Καστοριά και Κοζάνη, 7 και 8 Απριλίου 2022. Τμήματα: Β1 και Β2.
Σκέψεις και συναισθήματα…
Έχει πια νυχτώσει, όπως κάθε φορά όταν επιστρέφουμε από εκπαιδευτική εκδρομή. Η φασαρία στην κορύφωσή της και ο χρόνος να μετρά αντίστροφα για τη λήξη. Υπερένταση που παντρεύεται με τη γλυκιά επιθυμία της συνέχειας και την άκαρδη πραγματικότητα του τέλους. Η μπάρα που κατεβαίνει στα διόδια των Μαλγάρων, καθώς το λεωφορείο μας περνά, πυροδοτεί έτσι μαγικά μια έξαρση που τελειώνει πάντα λίγο αργότερα σαν αντικρίσουμε το Πέτρινο και τις μανούλες που περιμένουν απ’ έξω να πάρουν τα καμάρια τους. Οι εικόνες έντονες περνάνε ολοζώντανες ακόμη στα μάτια σου. Θα ξεθωριάσουν, αλλά αργότερα. Οι δύσκολες στιγμές, που όλες οι σχολικές εκδρομές έχουν, ξεθώριασαν ήδη. Αρώματα, συναισθήματα, χρώματα, χορεύουν σαν δεκατριάχρονα. Κι αυτή τη φορά όλα πιο δυνατά.
Χθες το βράδυ που ντύθηκαν και στολίστηκαν για να βγούμε έξω, σαν κάθισαν στα τραπέζια και τους είδες χωρίς μάσκα, τους θαύμασες! Είναι αυτά, τα δικά μας παιδιά; Άλλη η όψη χωρίς μάσκα. Τα είδες όλα όμορφα, δεν τα αναγνώρισες σχεδόν. Χάρηκες. Επιτέλους μετά από 2 χρόνια κάτι… ανθρώπινο. Όλη η έκφραση του προσώπου… Χαίρονταν, χαμογελούσαν κι εσύ το έβλεπες και χαμογελούσες πιο πολύ! Επιτέλους έξω από την τάξη, να βλέπεις τον άλλο, τον κρυμμένο τους εαυτό να τους ολοκληρώνει. Ευαισθησία από τους πιο “αναίσθητους”, τσαχπινιά από τους πιο συνεσταλμένους…
Σε έναν κύκλο πιασμένοι από τους ώμους χόρεψες και τραγούδησες μαζί τους κι απόρησες, που το βρήκες το κουράγιο μετά από τέτοια μέρα. Από τις έξι το πρωί στο πόδι, με επισκέψεις σε πάρκα, σπήλαια, μουσεία κι εκκλησιές και τώρα να χοροπηδάς μαζί τους! Κι ας ξέρεις ότι η νύχτα στο ξενοδοχείο είναι δύσκολη. Πάντα. Κι ας έχεις να βγάλεις άλλη μια δύσκολη, κουραστική μέρα το πρωί. Αν η ψυχή και η καρδιά γεμίσουν το σώμα ακολουθεί. Πάντα.
Και φτάσαμε στον κυκλικό κόμβο. Μια ευθεία μπροστά είναι το σχολείο. Και αυτό το ταξίδι τελειώνει κι αφήνει πίσω του γλυκιές αναμνήσεις!
Ευχαριστώ τις αγαπημένες συναδέλφισσες Τριάδα, Έρνα, Λία, που μοιραστήκαμε τούτο το ξεχωριστό ταξίδι. Το πρώτο μετά από μια δύσκολη περίοδο που όλα τα είχε νεκρώσει ο κορωνοϊός. Γιατί η εκπαιδευτική διαδικασία ολοκληρώνεται μόνο όταν υπάρχουν δράσεις εκτός τάξης.
Ευχαριστώ αυτούς τους υπέροχους γονείς που μας εμπιστεύτηκαν τους θησαυρούς τους.
Ευχαριστώ τα παιδιά απλά γι’ αυτό που είναι. Γιατί είναι απίστευτα ωραία τυπάκια!
Μπίσκα Λίτσα
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν αποτυπώνουν μερικές μόνο από τις πολλές ωραίες στιγμές!
