“Hey, dragon, you are stupid! I am clever!”, ακούστηκε αμέσως, ευτυχώς από ένα μόνο παιδί, που έκανε ότι ο δράκος του κοπανάει τον άλλο δράκο. Προφανώς, τα αγγλικά ενώνονται στο μυαλό των παιδιών, είναι είναι από το σχολείο, είτε από το φροντιστήριο, είτε από τα παιδικά που παρακολουθούν οι μαθητές στην τηλεόραση ή στο τάμπλετ. Εδώ, το παιδί θεώρησε πως πρέπει να καταδείξει την ανωτερότητά του, μόλις αφέθηκε ελεύθερο να λειτουργήσει σε ένα κοινωνικό πλαίσιο – σύμβαση.

“Μπράβο που μπορείς να πεις τόσα αγγλικά. Κρίμα που δεν είπες κάτι πιο όμορφο”, είπα. “Ξαναπροσπάθησε”.

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη, σκέφτηκα… Τελικά, η επικοινωνία δεν είναι αρκετή. Θα πρέπει να εξετάζουμε και τους λόγους για τους οποίους αυτή γίνεται, για να εννοήσουμε και το περιεχόμενό της… Όλα αυτά υπερβαίνουν κατά πολύ το μάθημα και τη διδασκαλία, και είναι αυτό που λείπει συχνά. Έτσι, ο εκπαιδευτικός καλείται να παρέμβει σε αξίες και συμπεριφορές, προκειμένου να υπάρχει μια ήρεμη συνύπαρξη στο σχολείο. Το θέμα είναι, αυτή η παρέμβαση να έχει συνέχεια και εκτός σχολείου, διότι διαφορετικά είναι αδύνατο να αλλάξει μια κατάσταση. Καλή μας δύναμη!