Με αφορμή τις εικόνες του φόβου από τα «Βήματα για τη ζωή», συζητάμε για το συναίσθημα του φόβου και κατανοούμε ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό και δεν πρέπει να ντρεπόμαστε γι’ αυτό. Ακόμα και οι πιο γενναίοι άνθρωποι φοβούνται αλλά δεν αφήνουν τον φόβο τους να τους νικήσει και βρίσκουν τρόπους να τους αντιμετωπίζουν.

Τα παιδιά ζωγραφίζουν τους φόβους τους και μιλάνε γι’ αυτούς. Στη συνέχεια τους  χωρίζουμε σε πραγματικούς και φανταστικούς φόβους. Οι φανταστικοί φόβοι μας είναι απλά τρομακτικές σκέψεις του μυαλού μας, οπότε μπορούμε να τους αντιμετωπίζουμε κάνοντας όμορφες σκέψεις. Τους πραγματικούς φόβους υπάρχουν τρόποι να τους αντιμετωπίζουμε, αρκεί να μην αφήνουμε τον φόβο μας να γίνεται πανικός, ώστε το μυαλό μας να θυμάται τι πρέπει να κάνουμε. Μαθαίνουμε λοιπόν τι κάνουμε στις περιπτώσεις που ζωγράφισαν ότι φοβούνται τα παιδιά: στον σεισμό, στη φωτιά, όταν δούμε φίδι.

Διαβάζουμε το βιβλίο «Όταν φοβάμαι» από τις εκδόσεις modern times και μαθαίνουμε διάφορους τρόπους για να ηρεμούμε όταν φοβόμαστε. Τα παιδιά στη συνέχεια ζωγραφίζουν στους φόβους τους τι μπορούν να κάνουν κάθε φορά που θα φοβούνται, διαλέγοντας από αυτά που έμαθαν.

Γνωρίζουμε τον κινέζικο δράκο, που συμβολίζει τη δύναμη, τη σοφία, τη γενναιότητα και την καλοσύνη. Θεωρείται ότι προστατεύει τους ανθρώπους από κάθε κακό και διώχνει τους φόβους τους μακριά. Έτσι γινόμαστε κι εμείς δράκοι, πετάμε με τα δυνατά φτερά μας και διώχνουμε τους φόβους μας μακριά.

Για το σπίτι κατασκευάζουμε έναν κινέζικο δράκο για να «καίει» τους φόβους των παιδιών. Τα παιδιά λοιπόν, κάθε φορά που φοβούνται κάτι (π.χ. κακό όνειρο), θα ζωγραφίζουν τον φόβο τους και θα τον βάζουν στο στόμα του δράκου, ακολουθώντας την εξής διαδικασία που δείξαμε στο σχολείο:

«Φύγε, φόβε, μακριά» (συγχρόνως τσαλακώνουν τη ζωγραφιά)

«ο γενναίος μου ο δράκος» (πατάνε τη ζωγραφιά)

«θα σε κάνει μια χαψιά!» (βάζουν τη ζωγραφιά στο στόμα του δράκου, παίρνουν μια βαθιά «καυτή» ανάσα και φυσάνε δυνατά πάνω στο στόμα του δράκου για να «κάψουν» τον φόβο τους).

οδηγίες κατασκευής εδώ

Συνεχίζουμε τις επόμενες μέρες με την επεξεργασία του φόβου μέσα από την κλασική μουσική. Εξηγώ ότι θα ακούσουμε ένα μουσικό κομμάτι του Modest Moussorgsky με το οποίο ο συνθέτης περιγράφει μια ιστορία με τίτλο «Νύχτα σ’ ένα φαλακρό βουνό» (Night on a bald mountain). Ακούμε τη μουσική με κλειστά μάτια και μετά τα παιδιά περιγράφουν τις εικόνες που φαντάστηκαν και τα συναισθήματα που ένιωσαν. Με τη συζήτηση έρχεται στην επιφάνεια ο φόβος για το σκοτάδι. Τα παιδιά ζωγραφίζουν αυτά που φοβούνται στο σκοτάδι και μιλάνε γι’ αυτά.

Εκτός όμως από την τρομακτική νύχτα που περιέγραψαν τα παιδιά, υπάρχει και η όμορφη νύχτα κάτω από το φως του φεγγαριού και των αστεριών. Ακούμε λοιπόν με κλειστά μάτια το μουσικό έργο “Moonlight sonata” του Μπετόβεν και τα παιδιά περιγράφουν όμορφες νυχτερινές εικόνες καθώς και συναισθήματα ηρεμίας, γαλήνης και ασφάλειας.

Στη συνέχεια γινόμαστε κι εμείς μικροί μουσικοί συνθέτες. Μπαίνουμε στην εφαρμογή  Chrome Music Lab και κάθε παιδί με τη σειρά φτιάχνει με τρεμάμενο χέρι ένα αφηρημένο σχέδιο για το συναίσθημα του φόβου. Το πρόγραμμα μετατρέπει τα σχέδια σε μουσική κι έτσι συνθέτουμε τη δική μας μουσική του φόβου. Συνεχίζουμε με τη δική μας μουσική της ηρεμίας , την οποία χρωματίζουμε πολύχρωμη. Απολαμβάνουμε ενθουσιασμένοι τις μουσικές συνθέσεις μας και νιώθουμε μεγάλο καμάρι.Τέλος γινόμαστε μικροί Μότσαρτ και παίζουμε τη μελωδία του τραγουδιού “Φεγγαράκι μου λαμπρό”!

 

Την επόμενη φορά διαβάζουμε το παραμύθι «Το αρκουδάκι που φοβόταν το σκοτάδι» από τις εκδόσεις Μίνωας.  Ο Πάκι ξεπέρασε τον φόβο του με τη βοήθεια της Χρυσομαλλούσας, η οποία του χάρισε ένα ζευγάρι μαγικά γυαλιά, που τον βοηθούσαν να βλέπει καθαρά στο σκοτάδι σαν να υπήρχε φως. Έτσι ο Πάκι κατάλαβε ότι στο σκοτάδι όλα παραμένουν ίδια και το μόνο που λείπει είναι το φως. Άραγε ο Πάκι μας λέει την αλήθεια; Ας το διαπιστώσουμε μόνοι μας!

Μπαίνουμε στην τραπεζαρία που τρώμε το μεσημεριανό μας και την ξέρουμε καλά. Κλείνουμε τις πόρτες και τα φώτα και προσπαθούμε να θυμηθούμε όσα περισσότερα μπορούμε από τον συγκεκριμένο χώρο. Για καθετί που θυμούνται τα παιδιά ανάβω τον φακό και βλέπουμε ότι βρίσκεται στη θέση του και είναι ακριβώς ίδιο, όπως μας είπε και ο Πάκι στο παραμύθι. Στη συνέχεια με αφορμή έναν θόρυβο από κάτι που έριξε κατά λάθος ένα παιδί και τρόμαξε τα άλλα παιδιά, γινόμαστε μικροί ντεντέκτιβ. Κάνω διάφορους θορύβους και τα παιδιά προσπαθούν να ανακαλύψουν από τι προέρχεται ο κάθε θόρυβος. Πριν φύγουμε, παίζουμε κι άλλα παιχνίδια για να δημιουργήσουμε στα παιδιά ευχάριστες εμπειρίες στο σκοτάδι. Κάνουμε σκιες στον τοίχο, φτιάχνουμε έναν «έναστρο ουρανό» στο ταβάνι (με τον φακό κάτω από το σουρωτό), τα παιδιά προσπαθούν να πιάσουν ένα «αστέρι», μετά κυνηγάνε το φως του φακού και τέλος ο φακός κυνηγάει τα παιδιά! Με όλα αυτά γελάσαμε, περάσαμε ευχάριστα και ήδη το σκοτάδι άρχισε να γίνεται πιο φιλικό στα μάτια των παιδιών.

Για να θυμόμαστε ότι το σκοτάδι δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα στο δωμάτιό μας κι ότι όλα μένουν ίδια στο σκοτάδι και το μόνο που λείπει είναι το φως, φτιάχνουμε μία κατασκευή.

Στο άσπρο χαρτί βλέπω το δωμάτιό μου όπως φαίνεται στο φως.

Βάζω το μαύρο χαρτί και το βλέπω όπως φαίνεται στο σκοτάδι (δεν βλέπω σχεδόν τίποτα).

Αν «ανάψω» όμως τον φακό, βλέπω ότι όλα είναι στη θέση τους και τίποτα δεν έχει αλλάξει στο δωμάτιό μου.

Αυτή η εργασία θα μας θυμίζει πως κάθε φορά που φοβόμαστε τη νύχτα μπορούμε να ανάβουμε έναν φακό ή ένα φωτάκι με μπαταρία για να βλέπουμε ότι όλα είναι εντάξει στο δωμάτιό μας.

Φτιάχνουμε και έναν μεγεθυντικό φακό για να τον έχουμε στο κρεβάτι μας και να μας θυμίζει να γινόμαστε ντεντέκτιβ κάθε φορά που ακούμε έναν θόρυβο τη νύχτα και να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε από πού έρχεται αυτός ο θόρυβος.

Ζωγραφίζουμε στους φόβους μας για το σκοτάδι αστεία χαρακτηριστικά και τώρα που τους κοιτάζουμε γελάμε και δεν μας φαίνονται τρομακτικοί.

Μαθαίνουμε για τις ονειροπαγίδες των ινδιάνων και φτιάχνουμε τις δικές μας για να τις κρεμάσουμε στο κρεβάτι μας και να παγιδεύουν τα άσχημα όνειρα.

Διαβάζουμε το βιβλίο «Όταν οι άγγελοι αγρυπνούν» από τις εκδόσεις Ρώσση, μαθαίνουμε ότι όλα τα παιδιά έχουν έναν φύλακα άγγελο που τα προστατεύει και φτιάχνουμε το δικό μας αγγελάκι για να το κρεμάσουμε στο κρεβάτι μας να μας φυλάει στο σκοτάδι.

οδηγίες κατασκευής εδώ 

Ακολουθούν κάποιες περσινές δραστηριότητες γύρω από το συναίσθημα του φόβου.

Κατανοούμε το συναίσθημα του φόβου μέσα από ιστορίες, ποιήματα και παιχνίδια. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγραφίζουν αυτά που φοβούνται, καθώς και πώς δείχνει το πρόσωπό τους φοβισμένο.

Με αφορμή την ιστορία “Brave Little Monster” by Ken Baker, φτιάχνουμε το δικό μας γενναίο τερατάκι Ακολουθεί συμβολικό παιχνίδι, όπου τα παιδιά καλούνται να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους, κρατώντας το γενναίο τους τερατάκι για να παίρνουν θάρρος.

Στη συνέχεια ζωγραφίζουμε έναν χαρακτήρα που αντιπροσωπεύει  τον φόβο μας, τον κοιτάμε κατάματα και του μιλάμε!

https://youtu.be/bzu-Wd41F28

Τέλος δοκιμάζουμε τον Διαλογισμό! Ακούμε “Τα αστέρια της γαλήνης”, φτιάχνουμε στην τάξη μας “Το σπιτάκι της γαλήνης”, μία γωνιά όπου μπορούμε να πηγαίνουμε για να ηρεμούμε, και κατασκευάζουμε βραχιολάκια με τα αστέρια της γαλήνης, για να τα φοράμε και να διώχνουν τα σκοτάδια του φόβου μας, να ζεσταίνουν το σώμα και την καρδιά μας, και να φωτίζουν το μυαλό μας για να σκέφτεται τρόπους να αντιμετωπίζουμε τον φόβο μας.

Τέλος φτιάχνουμε τον δικό μας Οδηγό αντιμετώπισης του Φόβου!

https://www.storyjumper.com/book/read/138229402/62cd7f3f16821