Τη Δευτέρα φορέσαμε στο σχολείο μας τα παπούτσια του μπαμπά και διασκεδάσαμε με παιχνίδια μίμησης, αδρής και λεπτής κινητικότητας, οπτικής ταύτισης και ταχύτητας! Ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια και αναπτύξαμε τις δεξιότητές μας διασκεδάζοντας!!!!

 

Πέρασαν κιόλας οι πρώτες μέρες και της φετινής σχολικής χρονιάς!!!! Αυτές τις μέρες το πρόγραμμά μας στόχευε στο να γνωριστούν τα παιδιά μεταξύ τους, να εξοικειωθούν με το σχολικό περιβάλλον και να νιώσουν άνετα μέσα σ’ αυτό!!!

Παίξαμε λοιπόν πολλά παιχνίδια γνωριμίας, μάθαμε τα ονόματα των συμμαθητών μας, συνεργαστήκαμε δουλεύοντας και παίζοντας ομαδικά, κι έτσι η παρεούλα μας άρχισε να δένει!!!! Και τι παρεούλα είναι αυτή!!! Γεμάτη όμορφες γοργόνες και ατρόμητους Άκουαμεν!!!!

 

Συζητήσαμε για το νηπιαγωγείο και για το τι θα ήθελαν τα παιδιά να κάνουν εδώ!

 

                                    

να βρω φίλους να παίζουμε μαζί                    να χτίζω με τα τουβλάκια μαζί με τους φίλους μου

                            

να πηγαίνουμε στη θάλασσα                                                να παίζουμε τις γοργόνες

                            

να παίζω με τις φίλες μου                                                    να φτιάχνω πολλά παζλ

                              

να παίζω με τα παιχνίδια                                                  να παίζω με μπαλόνια

                            

να κάνω σκέιτμπορντ                                                        να παίζω με τις φίλες μου

                                           

να παίζουμε μουσική κι εγώ να χτυπάω το τριγωνάκι               να κάνω πολλούς φίλους  

                                    

να παίζω στην αυλή με τις φίλες μου                                 να παίζω και να κάνω το ψαράκι

να πηγαίνουμε εκδρομές στην παραλία και να κολυμπάμε

Αφού η επιθυμία των περισσότερων παιδιών ήταν να κάνουν φίλους, συζητήσαμε για τη φιλία, τι κάνουν οι φίλοι μεταξύ τους, τι μπορούμε να μοιραζόμαστε με τους φίλους μας και τι όχι και τους δείξαμε τον τρόπο να μπαίνουν σε μία παρέα!

Αφού γνωρίσαμε τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις των συμμαθητών μας και συνειδητοποιήσαμε ότι ο καθένας μας είναι μοναδικός, φτιάξαμε τη “Φρουτοσαλάτα της φιλίας” με τα αγαπημένα φρούτα των παιδιών, με σκοπό να καταλάβουν ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός αλλά όλοι μαζί μπορούμε να φτιάξουμε μία όμορφη παρέα, που με τη συνεργασία μπορεί να πετύχει όμορφα πράγματα!!!!

 

Με αφορμή το τραγούδι “Οι διαφορές μας δεν έχουν σημασία”, φτιάξαμε “το κάστρο της φιλίας μας” προσθέτοντας ο καθένας από ένα τουβλάκι της επιλογής του!

Με τα δαχτυλάκια μας και το αγαπημένο μας χρώμα φτιάξαμε μία τρυφερή ομαδική καρδιά, για να μας θυμίζει ότι είμαστε 19 φίλοι αγαπημένοι και της κυρίας μας η ζεστή αγκαλιά μας δένει!!!

 

Για να είμαστε όμως όλοι στο σχολείο ευχαριστημένοι, συμφωνήσαμε σε κάποιους κανόνες, τους υπογράψαμε και τους θυμόμαστε κάθε πρωί τραγουδιστά με τη μουσική του Gummy Bear!

Θα’μαι καλό παιδί στη τάξη, στην αυλή

με τ’ άλλα τα παιδιά φίλοι θα είμαστε καλοί!

Δε σπρώχνω, δε χτυπώ, ευγενικά μιλώ

και όλα τα μοιράζομαι με όλους στο σχολειό! (Οοο)

Ησυχία πάντα κάνω, το χεράκι μου επάνω

δε ξεχνώ να το σηκώνω όταν μιλώ!

Τα παιχνίδια μου μαζεύω, τα προσέχω όταν παίζω,

τα σκουπίδια στο καλάθι τα πετώ!

Θα’μαι παιδί καλό, όλους σας αγαπώ

και ό,τι είπα σας υπόσχομαι να το τηρώ!(Οοο)

(δημιουργός: Κωστοπούλου Γεωργία)

 

Για να θυμόμαστε τη σωστή στάση του σώματος όταν καθόμαστε στην παρεούλα, μας βοηθάει η “ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ” του Ντα Βίντσι!

Για να μάθουμε να σηκώνουμε το χέρι μας και να μην πεταγόμαστε στη συζήτηση, διαβάζουμε την ιστορία “My mouth is a volcano” by Julia Cook. Συζητάμε τί μας κάνει να πεταγόμαστε (ενθουσιάζομαι επειδή ξέρω την απάντηση στην ερώτηση και δεν κρατιέμαι/ Θέλω να το πω πρώτος/ Θέλω να δείξω ότι το ξέρω/ Θυμάμαι κάτι ξαφνικά/ Μου έρχεται κάτι στο μυαλό όταν ακούω των άλλο που μιλάει/ Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό αυτό που θέλω να πω) καθώς και πώς νιώθουμε όταν μας διακόπτουν (Δεν μου αρέσει/ Νιώθω άσχημα/ Θυμώνω/ Δεν με αφήνουν να πω αυτό που θέλω/ Ξεχνάω αυτό που θέλω να πω/ Νιώθω σαν να μου κλέβουν τα λόγια και τις ιδέες μου/ Πιστεύω ότι είναι αγενής αυτός που με διέκοψε).  Κάνουμε το πείραμα με το ηφαίστειο. Σκεφτόμαστε τρόπους να μην αφήνουμε το ηφαίστειο που κρύβεται στο στόμα μας να εκραγεί και τους ζωγραφίζουμε. Φτιάχνουμε ένα ηφαίστειο από μπαλόνια με τα ονόματά μας. Κάθε φορά που κάποιος πετάγεται χωρίς να σηκώσει το χέρι του, σπάει το μπαλόνι του (αφού σκάει το ηφαίστειό του ) και τελειώνει η τελευταία του προειδοποίηση (την επόμενη φορά έρχεται η συνέπεια).

Γνωρίσαμε τα παιχνίδια της τάξης μας και μάθαμε πώς γίνεται το παιχνίδι στις γωνιές!

Κατανοήσαμε την ένταση της φωνής μας, την αποτυπώσαμε σε πίνακα με διαβαθμίσεις και συμφωνήσαμε ποια φωνή ταιριάζει σε κάθε περίσταση της σχολικής μας ημέρας!

Βγήκαμε στο προαύλιο και αφού καταλάβαμε τους κανόνες ασφάλειας για το παιχνίδι στην αυλή, τους αποδώσαμε με ένα ποιηματάκι, που το λέμε καθημερινά πριν από το διάλειμμα!

Για να παίζω στην αυλή

πρέπει να’ ναι καθαρή!

Σκουπιδάκι αν θα βρω

στο καλάθι το πετώ!

Με τα παιχνίδια του σχολείου

παίζουν όλα τα παιδιά

και πολύ προσεκτικά,

για να είμαι ασφαλής

και εγώ κι όλα τα παιδιά!

Στο μικρό το γηπεδάκι

και στις βρύσες μας μπροστά,

μόνο εκεί παίζω, παιδιά!

Όχι στη ράμπα, όχι στον κήπο,

ούτε βέβαια στα σκαλιά!

Κι έτσι πάντα το παιχνίδι στην αυλή

θα’ ναι χαρά!

(δημιουργός: Κωστοπούλου Γεωργία)

 

 

Κι επειδή οι κανόνες υπάρχουν παντού στη ζωή μας, σκεφτήκαμε τι χρειάζεται να κάνουμε και  στο σπίτι για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, και ετοιμάσαμε μία όμορφη εργασιούλα για το δωμάτιό μας!

Για να είμαστε στο σπίτι ευχαριστημένοι:

• Φέρομαι τρυφερά στους άλλους (πούπουλο)
• Μιλάω με γλυκά λογάκια (τρούφα)
• Κάνω ησυχία για να μην ενοχλώ τα αυτιά των άλλων (βαμβάκι)
• Μαζεύω τα παιχνίδια μου μόνος μου (παζλ)
• Φροντίζουμε ο ένας τον άλλο για να είμαστε μια δεμένη οικογένεια (φιογκάκι)

Μοιραστήκαμε στην παρεούλα τα Νέα του Σαββατοκύριακου και, αφού γνωρίσαμε την εφημερίδα και παίξαμε μ’ αυτή κινητικά παιχνίδια, ζωγραφίσαμε και γράψαμε όπως μπορούσαμε τα νέα μας! Τις εφημερίδες μας τις κρεμάσαμε στο “περίπτερο” του σχολείου μας για να τις διαβάσουν οι γονείς μας!

Αναπολήσαμε τις μέρες των καλοκαιρινών μας διακοπών και αποτυπώσαμε τις καλοκαιρινές αναμνήσεις μας σε ένα όμορφο βαζάκι για να τις φυλάξουμε για πάντα.

Τέλος, με αφορμή διάφορες μικροδιαφορές μεταξύ των παιδιών, μάθαμε να συζητάμε τα προβλήματά μας και τα παράπονά μας χρησιμοποιώντας καρτέλες με στόμα και αυτί (αυτός που έχει παράπονο κρατάει το στόμα και λέει το παράπονό του ενώ ο άλλος με το αυτί ακούει, και στη συνέχεια αλλάζουν καρτέλες διαδοχικά , μέχρι να λυθεί το πρόβλημα και να είναι και τα δύο παιδιά ευχαριστημένα).

Σε περίπτωση που τα παιδιά δεν μπορέσουν να λύσουν το πρόβλημά τους μόνα τους με συζήτηση, το θέμα συζητιέται στο “Συμβούλιο της Τάξης” (μία τεχνική του Γάλλου παιδαγωγού Φρενέ, την οποία εφαρμόζουμε τα τελευταία χρόνια και βοηθάει πάρα πολύ στις αρμονικές σχέσεις μεταξύ των παιδιών και στην ομαλή λειτουργία του νηπιαγωγείου).

Σε ένα ξύλινο δεντράκι τα παιδιά σημειώνουν όπως μπορούν ένα παράπονο (σε πράσινο φύλλο), μία πρόταση (σε κίτρινο λουλουδάκι) ή έναν καλό λόγο (σε ροζ καρδούλα). Την ημέρα του Συμβουλίου (κάθε Παρασκευή) ορίζουμε πρόεδρο και φύλακα του χρόνου ενώ η νηπιαγωγός αναλαμβάνει χρέη γραμματέα. Τα παιδιά παίρνουν μία χάρτινη μπανάνα με το όνομά τους για να ζητάνε το λόγο (η μπανάνα παραπέμπει στην άλλη ονομασία του μικροφώνου), θυμόμαστε τους κανόνες της συζήτησης και ξεκινάει το συμβούλιο. Οι αποφάσεις σημειώνονται στο τετράδιο του συμβουλίου. Οι μπανάνες χρησιμοποιούνται επίσης στις περιπτώσεις που χρειάζεται να ψηφίσουμε για να πάρουμε μία απόφαση.