1. Μιχάλης Βόλτσης: Νυχτερινό
Συνθέτης, Μουσική Νίκος Καρανικόλας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Ένα φεγγάρι πράσινο μεγάλο
που λάμπει μες τη νύχτα,
-τίποτ’ άλλο
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου,
-τίποτ’ άλλο
Μια φωνή που γροικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει,
-τίποτ’ άλλο
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου,
-τίποτ’ άλλο
Πέρα μακρυά κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει,
-τίποτ’ άλλο
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου,
-τίποτ’ άλλο
2. Φίλιππος Ιωάννου: Κλείσε τα παράθυρα
Μουσική: Χρίστος Θεοδώρου
Ερμηνεία: Nalyssa Green
Άλμπουμ: Καρδιά μισή
Μικρή Άρκτος, 2017
Κλείσε τα παράθυρα μη βλέπουν οι γειτόνοι,
και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί.
Η αγκαλιά μου επύρωσε σαν το κερί και λιώνει,
για σφιχταγκαλιάσματα κι όλο καρτερεί.
Κλείσε μη μας βλέπουνε λοξά οι ματιές του κόσμου,
δώσ’ μου το χειλάκι σου, πούναι απαλό, νωπό.
Έχω κάτι ολόγλυκο για σένα απόψε, φώς μου,
έχω κάτι ολόγλυκο σα μέλι να σου πω.
Έλα πέσε απάνω μου και μην κοιτάς με τρόμο.
Το κερί μας έσβησε, δεν μας θωρεί κανείς.
Ξέχασε πως βρίσκονται κι άλλες ψυχές στο δρόμο,
κι άσε να κυλήσουμε σε πέλαγα ηδονής.
Έλα, ως τα μεσάνυχτα θα σε φιλώ στο στόμα,
έλα, κι είναι οι πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί,
που το γλυκοχάραμα θα μας προλάβει ακόμα
στο πρώτο μας αγκάλιασμα, στο πρώτο μας φιλί.
Κι όταν σε ρωτήσουνε τη χαραυγή οι γειτόνοι,
για ποιο λόγο σφάλισες, αχ! πες τους, να χαρείς,
πες τους πως στην κάμαρα φοβάσαι άμα νυχτώνει,
κι έπεσες και πλάγιασες νωρίς, τ’ ακούς; νωρίς!
3. Χάρης Κάντζος: Τα καημένα τα πουλάκια
Ο Θάνος Ανεστόπουλος live στην μπουάτ “Απανεμιά”, την Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014.
Kρύο βαρύ, χειμώνας όξω,
τρέμουν οι φωτιές στα τζάκια·
τώρα, ποιος τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια!
Tα πουλάκια είναι στα δέντρα,
τα πουλάκια είναι στα δάση,
― τα πουλάκια θα τα πάρει
ο βοριάς που θα περάσει·
η βροχή, και το χαλάζι,
κι ο βοριάς που θα περάσει,
― και το χιόνι, που το παίρνουν,
στις αυλές με το φαράσι…
Kι αν η νύχτα είναι μεγάλη,
κι έρχεται γιομάτη τρόμους,
κι αν ο θάνατος, απόψε,
φέρνει γύρα, μες στους δρόμους,
κι αν η παγωνιά θερίζει,
κι είναι δίχως ρουχαλάκια,
δε βαριέσαι, ― ποιος θυμάται
τα καημένα τα πουλάκια…
Tα πουλάκια είναι στα δέντρα,
τα πουλάκια είναι στα δάση,
― τα πουλάκια θα τα πάρει,
ο βοριάς που θα περάσει·
η βροχή, και το χαλάζι,
κι ο βοριάς που θα περάσει,
― και το χιόνι, που το παίρνουν,
στις αυλές, με το φαράσι…
Στα παιδάκια είναι τα χάδια,
στα παιδάκια, τα φιλάκια:
τώρα, ποιος τα συλλογιέται
τα καημένα τα πουλάκια;
Kι όταν γίνει, πάλι, βράδυ,
κι όλοι πάνε να πλαγιάσουν,
να χωθούν μες στα κρεβάτια,
μην τυχόν και ξεπαγιάσουν,
τα πουλάκια τα καημένα,
τα πουλάκια, τώρα, πέρα
θα χαθούν, χωρίς ελπίδα
να φανούν την άλλη μέρα…
4. Μαριάννα Μάλλα, Ανθή Σπύρου: Εκ βαθέων- De profundis
Στο τραγούδι ο Θάνος Ανεστόπουλος
Λυπήσου με, Θεέ μου, στο δρόμο που πήρα,
χωρίς, ως το τέλος, να ξέρω το πώς,
–χωρίς να’ χω μάθει, με μια τέτοια μοίρα,
ποιο κρίμα με δένει, και ποιος ο σκοπός!
Λυπήσου τα χρόνια που πάνε χαμένα,
προτού η νύχτα πάλι βαριά ν’ απλωθεί,
ζητώντας τους άλλους, ζητώντας και μένα,
ζητώντας εκείνο που δε θα βρεθεί!
Λυπήσου όλα κείνα που πάνε του κάκου,
γιατί έτσι τους είπαν πως είναι γραφτό,
και γίνουνται χώμα, στα βάθη ενός λάκκου,
χωρίς να γυρέψουν το λόγο γι’ αυτό!
Λυπήσου κι εκείνα, λυπήσου και μένα,
–και μένα, που πάω με καρδιά στοργική,
ζητώντας μια λύση, σε πράγματα ξένα,
που δεν έχουν, Θε μου, καμιά λογική…
Λιγάκι να κάνω πως κάτι με σέρνει,
λιγάκι να φέξει, μες στα σκοτεινά,
κι αμέσως η μοίρα μού το ξαναπαίρνει,
κι αμέσως η νύχτα γυρίζει ξανά…
Λυπήσου με, Θεέ μου, στην απόγνωσή μου,
λυπήσου τη φλόγα που μάταια σκορπώ
–λυπήσου με μες στην αγανάκτησή μου,
να ζω δίχως λόγο και δίχως σκοπό…
5. Θωμάς Μπίρτσος: Ερωτικό
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμά του.
Ας είν’ ωστόσο, τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
στερνό φιλί, πρώτο φιλί
και με λαχτάρα πόση.
Γυρεύω πάντα το φιλί
αχ, καρδιά
μου που μου το τάξανε πολλοί
όμως δε μπόρεσε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.
Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και με τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι.
Αυτό το ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
6. Δήμητρα Ντίνη: Τ’ όνειρό μου πέθανε
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση : Γιώργος Ζωγράφος
Τ’ όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω;
Κι όμως το `ξερε καλά το βαθύ του χάδι
πόσο τ’ αγαπώ.
Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες
που τις τρέμει μοναχή κάθε μια ψυχή
κι όσο το `χει δίπλα της ας κυλούν οι ώρες,
δεν μ’ ανησυχεί.
Τ’ όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ, μην τ’ αναπολείς.
Μα ο καιρός μου που `χασα στο δικό του χάδι,
τώρα είναι πολύς.
