ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από τις κοινωνίες η πανδημία του κορονοϊού θέτει κάποιους προβληματισμούς

Ενώ τον πρώτο καιρό της πανδημίας οι θεωρίες συνωμοσίας επικεντρώνονταν στην προέλευση του ιού, δηλαδή αν αποτελούσε εργαστηριακό παρασκεύασμα και όπλο βιολογικού πολέμου στη συνέχεια πέρασαν στον κατά πόσο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία και κυρίως τους λόγους που κρίθηκε ως πανδημία η εξάπλωσή του. Τόσο οι αναφερόμενοι θάνατοι θεωρούνταν πλαστοί όσο και η επιβολή μέτρων lockdown ως μια παγκόσμια πλεκτάνη των illuminati ενάντια στις κοινωνικές μάζες. Και όλα αυτά, όλως τυχαίως, συνέπεσαν την ίδια χρονική περίοδο με τα πρώτα δείγματα οικονομικής ύφεσης που εμφανίστηκαν από τα lockdown.

Και όσο η πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας αποφαίνεται για την σοβαρότητα του κινδύνου του ιού ωστόσο υπάρχουν μέλη αυτής της κοινότητας που αμφισβητούν την επίσημη αυτή τοποθέτηση των θεσμικών οργάνων τόσο του ΠΟΥ όσο και των εκάστοτε κρατικών μηχανισμών που υιοθετούν τις απόψεις του για μέτρα προφύλαξης της δημόσιας υγείας και της διασποράς ενός άγνωστου για την επιστημονική κοινότητα ιού.

Πρέπει να σημειωθεί εδώ, εντούτοις, πως οι περισσότεροι από τους αρνητές του ιού προέρχονται από διάφορα κέντρα συνωμοσιολογιών που κατά καιρούς δραστηριοποιούνται και σε άλλα πεδία εκτός του κορονοϊού (ούφο, κλιματικές αλλαγές κλπ).

Και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα όταν αυτές οι αληθοφανείς απόψεις ή απόψεις που παρουσιάζουν τη μισή αλήθεια, διαδίδονται στα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου αναπτύσσεται ένας χωρίς όρια και μέτρο διάλογος ανάμεσα σε διάφορους ανευθυνουπεύθυνους. Σε τέτοιους διαλόγους, που μερικές φορές λαμβάνουν παροξυσμικά χαρακτηριστικά, εμπλέκονται διάφοροι κοινωνικής προέλευσης άνθρωποι. Από γιατρούς μη-λοιμωξιολόγους διαφόρων άλλων ειδικεύσεων έως και μηχανοδηγοί, γυμναστές, αισθητικοί, τραγουδιστές, ιδιοκτήτες τουριστικών μονάδων κ.λπ.

Κάθε τέτοια συζήτηση έχει αφετηρία συζήτησης ένα γεγονός ή είδηση –προερχόμενα από συγκεκριμένα κέντρα προπαγάνδισης- που διαδίδονται μέσω διαδικτύου και πάνω σε αυτές αναπτύσσεται και εξελίσσεται η όλη συζήτηση που προφανώς έχει ως κοινό, πάντα, αποτέλεσμα και συμπέρασμα την άρνηση και την αντίσταση απέναντι στα επιβαλλόμενα μέτρα περιορισμού της πανδημίας. Η στάση αυτή, από όσους την υιοθετούν, εκλαμβάνεται ως αντίσταση και αντίδραση απέναντι στην επιβαλλόμενη Νέα Τάξη.

Τα χαρακτηριστικά των αρνητών, επίσης, έχουν αρκούντως ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το παζλ συνθέτει κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους εκ διαμέτρου –τουλάχιστον αυτοαποκαλούμενων- αντίθετων οι οποίοι τυχαία συγκλίνουν ή ομονοούν στην κοινή διαπίστωση: Πως κάτι τρέχει με την υπόθεση του κορονοϊού.

Οι Αντιφά και ο αυτοαποκαλούμενος «αντιεξουσιαστικός» χώρος από την πλευρά του εξηγεί αυτή την παγκόσμια εκστρατεία κατά του ιού ως το νέο μέτρο καταστολής των δικαιωμάτων τους. Μέσα σε αυτήν την αντίθεσή τους και το μπαχαλοηδές του μυαλού τους εμπλέκουν τα εθνοαποδομητικά χαρακτηριστικά τους και όλους τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς: οικογένεια, θρησκεία, πατριαρχία, μητριαρχία, πατρίδες και ότι άλλο μπορεί να τους καταπιέζει ή τουλάχιστον να φαντασιώνονται πως τους καταπιέζει.

Οι «προοδευτικοί» αριστερόστροφοι, αριστερογενείς, αριστεροκρατούντες, προερχόμενοι κυρίως από μεσαία στρώματα, από την πλευρά τους έχοντας τη γνωστή ονείρωξη ενός κόσμου χωρίς σύνορα και πατρίδες θεωρούν την πανδημία ως τη νέα σκευωρία που έχουν στήσει οι κρατικές μηχανές για να επαναφέρουν τον δηλητηριώδη εθνικισμό και να τους στερήσουν το δικαίωμα να ταξιδεύουν  ελεύθεροι στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, να ξεσαλώνουν στα «προοδευτικά» πάρτι τους και φυσικά το δικαίωμα στους υπόλοιπους και όχι σε αυτούς να εργάζονται στις τουριστικές ή όποιες άλλες μεταπρατικές επιχειρήσεις τους.

Μαζί με όλους αυτούς εμπλέκονται και άνθρωποι από τον πατριωτικό χώρο φτάνοντας μέχρι την ακροδεξιά και πιστούς της εκκλησίας. Αφενός εκείνοι του πατριωτικού χώρου θεωρούν πως η πανδημία αποτελεί σχέδιο του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου να ελέγξει τον άνθρωπο, να αποσυντονίσει τα έθνη και τις οικονομίες για να επιβάλει τη νέα τάξη. Από την άλλη κάποιοι προερχόμενοι από τον ορθόδοξο χώρο πρεσβεύουν πως ο Αντίχριστος είναι πλέον εδώ και επιβάλλει με τον τρόπο του την κυριαρχία του.

Για να ανακεφαλαιώσουμε, λοιπόν, εν συντομία: Για τους αριστερίζοντες και τους Αντιφά, η πανδημία είναι σχέδιο του εθνοποιημένου κεφαλαίου για αντεπίθεση στην ελευθερία της παγκοσμιοποίησης που στόχο έχει τα ατομικά δικαιώματά τους και μόνο βέβαια﮲ γι’ αυτούς που προέρχονται από τον πατριωτικό χώρο αποτελεί σχέδιο της παγκοσμιοποίησης για εξάλειψη των εθνικών κοινωνιών και οικονομιών, ενώ τέλος για κάποιους που διακηρύττουν την ορθόδοξη ομολογία πίστεως, είναι σχέδιο του σατανά για κυριαρχία επί της γης. Και όλοι αυτοί οι αντιθετικοί χώροι συγκλίνουν σε ένα συμπέρασμα: Εναντιώνονται στα νέα εμβόλια που με κάποιο τρόπο θέλουν να ελέγξουν τις κοινωνίες και να δημιουργήσουν μια οργουελιανή κοινωνία οδηγώντας στον μετάνθρωπο από την μία ή στο σατανά από την άλλη.

Δεν λησμονούμε, όμως, πως ανάμεσα σε όλους αυτούς τους «αφελείς» είναι όσοι συνειδητά και ωφελιμιστικά υποκινούν τέτοιες συνωμοσιολογίες περιβάλλοντάς τες με ιδεολογικούς μανδύες μόνο και μόνο επειδή οι περιορισμοί της πανδημίας πλήττουν ιδία οικονομικά συμφέροντα [1]. Αυτοί, βέβαια, είναι οι πλέον διαπρύσιοι κήρυκες της εκστρατείας κατά των περιοριστικών μέτρων. Είναι αυτοί που τροφοδοτούν την κοινή γνώμη με κάθε λογής θεωρίες συνομωσίας και αυτοί που φροντίζουν να τις επενδύουν με ιδεολογικό περίβλημα παρόλα που οι κύριοι εκφραστές εκπόνησης αυτών των θεωριών είναι ακροδεξιοί, τραμπικοί, μεγαλοεπιχειρηματικοί παράγοντες, φασίστες ή ανήκουν σε ομάδες συνωμοσιολογών ή σε κινήματα αντι-εμβολιασμού. Είναι αυτοί που θεωρούν την κοινή γνώμη κτήμα τους και τη χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης ή αντίστασης για να πετύχουν τον απώτερο στόχο τους που δεν είναι άλλος από το να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις τους. Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι και υποκριτές.

Δεν είναι πρώτη φορά, ωστόσο, που οι κοινωνίες μπροστά σε καθολικά γεγονότα σοκ αντιδρούν με αυτό τον τρόπο. Δεν είναι τυχαίο που αυτές οι προλήψεις και δεισιδαιμονίες έχουν αφετηρία το Μεσαίωνα και γι’ αυτό το λόγο βαφτίζονται μεσσιανισμοί.

Ήταν στις 13 Ιουνίου του 1233 που ο Πάπας Γρηγόριος ο 9ος εξέδωσε παπικό βούλευμα «Vox in Roma» με το οποίο ανακήρυττε ως αιτία του κακού τις γάτες [2]. Οι γάτες κατά το βούλευμα, ήταν εωσφορικά πλάσματα τα οποία είχε κυριεύσει το πνεύμα του σατανά. Και κύριο μέλημα του Ποντίφικα ήταν να κατανικηθεί ο εωσφορισμός άρα οι φορείς αυτού που απλά σήμαινε: θάνατος στις γάτες.

Το διάταγμα επιδόθηκε στον βασιλιά Ερρίκο Ζ’ της Γερμανίας, γιο του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκο Β’ Χοχενστάουφεν προκειμένου να εφαρμοστεί άμεσα.

Ακολούθησε μια ανελέητη και άνευ προηγούμενου γενοκτονία του συμπαθέστατου αιλουροειδούς. Το μόνο που δεν είχε σκεφτεί ο πάνσοφος Πάπας ήταν πως ως αποτέλεσμα της εξόντωσης των γατών ήταν να αυξηθούν τα ποντίκια με αποτέλεσμα τη μεταφορά  του βακτηρίου της πανώλouς στον άνθρωπο η οποία θέρισε τη γηραιά ήπειρο και όχι μόνο.

Ο συνολικός ανθρώπινος απολογισμός της, υπολογίζεται σε 100 έως 200 εκατομμύρια νεκρούς στην Ευρώπη, στην Ασία και στη βόρεια Αφρική. Μάλιστα εκτιμάται ότι μείωσε τότε τον παγκόσμιο πληθυσμό από 450 εκατομμύρια σε 350 – 375 εκατομμύρια.

Μην ξεχνούμε την εκστρατεία του Μάο να εξοντώσει τα σπουργίτια, τα οποία, ο σοφός τιμονιέρης, θεωρούσε αιτία για τη καταστροφή των σιτηρών [3].

Αποτέλεσμα της εκστρατείας εξόντωσης των σπουργιτιών που έγινε το 1958 ήταν την επόμενη χρονιά να αυξηθούν οι ακρίδες και τα έντομα σε τέτοιο σημείο που η καταστροφή των σιτηρών ήταν ολοκληρωτική. Επακολούθησε ο μεγάλος λιμός του 1959-60 όπου επισήμως, πέθαναν 15 εκατομμύρια άνθρωποι. Ωστόσο, κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι οι θάνατοι ήταν πολύ περισσότεροι, ίσως 45 ή ακόμη και 78 εκατομμύρια.

Δύο είναι τα διδάγματα που μπορούμε να συνάγουμε:

Στο λυκαυγές του 21^ου αιώνα, όσο κι αν ο άνθρωπος εξελίσσεται τεχνολογικά, από την άλλη αυτό δεν συνεπάγεται την κοινωνική εξέλιξη και πρόοδό του. Αντιθέτως όσο παραμένει υπόδουλος ενός στυγνού οικονομισμού που τον υπερκαθορίζει τότε σε κάθε μεγάλο γεγονός, το οποίο διαταράσσει αυτές τις βεβαιότητες, αναζητά την λύση των προβλημάτων σε μεταφυσικές σκοτεινές δυνάμεις, υποχθόνιους κύκλους που εξυφαίνονται την καταστροφή του. Για να παραφράσουμε μια φράση του Μαρξ: Ο ίδιος ο άνθρωπος θα φτιάξει το σχοινί που θα κρεμαστεί.

Το μόνο που φοβάται ή αδυνατεί να συνειδητοποιήσει είναι πως είναι ο ίδιος και οι εντάσεις του παγκοσμιοποιημένου μοντέλου του, που αποτελούν την αιτία των καταστροφών του. Κάτι αντίστοιχο θα απαιτούσε, άλλωστε, μια συνεπή και εκ θεμελίων κριτική του μοντέλου ανάπτυξης, μια συνολική απάντηση και όραμα για μια διαφορετική κοινωνία.  

Η συνωμοσιολογία που αναπτύσσεται γύρω από την πανδημία γίνεται επικίνδυνη όταν χρησιμοποιεί τα αποτελέσματα της κρίσης για να επηρεάσει την κοινή γνώμη σε μια «αντίσταση» που το μόνο αποτέλεσμα είναι εκ των πραγμάτων η αύξηση των κρουσμάτων και ο θάνατος όλο και περισσότερων συνανθρώπων μας. Η υιοθέτηση τέτοιων αντιλήψεων, όσο κι αν χρησιμοποιούν ως πρόσχημα την προστασία του ανθρώπου, είναι άκρως επικίνδυνες  για τη Δημόσια Υγεία, αντι-ουμανιστικές και αντιεπιστημονικές.

ΠΗΓΕΣ

Αντώνης Σπυρόπουλος, Covid-19 και θεωρίες συνομωσίας, ardin-rixi.gr, 10/05/20.

Βαγγέλης Τριάντης, Όταν οι εκκλησία θανάτωνε τις γάτες και προκαλούσε εκατομμύρια θανάτους από πανώλη, Documento News, 16/03/20.

«Να θανατωθούν όλα τα σπουργίτια». Πώς η εκστρατεία του Μάο Τσε Τουνγκ για την εξόντωση των πουλιών που έτρωγαν τα σιτηρά, οδήγησε στον μεγάλο λιμό με εκατομμύρια νεκρούς στην Κίνα… Μηχανή του Χρόνου.

ΠΗΓΗ

ΑΡΔΗΝ – ΡΗΞΗ