Αν το παιδί δεν μπορει να μαθει με τον τροπο που το διδασκουμε τοτε πρεπει να να το διδαξουμε με τον τροπο που μπορει να μαθει ( Maria Montessori- Ιταλίδα παιδαγωγός)
Θα χρειαστείτε μαρκαδόρους , χαρτί κουζίνας, νερό και ένα ζευγάρι γάντια για να μην λερωθείτε.
Αφού έχετε βράσει καλά τα αυγά, τα τυλίγετε με το χαρτί κουζίνας, σχηματίζετε σχέδια με μαρκαδόρους , ψεκάζετε με νερό και τα αφήνετε να στεγνώσουν για περίπου 3 ώρες.
Έπειτα τα ξετυλίγετε και τα στολίζετε στην πιατέλα σας.
Εμείς το δοκιμάσαμε και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό
Και αφού βάψαμε τα αυγά μας φτιάξαμε και τα φαναράκια μας με ριζόχαρτο, μαρκαδόρους, χαρτόνι , σύρμα πίπας και κεράκι ρεσώ.
Ένα αυγό πασχαλινό, ένα αυγό φτιαγμένο από τα χεράκια των παιδιών …
Παρακολουθήσαμε το βίντεο που δίνει ζωή στον πίνακα του Miro
και μιλήσαμε για τις λεπτομέρειες του πίνακα.
Τα παιδιά:
-επεξεργάστηκαν και ανέλυσαν τα μοτίβα και χαρακτηριστικά του πίνακα (ανακάλυψαν μια σκάλα, βρήκανε μια γάτα, εντόπισαν ένα πεντάγραμμο με νότες!!!!).
-ζωγράφισαν τον πίνακα του Μιρό όπως τον φαντάστηκαν!!!!
Αφού ζωγράφισαν τον πίνακα έπειτα φτιάξαμε στολίδια αποκριάτικα για το δέντρο της αυλής μας με ανεξίτηλους μαρκαδόρους και ζελατίνες εμπνευσμένα από τα μοτίβα και τα σχέδια του Μιρό.
Περισσότερες πληροφορίες και βιντεάκια για τους πίνακες του Χουάν Μιρό που ζωντανεύουν :
Μελετήσαμε τον πίνακα του ” Ο Κλόουν” , και διακρίναμε σχήματα και χρώματα . Έπειτα ο καθένας αναπαρήγαγε τον πίνακα και έφτιαξε τον δικό του πίνακα . Στο τέλος μεταμφιεστήκαμε σε κλόουν.
” Δεν υπάρχει πρέπει στην Τέχνη, γιατί η Τέχνη είναι ελεύθερη ” Wassily Kandinsky, 1866 – 1944.
O Wassily Kandinsky ήταν Ρώσος ζωγράφος και θεωρητικός της Τέχνης. Γεννήθηκε στην Μόσχα και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Οδησσό. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ου αι. και ήταν ένας από τους πρωτοπόρους της αποκαλούμενης αφηρημένης Τέχνης.
Με αφορμή τον παραπάνω πίνακά του, αφού τον παρατηρήσαμε και συζητήσαμε για όλα όσα μπορεί να απεικονίζονται σ’ αυτόν (πλανήτες, ρόδες, μυρμηγκοφωλιές, μπάλες, κόκκινο φεγγάρι, πέτρες στη θάλασσα, μέχρι και ξυλάκια για κινέζικο ανακαλύψαμε κλπ.), μάθαμε για τον κύκλο και τις ιδιότητές του, ψάξαμε για κύκλους στην τάξη, τον φτιάξαμε με το σώμα μας και προσπαθήσαμε να αναδημιουργήσουμε τον πίνακα, ζωγραφίζοντας με κιμωλίες πάνω σε σκούρο χαρτόνι κάνσον. Το αποτέλεσμα μοναδικό και η χαρά μεγάλη…
Πατήστε πάνω στις φωτογραφίες για να τις δείτε ολόκληρες.
Έπειτα χωριστήκαμε σε ομάδες (κόκκινη, κίτρινη, μπλε, άσπρη) και ψάξαμε στην τάξη για αντικείμενα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε, δίνιντας βάση στο σχήμα και στο χρώμα, για να συνθέσουμε τον πίνακα του Kandinsky. Αφού τα συγκεντρώσαμε, διαλέξαμε αυτά που μας άρεσαν περισσότερο και η δημιουργία άρχισε….μπήκε άμμος και γκλίτερ και έτοιμος ο πίνακας!!!
Όλοι ξέρουμε τις «Αλκυονίδες ημέρες», που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη μέση του χειμώνα.
Είναι μερικές ηλιόλουστες μέρες χωρίς σύννεφα και ανέμους στο χρονικό διάστημα από τις 15 Δεκεμβρίου ως τις 15 Φεβρουαρίου. Η ονομασία τους είναι αρχαία ελληνική και προέρχεται από τον Αριστοτέλη. Τις ημέρες αυτές επικρατεί ηλιοφάνεια, αρκετή ζέστη και σχετική άπνοια και μέσα στη καρδιά του χειμώνα απολαμβάνουμε μερικές ημέρες καλοκαιρίας, κατά τη διάρκεια των οποίων η ελάχιστη θερμοκρασία δεν κατεβαίνει κάτω από τους 4 βαθμούς και η μέγιστη δεν υπερβαίνει τους 14 βαθμούς Κελσίου.
Το καιρικό αυτό φαινόμενο παρατηρείται στην Ελλάδα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, που όλα τα εξηγούσαν με μύθους, είχαν πλάσει και γι’ αυτό το αξιοπρόσεκτο φαινόμενο ένα μύθο, το μύθο της Αλκυόνης.
Είδαμε και την Αλκυόνη το πουλί του τόπου μας με το πιο χαρακτηριστικό πτέρωμα. Έντονα μεταλλικό γαλάζιο στο πάνω μέρος, λευκός λάρυγγας, λευκή κηλίδα στο λαιμό στο κάτω μέρος και μάγουλα πυρόξανθα με κόκκινα πόδια. Ζει στις λίμνες και στα ποτάμια ,φωλιάζει σε πρανή κοντά στο νερό, φτιάχνοντας μια σήραγγα όπου γεννά έξι-εφτά στρογγυλά αυγά.
Ώρες πολλές μπορεί να κάθεται ακίνητη στις άκρες λιμνών ή ποταμών πάνω σε ένα καλάμι ή βραχάκι. Μόλις θα δει κάποιο ψάρι κοντά στην επιφάνεια του νερού, εφορμά κάθετα με τα φτερά της διπλωμένα.
Έπειτα μεταμορφώσαμε την παλάμη μας σε Αλκυόνη, μάθαμε τον μύθο, μάθαμε το Α της Αλκυόνης , το γράψαμε σε φύλλα εργασίας και στο τέλος μεταμορφωθήκαμε σε Αλκυόνες με πολύχρωμα καπέλα.
Το κυριότερο και χαρακτηριστικό γνώρισμα του εαυτού μας είναι το όνομά μας.
Στα πλαίσια της γνωριμίας με τον εαυτό μας παίξαμε πολλά παιχνίδια με το αρχικό γράμμα και με το όνομά μας.
Το όνομα έχει συναισθηματική αξία γιατί αποτελεί το αναγνωστικό του σημείο, είναι η ταυτότητα του, η υπογραφή του.
Είναι η πρώτη λέξη που θέλει να διαβάσει και να γράψει ένα παιδί, αφού νιώθει μία συναισθηματική προσκόλληση με το όνομά του»(Delhaxhe, 1989).
Ξεκινήσαμε λοιπόν με παιχνίδια για την αναγνώριση του αρχικού γράμματος του ονόματος μας …ψαρέψαμε τα αρχικά μας , ζωγραφίσαμε και πλάσαμε το αρχικό μας με πλαστελίνη για να φτιάξουμε την αλφαβήτα της τάξης μας.
face_dts_fb
face_dts_fbface_dts_fbface_dts_fb
Αφού μάθαμε το αρχικό μας γράμμα προχωρήσαμε και στην εκμάθηση του ονόματος μας.
Φτιάξαμε το παζλ του ονόματος μας με πλαστικά καπάκια για να το ανασυνθέσουμε και να το πάρουν σπίτι τα παιδιά και μεταμορφώσαμε το όνομα μας σε ότι ήθελε ο καθένας.
Τα ζώα: ένα αγαπημένο θέμα των παιδιών και πάντα πρόθυμα να μιλήσουν για αυτά.
Όλα τα παιδιά είπαν για το ζωάκι που έχουν στο σπίτι τους, πως το φροντίζουν και πως παίζουν μαζί του!
Αναφερθήκαμε όμως και στα πολλά ζώα που είναι στο δρόμο, στις ανάγκες τους, στην κακομεταχείριση, στα δικαιώματά τους, στις υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι τους, αλλά και στο τι πρέπει να γίνει, ώστε όλα τα ζώα να ζουν όπως πραγματικά τους αξίζει, με φροντίδα και αγάπη!
Όταν νιώθεις μοναξιά και σου λείπει το σπίτι σου , ακούμπησε το χέρι στο μάγουλο σου και σκέψου: ‘ η μαμά ( ο μπαμπάς η γιαγιά ο παππούς ) μ’ αγαπά “
Από το 1993 οι υπέροχες ιστορίες της Audrey Penn, όχι μονο διασκεδάζουν τους αναγνώστες, αλλά ανοίγουν και συζητήσεις μεταξύ παιδιών και γονιών, συζητήσεις που αφορούν τόσο θέματα που τους απασχολούν ,όσο και ανησυχίες που έχουν. Γι’ αυτό έγινε κλασικό αυτό το βιβλίο: η απάντηση βρίσκεται στις τελευταίες του λέξεις: Σ’ αγαπώ.
Ένα βιβλίο που αγγίζει το θέμα του άγχους αποχωρισμού που μπορεί να υπάρχει σε παιδιά όλων των ηλικιών, αλλά ακόμη πιο πιθανό να υπάρχει σε παιδιά που ξεκινούν την σχολική τους πορεία σε βρεφονηπιακό ή παιδικό σταθμό. Το βιβλίο αυτό με τα ζεστά, παρηγορητικά λόγια μιας μαμάς στο παιδί της και το μικρό “κολπάκι” για να νιώθουν ο ένας τον άλλον κοντά ακόμα κι όταν είναι μακριά, θα αγγίξει όλους τους αναγνώστες!
Αφού παρουσιάσαμε τον πίνακα στα παιδιά και αφού τον παρατήρησαν τους ζητήσαμε να εντοπίσουν κάτι παράξενο στην εικόνα.
Τι βλέπεις σε αυτόν τον πίνακα;
Τι είναι αυτό που υπάρχει στον κορμό του δέντρου;
Ο κορμός του δέντρου μοιάζει με βιβλίο. Τι μπορεί να απεικονίζει ;
Που πιστεύεις ότι πάει αυτό το καραβάκι;
Έπειτα σε συνδυασμό με τον πίνακα του Νταλί ακούμε το ποίημα ” Το τρελοβάπορο ” του Οδυσσέα Ελύτη
Χρησιμοποιούμε το ποίημα ως αφορμή για εικαστικά παιχνίδια…
Δίνουμε στα παιδιά τέμπερα με νερό και προσθέτουμε στο μείγμα άμμο που έχουμε μαζέψει από την θάλασσα. Ανακατεύουμε καλά για να πάει η άμμος σε όλο το μείγμα.
Ζητάμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν ΤΟ ΤΡΕΛΟΒΑΠΟΡΟ ανάμεσα στα δέντρα ή και στην θάλασσα.
Οι ζωγραφιές των παιδιών θα έχουν έτσι ανάγλυφη μορφή.
Δραστηριότητες βασισμένες στο βιβλίο ” Το δέντρο για τις 4 εποχές του χρόνου ” της Κατερίνας Ανωγιαννάκη
Παρουσιάζουμε τον πίνακα στα παιδιά και συζητάμε όλοι μαζί σχετικά με το θέμα του και τα χρώματα του. Παρατηρούμε το χρυσόψαρο και τα υπόλοιπα ψάρια στο βυθό.
Ακούμε μουσική χαλαρωτική και παρατηρούμε ζώα της θάλασσας.
Απλώνουμε στο πάτωμα μπλε ζελατίνες και ζητάμε από τα παιδιά να κινηθούν αργά γύρω από αυτές.
Κάσθε φορά που η μουσική σταματάει τα παιδιά ακουμπάνε πάνω στις ζελατίνες τις παλάμες τους, το πόδι τους ,το κεφάλι τους,.
Λέμε στα παιδιά ότι βρισκόμαστε στην θάλασσα και ότι θα κολυμπήσουμε για να ανακαλύψουμε ζώα του βυθού και της θάλασσας.
Θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε στο βυθό της θάλασσας;
Τι ψάρια μπορεί να κρύβονται στο βυθό;
Μεταμορφωνόμαστε σε μικρά και μεγάλα ψάρια σε χταπόδια σε καβούρια. Ψάχνουμε να βρούμε μια φωλιά για να κοιμηθούμε το βράδυ.
Παροτρύνουμε τα παιδιά να βάλουν τα μάτια τους κοντά στο κομμάτι της μπλε ζελατίνας και να κοιτάξουν μέσα από αυτήν. Κάθε παιδί παίρνει ένα κομμάτι ζελατίνας την κολλάει σε ένα χαρτόνι και έτσι φτιάχνει τον δικό του βυθό με ψάρια όπως τον πίνακα του Κλέε.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
