…και από τα λουλούδια … στα έντομα

1η “Μια ωραία πεταλούδα”

Δραματοποιούμε το βίντεο.

Βάζουμε τις κάρτες στη σωστή σειρά:

2η “Η γλυκιά μας πασχαλίτσα”

3η “Η εργατική μας μέλισσα”

Επιτραπέζιο παιχνίδι

Υλικό

Μακέτα κυψέλης, ένα ζάρι και 3 ή 4 εργάτριες μέλισσες=πιόνια (ανάλογα του αριθμού των παιχτών ή ομάδων).

Πώς παίζεται

Μοιράζουμε τα πιόνια- εργάτριες στις ομάδες ή τους παίχτες (εμείς το παίξαμε σε 3 ομάδες επειδή …είμαστε πολλοί). Κάθε παίχτης- εργάτρια ρίχνει το ζάρι και ανάλογα με το τί θα φέρει το ζάρι μετακινεί προς τα εμπρός την εργάτρια- πιόνι.

Αν πέσει πάνω σε καφέ εξάγωνο τότε:

αν έχει βασίλισσα τότε εκείνη την “ευχαριστεί για την αφοσοίωσή” της και την στέλνει τόσα εξάγωνα μπροστά όσες οι βούλες και των δυο φτερών της βασίλισσας (αντιστοίχηση, πρόσθεση)

αν έχει κηφήνα της πιάνει την κουβέντα και την στέλνει πίσω τόσα εξάγωνα όσες οι βούλες στα φτερά του

κι αν φαίνεται “άδειο” μένει ακούνητη και χάνει τη σειρά της για να μην σπάσει τα αβγά που μόλις γέννησε η βασίλισσα.

Νικητής …

δεν υπάρχει απλά η πρώτη εργάτρια φτάνει στο πρώτο λουλούδι, η δεύτερη στο δεύτερο και η τρίτη στο τρίτο …λίγο καθυστερημένα! (αντιστοίχηση, τακτικοί αριθμοί).

Τι κερδίζουμε όλοι μας!!

Μαθαίνουμε για τις κοινωνίες των μελισσών: πως χωρίζονται, τι κάνει η καθεμιά, τι τρώνε, πως αναπαράγονται και τι μας προσφέρουν.

Εμπλουτίζουμε το λεξιλόγιό μας: Βασίλισσα, εργάτρια, κηφήνας, νύμφη, κυψέλη, κηρήθρα, (κανονικό εξάγωνο), νέκταρ, γύρη, κερί, βασιλικός πολτός!

Μετράμε, προσθέτουμε (τις βούλες σε κάθε φτερό της βασίλισσας ή του κηφήνα για να δούμε πόσα εξάγωνα θα πάμε μπροστά ή πίσω)

Μαθαίνουμε τους κανόνες του παιχνιδιού και περιμένουμε με υπομονή τη σειρά μας για να παίξουμε.

Μια φορά κι έναν καιρό… ζούσε μια γυναίκα που είχε τέσσερα παιδιά, τρεις κόρες και έναν γιο. Ο πατέρας τους πέθανε, όταν αυτά ήταν πολύ μικρά και η μάνα τους για να τα ζήσει δούλευε σε διάφορες δουλειές, γιατί ήταν πολύ φτωχιά.

Μεγάλωσε και τα τέσσερα παιδιά και τα πάντρεψε αλλά όλα έμεναν μακριά. Από την κούραση και από την ταλαιπωρία αρρώστησε και δεν μπορούσε πια να δουλέψει. Και έπεσε στο κρεβάτι πολύ βαριά. Οι γείτονες δεν την έβλεπαν να πηγαίνει στην ξένη δουλειά και ανησύχησαν. Πήγε το πρωί μία γειτόνισσα για να δει τι είχε και δεν πήγε στη δουλειά και την βρήκε στο κρεβάτι πολύ άρρωστη.

—Έλα γειτόνισσα, να πας να φωνάξεις την πρώτη μου κόρη να έρθει, που την χρειάζομαι.

Πάει η γειτόνισσα στην πρώτη κόρη και τις λέει να πάει στην μάνα της που είναι πολύ άρρωστη. Εκείνη τις λέει : «Δεν μπορώ να πάω να την δω γιατί πλένω.»

Όταν πήγε η γειτόνισσα και της λέει : «… κόρη σου δεν μπορεί να έρθει γιατί έχει τα ρούχα μέσα στην σκάφη και πλένει.» Η άρρωστη μάνα αναστέναξε, δάκρυσε και της είπε:

– Σου εύχομαι, κόρη μου, η σκάφη να γίνει το σπίτι σου και να το σέρνεις όπου πας στα όρη και στα βουνά, όλη σου τη ζωή. Από τότε η κόρη της έγινε χελώνα.

Τότε, έστειλε την γειτόνισσα στην δεύτερη κόρη. Και αυτή λέει : «Δεν μπορώ να έρθω γιατί έχω στον αργαλειό το νήμα.»

Τότε πάλι η μάνα δάκρυσε και την καταράστηκε : «Άντε κόρη μου, να υφαίνεις μέρα νύχτα και σταματημό να μην έχεις. Να σου χαλάνε οι άνθρωποι τα υφαντά και να σε κυνηγούν παντού.» Κι από τότε έγινε η αράχνη.

Μετά την έστειλε στον γιο της. Δεν είπε και ο γιός κάτι διαφορετικό : «Πες της μάνας μου ότι, δεν μπορώ να έρθω γιατί βάζω στα ξύλα καρφιά.»

Τότε η μάνα αναστέναξε πάλι και του είπε: «Να έχεις την κατάρα μου και τα καρφιά να γίνουν αγκάθια στο σώμα σου και να γυρίζεις σαν την άδικη κατάρα.» Από τότε έγινε ο σκαντζόχοιρος.

Τότε θυμήθηκε την μικρή της κόρη και η γειτόνισσα πήγε και σ’ αυτή. Όταν είδε την γειτόνισσα να πηγαίνει στο σπίτι της τόσο πρωί, απόρησε και την ρωτάει : «Καλώς την. Πώς είναι και ήρθες τέτοια ώρα;»

Η γειτόνισσα της είπε ότι την γύρευε η μάνα της, που είναι πολύ άρρωστη. Η κόρη εκείνη τη στιγμή ζύμωνε και είχε το ζυμάρι μέσα στην σκάφη. Παράτησε όμως το ζύμωμα κι όπως ήταν με τη ζύμη στα χέρια έτρεξε στην μάνα της. Ούτε που ήθελε να πλυθεί.

Όταν την είδε η μάνα της, της λέει : «Γιατί κόρη μου είναι τα χέρια σου με τις ζύμες;» Η μικρή κόρη απαντά : «Ζύμωνα μάνα και έτρεξα να δω τι έχεις.»

Τότε η μάνα της την αγκάλιασε, τη φίλησε και της λέει : «Να έχεις την ευχή μου κόρη μου! Να πετάς από λουλούδι σε λουλούδι, να μαζεύεις το μέλι από τα λουλούδια, να φέρνεις την γλυκασιά. Να είσαι χρήσιμη στον κόσμο. Το ζυμάρι που είναι στα χέρια σου να γίνεται κερί, για τις εκκλησίες. Χωρίς εσένα και το κερί σου να μην μπορεί να λειτουργήσει ο παπάς.»

Έτσι έγινε η μέλισσα.

«Η ευχή της μάνας» …σε λίγες μέρες είναι η γιορτή της…