Το κείμενο της Ηλιάνας:

Ελισάβετ: Πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα. Δεν μπορείς να έχεις ελευθερίες, δικαιώματα, ασχολίες…Μονάχα για τις δουλειές σε έχουν ικανή. Όλα τα άλλα είναι αυστηρά για τους άνδρες.

Ελένη: Συμφωνώ. Εγώ τουλάχιστον είχα ευκαιρία να ταξιδέψω, να μορφωθώ και δεν είχα την υποχρέωση να παντρευτώ. Αλλά και πάλι, για να κάνω αυτό που ήθελα, έπρεπε να μεταμφιεστώ σαν άνδρας. Δεν θα με δεχόντουσαν αν ήμουν ο εαυτός μου…

Ελισάβετ: Είναι όντως τραγική αυτή η κατάσταση! Μας αξίζει κι εμάς ο σεβασμός των ανδρών και να είμαστε ίσοι μαζί τους. Να μην κρατιόμαστε πίσω και να μας σταματούν από το να κάνουμε αυτό που επιθυμούμε μόνο λόγω του φύλου μας.

Ελένη: Εσένα κιόλας δεν σε άφηναν καν να βγεις από το σπίτι! Δεν σε άφηναν να γράφεις τα συγγράμματά σου ελεύθερα! Ούτε οι φυλακισμένοι δεν έχουν τόσους περιορισμούς.

Ελισάβετ: Γι αυτό θεωρώ πως αυτό πρέπει να αλλάξει. Χρειάζεται να έχουμε δικαιώματα όλες μας, πλούσιες ή φτωχές, αριστοκρατικής ή αστικής ή αγροτικής τάξης.

Ελένη: Σωστά όλα αυτά που λες! Είναι ανθρώπινη ανάγκη η ισότητα. Ανεπίτρεπτη η στέρησή της!

Το κείμενο της Βικτώριας

Ελισάβετ: Ελένη, σε θαυμάζω για τη φιλοδοξία σου και τη θαρραλέα σου επιθυμία να κυνηγήσεις το όνειρό σου ακόμα και μέσα σε αυτό τι καθεστώς ανισοτήτων και στερεοτύπων που υπάρχουν για τις γυναίκες.

Ελένη: Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Κατανοώ βαθύτατα την πίεση που αντιμετωπίζεις σύμφωνα με τη συμμόρφωση στα κοινωνικά ιδανικά. Μακάρι αν μπορούσες κι εσύ κι εγώ και όλες οι γυναίκες να εκφραστούμε ελεύθερα, χωρίς την κριτική που δεχόμαστε για το διαφορετικό μας υπόβαθρο και το φύλο μας.

Ελισάβετ: Πιστεύω πως έχουμε πολλά κοινά αφού έχουμε κι οι δύο έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα και ανθεκτικότητα. Χαίρομαι που μίλησα μαζί σου!