Για δεύτερη χρονιά, το σχολείο μας συμμετέχει στο Μαθητικό Περιβαλλοντικό Συνέδριο, Κωνσταντινούπολη – Θεσσαλονίκη, Πολίτες της Πόλης, Έλληνες της Οικουμένης, το οποίο διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο Λύκειο στην Κωνσταντινούπολη. Το συνέδριο διεξήχθη από τις 26 έως τις 30 Μαρτίου 2025. Πέρυσι, το θέμα μας ήταν ο Χορός ως εργαλείο Συγχώρεσης, ενώ φέτος η Συγχώρεση συνδυάστηκε με το Θέατρο και την Λογοτεχνία. Συμμετείχαν τριάντα μαθητές/τριες και οι καθηγητές : Αναγνωστάκη Μαρία, Γερασίμου Χρύσα, Δεληγιάννης Δημήτρης, Παπαδοπούλου Τάνια, Χατζηιορδάνου Αρίστη.
«Ο δρόμος της συγχώρεσης» είναι ο τίτλος του θεατρικού δρωμένου, που παρουσίασε η θεατρική μας ομάδα στο συνέδριο. Το δρώμενο είναι μία διασκευή κειμένων της Δ. Σωτηρίου και της Λίμπυ Τατά Αρσέλ. Οι μαθήτριές μας πραγματικά συγκίνησαν με την ερμηνεία τους το κοινό και απέσπασαν ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια.
Κατά την παραμονή μας στην Κωνσταντινούπολη είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε όλοι, μαθητές και καθηγητές, μοναδικές εμπειρίες. Την Πέμπτη 27/3/2025, μετά την ολοκλήρωση της παρουσίασης μας στο Συνέδριο, επισκεφθήκαμε το Ελληνικό Προξενείο και ξεναγηθήκαμε στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, στο οποίο είχαμε την ιδιαίτερη τιμή να συναντήσουμε, εκτός από τον Έλληνα Πρόξενο, και την Υπουργό Παιδείας, Σοφία Ζαχαράκη, η οποία με την προσιτή και φιλική επικοινωνία της κέρδισε τις καλύτερες εντυπώσεις. Στη συνέχεια, περιηγηθήκαμε στο θαύμα της αρχιτεκτονικής, την Του Θεού Αγία Σοφία, το γιγάντιο δημιούργημα του Ισίδωρου και του Ανθέμιου. Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφθούμε την Βασιλική Κινστέρνα, την μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού, που κατασκευάστηκε για την ύδρευση της Πόλης την Βυζαντινή περίοδο και συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τους ποικιλόμορφους κίονές της. Είδαμε, τέλος, τον χώρο του Βυζαντινού Ιπποδρόμου, όπου αγωνίζονταν οι Πράσινοι και οι Βένετοι , και εκεί, συναντήσαμε τον φίλο πλέον του σχολείου μας, Μητροπολίτη Προύσης κ. Ιωακείμ, ο οποίος είχε την εξαιρετική ευγένεια να προσφέρει σε όλους τους κουρασμένους ταξιδιώτες ένα νόστιμο κέρασμα.
Την Παρασκευή 28/3/2025 κάναμε την περίφημη κρουαζιέρα στον Βόσπορο. Ξεκινήσαμε από τον Κεράτιο κόλπο και ανοιχτήκαμε στα στενά του χιλιοτραγουδισμένου Βοσπόρου, όπου θαυμάσαμε τα παλαιά χωριά, αλλά και τις σύγχρονες αριστοκρατικές συνοικίες, φτάσαμε μέχρι την δεύτερη κρεμαστή γέφυρα και σταματήσαμε στο περίφημο Μεσοχώρι με τις ξακουστές ψητές πατάτες. Επόμενος σταθμός μας, ήταν η Παναγία των Βλαχερνών, όπου οι πιστοί έψαλλαν για πρώτη φορά τον Ακάθιστο Ύμνο το 626 μ.Χ., αποδίδοντας την λύση της πολιορκίας της Πόλης από τους Αβάρους και τους Πέρσες στην Παναγία. Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε το Ιερό Αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής ή Μπαλουκλί, (πήρε το όνομά της από το balik, που σημαίνει ψάρι), όπου υπήρχαν τα θερινά ανάκτορα των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και σήμερα συγκινούν τόσο οι τάφοι των Πατριαρχών, όσο και οι ταφικές πλάκες των προσφύγων από την Καππαδοκία. Τέλος, μεταβήκαμε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι, όπου βρίσκεται ο Πατριαρχικός ναός του Αγίου Γεωργίου, ένα από τα αρχαιότερα κέντρα της πατροπαράδοτης εκκλησίας μας, και παρακολουθήσαμε την ακολουθία των Χαιρετισμών, μαζί με πλήθος μαθητών και εκπαιδευτικών από όλη την Ελλάδα.
Έντονα συναισθήματα προκάλεσε η επίσκεψή μας το Σάββατο 29/3/2025 στην Μονή της Χώρας με τα περίφημα ψηφιδωτά και τις υπέροχες τοιχογραφίες. «Χωρίον» ή «Χώρα» έλεγαν οι Βυζαντινοί την έξω των χερσαίων τειχών πεδινή γη και η ονομασία της μονής οφείλεται μάλλον στην ύπαρξη παλαιότερου ναού έξω από τα τείχη του Κωνσταντίνου Α’. Όταν ο Θεοδόσιος Β΄ έχτισε τα νέα τείχη της Κωνσταντινούπολης, η μονή διατήρησε τον παραδοσιακό προσδιορισμό «εν τη Χώρα», παρά το γεγονός πως ανήκε στον περίβολο των οχυρώσεων. Με λαχτάρα να επισκεφθούμε τα Πριγκηπόννησα , μεταβήκαμε στην ασιατική πλευρά της Πόλης, η οποία είναι πιο σύγχρονη, και από εκεί πλέοντας στην θάλασσα του Μαρμαρά φτάσαμε στην Χάλκη, με τα γραφικά ξύλινα σπίτια και την περίφημη Θεολογική σχολή, στο λόφο της Ελπίδας, και την Ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας. Επόμενη στάση μας ήταν η ειδυλλιακή Πρίγκηπος, η οποία προσφέρει μια ανάπαυλα από τους γρήγορους ρυθμούς της Πόλης. Το δημοφιλέστερο αξιοθέατό της είναι η εκκλησία και το μοναστήρι του Άη Γιώργη του Κουδουνά του 6ου αιώνα, το οποίο βρίσκεται στην κορυφή του ψηλότερου λόφου του νησιού και προσφέρει φανταστική θέα προς την Πόλη. Σε αυτό το μοναστήρι προσέρχονται τόσο χριστιανοί, όσο και μουσουλμάνοι, Ρωμιοί και Τούρκοι ενώνονται σ΄ένα κοινό τόπο λατρείας. Εδώ, οι μουσουλμάνοι πάνε στην εκκλησιά μαζί με τους χριστιανούς και δένουν κορδέλες στα δέντρα του μοναστηριού ως τάμα. Η παράδοση λέει ότι το μοναστήρι ιδρύθηκε το 963, επί αυτοκράτορος Νικηφόρου Β΄ Φωκά. Η εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά δόθηκε ως δώρο από τη γυναικεία μονή της Ειρήνης της Αθηναίας. Αργότερα, το 1204, δέχθηκε επιδρομή από τους Σταυροφόρους της Δ΄ Σταυροφορίας, και το 1302 καταστράφηκε από φωτιά. Οι μοναχοί κατάφεραν να διασώσουν κειμήλια και την εικόνα του Αγίου, τα οποία στη συνέχεια τα έκρυψαν σε δυσπρόσιτη περιοχή. Η εικόνα βρέθηκε από έναν βοσκό, ο οποίος είδε, λέει, όνειρο τον άγιο, που του είπε ότι η εικόνα είναι εκεί, όπου θα ακούσει να χτυπούν τα κουδούνια. Έτσι κι έγινε. Από τότε, δίνονται στους προσκυνητές, που φθάνουν στη μονή, κουδουνάκια ως ευλογία.
Και έφτασε η Κυριακή 30/3/2025, η ημέρα της επιστροφής. Καθένας πήρε μαζί του τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες του. Οι γνώσεις ήταν πολλές και καταιγιστικές. Δύσκολα θα αφομοιωθούν, ίσως αργότερα, όταν οι μαθητές και οι μαθήτριες μεγαλώσουν και είναι σε θέση να εκτιμήσουν περισσότερο αυτά, που έζησαν στην Πόλη, όπως: τί σημαίνει η συμμετοχή σε συνέδριο, τί σημαίνει να ζεις και να κινείσαι στην γη, όπου μεγαλούργησε ο ελληνισμός , τί σημαίνει για τους Ρωμιούς της Πόλης σήμερα, να ζουν ανάμεσα σε 20.000.000 αλλόθρησκους. « Οι Ρωμιοί της Πόλης είναι λίγοι, αλλά αμέρτητοι », σύμφωνα με τον διευθυντή του Ζωγράφειου Γυμνασίου Λυκείου κ. Δεμιρτζόγλου, παρότι ζουν σε συνθήκες, όπου πνέουν αντίθετοι άνεμοι. Πιστεύω, σχετικά με κάθε επίσκεψη στην Πόλη, ότι ισχύει αυτό που είπε στους μαθητές ο κ. Μάμαλος στο ελληνικό προξενείο… «την Πόλη πρέπει να την βλέπεις με τα μάτια του παρελθόντος», έτσι μπορείς να θαυμάσεις το μεγαλείο της και την ιστορία της.
Παπαδοπούλου Τάνια