Η σχολική βιβλιοθήκη του σχολείου μας ήταν ένας ιδιαίτερος χώρος, όπου οι μαθητές απελευθερώνονταν και ξεχνιόντουσαν. Καθημερινά ήταν γεμάτη. Η κ. Μπερέτη την είχε καλοδιατηρημένη και πάντα όλα τα βιβλία βρίσκονταν σε τάξη. Εκατοντάδες βιβλία διακοσμούσαν τα ράφια της, τα οποία ήταν σωστά τακτοποιημένα .Μεγάλα τραπέζια ήταν σωστά στημένα, ώστε οι μαθητές να μπορούν να κάθονται για να διαβάζουν, να βρουν πληροφορίες και για άλλες δραστηριότητες. Συχνά γίνονταν προγράμματα και παρουσιάσεις που τραβούσαν το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων. Για παράδειγμα, κάθε χρόνο ερχόταν ένας αγαπημένος συγγραφέας των μαθητών ο όποιος συζητούσε μαζί μας σχετικά με τα βιβλία του και απαντούσε σε κάθε απορία. Συχνά πολλοί καθηγητές μας πήγαιναν σε αυτό τον υπέροχο χώρο για να κάνουν παρουσιάσεις .

Καθημερινά πολλά παιδιά την επισκέπτονταν και η υπεύθυνη της βιβλιοθήκης είχε πάντα ανοιχτές τις πόρτες της για όλους. Δανειζόμασταν  βιβλία , διαβάζαμε , παίζαμε επιτραπέζια παιχνίδια και αλλά πολλά . Ήταν ο αγαπημένος χώρος όλων.

Κάθε χρόνο βοηθούσαμε στην οργάνωση του χριστουγεννιάτικου παζαριού ,καθώς τα χρήματα που μαζεύονταν πήγαιναν για καλό σκοπό. Είτε βοηθούσαμε διαφόρους οργανισμούς ,είτε  ανανεώναμε τα βιβλία στην βιβλιοθήκη.

Φέτος , όταν είδαμε την πόρτα κλειστή , μας φάνηκε περίεργο .Ήταν ο αγαπημένος χώρος μας. Και σαφώς, είναι κρίμα να κλείσει .Μακάρι η πόρτα της να ξανανοίξει και να ξαναβρεθούμε στην αίθουσα που αγαπάμε .

Άρθρο της Εβιάννας Ζουλού, Γ1