Με ιδιαίτερη χαρά σάς προσκαλούμε στη θεατρική παράσταση “Οδυσσεβάχ” της θεατρικής ομάδας του σχολείου μας που θα δοθεί την Παρασκευή 26 Μαίου 2017 και ώρα 19.00, στο θέατρο του ΕΠΑΛ Λαυρίου.Υπεύθυνη της παράστασης είναι η  κυρία Σάββα.

Στα πλαίσια των μαθημάτων της Ιλιάδας και της Λογοτεχνίας οι μαθητές του  Β3 έφτιαξαν αφίσα και επέλεξαν αφίσες με αντιπολεμικά μηνύματα. Ταυτόχρονα διάλεξαν τραγούδια με εμφανές αντιπολεμικό περιεχόμενο για συζήτηση και προβληματισμό πάνω στο διαχρονικό θέμα του πολέμου. έννοιες όπως η προπαγάνδα, τα θύματα , οι θύτες, ο φανατισμός αποτέλεσαν αντικείμενο της εργασίας τους.

Οι μαθητές της Γ τάξης με την καθοδήγηση της κυρίας Χάσουλα και του κυρίου Αθανασίου δούλεψαν το πολιτιστικό πρόγραμμα Σήμα. Τη δουλειά τους καθώς και τους στόχους του προγράμματος μπορείτε να τα δείτε στην παρακάτω παρουσίαση.

ΣΗΜΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Την Τρίτη 12 Μαΐου 2015 έγινε η παρουσίαση των Προγραμμάτων του 1ου Γυμνασίου Λαυρίου, στο χώρο του σχολείου και στην αίθουσα του Παλιού Μηχανουργείου στο Λαύριο.

Αναλυτικά τα προγράμματα ήταν:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

1. Η μνήμη όπου την αγγίξεις πονεί: στα βήματα των προγόνων μας.

Υπεύθυνοι Καθηγητές Β. Χατζηιωάννου, Ελ. Παπαμανώλη

2. E-twinning με τίτλο «A cloud above our cities»

Υπεύθυνοι Καθηγητές: Ελ. Παπαμανώλη, Β. Χατζηιωάννου

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

3. «ΣΗΜΑ»

Υπεύθυνοι Καθηγητές: Χ. Χάσουλα, Π. Αθανασίου

4. «ΜΥΡΤΙΣ»

Υπεύθυνοι Καθηγητές: Β. Παντελέλλη , Χ. Χάσουλα, Μ. Χαρχαντή, Α. Μαρκουλή

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

5. «Κρητική –Ελληνική (Μεσογειακή) Διατροφή χθες-Σήμερα»

Κ. Χασιώτης, Β. Παντελέλλη, Γ. Παπασταυρόπουλος, Ελ. Σωφρόνη

ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

6. Υπεύθυνος εκπαιδευτικός Ελ. Δουκέρης

Έκδοση ηλεκτρονικής εφημερίδας

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

·  Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι να δώσει τη δυνατότητα στους μαθητές να ερευνήσουν πράγματα που αφορούν το τόπο και το σχολείο τους και έντυπα – ηλεκτρονικά να μπουν στην διαδικασία μετάδοσης της πληροφορίας, έτσι θα αποτελέσουν ένα κανάλι επικοινωνίας με την υπόλοιπη σχολική κοινότητα και –ευρύτερα- με τον έξω κόσμο.

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

·  Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι οι μαθητές να   αναπτύξουν τις συντακτικές τους ικανότητες, ικανότητες γραπτής έκφρασης και κριτικής σκέψης, να νιώσουν την χαρά της δημιουργίας, να αποκτήσουν δεξιότητες συλλογής – επιλογής – ανάλυσης και αξιολόγησης πληροφοριών.

3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

·  Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι οι μαθητές να εξοικειωθούν με την χρήση συνεργατικών εργαλείων των ΤΠΕ, και τελικά να παράγουν ποιοτικό ψηφιακό περιεχόμενο

7. Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Χ. Χάσουλα

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

     ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΝΤΥΠΟΥ

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

      ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΤΥΠΟΥ ΥΛΙΚΟΥ

3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

      ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

8. Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Κων. Νικολάου

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

   « ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ»

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

« ΣΕΒΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ»

3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ»

9. Υπεύθυνη εκπαιδευτικός Μερ. Σάββα

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

 «Γίνομαι φωτογράφος, ή αλλιώς όταν ευθυγραμμίζονται το μάτι, το μυαλό και η καρδιά»

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Η Φωτογραφία και η ψηφιακή εποχή»

 3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

 « Φωτογραφία και Τέχνη»

10. Υπεύθυνος εκπαιδευτικός Χρ. Σκόνδρας

Α’ τμήμα

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Σχολικό περιβάλλον – Διαπροσωπικές σχέσεις»

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Μουσική και σχολικό περιβάλλον-σχολική βία»

3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Μουσική και σχολικό περιβάλλον-σχολικός ρατσισμός»

Β’ τμήμα

1ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Ορχήστρα- δημιουργία ορχήστρας»

2ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Ορχήστρα- εκμάθηση εύκολων μουσικών οργάνων»

3ο ΤΡΙΜΗΝΟ

«Ορχήστρα-γνωριμία με τα μουσικά όργανα »

Το σχολείο μας στα πλαίσια των πολιτιστικών του προγραμμάτων πραγματοποίησε διήμερη εκδρομή στο Ναύπλιο στις 3 και 4 Απριλίου. Οι μαθητές και οι συνοδοί καθηγητές τους ξεναγήθηκαν στην πόλη του Ναυπλίου, ενώ επισκέφτηκαν και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.Οι εντυπώσεις όλων ήταν απόλυτα θετικές.

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ youtube: http://www.youtube.com/watch?v=Zq3vqv0XdvM

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΑΣ

Η αρχαία πόλη της Δημητριάδας, μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας, καταλαμβάνει την ευρύχωρη περιοχή στα νότια του κόλπου του Βόλου, απέναντι από τη σύγχρονη πόλη. Ανάμεσα στα πιο σημαντικά δημόσια κτίρια, που έχουν εντοπισθεί και ανασκαφεί, εξέχουσα θέση κατέχει το αρχαίο θέατρο. Το αρχαίο θέατρο της Δημητριάδας βρίσκεται σε απόσταση 150 μέτρα περίπου νότια από τον συνοικισμό των Νέων Παγασών Βόλου, δυτικά του δρόμου Βόλου-Αλμυρού, στη θέση “Δόντια” (την ονομασία αυτή διατήρησε η λαϊκή παράδοση για τα ορατά, ως τις μέρες μας, κατώτερα τμήματα της σειράς των πεσσών, που ανήκαν στο ρωμαϊκό υδραγωγείο της Δημητριάδας και το οποίο περνούσε από τη νότια πλευρά του θεάτρου).

Οι ανασκαφές άρχισαν στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Απ. Αρβανιτόπουλο και συνεχίσθηκαν στη δεκαετία του 1950 από τον Δ. Ρ. Θεοχάρη. Νέα περίοδος ανασκαφών ξεκίνησε από το 1986, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Με τις ανασκαφικές έρευνες αποκαλύφθηκε το θέατρο στη μορφή που είχε κατά την τελευταία φάση της χρήσης του, ενώ παράλληλα διαπιστώθηκε το μέγεθος της λιθοθηρίας, που συντελέσθηκε από την ύστερη αρχαιότητα και αργότερα, όταν η περιοχή του θεάτρου είχε μετατραπεί σε μεγάλο λατομείο καλοδουλεμένου οικοδομικού υλικού, έτοιμου να ξαναχρησιμοποιηθεί σε νέες κατασκευές.

Παρά την απογύμνωση του κτιρίου από τη λίθινη επένδυσή του, γεγονός που δημιουργεί σοβαρές δυσκολίες στη μελέτη του, η συνεχιζόμενη ανασκαφή προσθέτει διαρκώς νέα στοιχεία, που βοηθούν την όσο το δυνατόν πληρέστερη κατανόηση των λειτουργιών των τμημάτων του μνημείου. Το θέατρο διαιρείται σε τρία μέρη: α) τη σκηνή με το προσκήνιο β) την ορχήστρα με τις παρόδους και γ) το κοίλο με τα εδώλια των θεατών.

Η σκηνή βρίσκεται ανατολικά από την ορχήστρα και απέναντι από το κοίλο. Το τμήμα της, που είναι σήμερα ορατό, (μήκους 23.75 μ., πλάτους 8.75 μ.) ανήκει στα ρωμαϊκά χρόνια. Περιλαμβάνει τρεις αίθουσες στη σειρά, καθεμιά από τις οποίες έχει πρόσβαση στο προσκήνιο και στην ορχήστρα. Στην είσοδο του βόρειου δωματίου σώθηκε στη θέση του το μαρμάρινο κατώφλι, που διατηρεί όλα τα σημάδια στήριξης μιας δίφυλλης πόρτας. Η σκηνή την περίοδο αυτή ήταν τουλάχιστον διώροφη, όπως συμπεραίνεται από την ανεύρεση των τριών πρώτων βαθμίδων κτιστής κλίμακας ανόδου στον πρώτο όροφο, που βρέθηκε στη Ν.Α γωνία της βόρειας αίθουσας. Οι εσωτερικές επιφάνειες των τοίχων της σκηνής ήταν καλυμμένες με χρωματιστά κονιάματα, μικρά κομμάτια από τα οποία βρέθηκαν πεσμένα κατά την ανασκαφή στο εσωτερικό των αιθουσών.

Σε δίλοβα ή πολύλοβα παράθυρα των ορόφων είναι πιθανόν να ανήκουν κομμάτια από μαρμάρινους αμφικίονες, που βρέθηκαν στις ανασκαφές του Δ.Ρ. Θεοχάρη. Από την επίστεψη του τοίχου της ρωμαϊκής σκηνής είναι πιθανόν να προέρχεται ένα μεγάλο και περίτεχνα δουλεμένο κομμάτι από ιωνικό γείσο, που βρίσκεται σήμερα στη μεσαία αίθουσα. Η σκηνή δεν είχε την ίδια μορφή καθ’ όλη τη μακραίωνη διάρκεια λειτουργίας του θεάτρου. Από τις πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες αποκαλύφθηκαν μικρά μόνον τμήματα δύο παλιότερων αρχιτεκτονικών της φάσεων, τα οποία, προς το παρόν, δε βοηθούν στην αποκατάσταση της συνολικής τους κάτοψης. Η παλιότερη πάντως από τις δύο αυτές φάσεις είναι πολύ πιθανόν να ανήκε στην αρχική μορφή του θεάτρου, της ελληνιστικής εποχής.

Προς την πλευρά της ορχήστρας, δυτικά της σκηνής και κατά μήκος της πρόσοψής της, αναπτύσσεται το προσκήνιο. Πρόκειται για έναν στεγασμένο, στενό (πλάτους2.75 μ.) και σχετικά χαμηλό διάδρομο με στοά προς την πλευρά της ορχήστρας. Από τη στοά σώζεται σήμερα μόνο ο στυλοβάτης με τους τόρμους (τρύπες) στήριξης των κιόνων.

Από την παλιότερη ελληνιστική στοά του προσκηνίου βρέθηκαν πώρινα κομμάτια δωρικών κιονοκράνων, ημικιόνων και δωρικού γείσου καθώς επίσης και από ένα κομμάτι επιστυλίου και ζωφόρου με τρίγλυφα και ακόσμητες μετόπες, με βάση τα οποία μπορεί να προταθεί η σχεδιαστική αναπαράσταση της όψης του θριγκούτης δωρικής στοάς της παλιότερης φάσης του προσκηνίου.

Στα ρωμαϊκά χρόνια το προσκήνιο είναι πιθανόν ότι ανακατασκευάζεται και τη θέση της πώρινης δωρικής στοάς παίρνει μια μαρμάρινη ιωνική με αμφικίονες. Προς αυτή την υπόθεση οδηγεί η ανεύρεση δύο μαρμάρινων ιωνικών κιονοκράνων αμφικιόνων και ενός μικρού τμήματος ιωνικού γείσου, που βρέθηκε σε παλιότερες ανασκαφές.

Δυτικά, μεταξύ του προσκηνίου και του κοίλου, βρίσκεται η πεταλόσχημη ορχήστρα, για τη χάραξη της οποίας χρησιμοποιήθηκε ένας κύκλος με διάμετρο 24.15 μ. Το δάπεδό της αποτελείται από πατημένο χώμα χωρίς λίθινη επένδυση. Περιμετρικά υπάρχει κτιστός αποχετευτικός αγωγός, ο οποίος δεχόταν όλα τα νερά της βροχής που κατέβαιναν ορμητικά από το κεκλιμένο επίπεδο του κοίλου. Ο αγωγός, ο οποίος διατηρεί αρκετές από τις καλυπτήριες πλάκες του, απομάκρυνε τα νερά νότια της σκηνής, διαμέσου της νότιας παρόδου.

Σε κεντρική θέση της ορχήστρας υπάρχει σε δεύτερη χρήση βάθρο αγάλματος, που πιθανόν να στήριζε τη θυμέλη (βωμό). Λίγο δυτικότερα βρέθηκαν τρεις πλακαρές πέτρες η μια από τις οποίες σώζει προσαρμοσμένο στην πάνω επιφάνειά της έναν σιδερένιο δακτύλιο. Παρόμοιους δακτυλίους θα έφεραν και οι άλλες δύο πέτρες, όπως φαίνεται από τους τόρμους προσαρμογής τους, που υπάρχουν σε ανάλογες με τον πρώτο λίθο θέσεις. Η ακριβής χρήση των λίθων είναι προβληματική, ενώ είναι βέβαιο ότι η παρουσία τους σχετίζεται με τα δρώμενα στο χώρο του θεάτρου.

Δεξιά και αριστερά από την ορχήστρα, προς την πλευρά της σκηνής, ανοίγονται οι δύο πάροδοι διαμέσου των οποίων ήταν εφικτή η προσέλευση και αποχώρηση των θεατών. Κατά την ελληνιστική περίοδο και στις δύο παρόδους υπήρχαν μνημειακές είσοδοι με τεράστιες δίφυλλες πόρτες, από τις οποίες σώθηκαν μόνον τα λίθινα κατώφλια. Στη βόρεια πάροδο, όπου έχει πραγματοποιηθεί εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα, διαπιστώθηκε η καταστροφή της εισόδου ύστερα από την κατάρρευση του μεγάλου αναλημματος του κοιλου, που ήταν κατασκευασμένο από ωμά πλιθιά και του οποίου το κατώτερο τμήμα είναι σήμερα ορατό.

Στην τελευταία επισκευή του θεάτρου η μνημειακή είσοδος καταργήθηκε, ένα μέρος της κατέλαβε ο νέος αναλημματικός τοίχος του κοίλου και στη θέση της επίπεδης παρόδου δημιουργήθηκε ένα κεκλιμένο επίπεδο από χώμα (ράμπα), που επέτρεπε την ομαλή μετάβαση των θεατών από το ψηλότερο επίπεδο, βόρεια της παρόδου, προς το χαμηλότερο της ορχήστρας. Το κοίλο έχει τη μορφή αναπτύγματος ανεστραμμένου κόλουρου κώνου.Στην περιοχή αυτή του θεάτρου δεν έχει γίνει εκτεταμένη ανασκαφική έρευνα πέρα από τον καθαρισμό του κεντρικού τμήματος του κοίλου, που πραγματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1950.

Σήμερα είναι ορατό το μεγαλύτερο μέρος των βατήρων της πρώτης σειράς των εδωλίων, από τα οποία σώζονται μόνο δύο. ομάδες. Το υλικό της μιας ομάδας είναι ο πωρόλιθος (τα παλιότερα), ενώ της δεύτερης το γκρίζο μάρμαρο (τα νεότερα). Από παρατηρήσεις, τεχνικής φύσης, στους βατήρες των εδωλίων και την υποθεμελίωσή τους διαπιστώθηκε ότι το κοίλο του θεάτρου, μετά την αρχική κατασκευή, υπέστη τρεις καταστροφές και τρεις επισκευές μεγάλης κλίμακας. Στα ψηλότερα επίπεδα του κοίλου δεν σώζονται εδώλια, παρά μόνον, κατά διαστήματα, πλάκες πωρολίθου, πολλές από τις οποίες είχαν ξαναχρησιμοποιηθεί σε παλιότερες αρχιτεκτονικές κατασκευές.

Η έλλειψη των εδωλίων του κοίλου δημιουργεί αμφιβολίες και για τη θέση των κλιμάκων, που οδηγούσαν τους θεατές από την ορχήστρα στα ψηλότερα σημεία του κοίλου και οι οποίες το διαιρούσαν σε ίσα κατακόρυφα σφηνοειδή τμήματα, τις κερκίδες. Στο ψηλότερο και μεσαίο μόνο μέρος του κοίλου η διαμόρφωση του εδάφους δείχνει ότι υπήρχε και επιθέατρο, για το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο. Στο μέσο του ύψους του το κοίλο διασχίζεται οριζόντια από τον αγωγό του ρωμαϊκού υδραγωγείου της Δημητριάδας.

Σύμφωνα με τα νομίσματα, που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, είναι πολύ πιθανόν ότι το αρχαίο θέατρο κατασκευάσθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση της Δημητριάδας το 294-292 π.Χ. και συνέχισε να λειτουργεί μέχρι τα μέσα του 40υ αι. μ.Χ. Στο χρονικό αυτό διάστημα των 650 περίπου χρόνων λειτουργίας του θεάτρου υπήρχαν και ορισμένες περίοδοι εγκατάλειψής του, που οπωσδήποτε σχετίζονται με τις διαπιστωμένες καταστροφές και αλλεπάλληλες επισκευές του.

Σε μια τέτοια περίοδο μη λειτουργίας του θεάτρου, η περιοχή νότια της νότιας παρόδου χρησιμοποιήθηκε σαν χώρος απόρριψης αποτυχημένων αγγείων ενός εργαστηρίου κεραμικής της Δημητριάδας, που είχε εγκατασταθεί κάπου εκεί κοντά.

Τα σημερινά ορατά απομεινάρια του αρχαίου θεάτρου της Δημητριάδας δίνουν αμυδρή μόνον εικόνα ενός λαμπρού έργου της αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής, για το οποίο γίνονται σημαντικές προσπάθειες να επανενταχθεί στη σύγχρονη ζωή της πόλης του Βόλου.

Μπάμπης Γ. Ιντζεσίλογλου
Αρχαιολόγος
Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου
Χάρτης: Θάλεια Μακρή – Σκοτεινιώτη
Ηλεκτρονική επεξεργασία σχεδίων: Μαργαρίτης Μπατζανόπουλος
Δημοτική Τουριστική Επιχείρηση Βόλου
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας Βόλου
ΙΓ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων

Έλληνες σε ελληνικό καφενείο στη Μασαχουσέτη

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το φαινόμενο της προσφυγιάς αλλά και της μετανάστευσης αποτελούσε πάντοτε μεγάλη πληγή για την Ελλάδα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μεγάλο μέρος του πληθυσμού της –άλλοτε για λόγους οικονομικούς (μετανάστευση) και άλλοτε για πολιτικούς (προσφυγιά)- αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα, αφαιρώντας από τη χώρα τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της, μιας και αυτοί που έφευγαν βρίσκονταν στις πιο παραγωγικές ηλικίες. Ποια είναι όμως η διαφορά μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη; Μία ενδιαφέρουσα απάντηση δίνει ο Γερμανός ποιητής Μπ. Μπρεχτ στο ποίημα του Για τον όρο «Μετανάστες».

Για τον όρο “Μετανάστες”, Μπ. Μπρεχτ
Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν:

”Μετανάστες”.
Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο,

δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. Ούτε

και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.

Εμείς φύγαμε στα κρυφά.Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε ‘θα ναι, μα εξορία.

Έτσι, απομένουμε εδωπέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά

στα σύνορα,

προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό

σημάδι αλλαγής στην άλλη όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις

κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα

ν’ απαρνιόμαστε, χωρίς να συγχωράμε τίποτααπό όσα έγιναν, τίποτα δε συγχωράμε!
Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! Ακούμε ίσαμε δώ

τα ουρλιαχτά που αντιλαλούν απ’ τα στρατόπεδά τους. Εμείς

οι ίδιοι

μοιάζουμε των εγκλημάτων τους απόηχος, που κατάφερε

τα σύνορα να δρασκελίσει. Ο καθένας μας

περπατώντας μες στο πλήθος με παπούτσια ξεσκισμένα,

μαρτυράει τη ντροπή που τη χώρα μας μολεύει.
Όμως κανένας μας

δε θα μείνει εδώ. Η τελευταία λέξη

δεν ειπώθηκε ακόμα.

ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
Τι εννοούμε με τον όρο πρόσφυγας ;
ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ : Αυτός που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα του ή τον τόπο κατοικίας του, για λόγους πολλές φορές πολιτικούς, και να φύγει σε μια ξένη χώρα.
Για παράδειγμα: Oι πρόσφυγες από την Μ.Ασία, οι ελληνικοί πληθυσμοί που ήρθαν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ : Ονομάζεται αυτός που έχει μεταναστεύσει για λόγους οικονομικούς, με κίνητρο την εύρεση εργασίας.
Για παράδειγμα: Oι Έλληνες μετανάστες στην Γερμανία, τις Η.Π.Α, την Αυστραλία.

Β. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
19ος αιώνας
Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΡΙΚΟΥΠΗ
Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ένα νέο πολιτικό πρόσωπο που εμφανίστηκε περίπου το 1885-1889, πρότεινε λύσεις για όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα. Ο βασιλιάς ήταν εκείνος που πήρε την πρωτοβουλία και τον διόρισε πρωθυπουργό προκειμένου να βγάλει τη χώρα από τη δύσκολη κατάσταση που βρισκόταν.
Το πρόγραμμα του Τρικούπη είχε ως προτεραιότητα τη δημιουργία ενός εκσυγχρονισμένου και οικονομικά αναπτυγμένου κράτους. Πραγματοποιήθηκαν έργα υποδομής (δημιουργία σιδηροδρομικού δικτύου, διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου κ.ά.), οργανώθηκαν οι ένοπλες δυνάμεις και ορίστηκαν αντικειμενικά κριτήρια διορισμού των δημοσίων υπαλλήλων.
Όμως, για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά η Ελλάδα έπρεπε να πάρει δάνεια από τις Μεγάλες Δυνάμεις και για να τα ξεχρεώσει επέβαλε βαριά φορολογία. Η οικονομία της Ελλάδας σιγά σιγά παρέλυσε. Τελικά, ο Τρικούπης κήρυξε στη χώρα πτώχευση το 1897, αναγκάζοντας χιλιάδες ανθρώπους στη μετανάστευση, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Γενικά, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν στην ελληνική οικονομία και κοινωνία σημαντικές αλλαγές. Μία από αυτές ήταν η δημιουργία σημαντικών αστικών κέντρων, μεταξύ των οποίων και η νέα πρωτεύουσα, η Αθήνα. Σημαντικός, βέβαια, παρέμενε και ο αγροτικός τομέας, καθώς σε μεγάλο ποσοστό οι Έλληνες παραμένουν αγρότες. Βασικό εξαγώγιμο προϊόν αποτελεί η σταφίδα. Η μεγάλη ζήτηση οδήγησε στη μονοκαλλιέργεια, με αποτέλεσμα, όποτε η σοδειά καταστρεφόταν, λόγω κακών καιρικών συνθηκών, να αδυνατούν να εξάγουν οι παραγωγοί το προϊόν (σταφιδική κρίση).
Όσον αφορά τη βιομηχανία, η Ελλάδα αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς. Η έλλειψη κεφαλαίων και πρώτων υλών δε βοηθούν.
Επιπλέον, η χώρα είναι υπερχρεωμένη, αδυνατεί να ξεπληρώσει τα δάνειά της και αγρότες και εργάτες ζουν σε συνθήκες τραγικές. Αυτή η κατάσταση οδήγησε λοιπόν εργάτες και αγρότες στη μετανάστευση προς το εξωτερικό. Πηγαίνουν κυρίως σε χώρες όπου υπάρχει μεγάλη ζήτηση εργατικών χεριών, όπως τον Καναδά και τις ΗΠΑ, αλλά και προς της ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, κυρίως την Αίγυπτο.

Γ. ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
Μετανάστευση ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο κάποιος με δική του απόφαση εγκαταλείπει τη χώρα του, αναζητώντας καλύτερη ποιότητα ζωής, βιοτικού επιπέδου καθώς κι ένα καλύτερου μέλλον που θα του προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες για την υπόλοιπη ζωή του.
Οι μαρτυρίες για τις συνθήκες που αντιμετώπιζαν οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική, μόλις έφταναν στη νέα τους πατρίδα είναι τραγικές. Μετά από ένα πολυήμερο ή ταξίδι που διαρκούσε ένα περίπου μήνα, έφθαναν στο λιμάνι της Ν. Υόρκης. Εκεί έμελε να αντιμετωπίσουν μια επώδυνη και εξευτελιστική διαδικασία. Δηλαδή, κατευθύνονταν προς τη νησίδα Έλλις όπου διαπιστωνόταν αν πληρούν τις προϋποθέσεις «του νόμου περί μεταναστεύσεως». Αν, με άλλα λόγια, είναι σωματικά υγιείς. Με βάση λοιπόν το νόμο αυτό, αποκλείονταν από το δικαίωμα εισόδου στη χώρα όσοι έπασχαν από σοβαρά νοσήματα (π.χ. οι φυματικοί), οι πνευματικά καθυστερημένοι (επομένως υπήρχε ρατσισμός προς αυτά τα άτομα), οι ψυχοπαθείς, οι εγκληματίες και οι «αναρχικοί».
Οι σχετικές εξετάσεις γίνονταν με συνοπτικές κι αυταρχικές διαδικασίες στη διάρκεια των οποίων ο εξεταζόμενος δεν μπορούσε να προβάλλει την άρνησή του για κάτι, καθώς αγνοούσε την αγγλική γλώσσα. Μετά από αυτή τη διαδικασία όσοι είχαν απορριφθεί οδηγούνταν πάλι στα πλοία για το πικρό ταξίδι της επιστροφής αφήνοντας πιθανότατα πίσω την οικογένειά τους, καθώς και το όνειρο που είχαν αρχίσει να κάνουν. Από την άλλη, όσοι έμεναν έπρεπε καθημερινά να δίνουν αγώνα επιβίωσης μεταξύ αγνώστων.

Κώστας Κυριακίδης – Δημήτρης Λαμπρούσης Γ’1