Οι γιορτές του Οκτωβρίου -Γιορτή της σημαίας, Άγιος Δημήτριος, 28η Οκτωβρίου!!!
Οι κατασκευές μας!
Ακρόαση της 28ης Οκτωβρίου 1940!
Παίζουμε πόλεμο;
«Παίζουμε πόλεμο;» Πολύ αγαπημένη έκφραση των παιδιών κι ακόμη πιο αγαπημένο παιχνίδι. Κερδίζει ο πιο δυνατός, ο πιο άγριος…
Αυτά απαντούν τα παιδιά χωρίς να έχουν εμβαθύνει στις συνέπειες του πολέμου ή το πόσο σοβαρή και άσχημη, στην πραγματικότητα, είναι η λέξη «πόλεμος».
Ρωτήσαμε λοιπόν
Τι είναι πόλεμος; Και οι μικροί φίλοι μας είπαν:
- Κάτι που δεν πρέπει να γίνεται…
- Όταν μαλώνουν με όπλα…
- Σκοτώνονται οι μπαμπάδες…
- Όταν θέλουν κάτι που δεν είναι δικό τους…
Οι ασχήμιες των πολέμων αποτυπώθηκαν σε ποιήματα, τραγούδια, πίνακες ζωγραφικής. Παρακολουθήσαμε την GUERNICA του Πάμπλο Πικάσο…
Τί μπορείτε να διακρίνετε στον πίνακα;
- Κεφάλια…
- Χέρια…
- Κεφάλια από ζώα…
- Κάτι μαύρα…
- Είναι σκοτάδι;
Υπάρχει ολόκληρο σώμα στον πίνακα;
- Όχι
Γιατί;
-Στον πόλεμο όλα είναι σκορπισμένα από τις βόμβες…
-Και τα ζώα…
Αν ο πόλεμος ήταν χρώμα, τί χρώμα θα ήταν;
– Μαύρο…
– Κόκκινο από τις φωτιές…
– Και κίτρινο γιατί οι φωτιές έχουν και κίτρινο…
– Κόκκινο γιατί τρέχει αίμα…
Αν ο πόλεμος ήταν συναίσθημα;
– Άσχημο…
– Μου θυμίζει ότι θέλω τον μπαμπά…
– Λύπη…
– Στενοχώρια…
– Να πεινάμε…
– Να διψάμε…
– Φόβο…
Από την ελληνική πεζογραφία!
Ασπρογάλανο πανί
Δραματοποίηση!
Mιλούσανε δυο νεράιδες:
— Τι σημαία να δώσουμε σ’ αυτή τη χώρα; είπαν κι έδειξαν την Ελλάδα.
— Ας ρωτήσουμε την ίδια, είπε η μια.
— Ας ρωτήσουμε, συμφώνησε και η άλλη.
Βρήκαν την Ελλάδα να λούζεται σε μια καταγάλανη θάλασσα και να στεγνώνει κάτω από έναν ολόλαμπρο ήλιο.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, τι χρώμα θέλεις να ‘χει η σημαία σου;
— Να ρωτήσω τα παιδιά μου, είπε η Ελλάδα.
Τα μισά παιδιά της ζούσαν στη στεριά, παιδεύονταν* με τη γη και τα βουνά.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα, κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, σκληρός ο τόπος. Και η δουλειά σκληρή. Μα άσπρα περιστέρια οι ψυχές μας. Γι΄ αυτό άσπρη, ολόασπρη τη θέμε* τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε τα λόγια αυτά σε χρυσόδετο τεφτέρι* η Ελλάδα.
— Ας πάω τώρα να ρωτήσω και τ’ άλλα μου παιδιά, τα παιδιά της θάλασσας, είπε η Ελλάδα.
Τα βρήκε να παλεύουν με τα δίχτυα. Να τα τραβούν με κόπο, γιατί ήταν γιομάτα απ’ ασημένια λαχταριστά ψάρια.
— Κυρά, κυρά αρχόντισσα κυρά μας παινεμένη, Ελλάδα δοξασμένη, εμάς οι ψυχές μας είναι δοξασμένες στο γαλανό νερό. Τούτη η θάλασσα η μεγάλη, που μας δίνει χαρά και ζωή, θέλουμε να χωρέσει τη σημαία μας.
Τα ‘γραψε και τούτα τα λόγια η Ελλάδα σε χρυσόδετο τεφτέρι και το ‘δωσε, το τεφτέρι, στις νεράιδες.
— Έτσι να γίνει, είπαν εκείνες.
Και τότε μέσα από την αφρισμένη θάλασσα βγήκε τ’ ασπρογάλανο πανί κι απλώθηκε σε ουρανό και γη. Κείνη την ώρα ο ήλιος άστραψε, έσκυψε, φίλησε το πανί και το φίλημά του έγινε ένας ολόχρυσος σταυρός.
— Η σημαία μας, είπε η Ελλάδα. Η σημαία για τα παιδιά της στεριάς, για τα παιδιά της θάλασσας.
Τραγούδι: Γαλανόλευκη σημαία!
Επίσκεψη -παρουσίαση!
Επίσκεψη πατέρα στρατιωτικού στο νηπιαγωγείο μας. Μας περιέγραψε την αξία της σημαίας, το συμβολισμό και τον σεβασμό προς αυτήν. Επίσης μας παρουσίασε τον τρόπο που διπλώνουν τη σημαία οι στρατιωτικοί.
Η γιορτή μας!
Η γιορτή μας πραγματοποιήθηκε στις 27 Οκτωβρίου με ποιήματα, τραγούδια και παρέλαση στην αυλή!!!
Χρόνια Πολλά Θεσσαλονίκη μας !!!
Χρόνια Πολλά Ελλάδα μας !!!
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940!!!