Μέσα Μεταφοράς – Οδική Αγωγή

Στον δρόμο μιας πόλης μπορεί να συναντήσουμε διάφορα μέσα μεταφοράς, ωστόσο υπάρχουν μόνο αυτά ή υπάρχουν και άλλα που βρίσκονται πχ. στα αγροκτήματα, στα χωράφια, στις οικοδομές και αλλού. Και πώς οι οδηγοί αυτών γνωρίζουν πως να τα χειρίζονται και δεν προκαλούν ατυχήματα; Και αν δημιουργήσουν ένα ατύχημα ποιους χρειάζεται να καλέσουν;

Εισαχθήκαμε σε αυτή τη θεματική ενότητα διαβάζοντας το βιβλίο “Ο Λύκος Ζαχαρίας βαριέται να περπατάει”, όπου είδαμε με ποια μέσα μπορεί κάποιος άνθρωπος να κινηθεί/ ταξιδέψει. Ακολούθως, μιλήσαμε για αυτά και προσθέσαμε και άλλα μέσα τα οποία χρησιμοποιούνται για να πραγματοποιηθούν κάποιες εργασίες, βλέποντας κάποιους πίνακες αναφοράς. Κατηγοριοποιήσαμε τα μέσα μεταφοράς σε ομάδες και παίξαμε ένα σχετικό παιχνίδι όπου έπρεπε να αντιστοιχίσουμε το μέσο με το που βρισκόταν (στεριά, θάλασσα και ουρανό).

Ακόμη, φτιάξαμε αεροπλάνα, τα οποία είτε προσγειωνόντουσαν είτε απογειωνόντουσαν σε μια πόλη της φαντασίας μας.

Βρήκαμε ποιο μεταφορικό μέσο είναι ακούγοντας διάφορους ήχους, είδαμε τα διάφορα μέσα μαζικής μεταφοράς και τα βασικά χαρακτηριστικά τους. Ακόμη, μάθαμε ότι η λέξη “οδηγός” δεν χρησιμοποιείται για όλους αυτούς που οδηγούν ένα μέσο αλλά ότι ο καθένας έχει το δικό του όνομα, παραδείγματος χάριν: Αυτός που οδηγάει ένα τρένο δεν λέγεται οδηγός αλλά μηχανοδηγός, αυτός που οδηγάει το πλοίο, καπετάνιος και πολλά άλλα. Επίσης, φτιάξαμε ομαδικά ένα μέσο μαζικής μεταφοράς, ένα τρόλεϊ με το οποίο παίζουμε στις ελεύθερες δραστηριότητες.

Στη συνέχεια, μιλήσαμε για τα οχήματα άμεσης ανάγκης. Είδαμε ποια είναι, πότε και πώς τα καλούμε, ποιος είναι ο αριθμός επικοινωνίας μαζί τους. Φτιάξαμε διάφορα σενάρια και επικοινωνήσαμε νοητά μαζί τους  (τηλεφωνήσαμε και τους είπαμε τι συνέβη). Αντιστοιχίσαμε το κάθε όχημα με τον τηλεφωνικό αριθμό και γνωρίσαμε τον ευρωπαϊκό αριθμό έκτακτης ανάγκης.

Τέλος, είδαμε το ποίημα του ΚΟΚ, μιλήσαμε για τους φωτεινούς σηματοδότες και κάποια κοινά σήματα που υπάρχουν στους δρόμους. Ποια είναι η πρώτη κίνηση που πρέπει να κάνουμε όταν μπαίνουμε σε ένα αμάξι ή όταν ανεβαίνουμε σε μια μηχανή. Διαβάσαμε το βιβλίο “Στο δρόμο” και παίξαμε ένα ψυχοκινητικό παιχνίδι δραματοποίησης οδηγών στο δρόμο, και όχι πεζών, γιατί θέλαμε να μπούμε και λίγο στη θέση των οδηγών. “Βαρεθήκαμε να είμαστε όλο πεζοί και στο πίσω κάθισμα.” Μάλιστα, το παιχνίδι αυτό απαρτιζόταν από διάφορα στάδια. Για να φανταστείτε το επίπεδο δυσκολίας στο τελευταίο στάδιο, πέρα από τα ασθενοφόρα, τα πυροσβεστικά και αστυνομικά οχήματα, τις διαβάσεις και τους φωτεινούς σηματοδότες, εμφανίστηκαν και οι τροχονόμοι………

“ΩΧ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ; ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΩΤΕΙΝΟΥΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ Ή ΤΑ ΣΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΥ…… ΑΧ ΜΠΕΡΔΕΥΤΙΚΑΑΑΑΑΑ…..”

Αλλά τελικά το μάθαμε και αυτό και όλοι θα γίνουμε στο μέλλον προσεκτικοί οδηγοί, γιατί ένα είναι σίγουρο: τώρα είμαστε προσεκτικοί πεζοί!!