Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας με τίτλο “Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε” προσκλήθηκε η υπεύθυνη περιβαλλοντικής εκπαίδευσης που εργάζεται στο Δήμο Χαλκιδέων, κα Δέσποινα Τοραμαν προκειμένου να ολοκληρώσουμε την διαμόρφωση του αύλειου χώρου με την φύτευση καλλωπιστικών φυτών.
Η προσέγγιση της ήταν άκρως εκπαιδευτική και διαδραστική. Ξεκινήσαμε από την επεξήγηση του επαγγέλματος του γεωπόνου. Είναι ο γιατρός των φυτών μας είπε η κα Δέσποινα!
Ελάτε ψυχοκινητικά να μάθουμε πως μεγαλώνει και δυναμώνει ένα φυτό
ελάτε να μάθουμε τι είναι περιβάλλον! Ζώα, φυτά στη γη, στον αέρα πουλιά, στη θάλασσα ψάρια!
Αγαπάμε το περιβάλλον; Ναιιιι είπαμε με μια φωνή και συμφωνήσαμε να γίνουμε προστάτες του για πάντα!!κόλα πέντε και συμφωνία για μια ζωή
Πάμε να φυτέψουμε και να ομορφύνουμε τον κήπο μας!!
Τα παιδιά για να ευχαριστήσουν την κ. Δέσποινα ζωγράφισαν όμορφες εικόνες από την εμπειρία του φυτέματος και τις διαμόρφωσαν σε ένα εξαιρετικό βιβλιαράκι το οποίο παρέδωσαν στην ίδια ως ενθύμιο!!!
Τέλος να μην παραλείψουμε να ευχαριστήσουμε και για τα λουλούδια που μας προμηθεύσανε για να ομορφύνουμε τον αύλειο χώρο μας!!!!
Οι μικροί μας βοηθοί έπιασαν δουλειά!!!
Γιατί τα λουλούδια μας και τα φυτά μας για να μεγαλώσουν χρειάζονται μεν νερό, αλλά και αγάπη!!!
Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό υποδεχτήκαμε σήμερα στο σχολείο μας 2 Αστυνομικούς του Τμήματος Ασφαλείας, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν άμεσα στην πρόσκληση μας, ώστε να μας ενημερώσουν σχετικά με τις εξαφανίσεις παιδιών. Τα παιδιά παρακολουθούσαν με μεγάλη προσήλωση όσα έλεγαν οι αστυνομικοί και έπειτα απάντησαν στις ερωτήσεις τους, “Τι κάνουμε αν χαθούμε από το χεράκι των γονιών μας; Ποιον παίρνουμε τηλέφωνο; Σε ποιον απευθυνόμαστε; Τι του λέμε; κτλ”.
Προς ενημέρωση σας, σας παραθέτουμε μερικές από τις κατευθύνσεις- οδηγίες που μας έδωσαν οι αστυνομικοί:
Παραμένουμε στο σημείο όπου χαθήκαμε, γιατί εκεί είναι πιθανόν να μας αναζητήσουν πρώτα οι γονείς- συγγενείς μας
Φωνάζουμε δυνατά βοήθεια
Απευθυνόμαστε τριγύρω (τα παιδιά) σε όποιον – όποιους έχουν παιδιά στην ηλικία μας
Καλούμε την αστυνομία (100), αναφέρουμε το ονοματεπώνυμο μας και των γονιών μας, το μέρος που είμαστε και τι ακριβώς έγινε
Απευθυνόμαστε σε υπαλλήλους αν χαθούμε σε super market, παιδότοπο, πολυκατάστημα κτλ.
Με την ολοκλήρωση της δράσης, οι μικροί μαθητές έκαναν και ερωτήσεις άλλου περιεχομένου στους αστυνομικούς, όπως π.χ. γιατί δεν φορούσαν στολή, για τα περιπολικά, για τους κλέφτες, τους “κακούς” και πως τους συλλαμβάνουν. Έπειτα από τις απαντήσεις που έδωσαν οι αστυνομικοί, τα παιδιά εξέφρασαν την επιθυμία να δουν και να δοκιμάσουν τις χειροπέδες που είχαν μαζί τους, όπως θα δείτε παρακάτω!!!!
Οι μικροί μας φίλοι είχαν ετοιμάσει και μια μικρή έκπληξη για να ευχαριστήσουν τους αστυνομικούς για την παρουσία τους στο νηπιαγωγείο μας. Ποια ήταν αυτή;;; Μα φυσικά ζωγραφιές και μια καρτούλα με τα ονόματα τους!!!
Το νηπιαγωγείο μας επισκέφτηκε πριν λίγες ημέρες, έπειτα από κάλεσμα μας, ο γονέας ιατρός κ. Τερζάκης Αντώνιος, συμμετέχοντας έτσι στις δράσεις μας για την αξιολόγηση της σχολικής μας μονάδας με τίτλο: “Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε”. Μας μίλησε για την υγιεινή του σώματος μας, την αποφυγή τραυματισμών στο σχολείο αλλά και στο σπίτι, τη θωράκιση του οργανισμού μας από τα μικρόβια και μας έδειξε φυσικά τη βαλίτσα του γιατρού με τα απαραίτητα όργανα για μια εξέταση.
Οι μικροί μας μαθητές θέλοντας να τον ευχαριστήσουν του ετοίμασαν μια καρτούλα γράφοντας σε αυτή το δικό τους μήνυμα και την παρέδωσαν στον ίδιο μετά το πέρας της παρουσίασης.
Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας με τίτλο “Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε” οργανώθηκε από τις εκπαιδευτικούς και γονέα που εργάζεται στο Λιμενικό Σώμα , η δράση “Προσέχω-Μαθαίνω-Νοιάζομαι”, που αφορά στην ενημέρωση για τους κινδύνους της θάλασσας και τα μέτρα πρόληψης προς αποφυγή τους.
Είδαμε το παραμύθι με το Χταποδούλη και συζητήσαμε διεξοδικά για το θέμα
ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ…..
ΤΕΛΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΑΜΕ ΜΙΑ ΚΑΡΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ !!
Στο πλαίσιο του project με θέμα: “Έντομα” που πραγματευόμαστε αυτή την περίοδο στο νηπιαγωγείο μας, με αφορμή διάφορα έντομα που παρατήρησαν κατά τα διαλείμματα οι μικροί μαθητές στον αύλειο χώρο του σχολείου μας, αρχικά μιλήσαμε, μάθαμε και κατασκευάσαμε τις δικές μας πεταλούδες από ανακυκλώσιμα υλικά. Το αποτέλεσμα εκπληκτικό, δείτε το!!!
Σειρά πήρε η μικρή μας μελισσούλα με τα πολύ θρεπτικά και υγιεινά προϊόντα που μας δίνει, όπως το μέλι, η γύρη, η πρόπολη, το κερί, η κηρύθρα και ο βασιλικός πολτός!!! Διαβάσαμε το παραμύθι με τίτλο: “Μέλση, η βασίλισσα του κεριού και του μελιού”, της συγγραφέως Άννα Θεοχάρη, όπου τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και εξέφρασαν την επιθυμία να προσκαλέσουμε στο νηπιαγωγείο μας ένα μελισσοκόμο, ώστε να μας παρουσιάσει κάθε πτυχή της ζωής της μέλισσας.
Στο πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μας μονάδας με τίτλο: “Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε!”, του άξονα σχέσεις σχολείου – οικογένειας, ζητήσαμε από το μπαμπά Μ.Α., να έρθει στο σχολείο μας και να μας μάθει-δείξει ότι γνωρίζει για τις μέλισσες. Έτσι και έγινε!!! Ετοιμάσαμε αρχικά τη γωνιά μας με υλικά που φέραμε εμείς από το σπίτι, τις ερωτήσεις μας για εκείνον και ο μελισσοκόμος, μας έφερε όλο τον εξοπλισμό, μελίσσι, κυψέλες, παιδική στολή για τους μικρούς μας μαθητές, μέλι, καπνιστήρι κτλ.
Τα παιδιά τον παρακολουθούσαν και συμμετείχαν στην παρουσίαση με μεγάλο θαυμασμό και ενθουσιασμό. Δοκίμασαν τη στολή (όσοι επιθυμούσαν), το καπνιστήρι, μέλι με τα γλυκά τους δαχτυλάκια μέσα από την κυψέλη που ήταν γεμάτη και φυσικά πήραν και δώρο από το μελισσοκόμο μας βαζάκια με αγνό μέλι παραγωγής του!!!
Αλλά και εμείς για να τον ευχαριστήσουμε του ετοιμάσαμε μια εξαιρετική κάρτα, όπου μέσα έγραψαν οι μαθητές το μήνυμα που ήθελαν να του μεταφέρουν!!!!
Έπειτα βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία όλοι μαζί και συνεχίσαμε κατασκευάζοντας τις δικές μας μελισσούλες που διακόσμησαν το βάζο με τα ηλιοτρόπια μας!!!
Ευχαριστούμε θερμά για την παρουσία σας στο νηπιαγωγείο μας κ. Μιχαηλίδη Απόστολε!!!!
Στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων και συγκεκριμένα στην ενότητα “Ζω καλύτερα- Ευ ζειν” επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που προάγει τη αυτο- μέριμνα και αυτο- προστασία των παιδιών.
Το πρόγραμμα ονομάζεται “Το Παπάκι πάει…” και τον σχεδιασμό του αναλαμβάνει εξειδικευμένη ομάδα παιδαγωγών και ψυχολόγων του οργανισμού “Το Χαμόγελο του Παιδιού”
Το πρόγραμμα πραγματοποιείται μέσω της αφήγησης ιστοριών, με στόχο μετά την αφήγηση τα παιδιά να έχουν εκπαιδευτεί στα εξής πεδία:
σε περίπτωση που είμαι σε δημόσιο χώρο και δε βλέπω τον κηδεμόνα μου δεν κρύβομαι, δεν τρέχω, δεν απομακρύνομαι αλλά μένω σταθερά στο σημείο που τον είδα τελευταία φορά
δεν ακολουθώ ποτέ κάποιον άγνωστο και φωνάζω δυνατά σε περίπτωση που προσπαθήσει να με κάνει με τη βία να τον ακολουθήσω
εμπιστεύομαι τους αστυνομικούς
γνωρίζω το ονοματεπώνυμο μου και κάποιον αριθμό τηλεφώνου από το σπίτι ή τους κηδεμόνες μου
μαθαίνω να πληκτρολογώ στους δημόσιους τηλεφωνικούς θαλάμους τα νούμερα έκτακτης ανάγκης 100 και 11600
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
παρουσίαση του καταπληκτικού ενημερωτικού βίντεο από το Χαμόγελο
Έπειτα ακούσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Αλέξανδρου
Ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδί που ακούει τις συμβουλές των γονιών του και προσπαθεί κάθε μέρα να τις καταλάβει και να τις ακολουθεί γιατί αισθάνεται ωραία με αυτό.
Μια μέρα ο Αλέξανδρος πήγε με τη μητέρα του/πατέρα του/ενήλικα στη λαϊκή……..
«Εδώ τα καλά μήλα, εδώ τα καλά πορτοκάλια» φώναζε ένας κύριος πίσω από το πάγκο του.
Μαμά:
« Έλα Αλεξανδράκο μου να πάρουμε πορτοκάλια να σου κάνω φυσικό χυμό να πιεις» είπε η μαμά τραβώντας τον Αλέξανδρο προς τον πάγκο.
Αφηγητής :
H μαμά διάλεγε πορτοκάλια και μιλούσε με τον άνθρωπο και ο Αλέξανδρος κοιτούσε τριγύρω του. Kάποια στιγμή πέφτει το μάτι του στον πάγκο με τα παιχνίδια. Εκείνο το καφετί μαϊμουδάκι που κρατάει 2 πιάτα (αυτά που έχουν και στα ντραμς) και κάθε τόσο τα χτυπάει είναι πραγματικά πολύ αστείο. Ντόινγκ , ντόινγκ, ντόινγκ!
«Πω πω» σκέφτηκε « φοβερό είναι» και έτσι όπως το κοίταζε, άφησε το χέρι της μαμάς του.
Μαμά:
«Κοντά μου Αλέξανδρε» είπε κατευθείαν η μαμά που τρόμαξε που της άφησε το χέρι.
Αλέξανδρος:
«Ναι μαμά» είπε ο Αλέξανδρος .
Αφηγητής:
Ο κύριος που πουλούσε τα παιχνίδια του χαμογελούσε… εκείνος τον κοίταξε αλλά δεν έκανε κάτι. Η μαϊμού είχε πολλή πλάκα!
«Θα μου το πάρει η μαμά οπωσδήποτε» και γυρίζει να της το πει.
Όμως δεν την βλέπει. Που είναι; Ο κόσμος φαίνεται πιο πολύς τώρα και ο Αλέξανδρος αρχίζει να φοβάται.
Πού να είναι η μαμά;
Δεν μιλάει και αρχίζει και περπατάει γρήγορα μέσα στα στενά, για να την βρει.
Ούτε εδώ, ούτε εδώ. Μα που είναι τέλος πάντων;
Και τότε συνειδητοποιεί ότι δεν ξέρει που βρίσκεται. Ο κόσμος περπατάει γρήγορα και τον σπρώχνει συνέχεια. Κανείς όμως δεν του δίνει σημασία.
Φοβάται πολύ.
Πήγε σε μια γωνιά και άρχισε να κλαίει.
Τότε τον πλησίασε μια κυρία με κόκκινα μαλλιά και μ’ ένα αστείο πράσινο καπέλο. Ήταν λίγο περίεργη αλλά σκέφτηκε ότι ίσως τον βοηθούσε.
Άγνωστη κυρία:
« Τι έχεις μικρούλι; Γιατί κλαίς;»
«Αλέξανδρός:
«Έχασα τη μαμά μου»
Άγνωστη κυρία:
«Μην στενοχωριέσαι» ,εγώ τη ξέρω τη μαμά σου, είμαστε φίλες. Θα έρθεις σπίτι μου και θα την περιμένουμε να έρθει να σε πάρει. Έλα σήκω να πάμε».
Αφηγητής:
Η κυρία είχε κάτι πάνω της, μια σιγουριά και ήξερε και τη μαμά. Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ φοβισμένος και μπερδεμένος ταυτόχρονα. Σηκώθηκε και έπιασε το χέρι της που του το είχε απλώσει.
«Θα πάω με τη φίλη της μαμάς μου» σκέφτηκε. «όμως ποια φίλη; Δεν την έχω δει ποτέ στο σπίτι»
Αλέξανδρος:
«Κυρία.. πως σας λένε;»
Άγνωστη κυρία:
«ΕΕΕ.. Στρατούλα » του είπε αλλά του έσφιξε δυνατά το χέρι και τον τράβαγε με δύναμη.
Αφηγητής
Ο φόβος έγινε πιο μεγάλος τώρα… δεν ήξερε καμία Στρατούλα και σίγουρα θα θυμόταν αυτό το όνομα. Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να σταματήσει αλλά εκείνη τον τράβηξε με δύναμη.
Θυμήθηκε τότε μια συμβουλή της μαμάς και του μπαμπά που του την έλεγαν συχνά «ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΤΕ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ».
Ο Αλέξανδρος αντιστάθηκε και άρχισε να φωνάζει
Αλέξανδρός:
«Άφησε με, άφησε με, δεν θέλω να έρθω μαζί σου! και προσπαθούσε με το άλλο του χέρι να ελευθερώσει το χέρι που του κρατούσε η κυρία.
Αφηγητής:
«Τι γίνεται εκεί;» τι συμβαίνει
Και ενώ πριν κανείς δεν τον κοίταγε τώρα όλοι είχαν σταματήσει και τον κοιτούσαν. Κάποιοι πιο θυμωμένοι φώναζαν σε αυτή την κυρία η οποία του άφησε το χέρι και προσπαθούσε να φύγει. Πήγαν να τον πλησιάσουν κάνα δυο άνθρωποι αλλά ο Αλέξανδρος άρχισε να τρέχει γρήγορα….
Ντρεπόταν πολύ . Έτρεχε, έτρεχε και πήγε κάπου και κρύφτηκε.
Και τώρα τι θα κάνει ο Αλέξανδρος;;; είναι μόνος του και φοβάται.
Αλέξανδρος:
«Δεν έπρεπε να είχε αφήσει ποτέ το χέρι της μαμάς του».
«Πως θα την βρω την μαμά μου;
Πρέπει να σκεφτώ που μπορεί να είναι.
ΑΑΑ σκέφτηκε…μα βέβαια…. θα με ψάχνει και εκείνη, οπότε θα πάω στο τελευταίο σημείο που με είδε… στο μαϊμουδάκ»
Σηκώθηκε από εκεί που καθόταν και άρχισε να περπατάει. Σκεφτόταν ποιο δρόμο είχε πάρει… όλοι όμως ήταν τόσο ίδιοι.
Και να ….εκεί που περπατούσε … ο πάγκος με τα παιχνίδια!!! Ο Αλέξανδρος χάρηκε. Θα περιμένω εκεί μέχρι να με βρει η μαμά. Πλησίασε και έψαξε να βρει το μαϊμουδάκι… δεν ήταν εκεί. Σήκωσε τα μάτια και είδε τον κύριο που πουλούσε τα παιχνίδια … δεν ήταν ο κύριος που του χαμογελούσε. «Και τώρα τι κάνουμε;» Σκέφτηκε
Ο Αλέξανδρος ήταν πια χαμένος. Έπρεπε όμως να κάνει κάτι..
Θα μιλήσω σε κάποιον σκέφτηκε… ναι αλλά η μαμά και ο μπαμπάς λέει δεν μιλάμε σε αγνώστους. Και τότε πέρασε ένας αστυνομικός…. Ο Αλέξανδρος σκέφτηκε «οι αστυνομικοί πάνε τον κόσμο φυλακή και αν με δει μόνο μου θα με πάει φυλακή». Πήγε λίγο πιο πέρα για να μην το δει ο αστυνομικός. «Πρέπει όμως κάπου να μιλήσω… και αν όμως αυτός που μιλήσω είναι κακός και με πάρει μακριά, ακόμη πιο μακριά; Τι να κάνω;;;; Αχ γιατί ν’αφήσω το χέρι της μαμάς μου.
Και να … εκείνη την στιγμή είδε μια κυρία με 2 παιδάκια στο χέρι της. Το ένα παιδάκι το ξέρει. Είναι στο ίδιο σχολείο. Δεν είναι φίλοι, είναι πιο μικρός, αλλά τον ξέρει.
Αλέξανδρος:
«Κυρία;»
«Ορίστε αγόρι μου;;;»
«Να ξέρετε έχασα τη μαμά μου… δεν ξέρω που είναι…» και άρχισε να κλαίει γοερά.
Κυρία με 2 παιδιά: Εκείνη τον χάιδεψε – τρομαγμένη βέβαια – και του είπε «… ηρέμησε παιδί μου, θα την βρούμε τη μαμά…»
«Θυμάσαι που μένεις;»
Αλέξανδρος:«Στο σπίτι μου» απάντησε
Κυρία:«Διεύθυνση θυμάσαι;»
Αλέξανδρος «Όχι» της είπε ο Αλέξανδρος… «έπρεπε να το ήξερα αυτό. Και μου το ‘χανε πει όλοι»
Κυρίας:«Το τηλέφωνο της μαμάς; Το θυμάσαι;»
Αλέξανδρος «Όχι» απάντησε και πάλι… κάτι θυμόταν αλλά να φοβόταν τόσο πολύ τώρα που δεν θυμόταν όλους τους αριθμούς.
Κυρία:«Ξέρεις τι θα κάνουμε;;;» του είπε
«Θα μας βοηθήσει ο αστυνομικός»
Αλέξανδρος«Όχι όχι ο αστυνομικός» θα με πάει φυλακή!
Κυρία: Ηρέμησε καλό μου, οι αστυνομικοί αγόρι μου, βοηθάνε τα παιδιά, δεν τα πάνε φυλακή. Φυλακή πάνε οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι κακό, που έχουν κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους. Εσύ δεν έκανες τίποτα κακό».
Αλέξανδρος:«Έκανα… άφησα το χέρι της μαμάς»
Κυρία:«Βέβαια… αλλά δεν έβλαψες κανένα. ήταν ατύχημα, δεν ήταν κακή πράξη».
Και έτσι πήγαν στον αστυνομικό…. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Μόλις του είπαν τι έχει συμβεί ο αστυνομικός είπε …
Αστυνομικός:«Έλα βρε Αλέξανδρε, που είσαι τόσες ώρες;;;; η μαμά σου σε ψάχνει παντού!!! Ξέρω που είναι, έλα να σε πάω»
Ο Αλέξανδρος έπιασε το χέρι του αστυνομικού και τον ακολουθούσε… και πίσω του το παιδί από το σχολείο με τη μαμά του.
Για ένα περίεργο λόγο ο Αλέξανδρος δεν φοβόταν τώρα….
Αστυνομικός: Που ήσουν τελικά Αλέξανδρε; Τι έγινε; ρώτησε ο αστυνομικός και ο ήρωας μας άρχισε να του λέει τι έχει συμβεί
Και τότε ο αστυνομικός του είπε:
«Όταν φοβόμαστε κάνουμε πράγματα που μετά μπορεί να είναι λάθος. Δεν πειράζει όμως. Έτσι κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Εσύ θα πρέπει να θυμάσαι ότι έτσι όπως έτρεχες μέσα στη λαϊκή δεν μπορούσαμε να σε βρούμε γιατί έφευγες από το σημείο που ερχόμασταν να σε βρούμε εμείς. Θα μένεις σταθερός εκεί που είσαι και όπως πολύ σωστά έκανες δεν θα μιλάς σε κανένα άγνωστο. Θα μάθεις όμως το τηλέφωνο του σπιτιού σου και αν σου ξανασυμβεί ποτέ – που είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξανασυμβεί, αλλά να άνθρωποι είμαστε- θα πας σε ένα αστυνομικό και θα του πεις την διεύθυνση σου ή το τηλέφωνο σου.
Η αν το πάθεις σε κάποιο κατάστημα ή στο λούνα παρκ, θα πας σε έναν υπάλληλο για να το πεις; Εντάξει Αλέξανδρε;»
Και αν σου συμβεί στο δρόμο συνέχισε ο αστυνομικός πάλι μπορείς να πάρεις από ένα καρτοτηλέφωνο το 100 ή το 116000 που εκεί είναι άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν.
«Το 100 το γνωρίζω, τι είναι όμως το 116000 ;» ρώτησε ο Αλέξανδρος
«Το 11600 είναι το Χαμόγελο του Παιδιού… εκεί πάντα υπάρχουν άνθρωποι που ότι και να πάθεις, ότι και να σου συμβεί θα σε βοηθήσουν. Και μπορείς να πάρεις τηλέφωνο οποιαδήποτε στιγμή και χωρίς να έχεις λεφτά ή κάρτα. Απλά θα σηκώσεις το ακουστικό από το καρτοτηλέφωνο και θα πατήσεις 116000. Θα ακούσεις παιδικά τραγουδάκια και μετά θα το σηκώσει κάποιος και εσύ μπορείς να του πεις τι σου έχει συμβεί χωρίς να ντρέπεσαι ή να φοβάσαι…»
Αλέξανδρος: 116000 ,116000 ,116000 , Αλέξανδρος επαναλάμβανε από μέσα του για να μην το ξεχάσει.
«Τι ανόητος, οι αστυνομικοί δεν είναι για να πηγαίνουν τον κόσμο φυλακή είναι για να βοηθάνε τον κόσμο. Άδικα τους φοβόμουν τόσο καιρό!
Και τότε ακούστηκε μια φωνή «παιδί μου» και χιλιάδες φιλιά βρέθηκαν στο πρόσωπο του Αλέξανδρου. Ήταν η μαμά του!
Μαμά:«Γιατί με άφησες καλό μου; …………………..«Είσαι καλά; Να σε δω» είπε η μαμά και τον κοίταγε λες και ήταν η πρώτη φορά. Ξέρεις τι πρέπει τώρα να κάνεις αν ξανασυμβεί αυτό το τόσο δύσκολο πράγμα. Τώρα πέρασε, ηρέμησε….»
Μαμά: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ» είπε η μαμά του Αλέξανδρου στην κυρία και στον αστυνομικό.
«Τι έγινε Αλέξανδρέ μου; Πού ήσουν;» ρώτησε η μαμά
Και ο Αλέξανδρος σκέφτηκε όλα αυτά που έγιναν. Και τι να έγινε άραγε η κυρία που πήγε να τον πάρει….
Αλέξανδρος:«Θα σου πω μαμά, θα σου πω… πάμε σπίτι και θα σου πω»
Παίξαμε κουκλοθέατρο με τις φιγούρες την ιστορία του Αλέξανδρου
ΜΑΘΑΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΑΡΙΘΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΜΕ ΣΤΙς ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙς ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝ…..
Φέτος η ημέρα της μητέρας, είναι στις 14 Μαΐου και ευχόμαστε η ημέρα αυτή να γίνει αφορμή για πολλά χαμόγελα και όμορφες οικογενειακές στιγμές, γεμάτες χαρά και αισιοδοξία!
Βλέπουμε στις παρακάτω εικόνες μητέρες από τα παλιότερα χρόνια και μητέρες του σήμερα και αναζητάμε τις διαφορές…
τι κάνει η μανούλα για τα παιδάκια της;
Ακούμε τις προτάσεις των παιδιών για τη δική τους μανούλα και φτιάχνουμε την αφίσα για τη γιορτή της μητέρας, η οποία θα καλωσορίσει στην είσοδο του σχολείου τις μαμάδες !
ακούμε το τραγουδάκι έχω τη πιο γλυκιά μανούλα! Το λέμε στη μαμά μας δίνοντας της τα δωράκια που θα ετοιμάσουμε!
τρίβουμε αρωματικό σαπούνι για τα ρουχάκια της μαμάς μας και το βάζουμε σε διχτάκι για τη ντουλάπα της!
και οι καρτούλες μας!!!Α! μέσα στη κάρτα το βραβείο της καλύτερης μαμάς!!
Στο τέλος της ημέρας μια έκπληξη περίμενε τις γλυκιές μανούλες! Ποια ήταν αυτή;;;; Μα φυσικά το ταμπλό μας, με τις αφίσες και τα μηνύματα των παιδιών τους πλημμυρισμένα από αγάπη για τις ηρωίδες της καθημερινότητας μας!!! Απολαύστε τες!!!
Και φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι ευχές μας στα αγγλικά για τις γλυκές μανούλες μας!!!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
