Υλικό που παράγουν οι μαθητές/τριες και εκπαιδευτικοί και συνδέεται με τη συμμετοχή σε προγράμματα erasmus
Α1 και Α3 συμμετείχαν σήμερα σε βιωματικά εργαστήρια, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, να κατανοήσουν τις συναισθηματικές διακυμάνσεις της εφηβείας και να τις αποδεχτούν. Υπεύθυνος ο κύριος Σάββας Μεταξάς από την Πρωτοβουλία για την Ψυχική Υγεία παιδιών κι εφήβων. Συμμετείχε ο σύνδεσμος του σχολείου μας με το πρόγραμμα YES, μαθητής της Β τάξης, Χαρκουρβίρ Σίνγκ. Τη δράση διοργάνωσε η κυρία Χριστοδούλου.
Στο μάθημα των Δεξιοτήτων της Α τάξης οι μαθητές/τριες με την υποστήριξη της κυρίας Ευαγγελίας Χριστοδούλου δούλεψαν την ενότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Πέρα από το πολυτροπικό υλικό που ετοίμασαν δουλεύοντας σε ομάδες, πολύ σημαντική ήταν η ενασχόληση με τα παιδιά πρόσφυγες. Τα παιδιά έγραψαν καταπληκτικά κείμενα ταυτότητας, τα οποία μπορείτε να δείτε στο βίντεο που ακολουθεί. Μιλούν μπαίνοντας στη θέση του πρόσφυγα και με αυτόν τον τρόπο κατανοούν τα συναισθήματα, τις δυσκολίες, τις προσδοκίες των προσφύγων.
Οι μαθητές/τριές μας δεν απέκτησαν μόνο δεξιότητες ζωής, αλλά συνειδητοποίησαν την ανάγκη να δράσουν, για να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας.
Το παραπάνω τραγούδι γράφτηκε από την Ιόλη Φωτιάδη μαθήτρια της Β τάξης στα πλαίσια του erasmus+ που υλοποιεί το σχολείο μας για την ενσυναίσθηση. Οι στίχοι της αποτελούν απάντηση στο φαινόμενο. Ακούστε το!
Γράφουν οι μαθήτριες της Α τάξης, Ουρανία Κονσολάκη και Θεοδώρα Τερνιώτη, μέλη της δημοσιογραφικής ομάδας.
Από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε και οι δυο μας ότι θα έρθει το Πολωνικό σχολείο στο δικό μας σχολείο, για να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες και ξεχωριστές δράσεις, αλλά και να παρακολουθήσουν κι εκείνοι μαζί μας τα μαθήματα του προγράμματος που είχε κάθε τμήμα χωρισμένοι σε ομάδες, ενθουσιαστήκαμε και θέλαμε όλα αυτά να συμβούν, δηλαδή να γίνουν πραγματικότητα. Νιώθαμε τόσο μεγάλη χαρά και ανυπομονησία για αυτό που θα γινόταν. Βέβαια όλα αυτά τα συναισθήματα έγιναν ακόμα πιο έντονα όταν συνέβη στα αλήθεια.
Η ξενάγησή τους, αλλά και τα μαθήματα, ήταν φυσικά στα Αγγλικά. Η αλήθεια είναι πως δεν τους αφήναμε σε ησυχία, καθώς κάθε μέρα κάναμε κι από μία δραστηριότητα μαζί τους, κάτι που μας έδωσε και τη δυνατότητα να μάθουμε ο ένας από τον άλλο φράσεις και λέξεις στη γλώσσα του καθενός. Οι μοναδικές δράσεις με την περιβαλλοντική, η ανταλλαγή ιδεών, απόψεων, γνώσεων, η παρουσίαση της χώρας τους, του πολιτισμού τους, των φαγητών τους, αλλά και η παρουσίαση της παράστασης της ομάδας κουκλοθέατρου ήταν κάτι το ανεπανάληπτο.
Από την άλλη στην αρχή νιώθαμε αγχωμένοι και ντρεπόμασταν να τους μιλήσουμε, αλλά από τη δεύτερη μέρα που είχαμε γνωριστεί αρχίσαμε να περνάμε πολύ ωραία κι ευχόμαστε να ξανασυναντηθούμε με αυτά τα παιδιά, γιατί ήταν μία αξέχαστη εμπειρία με πολύ γέλιο, χαρά, ενθουσιασμό και το κυριότερο, όρεξη.
Τέλος, αυτό που μας ενθουσίασε περισσότερο ήταν η φιλικότητα, η ευγένειά τους, η καλή τους διάθεση, αλλά και το πόσο ομιλητικοί και δεκτικοί ήταν για να μάθουν καινούργια για εκείνους πράγματα.
#ikyeramus
Ο Μοχάμεντ Ελ Γκαναινί και ο Γιουσέφ Αμπντελουαχάμπ, μαθητές του Β1, γράφουν για το Ραμαζάνι
Το Ραμαζάνι είναι μια γιορτή στη μουσουλμανική θρησκεία που έρχεται κάθε χρόνο. Επίσης κάθε χρόνο μειώνεται 15 μέρες, οπότε έρχεται πιο νωρίς. Στο Ραμαζάνι κάνουμε νηστεία για ένα μήνα, αλλά δεν τρώμε ούτε πίνουμε μέχρι μια συγκεκριμένη ώρα. Στην Αίγυπτο συνήθως τρώνε μισή ώρα πιο νωρίς από την Ελλάδα και επίσης στολίζουν όλους τους δρόμους και τα σπίτια. Το Ραμαζάνι είναι γνωστό σε όλες τις αραβικές χώρες πως μαζεύει όλα τα μέλη της οικογένειας και όσοι είναι τσακωμένοι τα βρίσκουν κάποια στιγμή. Στη συνέχεια αυτό μας δίνει πιο πολλή όρεξη να πάμε στο τζαμί να προσευχηθούμε και να μαζευτούμε όλοι εκεί. Τέλος, δεν υπάρχει κάποιος φτωχός που να κοιμηθεί χωρίς να φάει, γιατί ο Αλλάχ του στέλνει άτομα να του δίνουν νερό και φαγητό.
