυναίκες των Αχαιών που πολεμούσαν στην Τροία να τους απατήσουν και ο ίδιος άναβε φωτιές σε απόκρημνες βράχια της Εύβοιας για να τσακίζονται σε αυτά οι Έλληνες που επέστρεφαν από την Τροία και τα περνούσαν για λιμάνια. 

Περσέας και Μέδουσα 

Ο γιος του Νέστορα : Αντίλοχος

Ο Αντίλοχος ήταν γιος του βασιλιά της Πύλου Νέστορα και της Ευρυδίκης ή Αναξιβίας και υπήρξε μνηστήρας της Ελένης. Ήταν ο δεύτερος καλύτερος φίλος του Αχιλλέα ,μετά τον Πάτροκλο. Τον σκότωσε ο Μέμνων στον Τρωικό πόλεμο τη στιγμή που ο Αντίλοχος πήγαινε να σώσει τον πατέρα του που κινδύνευε. Τον Μέμνονα σκότωσε ο Αχιλλέας για να εκδικηθεί για το θάνατο του Αντίλοχου. Ενταφιάστηκε σε λόφο του Σιγείου.

4η Σκηνή

Σχολιασμός Β΄ Επεισοδίου -4ης σκηνής

Διαδραστικό σχολικό βιβλίο 

5η Σκηνή 

Σχολιασμός Β΄ Επεισοδίου – 5ης Σκηνής

Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

Ταφικά έθιμα στην αρχαία Αθήνα

Τα νεκρικά έθιμα στην Ομηρική εποχή 

Α΄ΣΤΑΣΙΜΟ

Σχολιασμός α΄Στάσιμου

Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

Ο μύθος της Αηδόνας

Η Αηδόνα ήταν κόρη του Πανδάρεου , που μπορούσε να τρώει χωρίς να πονάει ποτέ το στομάχι του. Πάντρεψε την Αηδόνα με  τον Πολύτεχνο τον μαραγκό , απέκτησαν ένα γιο και ζούσαν πολύ ευτυχισμένοι.

Κάποτε όμως το ζευγάρι υπερηφανεύτηκε ότι η αγάπη του ήταν μεγαλύτερη από εκείνη του Δία και της Ήρας και τότε η Ήρα τους έστειλε την Έριδα και τους έκανε να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος κάνει γρηγορότερα την εργασία του. Μια μέρα συμφώνησαν να κατασκευάσει ο Πολύτεχνος ένα δίφρο άρματος και η Αηδόνα ένα υφαντό και όποιος τελείωνε πρώτος την εργασία του να αποκτήσει μια υπηρέτρια από τον άλλο. Τότε η Ήρα φρόντισε να τελειώσει πρώτη το έργο της η Αηδόνα . Όμως αυτό δεν άρεσε στον Πολύτεχνο , ο οποίος πήγε στον πεθερό του και του είπε (ψέματα) πως τον έστειλε η Αηδόνα για να πάρει τη Χελιδόνα, την αδερφή της , κοντά τους.

Ο Πανδάρεος έδωσε τη Χελιδόνα χωρίς να υποψιαστεί τίποτα και τότε ο Πολύτεχνος , αφού την πήρε, την βίασε, την κούρεψε , την έντυσε με άλλα ρούχα και την απείλησε να μη φανερώσει τίποτα στην Αηδόνα. Κατόπιν την παρέδωσε ως δούλα στην Αηδόνα , χωρίς εκείνη να καταλάβει τίποτα. Μάλιστα της φερόταν εξαιρετικά σκληρά. Μια μέρα όμως η Αηδόνα έμαθε την αλήθεια όταν άκουσε το θρήνο της Χελιδόνας ενώ μετέφερε νερό από τη βρύση.

Μετά την αναγνώριση οι δύο αδερφές αποφάσισαν να συνωμοτήσουν εναντίον του Πολύτεχνου. Κομμάτιασαν λοιπόν τον γιό του , Ίτυ, (γιο και της Αηδόνας και ανιψιό της Χελιδόνας) , τον έψησαν και του τον έδωσαν να τον φάει. Στο μεταξύ οι δύο αδερφές επέστρεψαν στον πατέρα τους και του εξομολογήθηκαν τα όσα είχαν συμβεί.

Ο Πολύτεχνος, μόλις έμαθε πως έφαγε τις σάρκες του παιδιού του, τις κατεδίωξε όμως τον έπιασαν οι υπηρέτες του Πανδάρεου, τον έδεσαν ,  άλειψαν το σώμα του με μέλι και τον πέταξαν στους στάβλους, όπου υπήρχαν πολλές μύγες. Το μέλι τις τράβηξε και τον βασάνιζαν πέφτοντας επάνω του· όμως η Αηδόνα θυμήθηκε την  παλιά τους αγάπη,  τον λυπήθηκε και προσπαθούσε να διώχνει από πάνω του τις μύγες. Τότε οι γονείς  και ο αδερφός της προσπάθησαν να τη σκο­τώσουν αλλά ο Δίας τους μεταμόρφωσε όλους σε πουλιά.

• Ο Πανδάρεος έγινε ψαραετός, 

• Η μητέρα της Αηδόνας Αλκυόνα    

Θέλησαν αμέσως να χαθούν μέσα στη θάλασσα, όμως ο Δίας τους εμπόδισε και φρόντισε  αυτά τα πουλιά να φανερώνονται ως καλοί οιωνοί στους ναυτικούς.

• Ο Πολύτεχνος μεταμορ­φώθηκε σε πελεκάνο, στο πουλί με την ισχυρή μύτη, γιατί ο Ήφαιστος του είχε χαρίσει έναν πέλεκυ, όταν ήταν μαραγκός· καλός οιωνός και αυτό το πουλί, όταν εμφανιζόταν σε μαρα­γκό.

• Ο αδερφός της Αηδόνας έγινε τσαλαπετεινός, κα­λός οιωνός στους ταξιδιώτες στη θάλασσα αλλά και στη στεριά, κι ακόμα περισσότερο όταν εμφανιζόταν μαζί με ψαραετό ή αλκυόνα, δηλαδή με αυτούς που στην ανθρώπινη μορφή τους ήταν ο πατέρας και η μητέρα του. 

• Η Αηδόνα έμενε πλάι στα ποτάμια και στις λόχμες να θρηνεί τον γιο της .

• H Χελι­δόνα έγινε συγκάτοικος των ανθρώπων με απόφαση της Άρτεμης, επειδή, όταν έχανε βίαια την παρθενία της, φώναζε δυνατά την Άρτεμη για βοήθεια.

 ΠΗΓΗ : http://www.greek-language.gr

 Γ΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 

Σχολιασμός Γ΄ Επεισοδίου

Β΄ ΣΤΑΣΙΜΟ

Β΄Στάσιμο (Διαδραστικό σχολικό βιβλίο)

Σχολιασμός β ΄Στάσιμου

ΡΕΑ – ΚΥΒΕΛΗ

Στη Θεογονία του Ησίοδου ήταν η γυναίκα του Κρόνου και μητέρα των πρώτων θεών Δία, Ποσειδώνα και Άδη, που μοιράστηκαν τον κόσμο ύστερα από την Τιτανομαχία. Ως μητέρα του Δία, τον έκρυψε στο όρος Ίδη της Κρήτης για να τον σώσει από τον Κρόνου που έτρωγε τα παιδιά του. Έτσι και η λατρεία της ήταν συνδεδεμένη με τη λατρεία του Δία στην Κρήτη. Οι ποιητές αργότερα την παρουσίασαν σαν τηΜητέρα των Θεών.

Η λατρεία όμως της Μητέρας των Θεών προϋπήρχε στη Μικρά Ασία και εξαπλώθηκε στην Ελλάδα. Στις περιοχές της Φρυγίας, Λυδίας και Βιθυνίας λάτρευαν τη Μεγάλη Μητέρα με το όνομα Κυβέλη. Η Κυβέλη ήταν η αντίστοιχη της Ρέας και συχνά παρουσιάζεται με κοινό όνομα Ρέα-Κυβέλη.

Η Κυβέλη ήταν Φρυγική θεότητα. Αλλά δεν είχε την ίδια ιδιότητα που είχε στην Ελλάδα η Γαία και η Δήμητρα. Στη Φρυγία ήταν η θεά των βουνών, της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της γης. Σε διάφορα μνημεία παρουσιάζεται συνοδευόμενη από δυο λιοντάρια, σύμβολο του άγριου χαρακτήρα της θεάς. Η Κυβέλη συμβόλιζε επίσης την αύξηση και το μαρασμό της βλάστησης. Η ιδέα της γέννησης και του θανάτου πέρασε στον μύθο της Ρέας, που ως σύζυγος του Κρόνου είχε μεν ανεξάντλητη γονιμότητα, αλλά ήταν δυστυχισμένη, επειδή ο σύζυγος της έτρωγε τα παιδιά που γεννούσε.

Η λατρεία της Κυβέλης πέρασε στην Ελλάδα μέσω των ελληνικών αποικιών της Μικράς Ασίας. Στη Θήβα ο Πίνδαρος είχε ανεγείρει ιερό της Κυβέλης με άγαλμα της θεάς κοντά στο σπίτι του. Στην Αθήνα υπήρχε ναός, το Μητρώο, στο οποίο φύλαγαν τα αρχεία του κράτους. Οι θρησκευτικές ιδέες των Ελλήνων γύρω από τη γη και τις ιδιότητες της συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο της Δήμητρας. Τη Δήμητρα θεοποίησαν και την ανέβασαν στον Όλυμπο. 

ΠΗΓΗ: http://hellenicmythology.weebly.com/rhoepsilonalpha—kappaupsilonbetaepsilonlambdaeta.html

Ο μύθος της Περσεφόνης

Ένας από τους πιο όμορφους μύθους της Ελληνικής μυθολογίας, είναι η ιστορία της Περσεφόνης, κόρης της θεάς Δήμητρας και του Δία, την οποία ερωτεύτηκε ο θεός Πλούτωνας και την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο. Σύμφωνα με τον μύθο, η Δήμητρα, η οποία ήταν η θεά της καρποφορίας και της γονιμότητας και υπεύθυνη για την καλή σοδειά και την άνθιση της φύσης είχε κάνει την όμορφη Περσεφόνη με το θεό Δία. Όμως μία μέρα που η νεαρή μάζευε λουλούδια στο Νύσιον πεδίον, παρέα με την θεά Αθηνά, την Άρτεμη και…

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2014/03/h-anoiksh-sthn-arxaia-ellada-kai-o-mythos-ths-persefonhs.html#more

Τα Ελευσίνια Μυστήρια

Η Δήμητρα και η Περσεφόνη στα Ελευσίνια Μυστήρια

 Η Δήμητρα και η Περσεφόνη λατρεύονταν στα Ελευσίνια Μυστήρια. Η Δήμητρα και η Περσεφόνη στα Ελευσίνια Μυστήρια Σύμφωνα με το μύθο, η Δήμητρα έφτασε στην Ελευσίνα, όταν αναζητούσε την κόρη της. Την είδαν οι κόρες του βασιλιά Κελέου, αλλά δεν την αναγνώρισαν, ταλαιπωρημένη και μαυροφορεμένη όπως ήταν. Η θεά δεν αποκάλυψε την ταυτότητά της και άκουσε τις κοπέλες, που παραπονιόντουσαν ότι οι γονείς τους δεν μπορούσαν να αναθρέψουν τον νεογέννητο γιο τους, Δημοφώντα. Η Δήμητρα προσφέρθηκε να μεγαλώσει το παιδί και μάλιστα να το κάνει αθάνατο. Για να το καταφέρει, άλειφε το κορμί του με αμβροσία και έτσι προστατευμένο, τον έριχνε μέσα στη φωτιά. Κάθε βράδυ το μωρό καιγόταν και κάθε πρωί, η θεά το έβγαζε απ’ φωτιά. Κάποια στιγμή όμως, την είδε η μητέρα του παιδιού, Μετάνειρα και τρομοκρατήθηκε. Έτρεξε και έβγαλε το μωρό από τη φωτιά και άρχισε να φωνάζει στη Δήμητρα. Τότε η Θεά αποκάλυψε την πραγματική της ταυτότητα στη θνητή γυναίκα, η οποία αμέσως ζήτησε συγχώρεση. Η Δήμητρα διέταξε να χτιστεί ένας λαμπρός ναός προς τιμήν της, όπως κι έγινε και η περιοχή αφιερώθηκε στη λατρεία της Θεάς….

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/i-arpagi-tis-persefonis-apo-ton-ploutona-ke-o-thrinos-tis-theas-dimitras-o-mithos-pou-exigi-ton-iperocho-kiklo-tis-fisis/

Ο κεραυνός του Δία 

Αποτελούσε το κύριο όπλο του Δία. Τον κατασκεύασαν οι Κύκλωπες κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας. Ο Δίας τον εκσφενδόνιζε κάθε φορά που ήταν οργισμένος είτε με τους θνητούς είτε με τους θεούς. Του τον επέστρεφε πίσω πάντα ένας αετός.

Όταν δεν ήταν οργισμένος τον κρατούσε τυλιγμένο στο χέρι του ή κοντά στα γόνατά του.

Χάριτες

 Κόρες της  Ευρυνόμης  και του Δία:  Αγλαΐα , Θάλεια και Ευφροσύνη. Ήταν θεές της γοητείας, της ομορφιάς, της φύσης και της γονιμότητας και  έδωσαν στους ανθρώπους τα ταλέντα για τέχνη. Κατοικούσαν στον Όλυμπο και ήταν συνοδοί των θεών και των Μουσών. Λατρεύονταν στην Αθήνα πάνω στην Ακρόπολη μαζί με την Άρτεμη.

Δ΄ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Δ΄Επεισόδιο (Διαδραστικό Σχολικό Βιβλίο)

Σχολιασμός Δ΄ Επεισοδίου

Γ’ ΣΤΑΣΙΜΟ

Γ΄ Στάσιμο (Διαδραστικό σχολικό βιβλίο)

Σχολιασμός Γ΄ Στάσιμου

Η θεά Γαλήνεια

Θαλασσινή θεότητα, κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας ,  σύμφωνα με τη “Θεογονία” του Ησίοδου. Αυτή προσωποποιεί την γαλήνη στη θάλασσα. Αδερφή της ήταν η Γλαύκη.

Οι Μυκήνες (= του Περσέα τα λαμπρά παλάτια)

Κατά τον Παυσανία ο Περσέας έκτισε τις Μυκήνες στην Τίρυνθα και τους έδωσε αυτό το όνομα είτε διότι του έπεσε εκεί ο «μύκης» (θήκη) απ’ το ξίφος του είτε γιατί , ενώ διψούσε, βρήκε ένα μύκητα (=μανιτάρι) και τραβώντας τον είδε να υπάρχει η πηγή Περσεία, που υπάρχει και σήμερα.

Ο Περσέας  , γιος του Δία και της Δανάης, μυθικός Αργείος ήρωας, ήταν οικιστής των Μυκηνών. Ο παππούς του Ακρίσιος, επειδή είχε λάβει χρησμό ότι θα σκοτωθεί από τον εγγονό του, τον έκλεισε μαζί με τη μητέρα του σε ένα κιβώτιο και το πέταξε στη θάλασσα. Όμως το κιβώτιο ξεβράστηκε σε μια ακτή της Σερίφου και ο Περσέας σώθηκε από το βασιλιά της Πολυδεύκη. Αργότερα, με τη βοήθεια του Ερμή και της Αθηνάς , σκότωσε τη γοργόνα Μέδουσα και έδωσε το κεφάλι της στο βασιλιά Πολυδεύκη, όπως του είχε υποσχεθεί. Παντρεύτηκε την Ανδρομέδα και έγινε βασιλιάς της Τίρυνθας και αρχηγός της δυναστείας των Περσειδών.

Ο ναός της Χαλκίοικου Αθηνάς

 Πρόκειται για το ναό της Χαλκίοικου Αθηνάς στη Σπάρτη. Σε αυτόν είχε καταφύγει ο Παυσανίας, όπου αποκλείστηκε και πέθανε. Η συχνή αναφορά σε αυτό τον ναό της Αθηνάς φανερώνει τις φιλειρηνικές διαθέσεις του Ευριπίδη και η συχνή αναφορά δικαιολογείται από το σημαντικό ρόλο που είχε διαδραματίσει στις σχέσεις Αθήνας και Σπάρτης.

Οι κόρες του Λεύκιππου ή Λευκιππίδες

Οι Λευκιππίδες ήταν κόρες του Λεύκιππου. Με τη σειρά του ο Λεύκιππος ήταν αδερφός

του Τυνδάρεου, του Ικάριου και του Αφαρέα. (δες γενεαλογικό πίνακα)

Ο Λεύκιππος είχε τρεις κόρες, την Ιλάειρα, τη Φοίβη και την Αρσινόη. Ως Λευκιππίδες

όμως θεωρούνται μόνο η Ιλάειρα και η Φοίβη.

Οι δυο αδερφές είχαν παντρευτεί δύο αδέρφια, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, με

τους οποίους ήταν ξαδέρφια, αφού οι δύο τελευταίοι  ήταν παιδιά του Τυνδάερου και

της Λήδας. Η Ιλάειρα είχε παντρευτεί  τον Κάστορα και η Φοίβη τον Πολυδεύκη.

Η ιστορία με τις Λευκιππίδες έχει να κάνει με διαμάχη που ξέσπασε για χάρη τους

ανάμεσα στους Κάστορα και Πολυδεύκη από τη μια μεριά και τους Ίδα και Λυγκέα

από την άλλη, που ήταν παιδιά του Αφαρέα· ένας καυγάς, λοιπόν ανάμεσα στα

ξαδέρφια για… δυο ξαδέρφες τους.

Τα γεγονότα παρουσιάζονται με διάφορες παραλλαγές.

α’ παραλλαγή:

Οι Λευκιππίδες ήταν παντρεμένες πρώτα με τον Ίδα και το Λυγκέα, τους οποίους

χώρισαν, για να παντρευτούν τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη.

Όταν είχαν έρθει στη Σπάρτη ο Αινείας και ο Πάρης (για να επισκεφτούν υποτίθεται

το Μενέλαο, αλλά στην πραγματικότητα για να κλέψουν την ωραία Ελένη) οι

Διόσκουροι τους προσέφεραν συμπόσιο. Πάνω στο ποτό ο Ίδας κι ο Λυγκέας, που παρευρίσκονταν κι αυτοί ως καλεσμένοι, κατηγόρησαν τα ξαδέρφια τους ότι είχαν

παντρευτεί τις πρώην γυναίκες τους, χωρίς να πληρώσουν προίκα στον μπαμπά τους,

τον Αφαρέα. Ο καυγάς κατέληξε σε συμπλοκή και σκοτώθηκαν όλοι εκτός από τον

Πολυδεύκη.

β’ παραλλαγή:

Οι Λευκιππίδες ήταν αρραβωνιασμένες με τον Ίδα και το Λυγκέα και την ώρα των γάμων

τις απήγαγαν οι Διόσκουροι. Την παραλλαγή αυτή ακολουθεί ο Θεόκριτος στο Ειδύλλιό

του για τους Διόσκουρους.

γ’ παραλλαγή:

Οι Διόσκουροι απήγαγαν τις Λευκιππίδες, αλλά ο Ίδας κι ο Λυγκέας δεν αντέδρασαν.

Μάλιστα αργότερα οργάνωσαν κι οι τέσσερις μαζί εκστρατεία στην Αρκαδία, για να

κλέψουν ζώα. Στην επιστροφή φιλονίκησαν για τη μοιρασιά, που είχε αναλάβει να την οργανώσει ο Ίδας ως εξής: Είχε σφάξει ένα βόδι, το μοίρασε στα τέσσερα κι αποφάσισε

πως εκείνος που θα έτρωγε πρώτο το μερίδιό του θα έπαιρνε το μισό μέρος της λείας·

εκείνος που θα τελείωνε δεύτερος θα έπαιρνε το υπόλοιπο. Στη συνέχεια όμως ο Ίδας καταβρόχθισε όχι μόνο το δικό του μερίδιο αλλά και του αδερφού του. Έτσι πήρε για

δική του όλη τη λεία. Οι Διόσκουροι δυσαρεστήθηκαν κι επιτέθηκαν στη Μεσσηνία, τη

χώρα των ξαδέρφων τους, απ’ όπου πήραν πολλά βόδια. Στη συνέχεια έστησαν ενέδρα

στα ξαδέρφια τους. Ο Κάστορας κρύφτηκε στην κουφάλα μιας βελανιδιάς. Όμως τον

εντόπισε ο Λυγκέας με το διαπεραστικό του βλέμμα, ειδοποίησε τον Ίδα κι εκείνος τον

σκότωσε. Ο Πολυδεύκης τους καταδίωξε, σκότωσε το Λυγκέα, όμως ο Ίδας του επιτέθηκε

με μια μεγάλη πέτρα που την είχε αποσπάσει από την τάφο του πατέρα του Αφαρέα,

χτύπησε τον Πολυδεύκη και τον άφησε αναίσθητο. Τότε ο Δίας, που ερχόταν να βοηθήσει

το γιο του, σκότωσε τον Ίδα και μετέφερε τον Πολυδεύκη στον ουρανό.

Οι Λευκιππίδες είχαν ιερό στη Σπάρτη, όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα Λακωνικά:

XVI. πλησίον δὲ Ἱλαείρας καὶ Φοίβης ἐστὶν ἱερόν: ὁ δὲ ποιήσας τὰ ἔπη τὰ Κύπρια θυγατέρας

αὐτὰς Ἀπόλλωνός φησιν εἶναι. κόραι δὲ ἱερῶνταί σφισι παρθένοι, καλούμεναι κατὰ ταὐτὰ ταῖς θεαῖς καὶ αὗται Λευκιππίδες…

ΠΗΓΗ : http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Genealogiko/Leukippides.htm

Υάκινθος

 Ο Υάκινθος ήταν προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας, που πέθαινε και ανασταινόταν κάθε χρόνο. Γιορταζόταν με τριήμερες τελετές στη Σπάρτη, τα Υακίνθεια. Το όνομά του αποδόθηκε κατά τα ιστορικά χρόνια σε έναν ωραίο νέο, που αγάπησαν ο θεός Απόλλωνας αλλά και ο Ζέφυρος. Μια μέρα και ενώ ο θεός Απόλλωνας έπαιζε δισκοβολία με τον Υάκινθο ο Ζέφυρος φυσώντας δυνατά έστρεψε τον δίσκο πρός το κεφάλι του  τραυματίζοντάς τον θανάσιμα. Όταν ο Απόλλωνας τον βρήκε εκείνος ήταν ετοιμοθάνατος και έτσι τον κράτησε στην αγκαλιά του μέχρι να ξεψυχήσει.Όταν πέθανε ο Απόλλωνας έσκαψε με τα χέρια του το χώμα και από το αίμα του Υάκινθου φύτρωσε σε εκείνο το σημείο ένα καινούριο είδος λουλουδιού, ο υάκινθος ή αλλιώς ζουμπούλι.

Υακίνθεια

Γιορτή που γινόταν στις Αμύκλες, κοντά στη Σπάρτη, το μήνα Υακίνθιο (Ιούνιο) και διαρκούσε τρεις ημέρες.  Οι Σπαρτιάτες, προκειμένου να μπορούν να παρευρεθούν στη γιορτή, διέκοπταν ακόμη και τις εκστρατείες τους.Η πρώτη ημέρα ήταν αφιερωμένη στον θάνατο του Υακίνθου και απαγορεύονταν τα άσματα και οι παιάνες ενώ προσφέρονταν θυσίες στους νεκρούς. Οι άλλες δύο ημέρες ήταν αφιερωμένες στον Απόλλωνα. Τη δεύτερη ημέρα οι νέοι έπαιζαν κιθάρα και αυλό ή τραγουδούσαν και άλλοι συμμετείχαν σε ιπποδρομίες. Θυσιάζονταν αίγες που προσφέρονταν στις κοπίδες (= υπαίθριες δεξιώσεις κάτω από σκηνές). Στον Απόλλωνα προσέφεραν ένα πέπλο («χιτών») υφασμένο από παρθένες , όπως γινόταν στην Αθηνά κατά τα Παναθήναια.

Ο Άγιος Υάκινθος του Ψηλορείτη

   Στον Ψηλορείτη ,σε ύψος περίπου 1200 μ.,  υπάρχει ένα πέτρινο εκκλησάκι, που θυμίζει τα μιτάτα της περιοχής , αφιερωμένο στον Άγιο Υάκινθο, τον θεό του έρωτα. Ο Άγιος Υάκινθος υπήρξε, σύμφωνα με την Ορθόδοξη  Εκκλησία, θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, που του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν  φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα.
Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 98 μ.Χ., σε ηλικία 20 ετών. Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν. Ο αυτοκράτορας Τραϊανός έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλαγαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξαναέδωσε το φως του.
   Γιορτάζει κάθε χρόνο στις 3 Ιουλίου.

   Την πρόταση για ανέγερση ναού αποδέχτηκε ο μητροπολίτης Ρεθύμνου Άνθιμος που τοποθέτησε ο ίδιος τον θεμέλιο λίθο του. Ο ναός έχει σχήμα κρητικού “μιτάτου”(= είναι κυκλικός, πέτρινος , χτισμένος σε υψόμετρο 1200μ.) και στηρίζεται στους κανόνες της υστερομινωικής αρχιτεκτονικής. Έχει θόλο μετά τα δύο μέτρα κι άνοιγμα κορυφής με διάμετρο 30 εκ. Τον σχεδιασμό και την επίβλεψή του είχε ο αρχιτέκτονας Σταύρος Βιδάλης.

 Τα Υακίνθια στα Ανώγεια της Κρήτης

 Πλειάδες ή  Πούλια Και Ωρίωνας ή Αυγερινός ή μήπως Πλανήτης Αφροδίτη;

   Σύμφωνα με τη μυθολογία οι Πλειάδες ήταν κόρες του τιτάνα Άτλαντα και της Πλειόνης, αδελφές της Καλυψώς και των Υάδων. Γεννήθηκαν στο όρος Κυλλήνη και θεωρούνταν θεότητες του βουνού. Από την ένωσή τους με το Δία, τον Ποσειδώνα και τον Άρη γεννήθηκαν θεοί και ήρωες.

Οι Πλειάδες ήταν εφτά:

• Η Μαία, μητέρα του Ερμή από τον Δία

• Η Ταϋγέτη, μητέρα του πρώτου βασιλιά της Σπάρτης Λακεδαίμονα από τον Δία

• Η Ηλέκτρα, μητέρα του Δαρδάνου, γενάρχη των Τρώων και του Ιασίονος από τον Δία

• Η Στερόπη, σύζυγος (ή μητέρα) του ήρωα Οινόμαου από τον Άρη

• Η Κελαινώ, μητέρα του ήρωα Λύκου και του Ευρύπυλου βασιλιά της Κυρήνης από τον Ποσειδώνα

• Η Αλκυόνη, μητέρα του Υριέα και της Αιθούσης από τον Ποσειδώνα

• Η Μερόπη, σύζυγος του Σίσυφου και μητέρα του Γλαύκου. Λέγεται ότι είναι το πιο αχνό αστέρι γιατί ντρέπεται που παντρεύτηκε θνητό.

Λέγεται λοιπόν πως όλες τους αυτοκτόνησαν απ’ τον καημό τους για την τιμωρία του πατέρα τους Άτλαντα να σηκώνει στους ώμους τον άξονα του κόσμου, ή για το χαμό των αδελφών τους Υάδων. Μία άλλη παραλλαγή του μύθου (η Βοιωτική ) μας  λέει πως ο γίγαντας Ωρίωνας τις ερωτεύτηκε και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες ζήτησαν τη βοήθεια του , που τις έκανε αστερισμό για να τις γλιτώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό σαν αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.

Ο αστερισμός των Πλειάδων χρησίμευε για τον καθορισμό των εποχών στην αρχαιότητα, γιατί η εμφάνισή του στην ανατολή γινόταν τέλη Μαΐου και ανήγγειλε την είσοδο του καλοκαιριού, ενώ η δύση του προμήνυε την αρχή του χειμώνα. Ο αρχαίος ποιητής Ησίοδος αναφέρει τις Πλειάδες στο Έργα και Ημέραι του δίνοντας πρακτικές συμβουλές.

Ο Ωρίωνας με τη σειρά του ήταν διάσημος κυνηγός και ταυτίζεται με τον πλανήτη Αφροδίτη ή αλλιώς με τον Αυγερινό. Επειδή όμως είναι πλανήτης είναι δύσκολο να συναντηθεί στον ουρανό με την Πούλια όσο και αν το θέλει η λαϊκή μας παράδοση .

Πατήστε στον ακόλουθο σύνδεσμο “Τα τείχη της Τροίας” για να μάθετε για τα τείχη της Τροίας

   Κατά τη μυθολογία τα τείχη της Τροίας χτίστηκαν από τους θεούς Ποσειδώνα και Απόλλωνα και από τον θνητό Αιακό. Όταν η οικοδόμησή τους ολοκληρώθηκε εμφανίστηκαν τρία φίδια που άρχισαν να κατευθύνονται προς τα τείχη. Όταν έφτασαν μπροστά στα τείχη που κτίστηκαν απ΄ τους θεούς τα δύο έπεσαν νεκρά ενώ το τρίτο κατάφερε να περάσει μέσα στην Τροία από το τείχος που είχε χτίσει ο Αιακός. Τότε ο Απόλλωνας προφήτευσε ότι η Τροία θα κατακτηθεί από τους Έλληνες στην πρώτη και την τρίτη γενιά από τον Αιακό.

ΕΞΟΔΟΣ

Ξένια ή Ξενισμός

Λατρευτική τελετή προς τιμήν των Διόσκουρων κατά την οποία υποτίθεται ότι φιλοξενούσαν τους Διόσκουρους παραθέτοντάς τους γεύμα.

Το νησί της Ελένης

Μιλάμε για το νησί  Μακρόνησο , απέναντι από την Αττική, που το αρχαίο της όνομα ήταν Ελένη. Μετά την αρπαγή της Ελένης ο Όμηρος αναφέρει ότι ο πρώτος σταθμός του Πάρη ήταν η νήσος Κρανάη. Ο ιστορικός Στράβωνας ταυτίζει το νησί αυτό με το νησί Ελένη , που βρίσκεται απέναντι από την Αττική. Κατά τον Ευριπίδη πρώτος σταθμός του Ερμή μεταφέροντας την Ελένη στην Αίγυπτο είναι το νησί το οποίο πήρε το όνομά του από εκείνη. Και ο Παυσανίας αναφέρει ότι στο νησί αυτό αποβιβάστηκε η Ελένη κατά την επιστροφή της από την Τροία.

ΠΗΓΗ: Γ.Μαρκαντωνάτος , Α.Παπαθανασίου, Λ.Πλατυπόδης/ Ευριπίδου Ελένη

Τα νησιά των Μακάρων

Πρόκειται για φανταστικά νησιά που , σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας, βρίσκονταν στα δυτικά πέρατα του Ωκεανού. Ο Ησίοδος τοποθετεί εκεί τους ήρωες που γεννήθηκαν μετά την τέταρτη γενιά των ανθρώπων. Στην αρχή ήταν προνομιούχος τόπος διαμονής των ψυχών μερικών εκλεκτών , που είχαν την εύνοια των θεών και συχνά συγγένευαν μ’ αυτούς. Αλλά με την επίδραση των Ελευσινίων Μυστηρίων και του ορφισμού , η είσοδος σ’ αυτόν τον παράδεισο ήταν ολοένα πλατύτερα ανοιχτή στους κοινούς θνητούς και τελικά έγιναν δεκτές οι ψυχές όλων όσων έζησαν τίμια και δίκαια.

ΠΗΓΗ: Γ.Μαρκαντωνάτος , Α.Παπαθανασίου, Λ.Πλατυπόδης/ Ευριπίδου Ελένη

Α΄Σκηνή : Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

Β’ Σκηνή : Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

Γ΄Σκηνή : Διαδραστικό σχολικό βιβλίο

Σχολιασμός Εξόδου

Και η παράσταση ……………….τελείωσε!!!!!