HocusPocusCorpus

To εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας  σταθερά κατατάσσεται μεταξύ των καλύτερων στον κόσμο για περισσότερο από μια δεκαετία. Ο γρίφος είναι, γιατί  η Φινλανδία;

Κινηματογραφιστής ντοκιμαντέρ, ο Bob Compton, μαζί με τον ερευνητή του Χάρβαρντ, Δρ Tony Wagner, αποφάσισαν να μάθουν. Το αποτέλεσμα της έρευνάς τους αποτυπώνεται σε μια νέα ταινία, «Το φαινόμενο της Φινλανδίας: Μέσα στο πιο εκπληκτικό σχολικό σύστημα στον κόσμο”.

Στην   60 λεπτη ταινία, ο Δρ Wagner καθοδηγεί το θεατή    στο εσωτερικό του καλύτερα οργανωμένου εκπαιδευτικού συστήματος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στον κόσμο. Ο   εκπαιδευτικός και συγγραφέας του best-seller βιβλίο του «Το Παγκόσμιο χάσμα επιδόσεων,” ο Δρ Wagner  εξερευνά και να εξηγηγεί την επιτυχία της Φινλανδίας. Επισκεπτόμενος τις τάξεις και μέσα από συνεντεύξεις με μαθητές, δασκάλους, γονείς, τους διευθυντές και τους κυβερνητικούς αξιωματούχους,   αποκαλύπτει τους   παράγοντες που  κατατάσσουν το Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα   1 στον κόσμο.

Κρατώ το σημείο που αναφέρει ότι ‘ολοι (πολιτικοί, διευθυντές, δάσκαλοι, πανεπιστήμια έχουν συνειδητοποιήσει ότι η εκπαίδευση είναι η μόνη “πλουτοπαραγωγική πηγή ” της χώρας και έχουν επενδύσει σ αυτή.

Ὁ Γιῶργος Σεφέρης στὰ πρῶτα χρόνια τῆς δικτατορίας εἶχε ἐπιλέξει τὴ σιωπὴ καὶ τὴν ἄρνηση νὰ δημοσιεύσει δουλειά του στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 28 Μαρτίου τοῦ 1969, δυὸ χρόνια πρὶν τὸ θάνατό του, ἀποφασίζει νὰ μιλήσει γιὰ πρώτη φορὰ δημόσια καὶ νὰ καταγγείλει τὴ Δικτατορία. Ἡ δήλωσή του στὸ BBC ἔκανε τεράστια αἴσθηση στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ καὶ ἔδωσε δύναμη καὶ ἐλπίδα στὸ ἀντιδικτατορικὸ κίνημα.

«Πάει καιρὸς ποὺ πῆρα τὴν ἀπόφαση νὰ κρατηθῶ ἔξω ἀπὸ τὰ πολιτικὰ τοῦ τόπου. Προσπάθησα ἄλλοτε νὰ τὸ ἐξηγήσω. Αὐτὸ δὲ σημαίνει διόλου πὼς μοῦ εἶναι ἀδιάφορη ἡ πολιτικὴ ζωή μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ὡς τώρα τελευταῖα, ἔπαψα κατὰ κανόνα νὰ ἀγγίζω τέτοια θέματα· ἐξάλλου τὰ ὅσα δημοσίεψα ὡς τὶς ἀρχὲς τοῦ 1967 καὶ ἡ κατοπινὴ στάση μου – δὲν ἔχω δημοσιέψει τίποτα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τότε ποὺ φιμώθηκε ἡ ἐλευθερία – ἔδειχναν, μοῦ φαίνεται, ἀρκετὰ καθαρὰ τὴ σκέψη μου.

Μολαταῦτα, μῆνες τώρα, αἰσθάνομαι μέσα μου καὶ γύρω μου, ὁλοένα πιὸ ἐπιτακτικά, τὸ χρέος νὰ πῶ ἕνα λόγο γιὰ τὴ σημερινὴ κατάστασή μας. Μὲ ὅλη τὴ δυνατὴ συντομία, νὰ τί θὰ ἔλεγα:

Κλείνουν δυὸ χρόνια ποὺ μᾶς ἔχει ἐπιβληθεῖ ἕνα καθεστὼς ὁλωσδιόλου ἀντίθετο μὲ τὰ ἰδεώδη γιὰ τὰ ὁποῖα πολέμησε ὁ κόσμος μας καὶ τόσο περίλαμπρα ὁ λαός μας στὸν τελευταῖο παγκόσμιο πόλεμο. Εἶναι μία κατάσταση ὑποχρεωτικῆς νάρκης, ὅπου ὅσες πνευματικὲς ἀξίες κατορθώσαμε νὰ κρατήσουμε ζωντανές, μὲ πόνους καὶ μὲ κόπους, πᾶνε κι αὐτὲς νὰ καταποντιστοῦν μέσα στὰ ἑλώδη στεκούμενα νερά. Δὲ θὰ μοῦ ἦταν δύσκολο νὰ καταλάβω πῶς τέτοιες ζημιὲς δὲ λογαριάζουν πάρα πολὺ γιὰ ὁρισμένους ἀνθρώπους.

Δυστυχῶς δὲν πρόκειται μόνον γι᾿ αὐτὸ τὸν κίνδυνο. Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.

Εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς κανένα ἀπολύτως πολιτικὸ δεσμὸ καί, μπορῶ νὰ τὸ πῶ, μιλῶ χωρὶς φόβο καὶ χωρὶς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τὸν γκρεμὸ ὅπου μᾶς ὁδηγεῖ ἡ καταπίεση ποὺ κάλυψε τὸν τόπο. Αὐτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή.

Τώρα ξαναγυρίζω στὴ σιωπή μου. Παρακαλῶ τὸ Θεὸ νὰ μὴ μὲ φέρει ἄλλη φορὰ σὲ παρόμοια ἀνάγκη νὰ ξαναμιλήσω».

Η δήλωση του Γ. Σεφέρη

Μια ταινία της κινηματογραφικής ομάδας του 2ου Λυκείου Πρέβεζας. Στη ταινία προβάλλεται η υπερβολική πίεση που δέχονται οι έφηβοι στη σύγχρονη εποχή με αποτέλεσμα να μη τους δίνονται τα περιθώρια να ακολουθήσουν τους δικούς τους στόχους αλλά και να ψάχνουν λάθος τρόπους να ξεσπάσουν οι οποίοι έχουν συχνά αρνητικές επιπτώσεις.

Σενάριο, Σκηνοθεσία, Επεξεργασία : Λουκάς Λελόβας

Βοηθός σεναριογράφου : Ηλίας Κίστης

Βοηθός σκηνοθέτη : Δήμητρα Χριστοφορίδη

Αγκαλιές από μια “βαριά” και συννεφιασμένη πόλη…..

Έπεσα πάνω του , μου τράβηξε την προσοχή και  το “ξεφύλλισα” : “Ενήλικες που δεν συνοδεύουν παιδιά δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στην Μικρόπολις.” Αυτό μάλιστα , ένας χώρος που απαγορεύεται η είσοδος αν δεν σε ακολουθεί ένα  παιδί  ! Για να υπάρξει χώρος  για περισσότερα παιδιά και όχι για ενηλίκους που απλά περιφέρονται. Τι είναι όμως  η Μικρόπολις; Ό,τι λεέι η λέξη  και μάλιστα έχει “γειτονιές  σχεδιασμένες για την εκπαίδευση των αυριανών ενεργών πολιτών, αλλά και για γονείς που θέλουν να γίνουν για λίγο παιδιά, όπου  η μουσική και το θέατρο συναντούν την υγιεινή διατροφή, το διαδίκτυο τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, η περιβαλλοντική διαχείριση του σπιτιού,   τα ελληνικά αρωματικά φυτά, ο χορός, το παιχνίδι του θησαυρού και ο αθλητισμός, τα δάση και σπάνια άγρια ζώα!

Σε μια από τις γειτονιές  της   εκπαιδευτικής συνάντησης «Μικρόπολις» συμμετέχει και η Εκπαιδευτική Τηλεόραση με στόχο να γνωρίσουν οι μαθητές τα διαδραστικά περιβάλλοντα της i-create και να  συμμετέχουν ενεργά δημιουργώντας το δικό τους περιεχόμενο.  Τα τρία εργαστήρια της Εκπαιδευτικής τηλεόρασης στη γειτονιά της τεχνολογίας (2 στον χάρτη) στο «Μικρόπολις» είναι:

• Ένα παιχνίδι είναι, όχι πόλεμος
• Ένα γράμμα, μια ιστορία
• Ασφάλεια στο δια…προσωπικό δίκτυο

via  i-createμικρόπολις

Το κείμενο του Δ. Ν. Μαρωνίτη, Το Εγκόλπιο της ορθής γραφής, δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο το 1998.

Μεταξύ άλλων που πρέπει να ξαναδιαβάσουμε βρήκα και αυτά:

Όταν το πολύ προσδιορίζει επίθετο και όχι ουσιαστικό, είναι άκλιτο επίρρημα και γράφεται πάντοτε με ένα λάμδα και ύψιλον. Γράφουμε:

πολύ καλός καιρός· πολύ περισσότεροι άνθρωποι (όχι: πολλοί περισσότεροι άνθρωποι)· πολύ περισσότερα χρήματα (όχι: πολλά περισσότερα χρήματα)· πολύ μεγαλύτερη αύξηση (όχι: πολλή μεγαλύτερη αύξηση).

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όταν το πολύς, πολλή, πολύ προσδιορίζει ουσιαστικό, είναι πάντοτε επίθετο και παρακολουθεί το γένος, την πτώση και τον αριθμό του ουσιαστικού. Γράφουμε:

με πολλή αγάπη (όχι: με πολύ αγάπη)· με πολύν θαυμασμό (όχι: με πολύ θαυμασμό).

via translatum.gr