Γεννήθηκα και μεγάλωσα και έγινα δασκάλα γιατί ανακάλυψα στην πορεία ότι είναι πολύ ενδιαφέρον. Θα ήθελα σε 10 χρόνια να μπορώ να κάνω περισσότερα από όσα κάνω σήμερα και πολύ καλύτερα.
Στο σχολείο, εκεί στου Ζωγράφου στην Αθήνα, δεν μας έμαθαν να διαβάζουμε βιβλία λογοτεχνικά, αλλά να μελετάμε για να δώσουμε εξετάσεις και να μπούμε στο Πανεπιστήμιο. Παιδαγωγική Ακαδημία στη Μυτιλήνη, πρώτα, και η κοινωνιολόγος επέμενε στη λογοτεχνία και ανακαλύψαμε το πραγματικό διάβασμα, όχι για να πάρουμε βαθμό, αλλά για να …ταξιδεύουμε. Ανάβαση στη Θεσσαλονίκη,αμέσως μετά, για το παιδικό όνειρο, αγγλική φιλολογία.(Σημ.: πάντως στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων είχαμε διαβάσει και καμιά 15 βιβλία στο πρωτότυπο αγγλικο κείμενο..) Στη Θεσσαλονίκη ένας νέος κόσμος, θέατρο,ραδιόφωνο,φροντιστήρια(@%@#%), οικογένεια(!!!), δημοτικά σχολεία (?). Είμαι ακόμα εδώ!!! 23 χρόνια μετά, αν και ονειρεύομαι να εγκαταλείψω προς συγκεκριμένους προορισμούς του εξωτερικού.
Στην Παιδαγωγική Ακαδημία Μυτιλήνης φοίτησα και εγώ, 1986 – 1988! Μετά συνέχισα στην κοινωνιολογία, στο Πάντειο…
Εγώ 84-86, πες μου ότι κοινωνιολογία έκανε και τότε η Έλενα η Σοφιανού!!!! Νομίζω ότι αυτή η γυναίκα έκανε τη διαφορά για όλους μας τότε, Δασκάλα με Δ κεφαλαίο…. μας μάζευε τα Σάββατα στο σπίτι της και μας έδινε βιβλία να διαβάσουμε, άνοιξε το μυαλό μας. Από τότε και από εκεί δεν έχω ξαναβρεί κανέναν!!!! Θα τα λέμε…..να μη χαθούμε!
Θέλω κι εγώ να εγκαταλείψω προς ξένους προορισμούς, αλλά είναι πιο δύσκολο απ’ όσο φαντάζομαι.
Χαίρομαι που το βρήκα αυτό το blog.
Ένας (πάρα πολύ) νέος συνάδελφος.