Να που ήρθε σύντομα η ώρα να μάθετε για το Γκρούφαλο …
Το Γκρούφαλο είναι ένας ήρωας που έχει αγαπηθεί από εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, σε μια ιστορία που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κλασικές για παιδιά. Όσο για τους δημιουργούς του, χάρη σ΄ αυτήν εδώ τη συνεργασία τους, θεωρούνται το πιο πετυχημένο δημιουργικό δίδυμο στη σύγχρονη ιστορία του παιδικού βιβλίου!

Το Γκρούφαλο είναι ο ήρωας με τους τρομερούς χαυλιόδοντες, τα τρομερά νύχια και δόντια, τα καρούμπαλα στα γόνατα, τα γυριστά νύχια στα πόδια, το δηλητηριώδες σπυρί τη μύτη, τα πορτοκαλί μάτια κι ένα σωρό άλλα τα οποία προς στιγμή φόβισαν το μικρό ποντικάκι το οποίο συνάντησε στο δάσος … όμως με όπλο την ψυχραιμία και τη σκέψη τα πράγματα γρήγορα ανατράπηκαν με έναν απλό αλλά έξυπνο τρόπο που ανακουφίζει τα παιδιά, τα διασκεδάζει οπλίζοντας τα με αυτοπεποίθηση απέναντι σε κάθε …φόβο όσο τρανός και τρομερός φαντάζει αρχικά.

Όμως όλοι οι φόβοι δεν είναι ίδιοι. Και για να είμαστε ακριβείς άλλοι φόβοι υπάρχουν και άλλοι δεν υπάρχουν. Οι ήρωες του παραμυθιού και οι εικόνες της κυρίας μας βοήθησαν να τους ξεχωρίσουμε.

Όπως και να χει οι φόβοι αποτελούν φυσιολογικό κομμάτι της ανάπτυξης των παιδιών και συνήθως είναι περαστικοί. Ο φόβος είναι συναίσθημα και το παιδί πρέπει να το αποδέχεται ως συναίσθημα και να συνειδητοποιήσει ότι είναι πολύ χρήσιμο γιατί το προστατεύει από τους κινδύνους!

Βέβαια πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να ξεχωρίζουμε τους πραγματικούς από τους φανταστικούς φόβους.

Με έναν απλό, ευφάνταστο και …ανάποδο τρόπο το παραμύθι «Το σκοτάδι φοβάται το Νικόλα» μας μαθαίνει ότι είναι ΤΕΛΕΙΟ να έχεις τόσο πραγματικούς φόβους γιατί προστατεύεσαι από τους κινδύνους, όσο και φανταστικούς φόβους γιατί αποδεικνύει ότι έχεις τη φοβερή ικανότητα που τη λέμε φαντασία!!!

 

Κι επειδή εμείς από φαντασία πάμε καλά στην αρχή αντιμετωπίσαμε τους φόβους μας με τι άλλο …

ΜΕ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ…

• Αρχικά τους ζωγραφίσαμε κα φωτοτυπήσαμε την ζωγραφιά μας
• Στη συνέχεια βρήκαμε έναν καλό κινέζικο δράκο ο οποίος με χαρά τους φορτώθηκε στην πλάτη του και για χάρη μας κρεμάστηκε μαζί μ’ αυτούς στον τοίχο. Πού και πού αγριοκοιτάζει …όχι εμάς …κοιτάει μην ξεφύτρωσε κάποιος φόβος που δεν έχουμε υπολογίσει!

Ο χαρούμενος δράκος μας – έτσι τον ονομάσαμε – μας γνώρισε τον θείο του. Ένας άλλος δράκος, καλός και αυτός αλλά λίγο τεμπέλης…

 

Κι έτσι ανοίξαμε γνωριμίες με δράκους και θυμηθήκαμε έναν άλλο δράκο που γνωρίσαμε την αρχή της χρονιάς

• Αρκετά με τους δράκους…οι οποίοι βέβαια μας βοήθησαν να ανάψουμε τη φωτιά για τον επόμενο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ τρόπο αντιμετώπισης των φόβων μας

• Μετά το μαγείρεμα ήρθε η ώρα να κοιμηθούμε και λίγο …αλλά ποιος θα μας προστατέψει από τους φόβους μας. Την ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ απάντηση τη δανειστήκαμε από τον πολιτισμό των Ινδιάνων. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα δείτε εδώ, εμείς θα την κρεμάσουμε στο δωμάτιό μας!

Κι εδώ ήρθε η ώρα να βρούμε και πιο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ τρόπους να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας!

 

Το πρώτο βήμα νομίζουμε ότι το κάναμε …

• Μάθαμε ότι ο φόβος είναι ένα συναίσθημα και το αποδεχόμαστε χωρίς καμιά ντροπή !

 

Και το δεύτερο βήμα έγινε …

• Συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν πραγματικοί και φανταστικοί φόβοι …και οι δυο χρήσιμοι μας βοήθησε να καταλάβουμε το παραμύθι με το μικρό Νικόλα.

 

Το επόμενο βήμα είναι καταδικό μας …

• Θυμάστε τη φωτοτυπία με τη ζωγραφιά του φόβου μας … Διπλώσαμε όλες τις ζωγραφιές φόβους και τις βάλαμε σε ένα καπέλο. Κάθε ένας από εμάς έπαιρνε από μια ζωγραφιά – αν τύχαινε η δική του διάλεγε άλλη – αναγνώριζε το φόβο και πρότεινε στο φίλο του μια λύση!

Πολλές ιδέες και οδηγίες βρήκαμε στον ΚΗΠΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ όπου τονίζεται «ότι τα συναισθήματα είναι όπως τα λουλούδια του κήπου τα οποία χρειάζονται φροντίδα και αγάπη. Ο κήπος των συναισθημάτων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και η προσεκτική καλλιέργειά του είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του καθενός μας».

… μόνο που για τα παιδιά είναι χρέος των μεγάλων … του σχολείου αλλά και της οικογένειας!

Εκεί στη θαλπωρή τους (στο σχολείο ή στο σπίτι) με ζεστασιά κι αγάπη, με ενημέρωση κι ευθύνη χωρίς παγκόσμιες ημέρες και τυπικές διαδικασίες …

…γιατί οι βαριές λέξεις πρέπει να λέγονται και να χρησιμοποιούνται προσεχτικά και εύστοχα! Κι ο λόγος γίνεται για τη ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ – bulling – που δυστυχώς υπάρχει αλλά … δεν υπάρχει σε κάθε σχολική μονάδα. Ευτυχώς ΔΕΝ είναι ο κανόνας …δυστυχώς όμως υπάρχει … γι’ αυτό και δεν το αγνοούμε απλά επισημαίνουμε ότι χρειάζεται προσοχή σε κάθε χαρακτηρισμό ειδικότερα εδώ! Στο bulling υπάρχει θύτης και θύμα… αλλά και τα δυο είναι παιδιά …

Και για να επιστρέψουμε πάλι στο σχολείο μας, μπορούμε να σας προτείνουμε ιδέες:

• που είδαμε

• Βιβλία τα οποία διαβάσαμε ηλεκτρονικά στον Μικρό Αναγνώστη πατώντας εδώ
• Παραμύθια σαν το παρακάτω
  

Η Μιμή, η ποντικίνα, είχε δυο τεράστια αυτιά που την έκαναν ξεχωριστή. Η ποντικοπαρέα την περιγελούσε κι έτσι σιγά σιγά σταμάτησε να παίζει μαζί τους, κλείστηκε στον εαυτό της και έπαψε να γελάει. Ώσπου ένας βάτραχος της είπε πως τα αυτιά της είναι σαν τις μεγάλες ποδάρες του και της έμαθε τι μπορεί να κάνει με αυτά. Γίνανε φίλοι και περνούσαν όμορφα και το χαμόγελο ξανάρθε στο πρόσωπο της Μιμής κι από τότε όλη η ποντικοπαρέα ήθελε να είναι φίλοι της.  Το παραπάνω παραμύθι βάζει το θύμα σε μιαν άλλη θέση και μας υπενθυμίζει ότι ξεκινάμε από το να μάθουμε σε κάθε παιδί να μάθει να αγαπά τον εαυτό του, να χαίρεται τη ζωή και να είναι ευτυχισμένο!

• Συμπεράσματα που βγάλαμε

• και συνθήματα που τραγουδήσαμε “ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΗ ΦΙΛΙΑ. Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΟΥ, ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΑΝΤΟΥ”

 

Οι παραπάνω δραστηριότητες έγιναν στην τάξη μας αλλά ο σχεδιασμός βασίστηκε στη συνεργασία της κυρίας μας με την κυρία Μαρία Ρωμανίδου και την κυρία Αγγελική Ταβερναράκη του 33^ου Νηπιαγωγείου Περιστερίου στο πλαίσιο σεμιναρίου στο Οδοιπορικό Περιστερίου με τη συνεργασία της Υπεύθυνης Προγραμμάτων Αγωγής Υγείας Γ’ Αθήνας κ. Βασιλική Λελεντζή.

Η κυρία μας τους ευχαριστεί όλους!