This poem isn’t interested in my exhaustion
only how it can open itself,
carve a valley through my fear.
I want to name each feeling
and let each name go.
There is a place in me
where I have never been sick.
Bravery, let me speak of pain
I thought was done with me
yet still ripples outward
and outward. I had walked away
thinking the stone had reached
the bottom of memory.
Today I will not be brave.
Today I will sit still,
try to consider what it is that is
in me still. I will try to see the sky
as more than sky, more than skin,
more than this exhaustion.
Αυτό το ποίημα δεν ενδιαφέρεται για την εξάντλησή μου
μόνο πώς μπορεί να ανοίξει μόνο του,
να χαράξει μία κοιλάδα μέσα από το φόβο μου.
Θέλω να κατονομάσω κάθε συναίσθημα
και να αφήσω κάθε ονομασία να φύγει.
Υπάρχει ένα σημείο μέσα μου
όπου δεν έχω αρρωστήσει ποτέ.
Γενναιότητα, ας μιλήσω για πόνο
Νόμιζα ότι είχε τελειώσει μαζί μου
όμως ακόμα σχηματίζει κυματάκια κι εξαπλώνεται
προς τα έξω και προς τα έξω. Είχα απομακρυνθεί
νομίζοντας ότι η πέτρα είχε φτάσει
στον πάτο της μνήμης.
Σήμερα δεν θα είμαι γενναίος.
Σήμερα θα κάτσω ακύμαντος, ακίνητος και σιωπηλός,
θα προσπαθήσω να σκεφτώ τι είναι αυτό
που είναι μέσα μου ακύμαντο, μέσα μου ακόμα.
[λογοπαίγνιο με τις έννοιες του still: ακόμα, ακύμαντο, ακίνητο και σιωπηλό]
Θα προσπαθήσω να δω τον ουρανό
σαν κάτι περισσότερο από ουρανό, περισσότερο από δέρμα,
περισσότερο από αυτή την εξάντληση.
Ο Αμερικανός ποιητής Μάθιου Σίγκελ (γεν. 1984, Νέα Υόρκη) έχει διαγνωστεί με τη νόσο του Κρον.
American poet Matthew Siegel (b. 1984, New York) has been diagnosed with Crohn’s disease.
Ετικέτες: Ειδική Αγωγή, Εργαστήρια Δεξιοτήτων, ΗΠΑ, Ποίηση
