Τα τελευταία χρόνια η χώρα μας έχει περιέλθει σε μια δυσμενέστατη οικονομική κρίση, που διακρίνει και επηρεάζει αρνητικά κάθε τομέα της καθημερινότητας. Δυστυχώς, θύμα της οικονομικής δυσφορίας είναι και ο πολιτισμός, ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα του ανθρώπου που τον ώθησε στη μέχρι τώρα υπαρξιακή σταδιοδρομία του. Το σχολείο μας αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα εξαιτίας των καιρών και των καταστάσεων. Ένα από τα βαθύτερα πλήγματα που υπέστη είναι το κλείσιμο της σχολικής βιβλιοθήκης.
Ένας από τους σημαντικότερους και ωραιότερους χώρους του σχολείου μας είναι η βιβλιοθήκη, η οποία πλέον έχει κλείσει. Την επιμέλεια του χώρου είχε αναλάβει η κυρία Μαρία Μπερέτη, που οργανώνοντας και φροντίζοντάς τον, εκτελούσε κατά άριστο τρόπο το ρόλο της. Η βιβλιοθήκη μας ήταν και δανειστική. Εκεί, ο μαθητής μπορούσε να ξεφύγει από την πραγματικότητα των μαθημάτων και να βυθιστεί στον θαυμαστό και μεγαλειώδη κόσμο της λογοτεχνίας και των πληροφοριών. Διέθετε ένα μεγάλο όγκο βιβλίων, διάφορων κατηγοριών. Υπήρχε και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής προσβάσιμος σε όλους. Επίσης ο μαθητής είχε τη δυνατότητα να αντλήσει πληροφορίες για εργασίες που είχαν ανατεθεί από τους καθηγητές. Η σχολική βιβλιοθήκη οργάνωνε ομάδες που ασχολούνταν με διάφορα και ποικίλα θέματα(φωτογραφίες, λογοτεχνία, χειρωνακτικές εργασίες),που έπειτα παρουσιάζονταν προκαλώντας τον θαυμασμό μικρών και μεγάλων, οι οποίοι εκτιμούσαν την προσπάθεια και το μόχθο που κατέβαλαν τα παιδιά. Το βιβλίο είναι ένα από τα λίγα είδη ποιοτικής ενασχόλησης κατά τον ελεύθερο χρόνο που έχει απομείνει και η βιβλιοθήκη μπορούσε να παράσχει αυτή την ανεκτίμητη πνευματική ψυχαγωγία. Ιδιαίτερα σημαντικό, που τονίζει την αναγκαιότητα του συγκεκριμένου χώρου, είναι και η οργάνωση παζαριών. Τα παιδιά δώριζαν αντικείμενα που δε χρειάζονταν πλέον και στη συνέχεια αυτά πωλούνταν στους πάγκους στο χώρο του γυμναστηρίου. Τα έσοδα προορίζονταν για φιλανθρωπικούς σκοπούς ή για την αγορά βιβλίων, προκειμένου να εμπλουτιστεί η συλλογή.
Οι παραπάνω λόγοι αναδεικνύουν την αναγκαία παρουσία της βιβλιοθήκης και την καθιστούν ιδιαίτερη και σημαντική. Δυστυχώς όμως ο χώρος είναι σφραγισμένος και αποκομμένος από τους μαθητές. Νομίζω πως σε όλους όσους πρόλαβαν να ζήσουν τη μαγεία αυτής της ξεχωριστής αίθουσας, λείπουν οι ευχάριστες και μοναδικές στιγμές που τώρα ανήκουν στο παρελθόν και αναπολούνται. Ελπίζω κάποτε να λειτουργήσει ξανά αυτό το ανάκτορο της γνώσης και να προσφέρει απλόχερα τη μαγεία του.
Άρθρο του Παναγιώτη Στρατή, Γ3
