Adam Wolfond is a non-speaking autistic artist, poet, and university lecturer. Poetry is part of his body. “It is nature to me,” he says through a speech-generating device, an iPad text-to-speech application. “I think that non-speakers like me dance with language.”
His work has been featured in multimedia exhibitions, documentary films, academic journals, and philosophical treatises. He is a founding member of disassembly, a neurodiverse artist collective based in Toronto, Canada.
are the open way of thinking
that use the patterns of the way
I motion with language
breathe like the way I amass
sometimes air
in my insides
carry heavy weight
like the having to good
ideas write
don’t like boy’s really
moving body of questions
that form tower of answers
eagerly want
to beat
the others
forge
toward
others
go
yonder
hang
impact
the wanting
words
jump from one
thought
to the next
kettle
like
fish
lavish like talking
people if they doctor
the words
master
language
openly
navigate
words toward
meaning
operate the machine
landing the thoughts amazing
that they don’t fall apart
pave
the wanting
road
question
wanting
really ask
more
questions
slant
with peeving
typing
tire to something
that rolls
with the road
use
people
to answer
vortex the void
and assembles
gathering words
water
thoughts
like rain
exit the door of cold
raying water
other is the way
yesses
the yonder
zoning the word and
uses the idea
to language everything
Οι υψηλές ιδέες
είναι ο ανοιχτός τρόπος σκέψης
που χρησιμοποιούν τα σχήματα της μεθόδου
με την οποία εγώ κινούμαι γλωσσικά
αναπνέω όπως μαζεύω
μερικές φορές αέρα
στα «μέσα» μου
είναι βαρύ το φορτίο που κουβαλάω
όπως το να έχω να… καλές
ιδέες …γράψω
δεν μου αρέσουν τα άλλα αγόρι’α
(κινούμενο σώμα ερωτήσεων
που σχηματίζει πύργο απαντήσεων)
επιθυμώ διακαώς
να νικήσω
τους άλλους
προχωρώ αποφασιστικά
προς
τους άλλους
πηγαίνω και φτάνω
κει πέρα
αιωρούμαι
προσκρούω
στις ανεπαρκείς
λέξεις
πηδώ από τη μία
σκέψη
στην άλλη
σαν ψάρι μες στην κατσαρόλα
είμαι
a different kettle of fish
μία τελείως διαφορετική κατάσταση
που πρέπει να αντιμετωπιστεί
επιδαψιλεύω όπως οι άνθρωποι
που μιλούν αν γιατρεύουν
τις λέξεις
τιθασεύω
τη γλώσσα
ανοιχτά
πλοηγώ
τις λέξεις ώστε
να βγάζουν νόημα
χειρίζομαι το μηχάνημα
προσγειώνοντας τις σκέψεις (καταπληκτικές)
ώστε να μην διαλυθούν
προλειαίνω το
απόν
έδαφος
αμφισβητώ
θέλοντας
στην πραγματικότητα να κάνω
περισσότερες
ερωτήσεις
γέρνω
με την ενόχληση
την πληκτρολόγηση
κουράζομαι πάνω σε κάτι
που κυλά
μαζί με το δρόμο
χρησιμοποιώ
τους ανθρώπους
προκειμένου να απαντήσω
στροβιλίζομαι στο κενό
και συναρμολογεί
τις συγκεντρωμένες λέξεις
νερό
σκέψεις
σαν τη βροχή
βγαίνω απ’ την πόρτα του κρύου
ακτινοβολώντας νερό
άλλος είναι ο τρόπος
ναι (πολλά ναι στον πληθυντικό)
το «εκεί πέρα»
βάζοντας σε μία ζώνη τη λέξη και
χρησιμοποιεί την ιδέα
για να γλωσσοποιήσω τα πάντα
Ετικέτες: Ειδική Αγωγή, Εργαστήρια Δεξιοτήτων, Καναδάς, Ποίηση
