“Είστε και Φαίνεστε”: η Α τάξη στο θέατρο
Εμείς, εσείς και οι άλλοι! Μια φωνή για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Το κρυπτόλεξο του Λαυρίου
Οι μαθητές/τριες της περιβαλλοντικής ομάδας της Α τάξης ετοίμασαν ένα Κρυπτόλεξο για το Λαύριο. Τι λέτε να το δοκιμάσετε;
Αφιέρωμα: χριστουγεννιάτικα έθιμα των Ποντίων. Συνέντευξη από την κυρία Σεβαστή
Τη συνέντευξη πήραν τα μέλη της δημοσιογραφικής ομάδας του σχολείου: Χρήστος Μητρογιάννης και Ιόλη Φωτιάδη.
Δ: Ευχαριστούμε πολύ, κυρία Σεβαστή, που δεχτήκατε να γίνει η σημερινή συνέντευξη
Κυρία Σεβαστή: Εγώ σας ευχαριστώ που με προσκαλέσατε
Δ: Κάνουμε τη σημερινή συνέντευξη γιατί ξέρουμε πως είστε Πόντια στην καταγωγή και θα θέλαμε να πληροφορηθούμε για τα χριστουγεννιάτικα ποντιακά έθιμα.
Κ. Σεβαστή: Ναι, είμαι Πόντια στην καταγωγή και θα σας πω λίγα πράγματα για τα χριστουγεννιάτικα έθιμα των Ποντίων που τα γνωρίζω από τους γονείς μου.
Τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα τα κάλαντα τα έλεγαν Καλαντόφωτα. Την παραμονή των Χριστουγέννων σταματούσαν όλες τις δουλειές και κάθε οικογένεια ετοιμαζόταν για τη μεγάλη γιορτή. Τα παιδιά δεν έλεγαν το πρωί τα κάλαντα, αλλά το απόγευμα και οι νοικοκυραίοι τους έδιναν διάφορα καλούδια, φρούτα και ξηρούς καρπούς. Χρήματα έδιναν λίγοι. Τα κάλαντα βέβαια τα συνόδευε η ποντιακή λίρα.
Δ: Και τι γινόταν τη μέρα των Χριστουγέννων;
Κ. Σεβαστή: Τα ξημερώματα η οικογένεια φορούσε τα καλά της και μόλις χτυπούσε η καμπάνα πήγαιναν όλοι στην εκκλησία. Τότε κρατούσαν τις νηστείες και πριν την εκκλησία στο τζάκι έβαζαν ένα κούτσουρο που θα έκαιγε 2 με 3 μέρες. ήταν αρκετά μεγάλο, για τα Χριστοήμερα, για να κρατήσει δηλαδή τις μέρες των Χριστουγέννων. Μετά την εκκλησία μαζεύονταν στο σπίτι για να φάνε. Τα φαγητά ήταν παραδοσιακά. Ο νονός τότε έδινε το δώρο του στο βαφτιστήρι. όσο για το χριστουγεννιάτικο δένδρο αυτό ήταν κλαδί πεύκου ή έλατου πάνω στο οποίο κρεμούσαν φουντούκια ή καρύδια. Πάνω στο γιορτινό τραπέζι έβαζαν και την εικόνα της Παναγίας.
Την Πρωτοχρονιά είχαν άλλα έθιμα.
Δ. Σας ευχαριστούμε πολύ, κυρία Σεβαστή
Η κυρία Σεβαστή μας έδωσε και τα κάλαντα:
Χριστός γεννέθεν
Χριστός γεννέθεν, χαρά ‘ς σον κόσμον
χα, καλή ώρα, καλή σ’ ημέρα,
χα, καλόν παιδίν οψέ γεννέθεν.
Οψέ γεννέθεν κι ουρανοστάθεν,
τον εγέννεσεν η Πανα’ία,
τον ανέστεσεν Άη-Παρθένος.
Εκαβάλ’κεψεν χρυσόν πουλάρι
και εκατήβεν ‘ς σο σταυροδρόμι,
σταυροδρόμι και μυροδρόμι.
Με αγάπη, για όσους πονάνε
Ένα πολύ πετυχημένο χριστουγεννιάτικο παζάρι
Εικόνες από το σημερινό μας παζάρι γλυκών και αλμυρών που πήγε εξαιρετικά. Τα χρήματα τα παιδιά θα τα διαθέσουν όπου επιθυμούν. Ευχαριστούμε τους γονείς και παππούδες/γιαγιάδες που τίμησαν το παζάρι των παιδιών. Μαθαίνουν την οικονομία στην πράξη και είναι στιγμές μεγάλης ικανοποίησης για αυτά. Μια ματιά στους τιμοκαταλόγους θα σας πείσει.
Τι είδα στην Αρχαία αγορά;
Ο μαθητής Παναγιώτης Πετρολιάγκης του Α4 γράφει για την επίσκεψη της τάξης του στην Αρχαία Αγορά.
Μετά από μία ώρα στα λεωφορεία χωρίς κινητά φτάσαμε στην Αθήνα. Στην αρχή πήγαμε σε ένας χώρο γεμάτο αρχαίους τάφους. Η κυρία Ζιάτα είπε πως τον μέρος λέγεται Κεραμεικός και ήταν νεκροταφείο τα αρχαία χρόνια. Μετά περπατήσαμε έναν πολύ μακρύ πεζόδρομο και φτάσαμε στην Αρχαία Αγορά. Εκεί δεν μας άφηναν στην αρχή να μπούμε. Κάτι είχε γίνει με τα εισιτήρια. Μετά όμως μας άφησαν. Φώναξε λίγο η κυρία Ζιάτα. Πήγαμε πρώτα στο Θησείο. Εκεί πάνω σε αυτό που μας είπαν πως λέγεται ζωφόρος είδαμε έναν καταπράσινο παπαγάλο. Η φωλιά του θα είναι εκεί. Δεν ξέρω πώς βρέθηκε αυτός στον ναό, πάντως αυτό που γράφω είναι αλήθεια. Μετά κατεβήκαμε από το Θησείο που λέγεται και ναός του Ηφαίστου και περπατήσαμε στην Αρχαία Αγορά. Η αλήθεια είναι πως αν δεν υπήρχαν οι ταμπέλες και δεν είχαμε και τον χάρτη, δεν θα ξέραμε τι είναι αυτά τα ερείπια. Είχε και αγάλματα στους δρόμους. Μετά πήγαμε σε ένα μεγάλο κτίριο που είναι το μουσείο της Αρχαίας Αγοράς. Μας έδειξαν τα όστρακα και τα παιχνίδια ενός μωρού. Βγήκαμε από το Μουσείο και πήγαμε στο Μοναστηράκι. Εκεί φάγαμε και ψωνίσαμε σουβενίρ. Είδαμε και τον σταθμό του τραίνου. Στον γυρισμό τραγουδούσαμε. Ήμασταν πάλι χωρίς κινητά. Ήταν πάντως μία πολύ όμορφη μέρα!
Η κλιματική αλλαγή κι εμείς: η Β τάξη στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή
Στην αρχή νομίζαμε πως θα ήταν μια εκδρομή για να περάσουμε καλά. Όταν φτάσαμε, μας έκανε εντύπωση το κτίριο και μπήκαμε με περιέργεια. Τα όσα ζήσαμε όμως εκεί 2 ώρες δεν περιγράφονται. Είδαμε τους πάγους να λιώνουν, τα καυσαέρια να πνίγουν τις πόλεις, τη θάλασσα να ζεσταίνεται, τα δάση να καίγονται. Μπήκαμε σε ένα τέτοιο δάσος και πάθαμε σοκ. Μετά τη φωτιά δεν υπήρχε τίποτα. Δεν ακουγόταν τίποτα. Ζώα νεκρά κι εμείς εκεί, θεατές. Στάχτες παντού. Σκεφτήκαμε το δάσος της περιοχής μας που κάηκε τον Ιούνιο. Έτσι ήταν. Σκεφτήκαμε τους 5 μήνες χωρίς ούτε σταγόνα βροχής. Τα δέντρα που πέθαναν. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Δεν μπορεί ο κόσμος μας να γίνει όλος έτσι.
Φύγαμε από το Μουσείο προβληματισμένοι. Η συνέχεια στο σχολείο.
Οι μαθητές/τριες της Β τάξης
