Η Γ’ τάξη του σχολείου μας πραγματοποίησε την πολυήμερη εκδρομή της από τις 9 ως τις 12 Απριλίου στο όμορφο νησί της Ζακύνθου.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες  είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν σύμφωνα με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της εκδρομής, την πλατεία του Αγίου Μάρκου, το Μουσείο Σολωμού και επιφανών Ζακυνθίων, το εθνικό θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, το Λόφο του Στράνη, τη Μπόχαλη, το Ναυάγιο, το ναό του Αγίου Διονυσίου, της Αγίας Μαύρας και Αγίου Τιμοθέου τη μονή της Ελευθερώτριας, την μονή της  Αναφωνήτριας.

Βιωματικά τα παιδιά απήγγειλαν τον εθνικό ύμνο στο Λόφο του Στράνη, εκεί που ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, είχε την έμπνευση να τον γράψει.

Η εκδρομή έκλεισε με την επίσκεψη στο Αρχαιολογικό χώρο και στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου και πραγματοποιήθηκε ξενάγηση, ενώ δόθηκε η ευκαιρία στους μαθητές να γνωρίσουν μέσα από την ανάγνωση το ποίημα του Τάκη Δόξα «το φως της Ολυμπίας», το οποίο παρατίθεται παρακάτω.

Την εκδρομή συνόδεψαν οι καθηγητές του σχολείου μας: Κος Διαμαντόπουλος, Κα Πουρνάρα, Κα Τζέη. Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές μας οι οποίοι με την φιλότιμη προσπάθεια τους, ανταποκρίθηκαν σε όλες τις βιωματικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες του εκδρομικού προγράμματος, αποκομίζοντας εμπειρίες και γνώσεις.

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ
του ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ

Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού
απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρεθούσας
Μεσ’ απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,
μεσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα
που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,
κι απ’ τα κιονόκρανα
που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,
απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης
εδώ,
σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας
που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε δε θα πεθάνει ποτέ,
εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.

Σπίθα του Θεού
κρυμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν
που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα
η Ελληνίδα μάνα
Μάνα κάθε ανθρώπου.
Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου
στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός
που μυρίζει μοσχολίβανο κι αίμα αθώου ζώου,
το Φως μεστό χρυσό σταφύλι
παραδομένο στα χέρια του Ερμή.

Από ‘δω θα φύγει ο Άγγελος.
Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του
θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο
ποιοι πήραν το κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης
Και θα τρέξει.
Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης
έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα
σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα
παντού όπου υπάρχει αγάπη
παντού όπου υπάρχει πόνος
παντού όπου υπάρχει υποκρισία
παντού όπου υπάρχει μίσος
παντού όπου υπάρχει φωτιά
στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή
στα νεκροταφεία
για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…

Ερμή
μη σε τρομάξουν
οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες
οι απειλές με τα βούκινα
οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!
Μάζεψε κάτω από τη σάλπιγγά σου τους λαούς
όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι
ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκλα
και τάισέ τους με το σταφύλι σου
ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη
κι όπως θα γίνουν ξέγνιαστοι κι ονειροπαρμένοι,
όπως θα κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό
σκύψε στην καρδιά του και πες τους

Πες τους
να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία.
Χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα ,
να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα
κι απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο,
ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους
κι’ ύστερα
να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο
για να πολεμήσουν.
Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά
όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει
όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο
όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,
μα για την πυγμή και το ακόντιο
για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη
για το τέθριππο
για την Αρετή,
δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο
το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη
που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με των τωρινό
με τον αυριανό με τον αιώνιο
και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά
την τελευταία.

Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία
Ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους
Κι απόνα στεφάνι αγριλιά
Ελληνικής Ειρήνης
Ειρήνης όλου του κόσμου.