Στα πλαίσια των εργαστηρίων δραστηριοτήτων ασχοληθήκαμε με την κυκλοφοριακή αγωγή.
Αρχικά μιλήσαμε για τα μέσα μεταφοράς.
Ποια ξέρουν, ποια τους αρέσουν, με ποια έχουν ταξιδέψει, με ποια θέλουν να ταξιδέψουν…
Το αγαπημένο όλων φυσικά ήταν το ποδήλατο.
Μιλήσαμε για το πως θα μπορούσαμε να είμαστε ασφαλείς πάνω σε αυτό!
και φτιάξαμε και τους δικούς μας ποδηλάτες.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία με τον κύριο Κοκ!
Παιχνίδια στην αυλη, στον υπολογιστή, επιτραπέζια…
Φωτεινοι σηματοδότες από μπισκότα!!!
Συζήτηση με τη σχολική τροχονόμο και διέλευση με τη βοήθεια της από την διάβαση πεζών.
Βόλτα στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής για καλύτερη εμπέδωση και βιωματική μάθηση!
και τέλος βραβεία κυκλοφοριακής αγωγής!
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΖΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ – ΕΥ ΖΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ-ΠΡΟΛΗΨΗ «Ενδυνάμωση. Συνεργασία. Αποδοχή. Προλαβαίνουμε τη Βία πριν εμφανιστεί»
Στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η πρωτογενής πρόληψη εκδήλωσης περιστατικών βίας και η καλλιέργεια της συναισθηματικής ανάπτυξης, με ιδιαίτερη έμφαση στην εξοικείωση-αποδοχή του «άλλου». Με ποιους τρόπους βοηθάμε τον εαυτό μας, ως άτομο, αλλά και ως μέλος της ομάδας, να αποδεχτεί τον «άλλον», αλλά και να αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας όταν νιώσει ότι απειλείται;
Ενδυνάμωση- Συνεργασία-Αποδοχή
1ο ΕΡΑΣΤΗΡΙΟ « Ένας κύκλος μας ενώνει».
-Τα παιδιά κάθονται στο έδαφος σε σχήμα κύκλου. Ο/Η εκπαιδευτικός ζητάει να σηκωθούν σαν ελατήρια, τα παιδιά που έχουν ένα κοινό εξωτερικό χαρακτηριστικό π.χ όσα παιδιά έχουν κοντά μαλλιά….
-Επαναλαμβάνουν το παιχνίδι κρατώντας το νήμα από ένα κουβάρι. Κάθε παιδί που λέει, δίνει το νήμα στο παιδί που θυμάται ότι είχαν ένα στοιχείο κοινό.
2ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: «Ο εαυτός μου», οι «άλλοι» (Ατομική- Συλλογική Ταυτότητα).
-Τα παιδιά από κάθε ομάδα, χωρίζονται μεταξύ τους σε ζευγάρια.-Στα ζευγάρια το κάθε παιδί μιλάει για τον «εαυτό» του.Αναζητούν κοινά στοιχεία μεταξύ τους.
3ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ: « Δυναμώνω- Προστατεύω- Πιστεύω στον εαυτό μου» Αυτοεκτίμηση
-Τα παιδιά καλούνται νασυναποφασίσουν στην ολομέλεια ερωτήσεις που θα θέσουν σε όλα ταπαιδιά, για να διαπιστώσει το κάθε παιδί,πόσο καλά γνωρίζει τον εαυτό του (π.χ. Τικαταφέρνω πολύ καλά, Τι με κάνει νιώθωπιο δυνατός/ή,…κ.ά.).Χωρίζονται σε ζευγάρια και σε παιχνίδι ρόλων παίζουν το δημοσιογράφο και το άτομο που του παίρνουν συνέντευξη.
Στο νηπιαγωγείο τα παιδιά έχουν ήδη πάρει πάρα πολλά εφόδια με βάση τη μουσική. Τα παιδιά μέσα από την ευχαρίστηση, την χαλαρότητα, την οικειότητα κατανοούν εύκολα μαθησιακούς στόχους που υπηρετούν το πρόγραμμα μαθημάτων του Νηπιαγωγείου. Ειδικότερα, η εκμάθηση μουσικής συμβάλει με τον δικό της τρόπο σε όλα τα παρακάτω μαθήματα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου.
• Μαθηματικά και Μουσική:
Τα παιδιά μαθαίνουν να ταξινομούν τα παραδοσιακά μουσικά όργανα σε πνευστά-κρουστά-έγχορδα, να απεικονίζουν γραφικά την έννοια του ύψους ( ψηλά- χαμηλά ), να μετρούν τους ρυθμούς.
• Προφορική Επικοινωνία και Μουσική:
Μαθαίνουν να αναζητούν πληροφορίες για τα όργανα, να γνωρίζουν από εικόνες τα ονόματα των οργάνων, να περιγράφουν και να αιτιολογούν το παίξιμο των μουσικών οργάνων, αλλά και να σταθεροποιούν την φωνή τους σε ένα παραδοσιακό τραγούδι.
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΊΟ ΣΕΙΣΙΟΥ
ΝΗΠ. ΣΕΙΣΙΟΥ
Μαθαίνουμε για τις κατηγορίες των μουσικών οργάνων
Το επόμενο βήμα είναι να μάθουμε πως να προγραμματίζουμε τις εντολές στην beebot (ρομποτάκι) ώστε να το οδηγήσουμε στα μουσικά όργανα που θέλουμε!
μαθαίνουμε προγραμματισμό
εφαρμογή
Παίξαμε αρκετές φορές με τα κρουστά και τις νότες στο πεντάγραμμο
ντο, ρε μι φα σολ λα σι ντο
Το πρόγραμμα έκλεισε με τον πατέρα της μαθήτριας μας Κ.Α, ο οποίος έπαιξε μαζί μας μπουζούκι, τραγουδήσαμε τις νότες στο πεντάγραμμο και χορέψαμε “το μήλο μου κόκκινο” όλοι μαζί με το ρυθμό του μπουζουκιού!
Τη Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2025, είχαμε την τιμή να μας επισκεφτεί η κα Σπυροπούλου Ευφροσύνη (ΣΕ ΠΕ6Ο) στο σχολείο μας με την ιδιότητα του συγγραφέα και να μας διαβάσει το παραμύθι της “Καλημέρα Ήλιε.” Ένα παραμύθι που μας περιγράφει βιωμένες στιγμές καθημερινής ρουτίνας που αφορά το πρωινό ξύπνημα! Το πρωϊνό ξύπνημα είναι μια μικρή καθημερινή περιπέτεια για όλους.
Η συγγραφέας ζητά από τα παιδιά να βρούνε τον ήρωα του παραμυθιού που δεν είναι άλλος από τον εαυτό τους!
Αφού διαβάσαμε την ιστορία του Φεγγαριού που κουρασμένο από το νυχτερινό παιχνίδι με τα αστέρια θέλει να κοιμηθεί και ο Ήλιος δεν ξυπνά την “κατάλληλη στιγμή” οπότε μια μικρή διαμάχη ξεσπά. Όπως όλες οι συγκρούσεις και αυτή φέρνει κλάματα κι αμηχανία. Τελικά η τρυφερή αγκαλιά της μανούλας τους, φέρνει τη γαλήνη και τη χαρά.
Η συγγραφέας αμέσως μετά την ανάγνωση τα εμψυχώνει να βρουν ένα φίλο , δύο φίλους και να βρούν κάτι όμορφο που έχουν πάνω τους , ένα εξωτερικό χαρακτηριστικό ώστε όλοι να νιώσουν όμορφα και αποδεκτοί από την ομάδα.
Σε δεύτερο χρόνο μπαίνουν στη θέση του άλλου : “Κι αν ήμουν εγώ;”. Τους δίνεται η ευκαιρία να προβληματιστούν για να συζητήσουν σε ζευγάρια με τον φίλο τους τρόπους επίλυσης των συγκρούσεων μεταξύ τους!Στο τέλος στην ολομέλεια κάθησαν δίπλα στο ζευγάρι τους και παρουσίασαν τα αποτελέσματα της συζήτησης τους 🥰
Και τελικά όλοι βρίσκουμε το αστέρι μας το οποίο ανήκει σε αυτό το νηπιαγωγείο που είναι η ομάδα μας!
και έγιναν μια ηλιαχτίδα για τον ήλιο της τάξης τους
Μέσα από το συγκεκριμένο πρόγραμμα στοχεύουμε στην καλλιέργεια δεξιοτήτων συνεργασίας, επίλυσης προβλημάτων, αποδοχής και σεβασμού του άλλου.
Όλοι ίδιοι, όλοι διαφορετικοί
Κάθε άνθρωπος έχει κοινά χαρακτηριστικά με τους υπόλοιπους αλλά και διαφορετικά. Οι μικροί μαθητές προσπαθούν να τα εντοπίσουν και να τα καταγράψουμε.
Μετά από τη συζήτηση τα παιδιά παρατηρούν τον εαυτό τους, τους συμμαθητές τους και εντοπίζουν ομοιότητες και διαφορές.. οπότε αποφασίζουν να κάνουν το πορτρέτο τους, να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους, και ιδού τα αποτελέσματα!
Στη συνέχεια συζητάμε τι πρέπει να έχω και τι έχω ανάγκη;
γΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΦΡΟΝΤΙΖΩ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ Παγκόσμια και Τοπική Πολιτιστική Κληρονομιά Υπεύθυνα παιδιά-Υπερασπιστές των ζώων
Στο δεύτερο θεματικό κύκλο των εργαστηρίων δεξιοτήτων “Φροντίζω το περιβάλλον” επιλέξαμε να αξιοποιήσουμε την ενότητα: “Υπεύθυνα παιδιά, υπερασπιστές των ζώων”.
Γνωρίσαμε τα κατοικίδια, τα ζώα του δάσους, της ζούγκλας , τα θαλάσσια ζώα μέσα από σχετικό εποπτικό υλικό
Στο ελεύθερο παιχνίδι μας φτιάξαμε φάρμα ζώων και τη ζούγκλα!!!
Στην ώρα της ζωγραφικής διάλεξαν στενσιλ με τα αγαπημένα τους ζώα!
Χρωμάτισαν τα ζωάκια όπως ο σπουδαίος Ολλανδός ζωγράφος Πητ Μοντριάν.
Πώς θα γίνουμε υπερασπιστές των ζώων αν δε μάθουμε πώς μπορούμε να τα υπερασπιστούμε από την ανθρώπινη εκμετάλλευση;
Για αυτό και ακούσαμε το παραμύθι “Η φάρμα των ζώων” του Τζώρτζ Όργουελ.
και το αποτυπώσαμε στις ζωγραφιές μας!
Φτιάξαμε και σχετικές αφίσες. -Τα ζώα έχουν δικαιώματα- και -Η διαμαρτυρία των ζώων-.
Εμείς τα ζώα της φάρμας τα αγαπάμε, γιαυτό και τα ζωγραφίσαμε έχοντας έμπνευση τον πίνακα του Μάρκ Τσαγκάλ ¨Εγώ και το χωριό”.
Είδαμε τα είδη των ζώων που κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και τις οργανώσεις που τα προστατεύουν.
και βλέποντας αυτήν την εικόνα....
αποτυπώσαμε τις σκέψεις ενός φυλακισμένου δελφινιού…
Κάναμε και ασκησούλες..
Και ασκήσεις στον υπολογιστή της τάξης.
Το ολοήμερο τμήμα έφτιαξε γλυκούλικα σκαντζοχοιράκια που σιγά σιγά πέφτουν σε χειμερία νάρκη.
Ακούσαμε το τραγούδι “Το δεντρο που φυτέψαμε” του Γιώργου Χατζηπιερή και το κάναμε ομαδική εργασία.
Όσο υπάρχουν στον κόσμο παιδιά, ζώα και λουλούδια… Mη φοβάστε! Όλα θα πάνε καλά! (Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ)
Το παρόν πρόγραμμα εντάσσεται στον κύκλο «Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ: Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη», πιο συγκεκριμένα στην επιμέρους θεματική ενότητα της προώθησης του αλληλοσεβασμού και της συνεργασίας
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ , ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ
Με το αλεξίπτωτο πετάμε ψηλά , προσέχουμε να μην πέσουν τα μπαλάκια! η ομάδα μας τα κατάφερε για πολύ ώρα!
ΤΑ ΧΕΡΑΚΙΑ ΧΑΙΡΕΤΑΝΕ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑΝΕ!!!! ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ- ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ
Στα πλαίσια των εργαστηρίων δεξιοτήτων και συγκεκριμένα στην ενότητα “Ζω καλύτερα- Ευ ζειν” επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε ένα πρόγραμμα που προάγει τη αυτο- μέριμνα και αυτο- προστασία των παιδιών.
Το πρόγραμμα ονομάζεται “Το Παπάκι πάει…” και τον σχεδιασμό του αναλαμβάνει εξειδικευμένη ομάδα παιδαγωγών και ψυχολόγων του οργανισμού “Το Χαμόγελο του Παιδιού”
Το πρόγραμμα πραγματοποιείται μέσω της αφήγησης ιστοριών, με στόχο μετά την αφήγηση τα παιδιά να έχουν εκπαιδευτεί στα εξής πεδία:
σε περίπτωση που είμαι σε δημόσιο χώρο και δε βλέπω τον κηδεμόνα μου δεν κρύβομαι, δεν τρέχω, δεν απομακρύνομαι αλλά μένω σταθερά στο σημείο που τον είδα τελευταία φορά
δεν ακολουθώ ποτέ κάποιον άγνωστο και φωνάζω δυνατά σε περίπτωση που προσπαθήσει να με κάνει με τη βία να τον ακολουθήσω
εμπιστεύομαι τους αστυνομικούς
γνωρίζω το ονοματεπώνυμο μου και κάποιον αριθμό τηλεφώνου από το σπίτι ή τους κηδεμόνες μου
μαθαίνω να πληκτρολογώ στους δημόσιους τηλεφωνικούς θαλάμους τα νούμερα έκτακτης ανάγκης 100 και 11600
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ
παρουσίαση του καταπληκτικού ενημερωτικού βίντεο από το Χαμόγελο
Έπειτα ακούσαμε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Αλέξανδρου
Ο Αλέξανδρος είναι ένα παιδί που ακούει τις συμβουλές των γονιών του και προσπαθεί κάθε μέρα να τις καταλάβει και να τις ακολουθεί γιατί αισθάνεται ωραία με αυτό.
Μια μέρα ο Αλέξανδρος πήγε με τη μητέρα του/πατέρα του/ενήλικα στη λαϊκή……..
«Εδώ τα καλά μήλα, εδώ τα καλά πορτοκάλια» φώναζε ένας κύριος πίσω από το πάγκο του.
Μαμά:
« Έλα Αλεξανδράκο μου να πάρουμε πορτοκάλια να σου κάνω φυσικό χυμό να πιεις» είπε η μαμά τραβώντας τον Αλέξανδρο προς τον πάγκο.
Αφηγητής :
H μαμά διάλεγε πορτοκάλια και μιλούσε με τον άνθρωπο και ο Αλέξανδρος κοιτούσε τριγύρω του. Kάποια στιγμή πέφτει το μάτι του στον πάγκο με τα παιχνίδια. Εκείνο το καφετί μαϊμουδάκι που κρατάει 2 πιάτα (αυτά που έχουν και στα ντραμς) και κάθε τόσο τα χτυπάει είναι πραγματικά πολύ αστείο. Ντόινγκ , ντόινγκ, ντόινγκ!
«Πω πω» σκέφτηκε « φοβερό είναι» και έτσι όπως το κοίταζε, άφησε το χέρι της μαμάς του.
Μαμά:
«Κοντά μου Αλέξανδρε» είπε κατευθείαν η μαμά που τρόμαξε που της άφησε το χέρι.
Αλέξανδρος:
«Ναι μαμά» είπε ο Αλέξανδρος .
Αφηγητής:
Ο κύριος που πουλούσε τα παιχνίδια του χαμογελούσε… εκείνος τον κοίταξε αλλά δεν έκανε κάτι. Η μαϊμού είχε πολλή πλάκα!
«Θα μου το πάρει η μαμά οπωσδήποτε» και γυρίζει να της το πει.
Όμως δεν την βλέπει. Που είναι; Ο κόσμος φαίνεται πιο πολύς τώρα και ο Αλέξανδρος αρχίζει να φοβάται.
Πού να είναι η μαμά;
Δεν μιλάει και αρχίζει και περπατάει γρήγορα μέσα στα στενά, για να την βρει.
Ούτε εδώ, ούτε εδώ. Μα που είναι τέλος πάντων;
Και τότε συνειδητοποιεί ότι δεν ξέρει που βρίσκεται. Ο κόσμος περπατάει γρήγορα και τον σπρώχνει συνέχεια. Κανείς όμως δεν του δίνει σημασία.
Φοβάται πολύ.
Πήγε σε μια γωνιά και άρχισε να κλαίει.
Τότε τον πλησίασε μια κυρία με κόκκινα μαλλιά και μ’ ένα αστείο πράσινο καπέλο. Ήταν λίγο περίεργη αλλά σκέφτηκε ότι ίσως τον βοηθούσε.
Άγνωστη κυρία:
« Τι έχεις μικρούλι; Γιατί κλαίς;»
«Αλέξανδρός:
«Έχασα τη μαμά μου»
Άγνωστη κυρία:
«Μην στενοχωριέσαι» ,εγώ τη ξέρω τη μαμά σου, είμαστε φίλες. Θα έρθεις σπίτι μου και θα την περιμένουμε να έρθει να σε πάρει. Έλα σήκω να πάμε».
Αφηγητής:
Η κυρία είχε κάτι πάνω της, μια σιγουριά και ήξερε και τη μαμά. Ο Αλέξανδρος ήταν πολύ φοβισμένος και μπερδεμένος ταυτόχρονα. Σηκώθηκε και έπιασε το χέρι της που του το είχε απλώσει.
«Θα πάω με τη φίλη της μαμάς μου» σκέφτηκε. «όμως ποια φίλη; Δεν την έχω δει ποτέ στο σπίτι»
Αλέξανδρος:
«Κυρία.. πως σας λένε;»
Άγνωστη κυρία:
«ΕΕΕ.. Στρατούλα » του είπε αλλά του έσφιξε δυνατά το χέρι και τον τράβαγε με δύναμη.
Αφηγητής
Ο φόβος έγινε πιο μεγάλος τώρα… δεν ήξερε καμία Στρατούλα και σίγουρα θα θυμόταν αυτό το όνομα. Ο Αλέξανδρος προσπάθησε να σταματήσει αλλά εκείνη τον τράβηξε με δύναμη.
Θυμήθηκε τότε μια συμβουλή της μαμάς και του μπαμπά που του την έλεγαν συχνά «ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΤΕ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ».
Ο Αλέξανδρος αντιστάθηκε και άρχισε να φωνάζει
Αλέξανδρός:
«Άφησε με, άφησε με, δεν θέλω να έρθω μαζί σου! και προσπαθούσε με το άλλο του χέρι να ελευθερώσει το χέρι που του κρατούσε η κυρία.
Αφηγητής:
«Τι γίνεται εκεί;» τι συμβαίνει
Και ενώ πριν κανείς δεν τον κοίταγε τώρα όλοι είχαν σταματήσει και τον κοιτούσαν. Κάποιοι πιο θυμωμένοι φώναζαν σε αυτή την κυρία η οποία του άφησε το χέρι και προσπαθούσε να φύγει. Πήγαν να τον πλησιάσουν κάνα δυο άνθρωποι αλλά ο Αλέξανδρος άρχισε να τρέχει γρήγορα….
Ντρεπόταν πολύ . Έτρεχε, έτρεχε και πήγε κάπου και κρύφτηκε.
Και τώρα τι θα κάνει ο Αλέξανδρος;;; είναι μόνος του και φοβάται.
Αλέξανδρος:
«Δεν έπρεπε να είχε αφήσει ποτέ το χέρι της μαμάς του».
«Πως θα την βρω την μαμά μου;
Πρέπει να σκεφτώ που μπορεί να είναι.
ΑΑΑ σκέφτηκε…μα βέβαια…. θα με ψάχνει και εκείνη, οπότε θα πάω στο τελευταίο σημείο που με είδε… στο μαϊμουδάκ»
Σηκώθηκε από εκεί που καθόταν και άρχισε να περπατάει. Σκεφτόταν ποιο δρόμο είχε πάρει… όλοι όμως ήταν τόσο ίδιοι.
Και να ….εκεί που περπατούσε … ο πάγκος με τα παιχνίδια!!! Ο Αλέξανδρος χάρηκε. Θα περιμένω εκεί μέχρι να με βρει η μαμά. Πλησίασε και έψαξε να βρει το μαϊμουδάκι… δεν ήταν εκεί. Σήκωσε τα μάτια και είδε τον κύριο που πουλούσε τα παιχνίδια … δεν ήταν ο κύριος που του χαμογελούσε. «Και τώρα τι κάνουμε;» Σκέφτηκε
Ο Αλέξανδρος ήταν πια χαμένος. Έπρεπε όμως να κάνει κάτι..
Θα μιλήσω σε κάποιον σκέφτηκε… ναι αλλά η μαμά και ο μπαμπάς λέει δεν μιλάμε σε αγνώστους. Και τότε πέρασε ένας αστυνομικός…. Ο Αλέξανδρος σκέφτηκε «οι αστυνομικοί πάνε τον κόσμο φυλακή και αν με δει μόνο μου θα με πάει φυλακή». Πήγε λίγο πιο πέρα για να μην το δει ο αστυνομικός. «Πρέπει όμως κάπου να μιλήσω… και αν όμως αυτός που μιλήσω είναι κακός και με πάρει μακριά, ακόμη πιο μακριά; Τι να κάνω;;;; Αχ γιατί ν’αφήσω το χέρι της μαμάς μου.
Και να … εκείνη την στιγμή είδε μια κυρία με 2 παιδάκια στο χέρι της. Το ένα παιδάκι το ξέρει. Είναι στο ίδιο σχολείο. Δεν είναι φίλοι, είναι πιο μικρός, αλλά τον ξέρει.
Αλέξανδρος:
«Κυρία;»
«Ορίστε αγόρι μου;;;»
«Να ξέρετε έχασα τη μαμά μου… δεν ξέρω που είναι…» και άρχισε να κλαίει γοερά.
Κυρία με 2 παιδιά: Εκείνη τον χάιδεψε – τρομαγμένη βέβαια – και του είπε «… ηρέμησε παιδί μου, θα την βρούμε τη μαμά…»
«Θυμάσαι που μένεις;»
Αλέξανδρος:«Στο σπίτι μου» απάντησε
Κυρία:«Διεύθυνση θυμάσαι;»
Αλέξανδρος «Όχι» της είπε ο Αλέξανδρος… «έπρεπε να το ήξερα αυτό. Και μου το ‘χανε πει όλοι»
Κυρίας:«Το τηλέφωνο της μαμάς; Το θυμάσαι;»
Αλέξανδρος «Όχι» απάντησε και πάλι… κάτι θυμόταν αλλά να φοβόταν τόσο πολύ τώρα που δεν θυμόταν όλους τους αριθμούς.
Κυρία:«Ξέρεις τι θα κάνουμε;;;» του είπε
«Θα μας βοηθήσει ο αστυνομικός»
Αλέξανδρος«Όχι όχι ο αστυνομικός» θα με πάει φυλακή!
Κυρία: Ηρέμησε καλό μου, οι αστυνομικοί αγόρι μου, βοηθάνε τα παιδιά, δεν τα πάνε φυλακή. Φυλακή πάνε οι άνθρωποι που έχουν κάνει κάτι κακό, που έχουν κάνει κακό σε άλλους ανθρώπους. Εσύ δεν έκανες τίποτα κακό».
Αλέξανδρος:«Έκανα… άφησα το χέρι της μαμάς»
Κυρία:«Βέβαια… αλλά δεν έβλαψες κανένα. ήταν ατύχημα, δεν ήταν κακή πράξη».
Και έτσι πήγαν στον αστυνομικό…. Και τότε συνέβη κάτι μαγικό. Μόλις του είπαν τι έχει συμβεί ο αστυνομικός είπε …
Αστυνομικός:«Έλα βρε Αλέξανδρε, που είσαι τόσες ώρες;;;; η μαμά σου σε ψάχνει παντού!!! Ξέρω που είναι, έλα να σε πάω»
Ο Αλέξανδρος έπιασε το χέρι του αστυνομικού και τον ακολουθούσε… και πίσω του το παιδί από το σχολείο με τη μαμά του.
Για ένα περίεργο λόγο ο Αλέξανδρος δεν φοβόταν τώρα….
Αστυνομικός: Που ήσουν τελικά Αλέξανδρε; Τι έγινε; ρώτησε ο αστυνομικός και ο ήρωας μας άρχισε να του λέει τι έχει συμβεί
Και τότε ο αστυνομικός του είπε:
«Όταν φοβόμαστε κάνουμε πράγματα που μετά μπορεί να είναι λάθος. Δεν πειράζει όμως. Έτσι κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Εσύ θα πρέπει να θυμάσαι ότι έτσι όπως έτρεχες μέσα στη λαϊκή δεν μπορούσαμε να σε βρούμε γιατί έφευγες από το σημείο που ερχόμασταν να σε βρούμε εμείς. Θα μένεις σταθερός εκεί που είσαι και όπως πολύ σωστά έκανες δεν θα μιλάς σε κανένα άγνωστο. Θα μάθεις όμως το τηλέφωνο του σπιτιού σου και αν σου ξανασυμβεί ποτέ – που είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξανασυμβεί, αλλά να άνθρωποι είμαστε- θα πας σε ένα αστυνομικό και θα του πεις την διεύθυνση σου ή το τηλέφωνο σου.
Η αν το πάθεις σε κάποιο κατάστημα ή στο λούνα παρκ, θα πας σε έναν υπάλληλο για να το πεις; Εντάξει Αλέξανδρε;»
Και αν σου συμβεί στο δρόμο συνέχισε ο αστυνομικός πάλι μπορείς να πάρεις από ένα καρτοτηλέφωνο το 100 ή το 116000 που εκεί είναι άνθρωποι που θα σε βοηθήσουν.
«Το 100 το γνωρίζω, τι είναι όμως το 116000 ;» ρώτησε ο Αλέξανδρος
«Το 11600 είναι το Χαμόγελο του Παιδιού… εκεί πάντα υπάρχουν άνθρωποι που ότι και να πάθεις, ότι και να σου συμβεί θα σε βοηθήσουν. Και μπορείς να πάρεις τηλέφωνο οποιαδήποτε στιγμή και χωρίς να έχεις λεφτά ή κάρτα. Απλά θα σηκώσεις το ακουστικό από το καρτοτηλέφωνο και θα πατήσεις 116000. Θα ακούσεις παιδικά τραγουδάκια και μετά θα το σηκώσει κάποιος και εσύ μπορείς να του πεις τι σου έχει συμβεί χωρίς να ντρέπεσαι ή να φοβάσαι…»
Αλέξανδρος: 116000 ,116000 ,116000 , Αλέξανδρος επαναλάμβανε από μέσα του για να μην το ξεχάσει.
«Τι ανόητος, οι αστυνομικοί δεν είναι για να πηγαίνουν τον κόσμο φυλακή είναι για να βοηθάνε τον κόσμο. Άδικα τους φοβόμουν τόσο καιρό!
Και τότε ακούστηκε μια φωνή «παιδί μου» και χιλιάδες φιλιά βρέθηκαν στο πρόσωπο του Αλέξανδρου. Ήταν η μαμά του!
Μαμά:«Γιατί με άφησες καλό μου; …………………..«Είσαι καλά; Να σε δω» είπε η μαμά και τον κοίταγε λες και ήταν η πρώτη φορά. Ξέρεις τι πρέπει τώρα να κάνεις αν ξανασυμβεί αυτό το τόσο δύσκολο πράγμα. Τώρα πέρασε, ηρέμησε….»
Μαμά: «Σας ευχαριστώ πάρα πολύ» είπε η μαμά του Αλέξανδρου στην κυρία και στον αστυνομικό.
«Τι έγινε Αλέξανδρέ μου; Πού ήσουν;» ρώτησε η μαμά
Και ο Αλέξανδρος σκέφτηκε όλα αυτά που έγιναν. Και τι να έγινε άραγε η κυρία που πήγε να τον πάρει….
Αλέξανδρος:«Θα σου πω μαμά, θα σου πω… πάμε σπίτι και θα σου πω»
Παίξαμε κουκλοθέατρο με τις φιγούρες την ιστορία του Αλέξανδρου
ΜΑΘΑΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΗ ΑΡΙΘΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΜΕ ΣΤΙς ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙς ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ ΑΝ…..
Για τον θεματικό κύκλο “Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη” επιλέξαμε την ενότητα “Ανθρώπινα Δικαιώματα”
Ας μάθουμε τι είναι τα ΔΙΚΑΙΏΜΑΤΑ;
τι έχω και τι θα ήθελα να έχω; Διερεύνηση των επιθυμιών των παιδιών
θέλω αγάπη,φίλους και σπίτι και έχω ανάγκη το φαγητό για να ζήσω
η Σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού :ένα παραμύθι για τα Δικαιώματα των Παιδιών
Η ζωή στη Λουλουδούπολη (πάτησε την εικόνα για να το διαβάσεις!)
το παζλ των δικαιωμάτων
2. το δικαίωμα μου για οικογένεια
3.το δικαίωμα μου για εθνικότητα και όνομα
4.το δικαίωμα μου για φιλία, παιχνίδι,χαρά
5. Ιδιαίτερη αναφορά κάναμε στην ΥΓΕΙΑ και φτιάξαμε τη βαλίτσα της για το δικαίωμα κάθε παιδιού να έχει περίθαλψη
6.Το δικαίωμα για καθαρό πλανήτη
Κλείνουμε με την ευχή σε όλο τον κόσμο για ΑΓΑΠΗ και ΕΙΡΗΝΗ
“ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ ΠΕΤΩ ΨΗΛΑ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΟΣΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…”
ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ:
Το γαϊτανάκι της Ζωρζ Σαρή
Ο κυρ Νικόλας, ο Γαρίφαλος. Γέρος, σοφός και σκυφτός. Μα σκίρτησε η καρδιά του όταν κάποτε, μπροστά από τον κήπο του, τρία κορίτσια δροσερά όσο τα νιάτα, τραγούδησαν ένα τραγούδι ποι οι περισσότεροι από εσάς πια το ξέρετε όμως εκείνος δεν το ‘ξερε: “Αν όλα τα παιδιά της Γης πιάναν γερά τα χέρια, κορίτσια, αγόρια στη σειρά και στήνανε χορό, ο κύκλος θα γινότανε πολύ πολύ μεγάλος κι ολόκληρη τη Γη μας θ’ αγκάλιαζε, θαρρώ.”
Ήταν τα νιάτα τους κι η ομορφιά τους που τον ξεμυάλισαν. Μα πάνω απ’ όλα ήταν αυτό το μαγικό τραγούδι που του σφήνωσαν στο μυαλό εκείνη την παράτολμη, “παράλογη” ιδέα. Πήρε τα μάτια του, πήγε στο ιατρείο του γιατρού Ξανανιώνη και του ζήτησε να… ξανανιώσει, να αποκτήσει τη δύναμη και την αντοχή του νέου ανθρώπου. Του εξήγησε μάλιστα την ιδέα του: αν μια ορισμένη μέρα, όλα τα αγόρια και τα κορίτσια της γης, συμφωνούσαν να δώσουν τα χέρια, θα μπορούσαν να φτιάξουν ένα γαϊτανάκι γύρω από τη γη και τραγουδήσουν το τραγούδι που τον μάγεψε.
Εν όψει της αποκριάς προέκυψε η ομαδική εργασία μας
Στο πλαίσιο του προγράμματος ανάπτυξης δεξιοτήτων με θέμα τη διατροφή..
«Η κυρία διατροφή θέλει κάτι να σου πεί», η κα Διατροφή μας επισκέφτηκε με μια υγιεινή συνταγή για μουστοκούλουρα και ήταν η κατάλληλη μέρα για να την εκτελέσουμε!
διαβάσαμε τη συνταγή, μετρήσαμε τα υλικά
και να ΄μαστε μικροί μάγειρες !!
ρίχνουμε με αγάπη και προσοχή τα υλικά !!!!
ζυμώσαμε…
τραγουδήσαμε, γιατί το μυστικό της συνταγής είναι η χαρά και η αγάπη…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
