Μικρά θαύματα…

Ο Παναγιώτης Δ. Μαστροδημήτρης (1934-2024), τακτικός καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1981 και ομότιμος καθηγητής από το 2001, αν και δεν υπήρξε ποτέ καθηγητής μου, στάθηκε ωστόσο εξαιρετικά γενναιόδωρος απέναντί μου. Όχι μόνο γιατί συνυπάρχουμε σε αυτόν τον τόμο, όπου δημοσιεύτηκε η εργασία μου “Η επικαιρότητα της αφηγηματογραφίας του Ηλία Βενέζη” (σελ. 12-17) με δική του πρωτοβουλία αλλά κυρίως για την παρακάτω εκτενή αναφορά του στο βιβλίο μου:

“Σε πρόσφατη μελέτη της, η Ελένη Α. Ηλία έχει προσθέσει και μιαν άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρο της καλλιτεχνικής νοοτροπίας του Βενέζη. Όπως παρατηρεί: «Στο έργο του Βενέζη, εκτός από τις ιστορικές συνθήκες, ο κοινωνικός ρόλος των ηρώων και ο κοινωνικός τους περίγυρος συνιστούν, επίσης βασικούς παράγοντες δέσμευσης. Ωστόσο συναντάμε συχνά περιπτώσεις όπου η ανθρώπινη ύπαρξη καταλύει τα δεσμά που δημιουργούν τα κοινωνικά δεδομένα» (υποσ. 3: Στο Ηλία, Ελένη, Α. (2000). Ο Αναγνώστης και η Λογοτεχνική Δημιουργία του Ηλία Βενέζη, εκδ. Αστήρ, Αθήνα, σ. 31).
Η Ηλία παραθέτει μια σειρά χαρακτήρων από την Αιολική Γη, τη Γαλήνη και από ορισμένα άλλα διηγήματα του Βενέζη, όπου εγκαταλείπεται η «μοιρολατρία» του συγγραφέα και ο άνθρωπος αναμετριέται με τον κοινωνικό του περίγυρο με τρόπο αγωνιστικό και ασυμβίβαστο”.

(Απόσπασμα από τη δημοσίευση του Π. Δ. Μαστροδημήτρη, Η Γαλήνη ως ενδιάμεσο και συγκεφαλαιωτικό έργο του Ηλία Βενέζη, στον τόμο Ημερίδες για τους ΗΛΙΑ ΒΕΝΕΖΗ, ΑΓΓΕΛΟ ΤΕΡΖΑΚΗ, ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ, της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, Αθήνα 2009, σσ. 25-31. Η ίδια εργασία του έχει επίσης δημοσιευτεί στο περιοδικό Νέα Εστία, τ. 161, τχ. 1800, Μάιος 2007, σσ. 859-867).