Μέρα αναστοχασμού η σημερινή για όλους/ες τις εκπαιδευτικούς του σχολείου. Δεν ήταν εύκολο το εγχείρημα. Να δουλέψουν όλα τα τμήματα πάνω σε μία ταινία σε ομάδες, να συζητήσουν, να συναισθανθούν, να παίξουν, να μάθουν. Οι αρχικές αντιστάσεις – που είναι απόλυτα λογικές- έγιναν ενθουσιασμός. “Μιλάνε οι μαθητές που ποτέ δεν μιλούν! Συμμετέχουν οι μαθήτριες του τελευταίου θρανίου!”. Η μία έκπληξη διαδέχεται την άλλη. Τα συναισθήματα γίνονται χορός, οι λέξεις γίνονται χορός, γιατί η νοηματική είναι χορός.
Αλλά ας δούμε γιατί και πώς.
Σήμερα Παγκόσμια μέρα για την Αναπηρία στόχος των δράσεων που έγιναν στο σχολείο ήταν η ευαισθητοποίηση απέναντι στα κωφά άτομα και η σημασία της γνώσης της νοηματικής γλώσσας. Οι μαθητές/τριες παρακολούθησαν την βραβευμένη με Όσκαρ μικρού μήκους ταινία “The silent child”. Στη συνέχεια χωρίστηκαν σε ομάδες και δούλεψαν φύλλα εργασίας που άνοιξαν διάλογο για τη σημασία που έχει η κατανόηση της διαφορετικότητας και η στήριξη των κωφών στην εκπαίδευση. Στο τέλος, χόρεψαν με τα χέρια (νοηματική) και σχημάτισαν λέξεις που αποτύπωναν τα συναισθήματα της μικρής Λίμπι (της κωφής πρωταγωνίστριας). Κάποιες από αυτές τις βλέπετε στις εικόνες.
Μπορείτε να τις διαβάσετε;
Σε κάθε περίπτωση σας συνιστούμε να δείτε την ταινία ανεξάρτητα από Παγκόσμιες μέρες.
Αν είστε εκπαιδευτικοί μπορείτε να αξιοποιήσετε και το φύλλο εργασίας.
