Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ
Η αραβική χερσόνησος είχε διαφορετική γεωγραφική διαμόρφωση: στο νότιο τμήμα της χερσονήσου είχε διαμορφωθεί μία κοινωνία σε μόνιμες εγκαταστάσεις ενώ στο βορινό τμήμα, με μεγάλες εκτάσεις ερήμου, οι άνθρωποι ήταν νομάδες-κτηνοτρόφοι, χωρισμένοι σε φυλές, που πολλές φορές πολεμούσαν μεταξύ τους και λεηλατούσαν τα διερχόμενα καραβάνια. Στην πραγματικότητα όμως δεν αποτελούσαν αυτοί οι νομάδες πραγματική απειλή για το Βυζάντιο.
ΙΣΛΑΜ – Η ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Οι κάτοικοι της αραβικής χερσονήσου πίστευαν σε είδωλα. Ένας οδηγός καραβανιών από την Μέκκα, ο Μωάμεθ, που είχε έρθει σε επαφή τόσο με τον Χριστιανισμό, όσο και με τον Ιουδαϊσμό, ίδρυσε μία νέα θρησκεία, το Ισλάμ, με στοιχεία και από τις δύο θρησκείες που αναφέραμε. Ισλάμ σημαίνει «αφοσίωση και πίστη στο θέλημα του Θεού». Ο Μωάμεθ αρχίζει να κηρύσσει την νέα θρησκεία το 613 και κατηγορεί τους Άραβες πως είναι ειδωλολάτρες.
Για τον λόγο αυτό, ο Μωάμεθ εκδιώκεται από την Μέκκα το 622 και καταφεύγει στην Μεδίνα, όπου ιδρύει μία κοινότητα πιστών. Το έτος αυτό (622) της φυγής του Μωάμεθ ονομάζεται Εγίρα (αποδημία) και αποτελεί την χρονολογική αφετηρία των Μουσουλμάνων. Μέσα σε μόλις 10 χρόνια ο Μωάμεθ θα καταφέρει να ενώσει όλες τις αραβικές φυλές της αραβικής χερσονήσου και θα δώσει τέλος στην πολιτική διάσπαση της Αραβίας. Οι πιστοί της νέας θρησκείας ονομάζονται Μουσλίμ, (Μουσουλμάνοι) και το ιερό βιβλίο της νέας θρησκείας ονομάζεται Κοράνι (ο λόγος του Θεού) που απαιτεί από τους πιστούς να διαδώσουν την νέα θρησκεία με Τζιχάντ, δηλαδή με «ιερό πόλεμο».
Σύμφωνα με το Κοράνι, μία θέση στον παράδεισο εξασφάλιζαν όσοι πιστοί γίνονταν «μάρτυρες της πίστης», δηλαδή έπεφταν στον πόλεμο. Αυτή η πίστη των Μουσουλμάνων ήταν σημαντικός παράγοντας για την ταχεία εξάπλωση του Ισλάμ.
ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ
Το κοράνι, το ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων,
- καθορίζει την θρησκευτική συμπεριφορά των πιστών
- καθορίζει τους νόμους, στους οποίους πρέπει να υπακούουν οι πιστοί
- καθορίζει τα καθήκοντα υπαλλήλων και κυβερνώντων
- αποτελεί το βασικό νομοθέτημα, με βάση το οποίο δικάζονται οι πολίτες
Το κράτος ταυτίζεται με την θρησκευτική κοινότητα. Όποιος παραβεί τους νόμους δικάζεται από τον Μουφτή ή τον Καδή με βάση το Κοράνιο. Δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ θρησκευτικής και κοσμικής δικαιοσύνης. Ο ανώτατος άρχοντας, ο Χαλίφης, είναι ταυτόχρονα θρησκευτικός και κοσμικός ηγέτης.
ΘΕΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Ο χαλίφης είναι ο τοποτηρητής του προφήτη Μωάμεθ, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία της μουσουλμανικής κοινότητας μετά τον θάνατο του Μωάμεθ το 632. Ο χαλίφης είναι ταυτόχρονα
- ο θρησκευτικός ηγέτης και το θρησκευτικό πρότυπο
- ο αρχηγός του κράτους με όλες τις κοσμικές εξουσίες
- και εφαρμόζει όλες τις εντολές του Κορανίου
