| Οι περισσότεροι θυμόμαστε πώς ήταν η ζωή μας όταν δεν υπήρχαν ηλεκτρονικοί υπολογιστές αλλά γραφομηχανές, δεν βλέπαμε dvd αλλά βιντεοκασέτες, όταν η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη και όχι έγχρωμη, δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα παρά μόνο σταθερά… Οχι, όχι δεν πρόκειται για διάθεση παρελθοντολαγνείας, αλλά για τη διαπίστωση ότι σήμερα νομίζουμε ότι η τεχνολογία είναι με το μέρος μας, την ίδια στιγμή που δεν προλαβαίνουμε να είμαστε συνεπείς σε όλους τους ρόλους που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε, άψογοι στην προσωπική μας ζωή, στην οικογένεια, στους φίλους, στον εργασιακό μας χώρο, αποδοτικοί, συνεπείς, φιλόδοξοι, ελέγχοντας την ηλεκτρονική μας αλληλογραφία ανά δίλεπτο, επικοινωνώντας μέσω Facebook, διαβάζοντας μπλογκ…Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα: είμαστε πιο παραγωγικοί σήμερα ή έχουμε αποκτήσει περισσότερο στρες; Ο επικεφαλής του κοινωνιολογικού τμήματος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Ντάλτον Κόνλεϊ, έχει παρατηρήσει πως όταν παραδίδει το επόμενο μάθημα στους μαθητές του, εκείνοι δεν κρατούν μόνο σημειώσεις, ανανεώνουν τις σελίδες τους στο Facebook, παρακολουθούν βίντεο, ελέγχουν αυτά που λέει, βάζοντας λέξεις – κλειδιά από την παράδοση στην Βικιπαίδεια, για να τον αμφισβητήσουν ή να τον επιβραβεύσουν. Για να μην πούμε για όλα τα SMS που στέλνουν στη διάρκεια του μαθήματος, γιατί αυτά αποτελούν μάλλον… πταίσματα.
Γι? αυτό και φρόντισε να γράψει και βιβλίο με τίτλο «Elsewhere USA» ή η Αμερική είναι αλλού. Γιατί δεν είναι μόνο η κουλτούρα της ζωντανής και άμεσης επικοινωνίας, είναι ότι το ωράριο 9 – 5 είναι πλασματικό πλέον, καθώς με όλα τα νέα μέσα είμαστε καλωδιωμένοι 24 ώρες το 24ωρο και τις εφτά ημέρες της εβδομάδας. Είμαστε εθισμένοι και ας μην το παραδεχόμαστε. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το κινητό του, το τηλέφωνο δεν κλείνει ποτέ, το κομπιούτερ τού κρατάει συντροφιά αναμμένο τα βράδια… Στο κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι. Ο συγγραφέας του βιβλίου νοσταλγεί τις εποχές που έζησαν οι γονείς του και οι παππούδες του… Σκεφτείτε μόνο το μήνυμα που έστειλε ο Μπαράκ Ομπάμα όταν δήλωσε ότι αρνείται να αποχωριστεί το Blackberry του. «Είχαμε έναν άνθρωπο με γκρι κοστούμι που σταματούσε τη δουλειά στις 5 το απόγευμα σαν τον προηγούμενο πρόεδρο μας», γράφει ο Ντάλτον Κόνλεϊ. «Ο Ομπάμα αντανακλά πώς ζουν οι επαγγελματίες της γενιάς του. Το ζεύγος Ομπάμα θα αποτελέσει ενδιαφέρον δείγμα με μια γυναίκα καριέρας στον Λευκό Οίκο, σε αντίθεση με τη Λόρα Μπους, η οποία, μας γύρισε στο 1950, τότε που μόλις το 17% των μητέρων εργάζονταν εκτός σπιτιού». Δουλεύω άρα υπάρχω… «Οταν παίρνεις αύξηση, το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να αγοράσεις τηλεόραση – υπερπαραγωγή. Θα μπορούσες να ξοδέψεις τα χρήματα για να αγοράσεις ελεύθερο χρόνο». Σαν είδος πολυτελείας… Το Facebook ήρθε για να αντικαταστήσει το μεσημεριανό διάλειμμα για μαρτίνι στη δεκαετία του ?50. Χωρίς το κερασάκι. |
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.