Το σχολείο μας υλοποίησε τη δράση “Η τσάντα στο σχολείο” που ξεκίνησε φέτος σε όλη την Ελλάδα. Η δράση αυτή ικανοποίησε την πλειοψηφία των μαθητών και γονέων.

Ας δούμε όμως τι λένε και … οι τσάντες γι΄αυτό:

Η τσάντα μου γράφει για την παραμονή της στο σχολείο

     Αγαπητό μου ημερολόγιο,

     “Ουφ! Τι να σου πω για το Σαββατοκύριακό μου στο σχολείο; Ήταν ένα μαρτύριο. Μόνο δύο ώρες πέρασα καλά. Άκου!

     Την Παρασκευή όταν έφυγε η πολυαγαπημένη μου Βαηντίνα από το σχολείο λυπήθηκα, αλλά  ευτυχώς είχα τροφή και ζεστασιά μέχρι τις 3.οο μ.μ. Μετά από αυτή την ώρα άρχισαν τα προβλήματα, ένα πράγμα σαν το Survivor χωρίς αθλήματα. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά και το Σάββατο το πρωί άκουγα μουσικές από του Δημήτρη την τσάντα, αλλά με χαλάρωσαν. Στη συνέχεια μίλησα με τη Μπεθ.

      – Μπεθ, κρυώνω.

     – Και εγώ, μη νομίζεις!

     – Πεινάω επίσης.

     – Φάε καλέ.

     – Τι;

     – Από το φαγητό σου.

     – Τζίφος. Τελείωσαν όλα τα κουλουράκια.

     – Καλά! Πάρε λίγο από το κρουασάν μου.

     – Ευχαριστώ!

     Στη συνέχεια προσπαθούσα να ζεσταθώ. Κατά το απόγευμα εκεί που βαριόμασταν, ξαφνικά κάναμε πάρτυ στα καλά του καθουμένου. Το βράδυ πέσαμε ξεροί στον ύπνο. Το πρωί της Κυριακής καθαρίσαμε την τάξη. Πώς και πώς περίμενα την αυριανή ημέρα για να συναντήσω τη Βαηντίνα. Όλα ήταν ήρεμα μέχρι που ήρθε η επόμενη ημέρα. Εγώ ξύπνησα 7.40. Ξαφνικά μετά από μισή ώρα περίπου είδα τη Βαηντίνα. Τι χαρά, τι ευτυχία! Ηρέμησα και την αγκάλιασα.

     Έτσι πέρασα το Σαββατοκύριακό μου.”

                                                                          Αντίο ημερολόγιό μου!

Βαηντίνα Γκρίλλα, μαθήτρια της Ε΄Δημοτικού