Αρχείο κατηγορίας: τα νέα του σχολείου
Η ξεχωριστή εμπειρία μας με το Πολωνικό σχολείο- erasmus +KA122
Γράφουν οι μαθήτριες της Α τάξης, Ουρανία Κονσολάκη και Θεοδώρα Τερνιώτη, μέλη της δημοσιογραφικής ομάδας.
Από την πρώτη στιγμή που ακούσαμε και οι δυο μας ότι θα έρθει το Πολωνικό σχολείο στο δικό μας σχολείο, για να κάνουμε διάφορες δραστηριότητες και ξεχωριστές δράσεις, αλλά και να παρακολουθήσουν κι εκείνοι μαζί μας τα μαθήματα του προγράμματος που είχε κάθε τμήμα χωρισμένοι σε ομάδες, ενθουσιαστήκαμε και θέλαμε όλα αυτά να συμβούν, δηλαδή να γίνουν πραγματικότητα. Νιώθαμε τόσο μεγάλη χαρά και ανυπομονησία για αυτό που θα γινόταν. Βέβαια όλα αυτά τα συναισθήματα έγιναν ακόμα πιο έντονα όταν συνέβη στα αλήθεια.
Η ξενάγησή τους, αλλά και τα μαθήματα, ήταν φυσικά στα Αγγλικά. Η αλήθεια είναι πως δεν τους αφήναμε σε ησυχία, καθώς κάθε μέρα κάναμε κι από μία δραστηριότητα μαζί τους, κάτι που μας έδωσε και τη δυνατότητα να μάθουμε ο ένας από τον άλλο φράσεις και λέξεις στη γλώσσα του καθενός. Οι μοναδικές δράσεις με την περιβαλλοντική, η ανταλλαγή ιδεών, απόψεων, γνώσεων, η παρουσίαση της χώρας τους, του πολιτισμού τους, των φαγητών τους, αλλά και η παρουσίαση της παράστασης της ομάδας κουκλοθέατρου ήταν κάτι το ανεπανάληπτο.
Από την άλλη στην αρχή νιώθαμε αγχωμένοι και ντρεπόμασταν να τους μιλήσουμε, αλλά από τη δεύτερη μέρα που είχαμε γνωριστεί αρχίσαμε να περνάμε πολύ ωραία κι ευχόμαστε να ξανασυναντηθούμε με αυτά τα παιδιά, γιατί ήταν μία αξέχαστη εμπειρία με πολύ γέλιο, χαρά, ενθουσιασμό και το κυριότερο, όρεξη.
Τέλος, αυτό που μας ενθουσίασε περισσότερο ήταν η φιλικότητα, η ευγένειά τους, η καλή τους διάθεση, αλλά και το πόσο ομιλητικοί και δεκτικοί ήταν για να μάθουν καινούργια για εκείνους πράγματα.
#ikyeramus
Η Α τάξη στο Ίδρυμα Λασκαρίδη
Με αγάπη, για όσους πονάνε
Ένα πολύ πετυχημένο χριστουγεννιάτικο παζάρι
Εικόνες από το σημερινό μας παζάρι γλυκών και αλμυρών που πήγε εξαιρετικά. Τα χρήματα τα παιδιά θα τα διαθέσουν όπου επιθυμούν. Ευχαριστούμε τους γονείς και παππούδες/γιαγιάδες που τίμησαν το παζάρι των παιδιών. Μαθαίνουν την οικονομία στην πράξη και είναι στιγμές μεγάλης ικανοποίησης για αυτά. Μια ματιά στους τιμοκαταλόγους θα σας πείσει.
Μνήμες από την 17η Νοεμβρίου 1973- Συνέντευξη από τον υποδιευθυντή του σχολείου, κύριο Βασίλη Χατζηιωάννου
Τη συνέντευξη πήρε η μαθήτρια του Β3 και μέλος της δημοσιογραφικής ομάδας, Ιόλη Φωτιάδη
Συνέντευξη από τον υποδιευθυντή Βασίλη Χατζηιωάννου για τα βιώματά του από τη 17η Νοεμβρίου 1973
Δημοσιογράφος: Καλημέρα σας, κύριε Χατζηιωάννου, σας ευχαριστώ πολύ που δεχτήκατε την πρόσκλησή μου για να πραγματοποιηθεί η σημερινή συνέντευξη για το θέμα του Πολυτεχνείου.
Κ. Χατζηιωάννου: μετά χαράς να μεταδώσω την προσωπική μου εμπειρία σε μαθητές και νέους για την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Δημοσιογράφος: κύριε Χατζηιωάννου, αρχικά θα ήθελα να μου πείτε πόσο χρονών ήσασταν και τι τάξη πηγαίνατε όταν διαδραματίστηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Κ. Χατζηιωάννου: Φέρνοντας το παρελθόν στη μνήμη μου θυμάμαι ότι ήμουν μαθητής 2ας ή 3ης Γυμνασίου , δηλαδή περίπου 13 με 14 ετών.
Δημοσιογράφος: Είχατε κάποιον συγγενή που έζησε από κοντά τα γεγονότα;
Κ. Χατζηιωάννου: Εκείνες τις μέρες θυμάμαι στο σχολείο υπήρχε αναταραχή. Πολλοί μαθητές φύγανε για να πάνε στο Πολυτεχνείο. Μέσα σε αυτούς και ο μεγάλος μου αδελφός.
Δημοσιογράφος: Πού ήσασταν εσείς όταν ο αδελφός βρισκόταν στο Πολυτεχνείο;
Κ. Χατζηιωάννου: Εγώ μετά το σχολείο γύρισα στο σπίτι. Η μητέρα μου με ρωτούσε συνέχεια με άγχος και αγωνία που βρισκόταν ο αδελφός μου. Όμως δίσταζα να της απαντήσω διότι δεν ήθελα να την ανησυχήσω περισσότερο. Όμως τα νέα από γειτονιά σε γειτονιά διαδόθηκαν γρήγορα και έτσι έφτασαν και στη δική μου γειτονιά. Η μητέρα μου κατάλαβε πως πολλοί μαθητές, αναμεσά τους και ο αδελφός μου, ήταν στο Πολυτεχνείο.
Δημοσιογράφος: Ακούσατε τη ραδιοφωνική εκπομπή του Πολυτεχνείου; Τι θυμάστε από αυτήν;
Κ. Χατζηιωάννου: Θέλαμε να μάθουμε πληροφορίες για το τι συνέβαινε στο Πολυτεχνείο, όμως οι ραδιοφωνικοί σταθμοί δεν ανέφεραν με εντολή του κράτους απολύτως τίποτα. Καθώς γυρίζαμε σταθμούς, κάποια στιγμή ακούμε έναν σταθμό με πολλά παράσιτα όπου η Μαρία Δαμανάκη έλεγε: «Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνειο. Σας μιλάει ο ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων Ελλήνων, των ελεύθερων φοιτητών». Μετά από λίγη ώρα ακούσαμε: «Χρειαζόμαστε επιδέσμους, χρειαζόμαστε γιατρούς». Κάποιοι είχαν ήδη χτυπηθεί, η αστυνομία και ο στρατός είχαν περικυκλώσει το Πολυτεχνείο και παντού υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές που ρίχνανε εν ψυχρώ.
Δημοσιογράφος: Πότε γύρισε ο αδελφός σας από το Πολυτεχνείο και τι έκανε όλες τις ώρες που βρισκόταν εκεί;
Κ. Χατζηιωάννου: Το βράδυ της ίδιας μέρας ο αδελφός μου γύρισε από το Πολυτεχνείο στο σπίτι με πρησμένα και μελανιασμένα μάτια. Η μητέρα με αυστηρό τόνο απαίτησε να μάθει τι ακριβώς του είχε συμβεί και γύρισε πίσω σε τέτοια κατάσταση. Τα λόγια της έκρυβαν αγωνία, αλλά και ανακούφιση γιατί ο γιος της γύρισε σπίτι ζωντανός. Ο αδελφός μου άρχισε να εξιστορεί τα γεγονότα που είχαν συμβεί. Οι αστυνομικοί είχαν πάρει ένα ασθενοφόρο το οποίο το παρουσιάσανε ως προσφορά της κυβέρνησης για τη μεταφορά των τραυματιών και της παράδοσης φαρμάκων. Όμως, μέσα στο ασθενοφόρο κρύβονταν αστυνομικοί πάνοπλοι γεμάτοι με καπνογόνα και δακρυγόνα που άρχισαν να τα πετάνε μέσα στον κόσμο. Πολλοί από αυτούς φύγανε. Όσοι δεν φοβήθηκαν τις σφαίρες έμειναν και έτρεχαν τα δάκρυά τους και τρέμανε, μέχρι που εκείνοι αναγκάστηκαν να φύγουν. Τις επόμενες μέρες απαγορεύτηκε η κυκλοφορία και μέναμε όλοι κρυμμένοι στα σπίτια μας.
Δημοσιογράφος: Σας ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σας, που μοιραστήκατε μαζί μας τις εμπειρίες σας.
Σκέψεις για τη μέρα της ελληνοκινεζικής φιλίας
Πολλά και δυνατά τα συναισθήματα που νιώσαμε υποδεχόμενοι τον θίασο σχολείου του Πεκίνου. Ενθουσιασμός, συγκίνηση, γαλήνη, αισιοδοξία. Να βλέπεις παιδιά να προσφέρουν σε παιδιά, να παίζουν για άλλα παιδιά, να μαγειρεύουν για άλλα παιδιά, να γελάνε, να επικοινωνούν. Γιατί τα παιδιά πραγματικά επικοινωνούν σαν να μην υπάρχει το εμπόδιο της γλώσσας. Άλλωστε, όταν θέλεις να επικοινωνήσεις, όταν ο κόσμος γίνεται πραγματικός και φεύγει από την οθόνη, όταν δεν υπάρχει προκατάληψη, αλλά θαυμασμός για την κουλτούρα του άλλου, τότε θα βρεις τον τρόπο να γνωρίσεις τον άλλο. Κι κάπως έτσι μπορεί να αλλάξει ο κόσμος.
Το σχολείο χρειάζεται να δίνει τέτοιες ευκαιρίες, να ανοίγει δρόμους συνάντησης πολιτισμών, συνάντησης με το άλλο, να γίνεται χώρος χαράς και νέων εμπειριών. Κι αυτό γίνεται όταν οι δάσκαλοι βγαίνουμε από τους τοίχους, τους όποιους τοίχους ( εσωτερικούς και εξωτερικούς), και κοιτάμε τον κόσμο με περιέργεια και ανοίγουμε τα μάτια στο νέο, για να δώσουμε την ευκαιρία στους μαθητές μας να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και πολίτες.
Αυτή η μέρα λοιπόν ήταν μέρα αναστοχασμού και αναζήτησης νέων εμπειριών που θα κάνουν τους μαθητές μας παγκόσμιους πολίτες και εμάς ευτυχισμένους δασκάλους.
Από την Τάξη Υποδοχής του σχολείου μας
Ο αγωνιστής της καρδιάς μας: Παύλος Ρέντας
Ο μαθητής της Α τάξης, Παύλος Ρέντας, συμμετείχε στον αγώνα δρόμου των μεταλλωρύχων και κέρδισε τις εντυπώσεις. Πολύ σημαντική η στήριξη του κυρίου Κώστα Χασιώτη, καθηγητή Φυσικής Αγωγής του σχολείου μας, ο οποίος έτρεξε μαζί του. Χίλια μπράβο και στους δύο.
Μέρα αφιερωμένη στη διαφορετικότητα, η οποία υπάρχει έτσι κι αλλιώς στη ζωή μας
Στις 18/4 το σχολείο μας για άλλη μία χρονιά υποδέχτηκε μαθητές που θα αγωνιστούν στην Ολυμπιάδα Κωφών. Η ΕΟΑΚ μας τίμησε φέρνοντας αυτή την πολύ αξιόλογη ομάδα, για να αγωνιστεί με τους μαθητές μας σε αγώνα ποδοσφαίρου. Οι ομάδες ήταν μεικτές και το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία. Όλοι όσοι αγωνίστηκαν είναι νικητές. Τους ευχαριστούμε θερμά. Πρόκειται για εμπειρία με πολλαπλά μηνύματα.
