Γράφουν η Ουρανία Κονσολάκη και η Θεοδώρα Τερνιώτη ( Β4)
2/11/2025
Πριν το ταξίδι και ενώ βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο ρωτήσαμε τους /τις συμμαθητές/τριές μας και τους συνόδους μας για το πώς αισθάνονται. Και να τι μας είπαν: άγχος, ανυπομονησία, ενθουσιασμός, χαρά, αμηχανία, αγωνία, ανησυχία, λύπη, ενθουσιασμός. Μπορείτε να μαντέψετε ποια από αυτά αφορούν παιδιά και ποια τους καθηγητές μας;
Η αλήθεια είναι πως την πρώτη ημέρα του ταξιδιού μας, δηλαδή, αυτής της μεγάλης-μοναδικής περιπέτειας- εμπειρίας όλα ήταν λίγο κουραστικά, αλλά ο τρόπος που ανταμειφθήκαμε ήταν και θα είναι για πάντα μοναδικός. Ανακαλύψαμε και θαυμάσαμε τα εξής: Μοναστήρι Σταυρουπόλεως, Εθνικό Μουσείο Ιστορίας, Στοά Macca-Vilacrosse. Περάσαμε από την πλατεία Πανεπιστημίου και φάγαμε σε ένα από τα παλαιότερα ιστορικά κτίρια του Βουκουρεστίου.
3/11/2025
Τη δεύτερη μέρα όλα ήταν πιο εύκολα, αν εξαιρέσουμε δύο συμβάντα. Αφού πήγαμε στο σχολείο και ακολουθήσαμε το πρόγραμμα που μας είχαν ετοιμάσει, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο. Πήραμε το τοπικό λεωφορείο, Όμως μέσα υπήρχε τόση βαβούρα και υπερβολικός συνωστισμός και μία μαθήτρια κατέληξε να παραπατήσει και να πέσει πάνω σε ένα καροτσάκι μωρού, λες και ήθελε να το πάρει μια σφικτή αγκαλιά. Έπειτα, μας έτυχε άλλη μία στραβή, αφού παραλίγο δύο συμμαθητές μας να μην προλάβουν να μπουν στο μετρό και να τους χάναμε. Ευτυχώς όλα καλά.
4/11/2025
Η τρίτη μέρα ήταν γεμάτη, έντονη και πραγματικά επικρατούσε παντού και ολόκληρη την ημέρα ένα αίσθημα χαράς, γέλιου, ευεξίας. Επιπλέον σχεδόν όλη την ημέρα από το πρωί μέχρι το απόγευμα βρισκόμασταν στο σχολείο που μας φιλοξενούσε. Όταν φύγαμε πήραμε δύο μέσα μεταφοράς για το κέντρο του Βουκουρεστίου για να επισκεφτούμε το θεαματικό Παλάτι του λαού, καθώς και μια εμβληματική με λευκά έπιπλα και πολλούς ορόφους Βιβλιοθήκη. Εκείνη τη μέρα είπαμε να ξεφύγουμε λίγο και φάγαμε junk food στα KFC.
5/11/2025
Κατά τη διάρκεια της τέταρτης μέρας πραγματικά όλοι μας είχαμε αρχίσει να ερχόμαστε πιο κοντά, δηλαδή ξεκινήσαμε να συνεργαζόμαστε, να συζητάμε, να παίζουμε κάποιο επιτραπέζιο μεταξύ μας. Παράλληλα νιώθαμε όλο και πιο δεμένοι με τους καθηγητές μας που μας συνόδευαν παντού και ήταν δίπλα μας σε ό,τι χρειαζόμασταν.
6/11/2025
Η πέμπτη μέρα είχε λίγο από όλα. Τι να πρωτοπείς; Γέλια, μικρές ατυχίες και από “χαζομάρα σε χαζομάρα”. Συγκεκριμένα, το τι γέλιο και τι κλάμα από χαρά και όχι μόνο έχουμε ρίξει, δεν λέγεται. Αυτή η μέρα ήταν και μέρα αποχαιρετισμού με τους καθηγητές, τους μαθητές και το υπόλοιπο προσωπικό του σχολείου που μας φιλοξενούσε. Πήγαμε και μία εκπαιδευτική εκδρομή όπου μάθαμε για την επεξεργασία και τον καθαρισμό του νερού. Στον αποχαιρετισμό συμπεριλαμβανόταν η βράβευση και τα δωράκια μας, καθώς οι νέοι μας φίλοι ήθελαν να μας ανταμείψουν για όλο αυτό που “ανταλλάξαμε”.
7/11/2025
Ήρθε ο καιρός να αποχωρήσουμε από αυτό το παραμυθένιο μέρος και να αποχωριστούμε από τους Ρουμάνους φίλους μας. Μας κυρίευαν αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μία χαρά και ενθουσιασμός γιατί θα ξαναβλέπαμε τους δικούς μας ανθρώπους και θα τους λέγαμε όλα αυτά που ζήσαμε και από την άλλη θλίψη και συγκίνηση γιατί φεύγαμε από αυτό το τόσο συναρπαστικό μέρος, που θα έχει πάντα μία θέση στην καρδιά μας.


























































