Νερό και αλάτι:
Αυτή τη φράση χρησιμοποιεί ο σοφός λαός μας για να δηλώσει ότι όσα έγιναν είναι περασμένα, ξεχασμένα. Μια φράση που έρχεται από την Αγία Γραφή, αλλά και τις συμβολικές ιδιότητες που είχαν αποδοθεί στο αλάτι, ένα από τα απαραίτητα συστατικά τροφής του ανθρώπου που το χρησιμοποιούσαν σε διάφορες επίσημες τελετές και σε ιερές εκδηλώσεις, σαν σύμβολο διάρκειας, ομόνοιας και αφοσίωσης.
Νερό και αλάτι βάφτισε και η κ. Μπίσκα το περιβαλλοντικό πρόγραμμα που έτρεξε τη σχολική χρονιά 2023-2024 στο σχολείο μας. Συνοδοιπόροι της ήταν η κ. Εμμανουηλίδου, η κ. Μουζούρη και η κ. Χαντακωμένου. Στόχος του προγράμματος να φέρει τους μαθητές σε επαφή με άλλους τόπους και να τους ταξιδέψει σε προορισμούς ενδιαφέροντες με ένα άλλο τρόπο πιο εναλλακτικό, που σέβεται τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης, της φύσης και των ντόπιων κατοίκων και προστατεύει το φυσικό περιβάλλον.
Επιστέγασμα αυτού του προγράμματος ένα οδοιπορικό ταξίδι που πραγματοποιήθηκε για τους 58 μαθητές της Β΄και Γ΄Γυμνασίου που συμμετείχαν στο πρόγραμμα από τις 17 έως τις 21/4 στην πανέμορφη Ρουμανία, μια χώρα με πολλές φυσικές ομορφιές και ιστορικές πόλεις.
Το πρωί της Τετάρτης, λοιπόν, εμφανίστηκαν έξω από το σχολείο μαθητές και συνοδοί καθηγητές έτοιμοι για αναχώρηση! Ο ύπνος λίγος και η ανυπομονησία μεγάλη μέχρι να ξεκινήσουμε.
Στα γρήγορα καλύψαμε την διαδρομή μέχρι τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα τα οποία και περάσαμε σχετικά εύκολα. Μια μικρή στάση για να πάρουμε ανάσες. Μετά το μακρόσυρτο χωριό Kresna η διαδρομή αρχίζει και ομορφαίνει. Ο δρόμος ακολουθεί τον ποταμό Στρυμόνα και είναι σκεπασμένος από τις φυλλωσιές των δέντρων.
Μετά από άλλες δύο στάσεις για ξεμούδιασμα και αφού περάσαμε τη Γέφυρα της Φιλίας πάνω από τον Δούναβη, επιτέλους μπήκαμε στο έδαφος της χώρας η όποια και θα μας φιλοξενούσε τις επόμενες μέρες. Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο Βουκουρέστι.
Την επόμενη μέρα το πρωινό ήταν σχεδόν χειμωνιάτικο. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε κάποιους να φορέσουν βερμούδες και κοντομάνικα, αλλά ευτυχώς είχαν και χοντρά μπουφάν που φρόντισαν να βάλουν στις αποσκευές τους οι μανούλες τους. Ακολούθησε μια ξενάγηση από την κ. Ελισσάβετ, μια Ρουμάνα που μιλούσε πολύ καλά Ελληνικά με το λεωφορείο στην πόλη του Βουκουρεστίου.
Απολαύσαμε το σκηνικό οδηγώντας με μικρή ταχύτητα και κάπου-κάπου απαθανατίζαμε όμορφες εικόνες στη φωτογραφική μας μηχανή. Το Βουκουρέστι, η πρωτεύουσα της Ρουμανίας προσπαθεί να κάνει βήματα μπροστά μετά τις πληγές που άφησε η εποχή Τσαουσέσκου στη χώρα και γοητεύει τους επισκέπτες με την δυναμικότητα και την νεανική του ατμόσφαιρα. Διαθέτει άνετες λεωφόρους, τεράστια πάρκα, εντυπωσιακά ιστορικά κτίρια, παραδοσιακές γειτονιές. Στο παρελθόν το αποκαλούσαν και Παρίσι της ανατολής, με αντιπροσωπευτικότερη έκφανση την αψίδα του θριάμβου στο πάρκο Herastrau, που είναι αντιγραφή της ομώνυμης στην Γαλλική πρωτεύουσα. Φωτογραφηθήκαμε μπροστά από το παλάτι της Βουλής, που είναι το δεύτερο σε μέγεθος δημόσιο κτίριο του κόσμου, μετά το Πεντάγωνο.
Επόμενος σταθμός το μουσείο του χωριού. Βρίσκεται στο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης και αποτελείται από μικρά χωριατόσπιτα από διάφορες περιοχές της Ρουμανίας που απεικονίζουν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής στη Ρουμανία.
Περιπλανηθήκαμε στα 300 παραδοσιακά κτίρια (αγροτικά με απότομες στέγες, αχυρώνες, βαριές καμπίνες, διάφοροι τύποι εκκλησιών, εργαστήρια και μύλοι) τα οποία έχουν μεταφερθεί από πόλεις σε κάθε περιοχή της Ρουμανίας.
Και πάλι στο λεωφορείο με προορισμό τη Σινάια σε ένα μεσαιωνικό μονοπάτι που συνδέει την Τρανσυλβανία με τη Βλαχία. Προορισμός το κάστρο Πέλες, ένα από τα πιο γνωστά κάστρα της Ρουμανίας. Είναι επιβλητικό και πολύ όμορφο, ένα από τα πρώτα κάστρα στην Ευρώπη που είχε κεντρική θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα, αποχέτευση και τηλέφωνο και ήταν το ανάκτορο του Καρόλου Α΄, του πρώτου βασιλιά της Ρουμανίας.
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο βρεθήκαμε στην καρδιά της Άνοιξης σε ένα μαγευτικό χειμωνιάτικο τοπίο, καθώς την ώρα που ανηφορίζαμε για να μπούμε στο κάστρο μέσα στο καταπράσινο μονοπάτι έπεφταν νιφάδες χιονιού.
Η μέρα μας έκλεισε με την άφιξη στο Μπρασώβ μέσα μια διαδρομή σε παραμυθένιο σκηνικό στα μυστηριακά Καρπάθια, «πνιγμένη» στις ελατοσκέπαστες πλαγιές που διασχίζουν ρέματα με γάργαρα νερά, Η ξεναγός μας φρόντισε να μας ενημερώσει για την ονομασία της πόλης από την παρακείμενη μονή Σινάια που κτίστηκε το 1695 από τον Έλληνα ηγεμόνα Μιχαήλ Κατακουζηνό.
Στον ελεύθερο χρόνο που είχαμε στο ιστορικό κέντρο της πόλης του Μπρασώβ θαυμάσαμε την όμορφη πλατεία, επισκεφθήκαμε τα καταστήματα για τα δωράκια που θα φέρναμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα, ατενίσαμε τους γοτθικούς πύργους και τις μεσαιωνικές πύλες και πήγαμε κατάκοποι αλλά γεμάτοι ωραίες εικόνες για τακτοποίηση στο ξενοδοχείο.
Η τρίτη μέρα ήταν αφιερωμένη στα αλατωρυχεία SalinaTurda, ένα από τα πιο σημαντικά ορυχεία αλατιού στην Τρανσυλβανία που έχει γίνει γνωστό από τους αρχαίους χρόνους, αλλά τέθηκε σε λειτουργία για υπόγειες εργασίες, κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής περιόδου. Το αλατωρυχείο αυτό πρόσφατα ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο, αποτελώντας πλέον ένα από τα πιο αξιόλογα αξιοθέατα της Ρουμανίας.
Έτσι λοιπόν κατεβήκαμε, όχι χωρίς δισταγμούς είναι η αλήθεια, σχεδόν 120 μέτρα μέσα στη Γη. Η ξεναγός μας μάς έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες για την ιστορία του. Αυτό όμως που το καθιστά ξεχωριστό είναι ότι στο μεγαλύτερο βάθος το ορυχείο μετατρέπεται σε παιδική χαρά και πάρκο αναψυχής , αφού μας δόθηκε η δυνατότητα άλλοι να παίξουν γκολφ, μπάσκετ, μπόουλινγκ , άλλοι να ανέβουν σε καρουζέλ αλλά και να κάνουν βαρκάδα που τους ξενάγησε στο υπόγειο ορυχείο και τους εντυπωσιακούς του σταλαγμίτες.
Την επόμενη μέρα ξεναγηθήκαμε από την κ. Ελισάβετ στο Μπρασώβ, για να γνωρίσουμε καλύτερα αυτή την πανέμορφη πόλη, φωτογραφηθήκαμε έξω από την μαύρη εκκλησία, τη μεγαλύτερη εκκλησία γοτθικού ρυθμού, ανάψαμε ένα κερί στην Ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδας.
Στην κορυφή ενός ψηλού βράχου και με αύρα μυστηρίου και θρύλου βρεθήκαμε αμέσως μετά, για να επισκεφθούμε το Κάστρο Μπραν που οφείλει τη φήμη του στους μύθους που δημιουργήθηκαν γύρω από τον «Δράκουλα». Η αλήθεια είναι ότι εάν δεν υπήρχε το μυθιστόρημα του Στόκερ, το Κάστρο Μπραν θα ήταν ένα ακόμη από τα πολλά μεσαιωνικά μνημεία της Ρουμανίας και όχι κορυφαίος προορισμός στη χώρα. Αυτό όμως αποδεικνύει περίτρανα πως μπορεί κάποιος να εκμεταλλευτεί μύθους και να δημιουργήσει ευκαιρίες ανάπτυξης και πλουτισμού.
Μαγιό, πετσέτα και σαγιονάρα πήραμε; Η κρίσιμη ερώτηση από την κ. Μπίσκα ώστε να είμαστε απόλυτα προετοιμασμένοι για τον απόλυτο προορισμό. ΤoThermeBucharestPark, ένα πάρκο ευεξίας, χαλάρωσης και διασκέδασης 30.000 τετραγωνικών μέτρων. Απόλυτα προετοιμασμένοι δεν ήμασταν, αλλά με μαγικό τρόπο όλα λύθηκαν και 58 μαθητές ξεχύθηκαν να απολαύσουν τις νεροτσουλήθρες, τις εσωτερικές και εξωτερικές θερμικές πισίνες γεμάτες με ιαματικό νερό, τον μεγαλύτερο εσωτερικό και εξωτερικό κήπο της Ρουμανίας με πάνω από 800.000 φυτά και εκατοντάδες είδη δέντρων και ότι άλλο πρόσφερε αυτό το μοναδικό πάρκο.
Επίλογος
Ένα οδοιπορικό πέντε ημερών έφτανε προς το τέλος του. Με βαριά καρδιά κατέβηκαν οι βαλίτσες και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Επισκεφτήκαμε μια χώρα και πήραμε μια γεύση από την κουλτούρα και την ομορφιά της. Ανάψαμε τη σπίθα της επιθυμίας να γνωρίσουμε και άλλα μέρη, να ανοίξουμε τους ορίζοντες μας και να μάθουμε όχι μέσα από το βιβλίο αλλά από το βίωμα, από την ίδια τη ζωή και τη συναναστροφή με τους άλλους, συμμαθητές και καθηγητές. Όλοι μαζί μια παρέα! Ένα μεγαλειώδες οδοιπορικό έφτασε στο τέλος και χαράχτηκε στη μνήμη!
Τριάδα Εμμανουηλίδου