Άρθρα με ετικέτα σχολική βιβλιοθήκη

Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος στο σχολείο μας: Το Ταξίδι του Φερεϋντούν

Ο συγγραφέας Γρηγόρης Χαλιακόπουλος επισκέφθηκε το σχολείο μας, στα πλαίσια δράσης της βιβλιοθήκης μας για την προαγωγή της φιλαναγνωσίας και την ανάπτυξη – καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των μαθητών. Οι μαθητές των τάξεων Γ’, Δ’, Ε’, ΣΤ’ παρακολούθησαν την παρουσίαση του πολύ επιτυχημένου βιβλίου Το Ταξίδι του Φερεϋντούν, των εκδόσεων Καλειδοσκόπιο, ενώ είχαν διαβάσει το βιβλίο και προετοιμάσει βιβλιαράκια με την κριτική τους, καθώς και πολύ ωραίες ερωτήσεις (Ε’ και ΣΤ’), και είχαν φτιάξει υπέροχες ζωγραφιές με χαρταετούς (Γ’ και Δ’).

Ο συγγραφέας μίλησε με πολύ ελκυστικό τρόπο στα παιδιά σχετικά με το βιβλίο, ενώ απάντησε με πολλή υπομονή και σε όλες τις ερωτήσεις τους. Υπήρξαν αρκετές φορές που οι μαθητές ξέσπασαν σε αυθόρμητο, γνήσιο χειροκρότημα, και ζήτησαν από τον κ. Χαλιακόπουλο να υποσχεθεί ότι θα επισκεφθεί ξανά το σχολείο μας, το Δημοτικό Σχολείο Σαβαλίων. Τον ευχαριστούμε πολύ!

a1c8812a 4a17 46c4 80d0 8ae96b5bc96c acc663af b120 41d7 9f15 b905759c19fc

586a7a46 c90b 4f6d 8bfb ab9ee82b014a d8fd110c 97f1 4f23 8275 8d6f1b4b9f09

479188020 2724726867713693 1253093122088830893 nCR e6e37d82 dd2a 4007 bf5c 45097c43e10a

ad16c744 1c5f 478e b3a5 19fcad33a14c

Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος, ποιητής και ερευνητής. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1984, με την ποιητική του συλλογή «Μελλοντικά Παρελθόν του Σήμερα».

Υπήρξε συνιδρυτής της ανένταχτης και αντισυμβατικής ομάδας «Ξωτικά της Ποίησης» που έδρασε απ’ τις αρχές της δεκαετίας του 1990 για δέκα περίπου χρόνια, με θέατρο, ποιητικές βραδιές και πολιτιστικά δρώμενα στο κέντρο της Αθήνας.

Να επισημάνουμε ότι, το 2014, Το Ταξίδι του Φερεϋντούν ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο, ενώ τιμήθηκε με τη βραχεία λίστα του «Αναγνώστη».

Τη διετία 1994-1995 εξέδιδε και διηύθυνε την κοινωνική και λογοτεχνική εφημερίδα Αίσθηση Λόγου και Τέχνης, χωρίς χορηγούς και διαφημίσεις, με δωρεάν διανομή σε πανεπιστήμια, σχολές και βιβλιοπωλεία.

Υπήρξε πρωτεργάτης της καμπάνιας «Στείλε ένα Βιβλίο στο Κελί», για τον εμπλουτισμό της Βιβλιοθήκης των Φυλακών Κορυδαλλού, ενώ βοήθησε σημαντικά αρκετές ακόμη βιβλιοθήκες της περιφέρειας.

Συνεργάστηκε με περιοδικά και τις περισσότερες εφημερίδες του ημερήσιου και κυριακάτικου τύπου.

Θεατρικά του έργα ανέβηκαν στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης», στο «Μέγαρο Μουσικής Αθηνών», στο «Διέλευσις», στο «Κνωσός», στο οποίο και διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής το 2016-17, και σε πολλές ακόμη σκηνές.

Έχει γράψει κείμενα και έρευνα για πολλά ντοκιμαντέρ που παίχτηκαν στην ΕΡΤ και στο Cosmote History, με ιστορικά και πολιτισμικά θέματα. Έχει κάνει πολυετή έρευνα, δημοσιεύοντας αρχεία του Δρομοκαΐτειου, πάνω σε πολύ ενδιαφέροντα ιστορικά πρόσωπα που έζησαν μέσα στο ψυχιατρείο, ενώ έχει δημοσιεύσει ανέκδοτες επιστολές και ποίηση μεγάλων μας ποιητών.

Αυτή την εποχή τον βρίσκουμε στην Αλεξάνδρεια, όπου είναι υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της ελληνικής κοινότητας.

Το ταξίδι του Φερεϋντούν

Με αφορμή ένα εργαστήριο δεξιοτήτων για τη φιλία, και στα πλαίσια της λέσχης ανάγνωσης της βιβλιοθήκης μας, επεξεργαστήκαμε το πασίγνωστο και διακεκριμένο βιβλίο του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, εμπνευσμένο από τον ποιητή και μεταφραστή Φερεϋντούν Φαριάντ. Τα παιδιά στο Δημοτικό Σχολείο Σαβαλίων άνοιξαν την καρδιά τους και το μυαλό τους, συζήτησαν και έγραψαν τις εντυπώσεις τους. Ευχαριστούμε!

Βιβλιοκριτική: Έμιλι Γ.

Όσο κι αν ζω καθημερινά με παιδιά που δυσκολεύονται να διαβάσουν μεγάλες “ποσότητες” γραπτού λόγου, εξαιτίας π.χ. ειδικών μαθησιακών δυσκολιών, και τελικά στην πράξη δεν διαβάζουν καθόλου, διότι δεν τους είναι ευχάριστο, δεν μπορώ να μην υπογραμμίσω την ανάγκη ποιοτικού παιδικού διαβάσματος. Θα έπρεπε να είναι απόλυτη προτεραιότητα η γλωσσική καλλιέργεια, και μέσα από αυτήν, η κριτική σκέψη των παιδιών. Πέρα λοιπόν από το γεγονός ότι, ως υπεύθυνη βιβλιοθήκης, προσωπικά ξεκινώ πάντα να προτείνω κλασικά παιδικά βιβλία σε απλουστευμένη μορφή, ή σε μορφή graphic novel, ή ακόμα και ποιοτικά κόμικ, οφείλω να αναδείξω και την αξιόλογη σύγχρονη παιδική λογοτεχνία για τα παιδιά που τα ενδιαφέρει, ένα παράδειγμα της οποίας είναι η σειρά βιβλίων “Έμιλι Γ”, της συγγραφέως Λιζ Κέσλερ.
1. Τα βιβλία με γοργόνες είναι πολλά. Τα συγκεκριμένα όμως, που δικαίως έχουν γίνει μπεστ σέλλερ, κατορθώνουν να διατηρήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον, θυμίζοντας κλασικές σειρές παιδικών βιβλίων. Εδώ, θα δείτε τα παιδιά να μετατρέπονται σε βιβλιοφάγους!
2. “Συμπεριφέρονται” με σεβασμό προς το κοινό στο οποίο απευθύνονται, που είναι οι ηλικίες άνω των 9 ετών. Στοχεύουν στην καλλιέργεια της κριτικής σκέψης και της ενσυναίσθησης, και αποφεύγοντας να δημιουργούν εικόνες παιδιών μικρομέγαλων, βοηθούν τα παιδιά να ωριμάσουν μέσα από τις καταστάσεις που περιγράφουν.
3. Η συγγραφέας δεν είναι τυχαίο ότι έχει εργαστεί ως δασκάλα και δημοσιογράφος, ενώ διδάσκει δημιουργική γραφή, μάλιστα στην προσωπική της ιστοσελίδα μπορεί κανείς να βρει υπέροχες συμβουλές για το γράψιμο!
4. Η αισθητική των βιβλίων είναι υπέροχη, προάγοντας την αγάπη για τη φύση – θάλασσα – περιβάλλον, την περιπέτεια και κάθε τι όμορφο, μέσα από μια μετασχηματιστική “μαγική” διάσταση. Το χαρτί θα μπορούσε να είναι καλύτερης ποιότητας, αλλά κατανοώ ότι αυτό ίσως να μην είναι εφικτό.
5. Αν πρέπει να κάνω μια αναφορά στην ελληνική μετάφραση, θα πω ότι οι μεταφράστριες έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους. Ο λόγος ρέει υπέροχα, αναδεικνύοντας την ποιότητα γραφής του πρωτότυπου. Ναι, εδώ έχουμε βιβλία με τα οποία τα παιδιά θα πλουτίσουν πολύ το λεξιλόγιό τους, αλλά και θα βοηθηθούν στον τρόπο έκφρασης.
Τέλος, είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι μπορώ να δανείσω και τα 9 βιβλία σε όποιο παιδί το επιθυμεί, και μένει κοντά, προκειμένου να τα διαβάσει τώρα το καλοκαίρι.

Βιβλιοκριτική: Το Ημερολόγιο μιας Ξενέρωτης – Ιστορίες από μια όχι και τόσο κομψή Πριγκίπισσα του Πάγου

Έπεσε στα χέρια μου πριν λίγο καιρό ένα βιβλίο που ακουγόταν πολύ πριν κάποια χρόνια: Το Ημερολόγιο μιας Ξενέρωτης (Ιστορίες από μια όχι και τόσο κομψή Πριγκίπισσα του Πάγου). Δεν έχω εικόνα για τώρα, αλλά υποψιάζομαι ότι η βιομηχανία των ευπώλητων όλο και κάποια άλλα καινούρια θα θέλει να προωθήσει. Τώρα λοιπόν, πάμε να κάνουμε μια ψύχραιμη κριτική!
1. Προσέξτε τον τίτλο, που μεταφράζει το dork ως “ξενέρωτη”. Προσπαθούσα πολλή ώρα να αντιληφθώ ποια είναι η σχέση της λέξης με το περιεχόμενο, αλλά τελικά θυμήθηκα ότι έτσι κάνουν στα ευπώλητα: αλλάζουν τα φώτα στα βιβλία, γιατί πρέπει να προκαλέσουν και να κάνουν πωλήσεις. Βέβαια η λέξη ξενέρωτη αποπνέει αέρα των ’80s, αλλά δεν έχει σημασία!
2. Η διαλογική μορφή είναι όντως πολύ ελκυστική για τα παιδιά, αν και αναπαράγει κλισέ αμερικανο-αγγλικής κουλτούρας, πράγμα που ούτως ή άλλως γίνεται παντού, σόσιαλ, τηλεόραση κλπ. Στα συν και ο εσωτερικός μονόλογος, σε αυτές τις ηλικίες ειδικά. Σου το αναγνωρίζω αυτό, Ημερολόγιο.
3. “Ξενεράμα”, “παίδες”, και άλλα σημεία όπου η μεταφράστρια προσπαθεί να δώσει τον καλύτερο εαυτό της, αλλά κάτι δεν κουμπώνει… Ωχ, ναι, θα είναι φαίνεται που οι μεταφραστές κάνουν τόση δουλειά και συνήθως πληρώνονται ψίχουλα. “Τρατζικ” και Ο-ΜΙ-ΤΖΙ! Βέβαια αν είσαι παιδί, νομίζεις απλά ότι το βιβλίο γράφτηκε στα “ελληνικά”, διότι υπάρχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, και φυσικά έχει γίνει… δουλίτσα από τα μεταγλωττισμένα… ΤΖΙΖΑΣ! (Μετά σου λένε ότι η μετάφραση εμπλουτίζει τη γλώσσα!) “Ένιγουέι”…
4. Θα πρέπει να είναι πολύ ωραία να είσαι η συγγραφέας. Λογικά, θα τη δούμε με πιτζάμες και παντόφλες με λαγουδάκια να καλλιεργεί μωβ λουλούδια και να δημιουργεί παντελώς άχρηστες χειροτεχνίες, όταν δεν γράφει, καθώς είναι περήφανη ξενέρωτη η ίδια. Σούπερ το κλισεδάκι στο “βιογραφικό”! Διότι, τι θέλει ο κόσμος; Να ξέρει ότι η επιτυχία στους συγγραφείς φαίνεται από το πόσο κάααααθονται.
5. Οι γνωστές εικόνες – σκίτσα που συνηθίζονται πια στα ίδιας κατηγορίας παιδικά βιβλία από εφημεριδόχαρτο βρίσκω ότι είναι αρκετά περιοριστικές για την φαντασία των παιδιών. Δώρο άδωρο, όταν διαβάζεις και δεν ακονίζεται η φαντασία, λοιπόν. Θα μπορούσες απλά να αφήσεις το παιδί να βλέπει κινούμενα σχέδια. Εντάξει, λίγο καλύτερα. Μάλλον…
6. Για να μην έχετε αγωνία, στο τέλος ο Μπράντον το αγκαλιάζει το κορίτσι. Αλλά επειδή είμαστε και μοντέρνοι άνθρωποι, αφήνουμε ένα “δεν ξέρω πώς με βλέπει στ’ αλήθεια” να αιωρείται. Είπαμε. Μην μας περάσουν για παλιομοδίτες.
Συμπέρασμα: Απενοχοποιήστε την οθόνη! 🤣 Σοβαρά τώρα, είπαμε αυτή θα είναι μια ψύχραιμη κριτική: Πρώτα εξετάστε τι θέλετε από ένα βιβλίο εσείς, ως ενήλικας, και έπειτα αν θέλετε το ίδιο για τις μικρές ηλικίες του περιβάλλοντός σας. Αν θέλετε κάποιες ώρες μεσημεριανής ηρεμίας με ευχάριστη ανάγνωση από τα παιδιά, αυτά τα βιβλία προσφέρονται μια χαρά. Αν θέλετε να καλλιεργήσουν την δημιουργική τους ικανότητα και την κριτική τους σκέψη, δοκιμάστε να διαβάσετε πρώτα εσείς όχι ευπώλητα, και παράλληλα κάντε την προσευχή σας. Πάντως, υπάρχει λόγος που στα σχολεία του αγγλοσαξωνικού κόσμου διδάσκεται ο Μόμπι Ντικ και όχι η Ξενέρωτη, και αξίζει ένα μπράβο στη συγγραφέα που το αναδεικνύει… Με λίγα λόγια: Είναι ένα τίμιο βιβλίο.