Ποιοι στο κάνουν αυτό καρδιά μου; Ποιοι σε πιέζουν; Γιατί; Τι όφελος έχουν και σε θέλουν να τρέχεις σαν άλογο κούρσας, αλλά όχι προς την σωστή πορεία; Εσύ και εγώ ακόμη την πορεία την ψάχνουμε. Άλλοι είμαστε πιο κοντά σε αυτήν κι άλλοι μακρύτερα. Άλλοι έχουμε βρει το επάγγελμα που ισοδυναμεί με τον κρυμμένο θησαυρό του παραμυθιού μας, ενώ άλλοι ακόμα κοιτάμε το χάρτη.

Γιατί όμως τόσο άγχος; Γιατί σε αυτήν την περίπτωση δεν ισχύει ότι το ταξίδι μετράει; Εδώ δυστυχώς μετράει μόνο η Ιθάκη. Μόνο το αποτέλεσμα έχει αξία σε αυτήν την περίπτωση. Αυτή η πεντάδα αριθμών που στα τέλη Αυγούστου θα σου πει αν έχεις φτάσει στην Ιθάκη, αν είσαι Λευκάδα, ή αν φέτος δεν πρόκειται να κάνεις διακοπές στο Ιόνιο!

Κάτσε όμως και συλλογίσου όταν είσαι στα μισά του ταξιδιού, όπως τώρα, είσαι ίδιος; Ναι; Για ξανασκέψου το λίγο. Η κοπέλα πάντως που το 2004 αυτοκτόνησε την παραμονή των Πανελληνίων μάλλον δεν είναι ίδια. Την πλημμύρισε το άγχος, ο φόβος και ο πανικός της πιθανής αποτυχίας και λύγισε. Δεν σε εξομοιώνω μαζί  της, αλλά είναι βέβαιο πως έχουμε κοινά με αυτήν.

Σίγουρα ποτέ  στο παρελθόν δεν φεύγαμε τρέχοντας από το σχολείο για να διαβάσουμε. Δεν υπήρχε Σάββατο που καθόμασταν μέσα, αφήνοντας τον εαυτό μας  να χαλαρώσει  μόνο μετά τις έντεκα. Ποτέ ξανά δεν θυμάμαι κανείς να παρακαλούσε  να μην έρθει το σαββατοκύριακο γιατί αυτό συνεπαγόταν και το τυπικό πλέον κυριακάτικο διαγώνισμα. Ένα βοήθημα δεν ήταν, πριν από ένα χρόνο, η προέκταση του χεριού μας. Αντίθετα, εγώ θυμάμαι για προέκταση  μου ένα τηλεκοντρόλ. Τώρα πια, όποτε ανοίγω -αν προλάβω- την τηλεόραση, νιώθω ξενέρωτη λόγω άγνοιας.

Δεν εντοπίζονται όμως μόνο ευθύνες στο σύστημα. Αλλά και εμείς, τα γρανάζια του, ίσως να παραλειτουργούμε σε ορισμένες περιπτώσεις. Κατηγορούμε το σύστημα των πανελληνίων και της εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση ως απόλυτα βαθμοκεντρικό, αλλά από μόνοι μας πριν καν ξεκινήσει η τρίτη Λυκείου έχουμε κλείσει φροντιστήριο και έχουμε ταυτόχρονα κανονίσει κάθε πέμπτη μαθήματα με τον ακριβότερο Εκθεσά, κάθε Σάββατο πρωί με τον καλύτερο Einstein και την Τρίτη εννιά με έντεκα το βράδυ, τότε που λειτουργεί άψογα ο εγκέφαλος, λέμε τώρα, έχουμε μαθηματικά με τον πιο οξυδερκή Bolzano. Και τους αναφέρω έτσι, γιατί ορισμένοι από μας και τους γονείς μας συγχέουμε τις έννοιες. Θεωρούμε λανθασμένα βέβαια, πως η διδασκαλία από «ειδικούς», με πολύχρονη πείρα, ιδιοκτήτες φροντιστηρίων θα μας κάνει αστέρια και παιδιά θαύματα που δεν  θα φρικάρουν σε καμία ερώτηση πάνω στον Πρωταγόρα ή στα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Ξεκινά κατ’ αυτό τον τρόπο ένας ανούσιος ανταγωνισμός μεταξύ μας. Ποιος θα τελειώσει την ύλη πρώτος, ποιος γράφει καλύτερους βαθμούς σε φροντιστήριο και σχολείο, ποιος κάνει τις περισσότερες ώρες φροντιστήριο(ενέργεια που αποτελεί πλέον «καμάρι» και «τιμή» ενός μαθητή) και διάφορες άλλες τέτοιες ανησυχίες.

Μήπως είναι και καιρός  να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό  και να σταματήσουμε έτσι να διαβρωνόμαστε σε ατομικό επίπεδο, αλλά και στις μεταξύ μας σχέσεις; Δε συνιστώ σε καμία περίπτωση να σταματήσουμε τα φροντιστήρια ή να καταστείλουμε το ενδιαφέρον, τους αγώνες και το ζήλο που παρουσιάζουμε για να καταφέρουμε να εισαχθούμε σε μια σχολή. Απλά ίσως να ήταν πιο ωφέλιμο αν δεν σκεπτόμασταν τόσο μονοδιάστατα. Η ζωή άλλωστε έχει αποδείξει το εξής: Δεν έχει σημασία αν οι ευκαιρίες που σου δίνονται παίρνουν άριστα βαθμολογούμενες σε μια κλίμακα από μηδέν έως δέκα. Σημασία έχει να ξέρεις μέχρι πού μπορείς να  φτάσεις και επωφελούμενος από μια οποιαδήποτε ευκαιρία να προσπαθήσεις να πραγματοποιήσεις τους στόχους σου ή έστω να τους προσεγγίσεις.

Τι λέτε λοιπόν, προσπαθούμε άλλη μια φορά;

                                                                       Κωνσταντίνα  Γ.

Κατά τις προεκλογικές περιόδους βλέπουμε στην τηλεόραση σωρεία δημοσκοπήσεων. Στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τα προεκλογικά γκάλοπ τίθεται η “εθιμοτυπική” τα τελευταία χρόνια ερώτηση περί καταλληλότητας σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας μας. Και οι μισοί ξεστομίζουμε με πάθος “Κανένας, όλοι τους άχρηστοι είναι. Μόνο τα λεφτά μας ξέρουν να τρώνε”, ενώ οι άλλοι μισοί ξαφνιαζόμαστε από το ότι έρχεται στο προσκήνιο το alter ego του ομηρικού Οδυσσέα (ο γνωστός άγνωστος «κανένας»).  Άραγε σκεφτήκαμε ποτέ αν εμείς οι ίδιοι είμαστε κατάλληλοι να ασκούμε το… εκλογικό μας δικαίωμα; Και αν όχι γιατί οι εκάστοτε εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν θέτουν αυτή την ερώτηση; Γιατί μια περιέργεια την έχω: πόσοι θεωρούν τον εαυτό τους ΤΟΝ απόλυτα συνειδητοποιημένο ψηφοφόρο, πόσοι κρατούν μια πιο μετριοπαθή στάση ερχόμενοι σε αμηχανία σχετικά με το κατά πόσο τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζουν είναι τα “ηθικώς” ορθά και πόσοι έχουν το θάρρος να πουν ότι είτε αδιαφορούν για τα πολιτικά είτε συνειδητά αφήνονται στην καθοδήγηση των “κακών” άλλων;

Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο μπορούμε να απαιτούμε από τους “μεγάλους” να κάνουν τις σωστές (ποιος ορίζει το σωστό ας έρθει κάποιος να μου το υποδείξει και εμένα) επιλογές όσον αφορά την πολιτική εξουσία της χώρας, όταν οι περισσότεροι από εμάς το πολύ σε 3 χρόνια θα κληθούμε να αποφασίσουμε για το πολυσυζητημένο μέλλον του τόπου μας χωρίς να έχουμε στον εαυτό μας αυτή την πολύ σημαντική ερώτηση: είμαι πραγματικά έτοιμος να ψηφίσω; Ελαφρά τη καρδία, κάποιος από τη θεωρητική θα μπορούσε να απαντήσει: Φυσικά. Γιατί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, οι θεμελιωτές της δημοκρατίας, του ύψιστου πολιτεύματος, άφρονες ήταν που θεωρούσαν άξιο κάθε Αθηναίο πολίτη που συμμετείχε στην άσκηση της πολιτικής εξουσίας; Από την άλλη, κάποιος της θετικής ή της τεχνολογικής θα απαντούσε δια της εις άτοπον απαγωγής: Μα βέβαια. Άμα μπορούν να ψηφίζουν οι άλλοι γιατί να μην μπορώ κι εγώ; Για να μην παρεξηγηθώ, δεν νομίζω ότι οι περισσότεροι θα απαντούσαν έτσι αλλά τα επιχειρήματα αυτά έχουν μια βάση που δεν είναι όμως “ακτύπητη”.

Το πιο πιθανό είναι ότι οι περισσότεροι δεν έχουμε κάτσει να πολυαναλύσουμε την όλη εκλογική διαδικασία και τα κριτήρια εκλογής των πολιτικών μας ταγών.

Κι εδώ πιστεύω έγκειται το όλο πολιτικό πρόβλημα. Είναι παράλογο να κατηγορούμε πολιτικούς που είτε οι ίδιοι έχουμε ψηφίσει είτε ακολουθώντας τις δημοκρατικές αρχές δεχόμαστε ως επιλογές της πλειοψηφίας των πολιτών. Οι ψηφοφόροι λοιπόν φέρουν ευθύνη των επιλογών τους. Αλλά φαίνεται να είναι εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα που τους υποδεικνύει τις ενέργειες τους με στόχο την διαιώνισή του. Και τα κάγκελα είναι η εκπαίδευση, τα τελευταία χρόνια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δευτερευόντως η οικογένεια που μετατρέπεται ακουσίως σε αντίγραφο μιας συμβατικής αλλά αντιφατικής κοινωνίας.

Κατά τη γνώμη μου, κυρίαρχα προβλήματα είναι ο ελλιπής ή περιορισμένος ή λανθασμένος πολιτικός προσανατολισμός από τους φορείς κοινωνικοποίησης. Αρχικά η οικογένεια, χωρίς η καημένη να το θέλει απαραιτήτως, καθοδηγεί και υποδεικνύει πολιτικές στάσεις. Έπειτα είναι το σχολείο όπου επικρατεί ο φόβος μήπως κατηγορηθούν οι καθηγητές για πολιτική προπαγάνδα και εμείς μένουμε τελικά στα «μαύρα σκοτάδια», ενώ κάθε φορά που κάποιος καθηγητής πάει να μας «ανοίξει τα μάτια» εμείς τον κοιτάμε με γουρλωμένα μάτια γιατί έχουμε καταβροχθίσει κάθε αναλήθεια που μας σερβίρει η τηλεόραση τόσο όμορφα και κεκαλυμμένα. Βέβαια σε μια εποχή που η πρώτη επαφή των παιδιών με την γύρω τους πραγματικότητα είναι μέσα από την πλάσμα είναι επόμενο να μην ξέρουμε τι και ποιον να πιστέψουμε, γιατί και πώς να απομακρυνθούμε από τη στασιμότητα του καναπέ και του «χαλαρά» (όχι βέβαια και ότι το χαλαρά δεν είναι απαραίτητο).

Όσον αφορά εμένα λοιπόν αν κάποιος με ρωτούσε «θεωρείς ότι είσαι έτοιμη να ψηφίσεις»,  θα απαντούσα ΔΞ/ΔΑ, για να χρησιμοποιήσω και τη γλώσσα των γκάλοπ, όπως και πολλά άλλα παιδιά πιστεύω και όχι από άγνοια αλλά από φόβο μήπως οι αποφάσεις μου είναι λάθος. Ωστόσο αυτό δε με σταματά αλλά με κάνει να θέλω να μάθω κι άλλα, να ψαχτώ, να δω πράγματα που δεν μπορούσα να φανταστώ για να αισθάνομαι σίγουρη για τις επιλογές μου. Και πιστεύω ότι οι περισσότεροι από εμάς, τους πολυσυζητημένους νέους, δεν είμαστε έτσι όπως μας παρουσιάζουν οι ηθικολόγοι των τηλεοπτικών παραθύρων αλλά είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε την αλήθεια και να την εφαρμόσουμε.

Είναι κρίμα μια γενιά με τόσες προοπτικές να επικρίνει τους «μεγάλους» τη στιγμή που σε πολλές περιπτώσεις υιοθετεί τις στάσεις ζωής που τόσο κατηγορεί γιατί έχει την τάση να δίνει άφεση αμαρτιών στον εαυτό της. Μακάρι να έρθει η στιγμή που θα μπορούμε να πούμε «Ναι, είμαι κύριος του εαυτού μου και ικανός να στηρίζω τα πιστεύω μου».

Μ. Γ.

Σουηδία: Την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η Λουτσία, σύμβολο του φωτός, συνήθως το μεγαλύτερο κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμμένα κεριά στα μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά κάλαντα με τον σκοπό του ναπολιτάνικου τραγουδιού «Σάντα Λουτσία». Οι θρύλοι της Λουτσίας γεννήθηκαν στις Συρακούσες  της Σικελίας περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. σε μερικές επαρχίες της Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.

Γιουγκοσλαβία: Οι Γιουγκοσλάβες νοικοκυρές έχουν ένα ευγενικό, αλλά «βρόμικο» έθιμο: ραντίζουν τα τραπεζομάντιλά τους με κρασί, για να μην ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους αν κατά λάθος λερώσουν κάποιο.

Αγγλία: Σε μερικές βρετανικές περιοχές, την παραμονή των Χριστουγέννων, τηρούν το έθιμο του σε κήπους με μηλιές, ως παραλλαγή ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από  τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπίρα, τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν τα κλαριά για να διώξουν τα κακά τα πνεύματα και πριν από χρόνια άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.

Γαλλία: Την παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά αφήνουν τα παπούτσια τους στο τζάκι και περιμένουν τον Pere Noel να τους τα γεμίσει με δώρα. Το πρωί βρίσκουν ακόμα γλυκά, φρούτα, καρύδια και μικρά δωράκια κρεμασμένα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Στους καθεδρικούς ναούς της Γαλλίας γίνεται αναπαράσταση της γέννησης του Ιησού τόσο με κούκλες όσο και με ανθρώπους. Στη  νότια Γαλλία, ένα μεγάλο κούτσουρο καίει στο τζάκι από τα Χριστούγεννα μέχρι την Πρωτοχρονιά.

Γερμανία: Οι γερμανοί δίνουν μεγάλο βάρος στη διακόσμηση των σπιτιών τους την περίοδο των γιορτών. Γύρω από τα παράθυρα βάζουν κεράκια ή λαμπιόνια και στα τζάμια τοποθετούν πολύχρωμες ή πλαστικές χριστουγεννιάτικες φιγούρες. Στα περισσότερα σπίτια κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο υπάρχει η παραδοσιακή φάτνη. Συχνά, οι γερμανοί έχουν το λεγόμενο «Adventskranz», ένα κηροπήγιο με τέσσερις θέσεις στο οποίο τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες πριν από τα  Χριστούγεννα, τοποθετούν κάθε Κυριακή ένα κερί.

Πολωνία: Στις αγροτικές περιοχές της Πολωνίας πιστεύουν ότι τα κορίτσια που αλέθουν την παραμονή των Χριστουγέννων, θα παντρευτούν σύντομα. Ένα άλλο Χριστουγεννιάτικο έθιμο θέλει τα ανύπαντρα κορίτσια να κρυφακούν τις συζητήσεις των γειτόνων. Αν κατά τη διάρκεια της συζήτησης ακούσουν την λέξη «πήγαινε» μπορούν να είναι σίγουρες ότι θα παντρευτούν μέσα στον επόμενο χρόνο, αν όμως ακούσουν τη λέξη «κάθισε» αυτό σημαίνει ότι ημέρα του γάμου τους θα αργήσει αρκετά.

Κίνα: Οι Κινέζοι που πιστεύουν στο Χριστό στολίζουν Χριστουγεννιάτικα δέντρα με πολύχρωμα στολίδια, που έχουν κατασκευάσει από χαρτί, όπως λουλούδια, γιρλάντες και φαναράκια. Τα παιδιά κρεμάνε βαμβακερές κάλτσες, περιμένοντας τον Λαμ κουνγκ κουνγκ, δηλαδή τον «καλό γέρο πατέρα», να τους φέρει γλυκά και δώρα.

Ιαπωνία: Οι Ιάπωνες περιμένουν την παραμονή των Χριστουγέννων τον δικό τους Αϊ-Βασίλη, τον Χοτέισο, που έχει μάτια και μπρος και πίσω από το κεφάλι του και κρατάει μια μεγάλη σακούλα με παιχνίδια.

Ρωσία: έχουν τη συνήθεια, τη νύχτα των Χριστουγέννων, να ντύνουν στα άσπρα μια κοπέλα του σπιτιού και να την βάζουν να παριστάνει την Παναγία.

Ιταλία: στην Ιταλία, την παραμονή των Θεοφανείων, η καλή μάγισσα Μπεφάνα κατεβαίνει από την καμινάδα σε μια σκούπα και γεμίζει με παιχνίδια τα παπούτσια των καλών παιδιών σε αντίθεση με των κακών που τα γεμίζει με κάρβουνο.

Ό,τι είναι ο ήλιος για τα λουλούδια,

είναι τα χαμόγελα για την ανθρωπότητα.

MARK TWAIN

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Οι ρυτίδες γύρω από το στόμα

δε θα έπρεπε να αφαιρούνται χειρουργικά.

Τα σημάδια της χαράς είναι

πιο πολύτιμα από την κενότητα μιας ψεύτικης νεότητας.

PAM BROWN

Αναμφισβήτητα, η όραση είναι μια από τις βασικότερες, αν όχι η βασικότερη αίσθηση του ανθρώπου. Με τη βοήθεια άλλωστε αυτής και της λογικής που διαθέτουμε όλοι -λίγο ως πολύ- πραγματοποιήσαμε τα μεγαλύτερα παγκόσμια επιτεύγματα σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.

Αρκετές είναι λοιπόν οι έρευνες και τα τεστ που έχουν γίνει σχετικά με την όραση μας και σχεδόν όλες καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα.  Όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, δε διαθέτουν και τα δυο μας μάτια τις ίδιες δυνατότητες. Το ένα επικρατεί και το άλλο ακολουθεί. Η εικόνα-είδωλο που φτάνει μέσω του αμφιβληστροειδούς του οφθαλμού μας στον εγκέφαλο είναι αποτέλεσμα της εστίασης κυρίως του ενός οφθαλμού.  Ο οφθαλμός λοιπόν, που έχει αυτή τη δυνατότητα σε κάθε άτομο  ονομάζεται κυρίαρχος, ενώ ο άλλος οφθαλμός λέγεται συμπληρωματικός.

Πολλοί επιστήμονες ωστόσο, θεωρούν πως στα περισσότερα άτομα υπάρχει σχέση μεταξύ κυρίαρχου οφθαλμού και κυρίαρχου χεριού. Δηλαδή, ένας δεξιόχειρας είναι πολύ πιθανό να έχει ως κυρίαρχο οφθαλμό τον δεξί και φυσικά, το αντίθετο ισχύει για τους αριστερόχειρες. Όπως έχει ως τώρα αποδειχθεί, τα 2/3 του πληθυσμού έχουν ως κυρίαρχο μάτι το δεξί, ενώ άλλο ενδιαφέρον αποτέλεσμα έρευνας είναι πως  οι μύωπες με διαφορετική μυωπία στα δύο τους μάτια, έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις ως κυρίαρχο οφθαλμό εκείνον με την περισσότερη μυωπία. 

Test: Πώς θα βρω τον κυρίαρχο οφθαλμό μου;
Υπάρχουν δεκάδες τεστ που δίνουν ως αποτέλεσμα τον κυρίαρχο οφθαλμό, αλλά δυο είναι τα περισσότερο διαδεδομένα και περιγράφονται παρακάτω.

Testάκι 1
Δημιουργήστε με τα χέρια σας έναν κύκλο διαμέτρου περίπου 4-5 εκατοστών. Εστιάστε το βλέμμα σας σε ένα αντικείμενο και τοποθετήστε το νοητά στο κέντρο του κύκλου που έχετε δημιουργήσει με τα χέρια σας. Στη συνέχεια, κλείστε το ένα από τα δύο σας μάτια. Αν το αντικείμενο συνεχίσει να παραμένει μέσα στον κύκλο των χεριών σας, σημαίνει πως το μάτι που έχετε ανοιχτό είναι το κυρίαρχο μάτι σας. Κάντε το ίδιο και με το άλλο μάτι ανοιχτό, ώστε να επαληθεύσετε το αποτέλεσμα.

Testάκι  2
Πάρτε ένα χαρτόνι και δημιουργήστε στο κέντρο του μία οπή διαμέτρου 2-3 εκατοστών. Κρατήστε το χαρτόνι και με τα δυο σας χέρια ακριβώς απέναντι από το πρόσωπό σας. Έχοντας και τα δυο μάτια ανοιχτά, εστιάστε σε ένα αντικείμενο που βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από εσάς. Προσπαθήστε στη συνέχεια να μειώνετε σταδιακά την απόσταση μεταξύ του προσώπου σας και του χαρτονιού έχοντας και τα δυο μάτια ανοιχτά. Όταν η απόσταση τείνει να μηδενιστεί θα παρατηρήσετε πως η οπή δεν θα βρίσκεται  πλέον στο κέντρο του προσώπου σας,  αλλά θα εντοπίζεται πιο κοντά σε ένα από τα δυο σας μάτια. Αυτό το μάτι λοιπόν, θα είναι το κυρίαρχο μάτι σας.

Χριστούγεννα  χωρίς κουραμπιέδες δε γίνονται! Γι’ αυτό το λόγο προτείνουμε την παρακάτω συνταγή, η οποία είναι ιδιαίτερα εύκολη. Στην εκτέλεση, έχω συμπληρώσει κάποια πράγματα, που  πιστεύω ότι θα σας διευκολύνουν. Με την ίδια συνταγή, μπορούμε να φτιάξουμε και μπισκότα βουτύρου.

Υλικά:

• 440 γρ. βούτυρο
• 500 γρ. αλεύρι
• 110 γρ. ζάχαρη
• 2 κρόκοι αυγών
• 200 γρ. αμύγδαλα (μπορείτε να τα αλέσετε σε μεσαίο μέγεθος)
• λίγο κονιάκ (συστήνω 2-3 κουταλιές της σούπας)
• 1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
• 1 βανίλια
• 500 γρ. ζάχαρη άχνη
• λίγο ανθόνερο

Εκτέλεση:

Χτυπήστε το βούτυρο στο μίξερ μέχρι να ασπρίσει τελείως. Για να δουλεύεται καλύτερα το βούτυρο στο μίξερ, αφήστε το αρκετές ώρες εκτός ψυγείου. Προσθέστε τότε τη ζάχαρη και τους κρόκους και  εξακολουθήστε να δουλεύετε το μίγμα. Ρίξτε στο μίγμα σας τα αμύγδαλα και το κονιάκ και ανακατέψτε τα. Έπειτα προσθέστε λίγο-λίγο το αλεύρι στο οποίο έχετε προσθέσει το μπέικιν πάουντερ και τη βανίλια. Ζυμώστε τα υλικά πολύ καλά. Μην περιοριστείτε στην ποσότητα που αναφέρει η συνταγή για το αλεύρι. Αν το θεωρείτε απαραίτητο προσθέστε παραπάνω αλεύρι, ώστε η ζύμη που προκύπτει να πλάθεται εύκολα . πλάστε τους κουραμπιέδες και τοποθετήστε τους σε βουτυρωμένο ταψί, ή σε ταψί που έχετε τοποθετήσει λαδόκολλα. Καλύτερα οι κουραμπιέδες που πλάθετε να είναι μικροί γιατί όταν  θα ψηθούν, φουσκώνουν και απλώνονται. Δοκιμάστε αρχικά, να ψήσετε έναν ώστε να δείτε σε τι μέγεθος τον θέλετε. Ψήστε σε μέτριο φούρνο (150 οC κατά προτίμηση στον αέρα) για 15-20 λεπτά μέχρι να πάρουν ένα χρυσαφί χρώμα. Μόλις βγουν από το φούρνο, ραντίστε τους αν θέλετε με ροδόνερο και πασπαλίστε τους με  άφθονη ζάχαρη άχνη(περνώντας την μέσα από σήτα).

Φωτιά στη φαντασία όσων πιστεύουν πως δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν έβαλαν οι επιστήμονες της NASA. Επιστήμονες αστροβιολόγοι της NASA ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μιας νέας μορφής ζωής. Πρόκειται για ένα βακτήριο, το πρωτεοβακτήριο GFAJ-1 της οικογένειας των Holomonadaceae. Το βακτήριο αυτό βρέθηκε στο βυθό της λίμνης Μόνο της Καλιφόρνιας, της οποίας τα αλμυρά, αφιλόξενα νερά περιέχουν αρσενικό και άλλα δηλητήρια. Κανένα ψάρι δε μπορεί να ζήσει στη λίμνη, τα βακτήρια όμως αφθονούν.  Το παράξενο με  το νέο είδος είναι ότι μπορεί να χρησιμοποιεί ένα δηλητήριο, το αρσενικό, ως δομικό λίθοΠαράλληλα, η ανακάλυψη του βακτηρίου επιβεβαιώνει τους αστροβιολόγους στηρίζοντας την άποψή τους ότι η ζωή μπορεί να υποστηρίζεται και σε άλλους κόσμους έχοντας προσαρμοστεί στα τοπικά περιβάλλοντα. Το μόνο σίγουρο μετά την σπουδαία αυτή ανακάλυψη είναι πως δημιουργούνται νέα δεδομένα για την έρευνα εξωγήινων μορφών ζωής, καθώς και για τις συνθήκες κάτω απ τις οποίες δημιουργήθηκε και εξελίχθηκε η ζωή στη γη. για το γενετικό υλικό του, και αυτή του η παραξενιά κάνει την ύπαρξη εξωγήινης ζωής να φαίνεται ακόμα πιθανότερη. Η ανακάλυψη αυτή, σύμφωνα με την NASA, αλλάζει τα δεδομένα για την εξωγήινη ζωή και τους κανόνες βιοχημείας. Αρχικά, επαναπροσδιορίζονται αυτά που η επιστήμη θεωρεί ως τα βασικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της ζωής. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ότι για να αναπτυχθεί μια μορφή ζωής στη Γη πρέπει απαραιτήτως να περιέχει έξι βασικά συστατικά: άνθρακα, υδρογόνο, οξυγόνο, άζωτο, φώσφορο και θείο. Να σημειωθεί πως δεν είχε εντοπισθεί καμία μορφή ζωής που να ερχόταν σε αντίθεση με αυτό τον «χρυσό κανόνα» της βιοχημείας. Έτσι λοιπόν, το GFAJ-1 έγινε η πρώτη γνωστή μορφή ζωής που εκτός από αυτά τα στοιχεία χρησιμοποιεί και αρσενικό. Επιπρόσθετα, η ανακάλυψη του βακτηρίου αυτού έκανε πολλούς ειδικούς να υποστηρίξουν την υπόθεση ότι το αρσενικό μπορεί να υποκαταστήσει τον φωσφόρο (με τον οποίο είναι κοντά στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων) στις πρώιμες μορφές ζωής στη Γη. Κι αυτό διότι όταν το βακτήριο καλλιεργήθηκε στο εργαστήριο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορεί να επιβιώσει μόνο με φώσφορο, μόνο αρσενικό ή και τα δύο μαζί. Η ιδιότητά του αυτή, σύμφωνα με τον  Πολ Ντέβις, ερευνητής του πανεπιστημίου και της NASA, το καθιστά ακόμα πιο αλλόκοτο. Τέλος, η ανακάλυψη του βακτηρίου έρχεται να ενισχύσει την άποψη πολλών επιστημόνων πως οι εξωγήινες μορφές ζωής είναι πολύ πιθανό να βασίζονται σε άλλους κανόνες βιοχημείας. Για παράδειγμα, έχουν διατυπώσει την άποψη ότι μπορεί να έχουν αναπτυχθεί στο διάστημα μορφές ζωής που αντί για νερό να βασίζουν την ύπαρξή τους σε άλλα στοιχεία που αφθονούν στο δικό τους περιβάλλον, όπως η αμμωνία.