Επιμένω σ’ έναν άλλο κόσμο.
10 Σεπ 2022

Carolyn Kizer

Συντάκτης: Κων/νος Βούλγαρης | Κάτω από: Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα

Carolyn Kizer (19252014) was an American poet from Spokane, Washington. Her works reached into mythology, politics, and feminism. She won the Pulitzer Prize in 1985.

 

The Ungrateful Garden

Midas watched the golden crust
That formed over his steaming sores,
Hugged his agues, loved his lust,
But damned to hell the out-of-doors

Where blazing motes of sun impaled
The serried roses, metal-bright.
“Those famous flowers,” Midas wailed,
“Have scorched my retina with light.”

This gift, he’d thought, would gild his joys,
Silt up the waters of his grief;
His lawns a wilderness of noise,
The heavy clang of leaf on leaf.

Within, the golden cup is good
To lift, to sip the yellow mead.
Outside, in summer’s rage, the rude
Gold thorn has made his fingers bleed.

“I strolled my halls in golden shift,
As ruddy as a lion’s meat.
Then I rushed out to share my gift,
And golden stubble cut my feet.”

Dazzled with wounds, he limped away
To climb into his golden bed,
Roses, roses can betray.
“Nature is evil,” Midas said

 

Ο αχάριστος κήπος

Ο Μίδας παρατήρησε τη χρυσή κρούστα
που σχηματίστηκε πάνω από τις αχνιστές πληγές του.
Αγκάλιασε τον πυρετό του, αγάπησε τον πόθο του,
μα καταράστηκε την ύπαιθρο,

εκεί όπου οι λαμπεροί κόκκοι του ήλιου διαπέρασαν βίαια
τα πυκνά ρόδα με τη μεταλλική λάμψη.
«Κείνα τα διάσημα λουλούδια», ο Μίδας κραύγασε σπαρακτικά,
«μου έκαψαν τον αμφιβληστροειδή με το φως τους!»

Αυτό το δώρο, νόμιζε, θα επιχρύσωνε τις χαρές του,
θα κάλυπτε με λάσπη τα νερά της θλίψης του.
Το γρασίδι στους κήπους του μια ερημιά γεμάτη θόρυβο·
βαρύς ο κρότος του φύλλου πάνω στο φύλλο.

Μέσα, το χρυσό κύπελλο είναι καλό
να το σηκώνει, να ρουφά το κίτρινο υδρόμελο.
Έξω, στην οργή του θέρους, το αυθάδικο
χρυσό αγκάθι έχει κάνει τα δάχτυλά του να αιμορραγούν.

«Περπάτησα στις αίθουσες μες στη χρυσή μου φορεσιά,
αναψοκοκκινισμένος σαν το κρέας του λιόντα.
Ύστερα βγήκα τρέχοντας, το δώρο μου να μοιραστώ—
τα θερισμένα σπαρτά, τώρα χρυσά, μου κόψαν τα πόδια».

Τυφλωμένος απ’ τις πληγές, έφυγε κουτσαίνοντας
μέχρι να σκαρφαλώσει στο χρυσό του κρεβάτι:
Τα τριαντάφυλλα, τα τριαντάφυλλα μπορούν να προδώσουν!
«Η φύση είναι μοχθηρή», είπε ο Μίδας.

Ετικέτες: , ,

Τα σχόλια είναι κλειστά.