Βιβλιοκριτική: Το τελευταίο δέντρο

Οι δασικές πυρκαγιές και οι φωτιές που καίνε ανεξέλεγκτα κάθε καλοκαίρι είναι μια ζοφερή και συχνά απελπιστική πραγματικότητα. Τα παιδιά ενδέχεται να επηρεαστούν έντονα ψυχολογικά, καθώς η δραματική επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος και η καταστροφή της ζωής κάθε είδους μπορεί να δημιουργήσει απογοήτευση, τραύματα και φοβίες.

Το βιβλίο Το τελευταίο δέντρο της Αναστασίας Αστερίου, σε εικονογράφηση Νίκου Κουμαριά, από τις εκδόσεις Εν Πλω είναι πραγματικά ένα μοναδικό οικολογικό παραμύθι. Σύμφωνα με τον εκδοτικό οίκο απευθύνεται σε ηλικίες 3-10 ετών, όμως σας διαβεβαιώνω ότι ακόμη και μεγαλύτερα παιδιά δεν πρόκειται να σας παραπονεθούν πως δεν τους αρέσει. Ακόμη και μαθητές μου της ΣΤ΄ τάξης πραγματικά δείχνουν πως το απολαμβάνουν.

Πάμε να δούμε τι πετυχαίνει λοιπόν Το τελευταίο δέντρο:

  • Μιλάει για την προστασία των δασών από τους εμπρησμούς. Μέσα από την ιστορία του Μίχα, ενός νεαρού δέντρου που βρίσκεται στη δίνη μίας πυρκαγιάς, τα παιδιά μαθαίνουν τι συμβαίνει, όταν ένα δάσος παίρνει φωτιά. Παρακολουθούν, σε μικρά επεισόδια που θυμίζουν κόμιξ, τι συμβαίνει στα ζώα του δάσους, πώς αντιδρούν και τι κάνουν για να επιβιώσουν. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε τους ήρωες να αντιμετωπίζουν με κουράγιο, χιούμορ και αισιοδοξία την κατάσταση και να φροντίζουν για την αποκατάσταση του δάσους.
  • Παράλληλα, το έργο συνοδεύεται από ένα ηχογράφημα, στο οποίο όλη η ιστορία αναπτύσσεται δραματουργικά από επαγγελματίες ηθοποιούς και εμπλουτίζεται με ηχητικά εφέ, πρωτότυπη μουσική και τραγούδια. Τη μουσική έχουν γράψει η Ιφιγένεια Αντωνιάδου, ο Κανάρης Κεραμάρης και ο Κώστας Μακρυγιαννάκης. Για την δραματοποίηση τα τραγούδια και την μουσική επένδυση του έργου έχουν συμμετάσχει 30 ηθοποιοί και μουσικοί, ενώ την αφήγηση κάνει η ηθοποιός Μαρία Λεκάκη. Προσωπικά, ομολογώ ότι τα τραγούδια έχουν αποτυπωθεί στην ακουστική μου μνήμη και τα σιγοτραγουδάω!
  • Η ιστορία παρουσιάζεται σε μορφή παραμυθιού, όπου κάθε σκηνή είναι σε αντιστοιχία με 49 εικόνες που έχει φιλοτεχνήσει ο ζωγράφος, εικαστικός, σκηνοθέτης και ηθοποιός Νίκος Κουμαριάς.
  • Θίγει θέματα όπως η υποκρισία, ο κοινωνικός στιγματισμός, ο ωχαδερφισμός, ο φόβος, το θάρρος, η αγάπη για την φύση –τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά, η αλληλεγγύη, η ανάληψη δράσης.
  • Αποκαλύπτει την πραγματική αιτία που ξεσπούν πολλές φωτιές, αλλά ταυτόχρονα δυναμώνει στις παιδικές ψυχές τις έννοιες της -συχνά ηρωικής- υπεράσπισης του αδύναμου, της αποκατάστασης της αλήθειας και τελικά της απόδοσης δικαιοσύνης.
  • Κατορθώνει να δίνει μια αστεία νότα, να δημιουργεί μια ανάλαφρη ή χιουμοριστική διάθεση και να συνοδεύει ακόμη και την θλίψη και την αγωνία με αισιοδοξία.
  • Επικοινωνεί ένα οικολογικό μήνυμα και συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση μικρών και μεγάλων για μια αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης.
  • Όπως όλα τα ποιοτικά βιβλία, έτσι και το συγκεκριμένο προάγει την γλωσσική καλλιέργεια.

Για όλους αυτούς τους λόγους σάς προτείνω ανεπιφύλακτα να μην παραλείψετε αυτό το βιβλίο είτε βρίσκεστε σε διακοπές είτε όχι. Να έχετε μια υπέροχη αναγνωστική εμπειρία!

dcaddc8f 76e9 42d0 a3c5 5ade4bd8e39b 5e99e229 d8a7 489e b43e 7b366a5b4e37 0d40ae3d 80ab 421d 835e ddb511c7b22f 2f49267d 56bb 496c b55f 083572a19ae7

Βιβλιοκριτική: Να είσαι ο εαυτός σου, όπως έκανε ο Αμίμ

Να κι ένα βιβλίο που ήθελα να παρουσιάσω εδώ και καιρό, καθώς το κατατάσσω σε εκείνα τα βιβλία που είναι απαραίτητα όχι μόνο σε μια παιδική βιβλιοθήκη στο σπίτι, αλλά και στην σχολική βιβλιοθήκη. Το Να είσαι ο εαυτός σου, όπως έκανε ο Αμίμ είναι γραμμένο από τον Στήβεν Μιουζ, μεταφρασμένο από την Ιωάννα Κούτρη και εικονογραφημένο από την αγαπημένη μου φίλη, Δήμητρα Ψυχογυιού, ενώ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Πλω.

Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:

Τι έγινε η ΜΥΤΗ του Αμίμ; Τι συνέβη στο ΣΤΟΜΑ και τα ΑΥΤΙΑ του; Πού πήγαν τα ΔΑΧΤΥΛΑ και τα ΜΑΛΛΙΑ του; Ένα μικρό παιδί, ξεριζωμένο από τον τόπο του. Ένας μικρός μετανάστης (ή μήπως είναι προσφυγόπουλο;). Ένας σαν κι εμάς, ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά… Θα αναζητήσει τον ΑΛΛΟΝ και θα βρει τελικά τον δρόμο για τον ΕΑΥΤΟ του! Μια υπέροχη ιστορία για την μοναδικότητα της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, τον φόβο της απόρριψης και την ευεργεσία της αγάπης και της εμπιστοσύνης!

Γιατί όμως αυτό το βιβλίο είναι απαραίτητο; Θα το συνοψίσω σε εκείνο που γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας, ψυχολόγος – σύμβουλος και οικογενειακός θεραπευτής – στο σημείωμά του: “Το να αναγνωρίζουμε τις μεταξύ μας διαφορές, να τις μοιραζόμαστε και να τις αποδεχόμαστε εν αγάπη, είναι ένα από τα πιο σημαντικά εξελικτικά εμπόδια της ζωής. […] Φαίνεται, λοιπόν, ότι η ιστορία αυτή απελευθερώνει τις πηγές της αυτοανακάλυψης και τη χαρά που έρχεται, όταν συνειδητοποιούμε ότι η αγάπη είναι κάτι στο οποίο εισερχόμαστε μεν μαζί, αλλά ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο”.

Αυτό το βιβλίο το έχω διαβάσει μέσα στην τάξη, σαν μια ώρα χαλάρωσης, σε παιδιά Β’ – ΣΤ’ Δημοτικού. Προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβαστεί ακόμη και από τα ίδια τα παιδιά, λίγο λίγο από το καθένα. Άρεσε πολύ στους μαθητές και τις μαθήτριές μου, αποτέλεσε τροφή για σκέψη και αφορμή για συζήτηση, σύμφωνα και με τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε τμήματος. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε το πόσο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε το κάθε παιδί να ενδυναμωθεί ώστε να είναι ο εαυτός του, να ανακαλύψει τα δυνατά του σημεία και να νιώσει αποδεκτό και ισότιμο μέλος μιας ομάδας. Είναι ένας βασικός στόχος μας στο σχολείο, και αυτό το βιβλίο είναι ένα πολύτιμο εργαλείο.

ce958a10 d3b7 40ac aff4 fc881aad05d5  74849a26 3268 4da4 b63b 4bcc109b3823

5fc140d7 51d0 4ead b152 c86d6d5b77b9  a55a44db b67b 4a64 93c8 f65685dd25b3 

190e3cf3 3314 4402 84b2 0dc1813d131d 

ad5683a9 c86a 4d65 9e0d 6465fa06aac6