Η φετινή σχολική μας χρονιά άρχισε εδώ κι ένα μήνα!!!
Οι πρώτες δύο εβδομάδες της προσαρμογής , μας βοήθησαν να γνωρίσουμε τους χώρους του Νηπιαγωγείου μας, να παίξουμε πολύ στην αυλή, να γνωριστούμε καλύτερα , να εξοικειωθούμε με τη χρήση της μάσκας και σιγά σιγά να συνηθίζουμε στις καθημερινές ρουτίνες που όμως τόσο πολύ μας αρέσουν…
Ανάμεσα λοιπόν στις ρουτίνες μας σημαντική θέση κατέχουν οι κανόνες που μπήκαν από την αρχή αφού συζητήθηκαν και υιοθετήθηκαν με ευχαρίστηση από την ολομέλεια…
Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με το όνομα μας…κάναμε πολλές δραστηριότητες και παιχνίδια για να γνωρίσουμε το όνομα μας , κάναμε συγκρίσεις ονομάτων , γράψαμε το αρχικό του ονόματος μας και το ζωγραφίσαμε…
…φτιάξαμε το όνομα μας με πλαστελίνη και στη συνέχεια δοκιμάσαμε να το φτιάξουμε ολόκληρο…
…τεμαχίσαμε τα γράμματα του ονόματος μας και το ανασυνθέσαμε…και τελικά αναρωτηθήκαμε …ποιος έχει το μεγαλύτερο όνομα;
Επίσης ζωγραφίσαμε τον εαυτό μας και γράψαμε και το όνομα μας…
Και τελικά πόσα παιδιά έχει η τάξη μας και ποια είναι περισσότερα;
Δημιουργήσαμε τα παρουσιολόγια μας…
Την 25η Σεπτεμβρίου ημέρα του σχολικού Αθλητισμού φτιάξαμε μια ομαδική αφίσα και ατομικές κατασκευές -κολλάζ με το σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Την 1η Οκτωβρίου Παγκόσμια ημέρα της τρίτης ηλικίας ετοιμάσαμε ένα δωράκι για τον παππού και τη γιαγιά …
Για την παγκόσμια ημέρα των ζώων στις 4 Οκτωβρίου φτιάξαμε μια μακέτα για τα ζώα του δάσους και του αγροκτήματος, σελιδοδείκτες ,πίνακες αναφοράς και αφίσες …
Διαβάσαμε την ιστορία του <Ξούτ> και αποτυπώσαμε με ζωγραφική και κολλάζ ότι μας έκανε εντύπωση από την ιστορία…
Το Φθινόπωρο όμως είναι εδώ γι αυτό κι εμείς ζωγραφίσαμε με τα χρώματα του και στολίσαμε τα παράθυρα της τάξης μας…
…και κάναμε δεντράκια φθινοπωρινά με τυπώματα φελλών…
Κι επειδή τα φρούτα του φθινοπώρου είναι ξεχωριστά …φροντίσαμε να φτιάξουμε ένα ωραίο οπωροπωλείο με λαχταριστά φρούτα και λαχανικά από χαρτί…
.
…όμως καθώς ο φθινοπωρινός αέρας παρασέρνει στο διάβα του τα σποράκια που συναντούν πολύ ζέστη, χιόνι και ξηρασία έναν πεινασμένο ποντικό, ένα πουλί, ένα απρόσεχτο πόδι κι ένα ρομαντικό χέρι…τα σποράκια τα καταφέρνουν …και γίνονται εντυπωσιακά και γιγάντια λουλούδια …
…Το φθινόπωρο είναι εδώ κι ο αέρας λυγίζει τον μίσχο και ο κάλυκας δεν αντέχει…σκάει , τα σποράκια σκορπίζουν παντού…και το ταξίδι ξαναρχίζει….
(Απόσπασμα από μια ρομαντική και επίκαιρη ιστορία που διαβάσαμε<Το σποράκι ταξιδεύει>του Eric Carle).
