«Η Ελληνική γλώσσα σε εξέλιξη ή κρίση ;»

Την τελευταία δεκαετία πολλοί γλωσσολόγοι με απόγνωση διατρανώνουν πως η γλώσσα μας διατρέχει περίοδο κρίσης και τείνει προς τον αφανισμό, με κύριο αίτιο την αναφομοίωτη εισαγωγή ξένων λέξεων στους κόλπους της.

Πράγματι, όσο αναπτύσσεται η τεχνολογία , όλο και περισσότερο έρχεται ο ελληνικός λαός σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι χρειάζεται να υπάρχει ένας κοινός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των φυλών. Ωστόσο, μέρη του κώδικα αυτού κατασταλάζουν στο λεξιλόγιο των Ελλήνων και η χρήση τους γίνεται όλο και πιο συχνή. Επιπλέον, τα Μ.Μ.Ε. προωθούν την ένταξη ξένων λέξεων στη γλώσσα. Δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην σωστή χρήση της ελληνικής και την μεταδίδουν αλλοιωμένη στους ακροατές ,αναγνώστες και θεατές. Επιπρόσθετα, οι νέοι φαίνεται να είναι αυτοί που προτιμούν την ανάμειξη των γλωσσών, γεγονός που προφανώς οδηγεί σε λάθη συντακτικά και ορθογραφικά. Το παραπάνω, φαίνεται να επιδεινώνει η έλλειψη επαφής με λογοτεχική βιβλία και η ανεπαρκής μέθοδος διδασκαλίας της Γλώσσας στα σχολεία.

Ωστόσο, όλη αυτή η κρίση, μπορεί να ληφθεί ως μια εξέλιξη της γλώσσας. Το γεγονός πως η γλώσσα απομακρύνεται από τις ρίζες της είναι λογικό και αναμενόμενο. Μία γλώσσα που παραμένει προσκολλημένη στις βασικές της αρχές επί αιώνες είναι μάλλον αυτή που βρίσκεται σε κρίση. Άλλωστε, οι ίδιοι οι Έλληνες ως λαός ισχυριζόμαστε πως είμαστε εναντίον της καταδίκης της διαφορετικότητας. Είναι απογοητευτικό που μεγάλοι επιστήμονες απελπίζονται με την σημερινή κατάσταση της γλώσσας και προσπαθούν με κάθε μέσο να την κρατήσουν στάσιμη.

Οι απόψεις διχάζονται σχετικά με το ζήτημα της ελληνικής λεξιπενίας. Όμως, στην πάροδο των χρόνων τίποτα δεν μένει στάσιμο, πόσο μάλλον ο πιο σημαντικός κώδικας επικοινωνίας.

Άρθρο της Άννας – Σοφίας Παριανού