Έφτασε η ώρα να αρθούν οι μεγάλες στρεβλώσεις, τονίζει ο κ. Μπαμπινιώτης
Ο διάλογος που ξεκίνησε για την Παιδεία είναι διάλογος ουσίας, με εγκυρότητα, σοβαρότητα, με διαφορετικές απόψεις σε ορισμένα σημεία, αλλά και μεγάλες συγκλήσεις. Κατά την πρώτη ημέρα εκφράστηκαν βαρύνουσες απόψεις και παρατηρήσεις που ήταν στην ουσία των πραγμάτων, όπως για παράδειγμα αυτές του κ. Πανάρετου. Επομένως, μου επιτρέπεται να έχω μία αισιοδοξία ότι αυτή τη φορά θα μπορέσουμε επιτέλους να φτάσουμε σε εναλλακτικές προτάσεις και να άρουμε τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατά προτεραιότητα σε σχέση με το Λύκειο και την πρόσβαση στα πανεπιστήμια.
Βέβαια, κανείς δε λέει ότι θα πρέπει να αφήσουμε απ’ έξω το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, που θα είναι το επόμενο στάδιο. Αλλά για να μπορέσουμε να έχουμε ορατό αποτέλεσμα και να δώσουμε στην εκάστοτε κυβέρνηση τη δυνατότητα να λύσει τα προβλήματα και να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα, έχουμε αρχίσει το διάλογο με προτεραιότητα σε αυτά τα “καυτά” θέματα.
Σαφώς και οι αλλαγές στο εξεταστικό σύστημα αποτελούν την αιχμή, αλλά δεν έχει κανένα νόημα εάν αυτές οι αλλαγές δε συνδεθούν με αναμόρφωση και αναβάθμιση του Λυκείου. Δηλαδή, το να κάνεις εξετάσεις με ένα συγκεκριμένο τρόπο – που μπορεί να είναι καλύτερος, πιο ευέλικτος, πιο χαλαρός (με την έννοια ότι δεν προκαλεί άγχος στην ελληνική οικογένεια)-, είναι κάτι σημαντικό και μπορεί να γίνει. Αλλά δε θα έχεις κάνει τίποτε ουσιαστικό αν δεν αλλάξεις την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στην Παιδεία ως προς το Λύκειο. Όπως έχει γίνει τώρα η κατάσταση οι μαθητές φοιτούν στο φροντιστήριο και περνούν από το σχολείο. Εάν δεν αρθεί αυτή η στρέβλωση, δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε κάνει κάτι σημαντικό.
Άρα, μιλάμε για μια συνδυασμένη κίνηση αναμόρφωσης του Λυκείου, μια άλλη σχέσης στην διδασκαλία που θα φέρει πίσω τους μαθητές, μια βαρύνουσα σημασία της επίδοσης των μαθητών στο Λύκειο. Είναι άλλο πράγμα να κρίνεσαι από την εικόνα που βγάζεις ως μαθητής σε τρία χρόνια και άλλο αυτή που βγάζεις σε τρεις ώρες, που είναι γνωστό ότι μπορεί να υπάρχουν συνθήκες που να μη σου επιτρέψουν να αποδώσεις.
Τα σωστά βήματα
|
|
Η βαρύτητα στην επίδοση των μαθητών στο Λύκειο είναι ένα βήμα που θα οδηγήσει στην άρση των μεγάλων στρεβλώσεων. Για να έχει βαρύτητα η επίδοση αυτή, δηλαδή να συμβάλει και στην εισαγωγή των μαθητών στα πανεπιστήμια, θα πρέπει να έχει έναν αντικειμενικό χαρακτήρα ώστε να μην πιέζονται οι εκπαιδευτικοί να δίνουν βαθμούς. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί και έτσι γίνεται και σε όλο τον κόσμο με περιφερειακά τεστ (εξετάσεις δηλαδή οι οποίες γίνονται κατά περιφέρεια) που δεν είναι απαραίτητο να είναι πολλά. Μπορεί να είναι ένα τεστ στην Α΄ Λυκείου και ένα στη Β΄ Λυκείου, τάξεις που δεν έχουν πανελλαδικό χαρακτήρα, εξασφαλίζουν όμως την αντικειμενικότητα ως προς την επίδοση του μαθητή σε όλη την εκπαιδευτική διαδικασία.
Το άλλο μεγάλο βήμα είναι το περιεχόμενο. Μεταξύ πολλών άλλων που είπε ο υπουργός Παιδείας είναι ότι δεν μπορείς να έχεις μία φορτωμένη ύλη με λεπτομέρειες και πράγματα που δε χρειάζεται κανείς και που ο μαθητής τα διδάσκεται όταν μπει στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή, διαλεγμένη γνώση και γνώση η οποία να συνεχίζεται. Αυτό οι εκπαιδευτικοί το λένε “διαθεματικότητα”.
Η παπαγαλία
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι το δράμα της παπαγαλίας το ζει κάθε ελληνική οικογένεια. Το έχω ζήσει και ο ίδιος με τα παιδιά μου που αν παρέλειπαν κατά την ώρα που έλεγαν το μάθημα καμία λέξη και δεν τους διόρθωνα, με διόρθωναν εκείνα ότι τους κάνω κακό. Καταλαβαίνετε ότι πρόκειται περί τραγικών καταστάσεων…
Για να αρθεί αυτό το πρόβλημα θα πρέπει να περάσουμε σε μία παιδευτική διαδικασία, Για παράδειγμα σε ένα μάθημα ο δάσκαλος να αναθέτει σε μία ομάδα παιδιών να δουλέψουν ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο. Να ανατρέξουν σε βιβλία, να λάβουν πληροφορίες μέσω Ηλεκτρονικού Υπολογιστή και στη συνέχεια να τις επεξεργαστούν, να τις συνθέσουν και να τις παρουσιάσουν. Με άλλα λόγια, να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει. Να αποκτήσουν αυτό που λέμε “κριτική και δημιουργική ικανότητα” και πάνω από όλα την ευχαρίστηση της ανακάλυψης της γνώσης. Αυτό θα τα φέρει πίσω στο σχολείο και κυρίως θα τους ανοίξει την όρεξη για μια σωστή μάθηση.
Επιπλέον, τα παιδιά δεν μπορείς να τα έχεις συνεχώς με έναν όγκο πληροφοριών. Άστα να ασχοληθούν και λίγο με το θέατρο, με τη λογοτεχνία, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο, κάτι που θα τους αφήσει μία χαρά μέσα τους, έτσι ώστε να νιώσουν ότι το σχολείο δεν είναι απλώς ένας χώρος που παίρνεις μόνο πληροφορίες, αλλά και που ανοίγει και άλλους ορίζοντες.
Μια πενταετία
Όλες αυτές οι αλλαγές απαιτούν έναν χρονικό ορίζοντα για να εφαρμοστούν, γι΄ αυτό και λέω ότι η αναμόρφωση του Λυκείου χρειάζεται μία πενταετία. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμώ ότι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο θα έχουμε συστηματικές και εφαρμόσιμες προτάσεις, αλλά για μεν το σύστημα των εξετάσεων χρειάζεται μια τριετία. Το, δε, σύστημα της αναμόρφωσης όλου του Λυκείου θέλει και ένα χρόνο προπαρασκευής ώστε να είναι μια πενταετία για την πλήρη εξέλιξή του. Εδώ, όμως, μιλάμε για αλλαγή όλης της φυσιογνωμίας του Λυκείου.
Καταλήγοντας, θα πρέπει να πω ότι δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για μία πολύ γενναιόδωρη χρηματοδότηση. Αλλά είναι γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία έχει ωριμάσει πια και έχει γίνει απαιτητική ως προς αυτά τα θέματα. Δηλαδή η οικογένεια δεν ανέχεται άλλο το παιδί της να περνάει τόσο δύσκολα και τόσο άσχημα στο σχολείο. Εκεί, λοιπόν, νομίζω ότι θα αναγκαστεί κάθε κυβέρνηση να σκεφτεί σοβαρά τι χρήματα θα μετακινήσει στο χώρο της Παιδείας.
* Ο κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μίλησε στο Κεντρικό Μαγκαζίνο του ΣΚΑΪ 100,3 την Πέμπτη 12 Μαρτίου
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.