Με μεγάλη μου χαρά γράφω αυτό το άρθρο στα ελληνικά, διότι αναφέρεται σε ένα πολυαγαπημένο μου αντικείμενο: Τη λογοτεχνική μετάφραση! Είναι κάτι που το έχω σπουδάσει, εξασκήσει, μα κυρίως, κάτι που υπεραγαπώ! Ιδανικά, πάντοτε φανταζόμουν τον εαυτό μου ως «γέφυρα», και το να μεταφράζω λογοτεχνικά κείμενα είναι τελικά πολύ συναφές με το να διδάσκω…

Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση της Beatrix Potter.  Της πιο αγαπημένης παιδικής συγγραφέως του 20ού αιώνα, που παραμένει άγνωστη στην Ελλάδα. Προσπάθησα να βρω τυχόν παλιότερες μεταφράσεις στα ελληνικά, όμως στάθηκε αδύνατο, καθώς τα βιβλία με τους –ομολογουμένως– όχι και τόσο εμπνευσμένους τίτλους ήταν «μη διαθέσιμα» από τους εκδότες. Πολτοποίηση;

Κι όμως, η Potter είναι εξόχως σημαντική. Η ζωή της, τα έργα της,  η εικονογράφηση που έκανε στα έργα της, η επιστημοσύνη της, η σχέση των ιστοριών της με αυτές του Αισώπου… Κι εμείς στα ελληνικά ούτε μυρωδιά. Τι κρίμα!

Τότε, μου περνάει από το μυαλό η σκέψη ότι έχω διαθέσιμους τους πιο αυστηρούς κριτές για τις μεταφράσεις μου (όπως άλλωστε και για τα μαλλιά μου, το ντύσιμό μου, καταλαβαίνετε…): Τα ίδια τα παιδιά, τους μαθητές μου!

Φέτος λοιπόν, που συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση της Beatrix Potter, δασκάλα στο Γ1 είναι η Πετρούλα. Η εκλεκτή συνάδελφος και φίλη, Πετρούλα Κουρτέση (το “εκλεκτή” είναι understatement). Στα πλαίσια της συνεργασίας μας, μου προτείνει να κάνουμε πρόγραμμα φιλαναγνωσίας μαζί. Εκείνη θα αναλάβει Αίσωπο & σύγχρονους παραμυθάδες, εγώ Potter, συν-συντονίστριες και άλλων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, πληροφορικής, θεατρικής αγωγής.  Δυο κούπες καφέ κάποιο απόγευμα που έγινε βράδυ, πολλά βιβλία στο τραπέζι, και  φύγαμε!

Στόχοι γνωστικοί, συναισθηματικοί, ψυχοκινητικοί. Δραστηριότητες καλά σχεδιασμένες. Προκλήσεις πολλές. Ισχυρότερο κίνητρο: Να νικήσουμε τη μιζέρια της εποχής μας, να απαντήσουμε με παιδεία στο έλλειμμα παιδείας που μας καταδυναστεύει.

Ωραία η αφίσα μας; Έπεται συνέχεια! Stay tuned!