Νέα Σχολείου-Εκδρομές

Επιτέλους  ήρθε η στιγμή να δράσουμε ως ομάδα! Γίναμε ανάδοχοι γονείς! Με πρωτοβουλία και βοήθεια από την καθηγήτρια Αγγλικών μας, κ. Μαλλιαρού καταφέραμε κάτι που ίσως φαντάζει ουτοπικό στην εποχή που διανύουμε, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους όσο για λόγους έλλειψης αλτρουισμού και ευγένειας. Υιοθετήσαμε μέσω του μη κυβερνητικού οργανισμού της ΑctionAid πέντε παιδάκια από διάφορα σημεία του κόσμου.  Πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα υιοθεσίας πήραν μέρος πέντε τμήματα του σχολείο μας.

Το Α4 έχει ήδη αναλάβει ένα γλυκό κοριτσάκι από την Καμπότζη, το Α5 ένα μικρό αγόρι από το Πακιστάν, το Β2 φροντίζει ένα μαύρο μπόμπιρα από τη Ρουάντα, το Γ1 ένα κορίτσι από το  πολύπαθο Αφγανιστάν και τέλος το Γ2 είναι υπεύθυνο για ένα αγοράκι από τη Ζιμπάμπουε.

Με τη μικρή οικονομική μας συμβολή κάποια παιδιά και οι οικογένειές τους  θα εξασφαλίσουν τα αναγκαία για την επιβίωση τους υλικά αγαθά. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ActionAid η βοήθεια μας καταλήγει σε όλο το χωριό, βοηθώντας τους κατοίκους να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο με διάφορα μικρά έργα υποδομής, διοργανώνονται πρόχειρα και λιτά φυσικά, εκπαιδευτικά σεμινάρια για όλες τις ηλικίες και τους παρέχεται όσο το δυνατό, η τεχνογνωσία για τις γεωργικές τους εργασίες.

Ας δούμε όμως την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες καταγωγής των παιδιών που «υποστηρίζουμε».

Η Καμπότζη είναι το δεύτερο φτωχότερο ασιατικό κράτος με έντονες κοινωνικές ανισότητες. Ενώ η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών υποσιτίζεται υπάρχουν πανίσχυροι ιδιώτες που πλουτίζουν μέσω την παράνομης υλοτομίας. Μεγάλο έδαφος έχει κερδίσει η βία και η εγκληματικότητα, ο αναλφαβητισμός καθώς μόνο 1/5 παιδιά πηγαίνουν σχολείο και δυστυχώς η μάστιγα των υπανάπτυχτων χωρών τo ActionAid. Η ActionAid που δραστηριοποιείται εκεί από το 2004 παρέχει δάνεια στους μικροκαλλιεργητές και με τη βοήθεια αυτοχθόνων μοναχών πολεμά την αμάθεια. Τέλος με τη χρήση ActionAid εγκυμοσύνης και προγεννητικού ελέγχου με όσα μέσα διαθέτουν, βοηθούν τις εγκυμονούσες μητέρες.

Στο Πακιστάν από την άλλη, μόνο 1/12 παιδιά καταφέρνει να γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια. Αλλά ακόμη και αν είναι τυχερό εύκολα μπορεί να καταλήξει σε άλλη οικογένεια μέσω του εμπορίου βρεφών, καθώς έχουν καταγραφεί 200.000 περιστατικά παιδιών που πουλήθηκαν από τις ίδιες τους τις οικογένειες γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να τα αναθρέψουν με λιγότερο από 1$ τη μέρα, που αντιστοιχεί στο ημερομίσθιο του 31% των οικογενειών του Πακιστάν. Οι πολιτικές αναταραχές, με τα πραξικοπήματα και οι ακραίες κλιματολογικές συνθήκες δεν βοηθούν στην ανάπτυξη ενός υγιούς πνευματικά και ψυχικά παιδιού.  Το έργο της ActionAid από το 1992 επικεντρώνεται στην απόκτηση πόσιμου νερού από τους κατοίκους, στην υιοθέτηση κανόνων υγιεινής, στον περιορισμό του αναλφαβητισμού και τη δημιουργία βιβλιοθηκών και προγραμμάτων απογραφής και αποταμίευσης.

Στην Ρουάντα της Αφρικής τα δεκαπεντάχρονα αποτελούν το 60% ου πληθυσμού. Τα περισσότερα από τα παιδιά εργάζονται στην ύπαιθρο και δεν λαμβάνουν την απαραίτητη εκπαίδευση, η οποία σύμφωνα με τις αντιλήψεις των κατοίκων είναι προνόμιο μόνο των ανδρών. Η ActionAid λοιπόν προσπαθεί να βοηθήσει με τη δημιουργία σεμιναρίων για την ισότητα των δυο φύλων, ενώ προσπαθεί να μειώσει τις ελλείψεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  Παράλληλα, προχωρά και στον δανεισμό μικρών χρηματικών ποσών στους αγρότες για να τονώσει την παραγωγή τους και έχει βοηθήσει τις γυναίκες να δημιουργήσουν δικούς τους συνεταιρισμούς.

Στο Αφγανιστάν, η κατάσταση δεν είναι  και πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Κάθε 29 λεπτά μια γυναίκα πεθαίνει στην γέννα διότι το γυναικείο φύλο απαγορεύεται να παρακολουθείται από γιατρό, ενώ ένας γιατρός αντιστοιχεί σε 47.140 άτομα! Ο αναλφαβητισμός αγγίζει το 80%, το 44% του πληθυσμού υποφέρει από επισιτιστική ανασφάλεια και το 20% των παιδιών πεθαίνουν πριν γίνουν πέντε ετών.  Ο οργανισμός της ActionAid στοχεύει στη βοήθεια των αστέγων, στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και πρόσφατα συμμετείχε στην παροχή τροφής σε 2.000 οικογένειες με δίμηνα, έμμισθα προγράμματα ανάπτυξης.

Στη Ζιμπάμπουε η οικονομική κατάσταση είναι ίσως η χειρότερη από όσες προαναφέρθηκαν. Εκεί το 88% των ανθρώπων ζουν με λιγότερο από 1$ ημερησίως, στερημένοι από καθαρό νερό και τροφή. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που προκειμένου να φοιτήσουν στο σχολείο είναι αναγκασμένα να περπατούν πάνω από 10 km. Εκεί ο μέσος όρος ζωής είναι τα 44 έτη εξαιτίας του ιού του AIDS, ενώ μετά την επιβολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η ανεργία αγγίζει το 90%. Παρόλα αυτά όμως η ActionAid έχει σπουδαία δράση εκεί. Συμβάλλει στη δημιουργία γυναικείων συνεταιρισμών, στην τροφοδότηση των μικροκαλλιεργητών με σπόρους, εργαλεία και  γνώση. Επιπλέον, η ActionAid ενημερώνει και τους κατοίκους για την προφύλαξή τους από το AIDS καθώς κάθε χρόνο προσβάλλονται 144.000 χιλιάδες άτομα, κυρίως γυναίκες. Τέλος, σεμινάρια γίνονται και για την ευαισθητοποίηση των γονέων γύρω από θέματα της εκπαίδευσης.

Λάβαμε ήδη τα πρώτα τους γράμματα και πλέον επίσημα ως γονείς τους, αισθανόμαστε μεγάλη χαρά! Μάλιστα φαίνεται να ευαισθητοποιήθηκαν κι άλλα τμήματα του σχολείου μας θέλοντας να συμμετάσχουν ανάλογα. Εύχομαι με αυτόν τον τρόπο να βοηθούμε όσο το δυνατό περισσότερους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη και μακάρι η συλλογική μας αυτή προσπάθεια να πετύχει, αποτελώντας παράδειγμα και για άλλους συμμαθητές και συμπολίτες μας.

Κωνσταντίνα Γ.

Σήμερα 21 Μαρτίου, η ημέρα της εαρινής ισημερίας είναι ταυτόχρονα και ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση. Σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια ήρθε στον κόσμο μια από τις λαμπρότερες μορφές της ποίησης, ο Οδυσσέας Ελύτης.

Με αφορμή λοιπόν αυτό, αρκετοί από τους μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας που φάνηκαν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σχετικά με την παγκόσμια ημέρα ποίησης, φρόντισαν να προσφέρουν σε όλη τη σχολική κοινότητα μια διαφορετική μέρα.

Η αλλαγή ξεκίνησε από την ώρα της προσευχής. Έναντι του κλασσικού θρησκευτικού ύμνου, δυο μαθητές της Β΄ τάξης ανέλαβαν να μας απαγγείλουν ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ελύτη, «Τρεις Φορές η Αλήθεια». Συγκεκριμένα ακούστηκαν οι παρακάτω στίχοι:

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

εγώ που αγάπησα εγώ που τήρησα το κορίτσι μου σαν όρκο

που ‘φτασα να πιάνω τον ήλιο απ’ τα φτερά σαν πεταλούδα

Πάτερ ημών

Μ’ ένα τίποτα έζησα.

Οι αλλαγές όμως συνεχίστηκαν και ήταν φανερές σε όλο το σχολείο. Μπαίνοντας στο σχολικό κτίριο, αντικρίσαμε τους τοίχους να έχουν  «ανθίσει» από ποίηση.  Ας γίνω όμως περισσότερο κατανοητή. Μια ομάδα μαθητών σε συνεργασία με καθηγήτρια τους ανέλαβαν και έγραψαν σε μεγάλα χαρτόνια  στίχους από ποιήματα του Ελύτη και τα κόλλησαν σε όλους τους χώρους του σχολείου. Από το γραφείο του διευθυντή, μέχρι τις σκάλες και από την κάθε τάξη μέχρι και τη σχολική εξώπορτα.  Έτσι αρκετοί μαθητές δέχθηκαν να μπουν σε ένα αυτοσχέδιο και πνευματικό «κυνήγι θησαυρού». Έκαναν βόλτες στο σχολικό συγκρότημα αναζητώντας όσο το δυνατό περισσότερους στίχους και έψαχναν το δίστιχο ή το τετράστιχο που τους εκφράζει. Οι στίχοι που προσωπικά κατάφερα να ξεχωρίσω και θεωρώ πως εκφράζουν τη μεγαλύτερη μερίδα νέων είναι οι εξής:

Αν δεν στηρίξεις
……το ένα σου πόδι
……έξω απ’ τη Γη,
…ποτέ σου
…..δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της.

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

“Θεέ μου, τι μπλε ξοδεύεις

για να μην σε βλέπουμε!”

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

Η μέρα όμως επιφύλαξε και άλλες εκπλήξεις για κάποια τμήματα στο μάθημα της λογοτεχνίας, οπού μαθητές και καθηγητές αντάλλαξαν για λίγο ρόλους και προχώρησαν στην απαγγελία και διδασκαλία ποιημάτων. Εγχείρημα που στέφθηκε με επιτυχία, αφού η συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μαθητών εκδηλώθηκαν στο μέγιστο.

Ήταν μια ευχάριστη και δροσερή αλλαγή με αφορμή την επικαιρότητα και είναι ενδιαφέρον να λαμβάνονται τέτοιες πρωτοβουλίες. Ολοκληρώνω λοιπόν το άρθρο μου με μια φράση του Ελύτη για τη δύναμη της ποίησης και της δυνατότητας που μας δίνει να «ταξιδεύουμε»:

Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ

ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κωνσταντίνα Γ.