Το παραμύθι που θα διαβάσετε παρακάτω το εμπνεύστηκαν και το έγραψαν στο εργαστήριο της πληροφορικής οι μαθήτριες του Δ2 Κατσόγιαννη Μάιρα και Σωτηρίου Μαρία-Ελένη!!!
Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένα κοριτσάκι η Άννα σε ένα χωριουδάκι μακριά από την πόλη .Μια μέρα πήγε με τους γονείς της και την μικρή της αδελφούλα τη Μαρία εκδρομή στο δάσος για δέκα οχτώ μέρες . Όταν έφτασαν έστησαν τις σκηνές τους .Το άλλο πρωί καθώς περπατούσε στο δάσος γνώρισε μια πεταλούδα .Αυτή η πεταλούδα δεν ήταν οποιαδήποτε πεταλούδα , ήταν η Φωτεινούλα η ποιο λαμπερή , πολύχρωμη ,φωτεινή πεταλούδα σε όλο το δάσος . Η Άννα θέλησε να την κάνει φίλη της. Το ίδιο και η πεταλούδα . Έτσι έγιναν φίλες. Την πρώτη μέρα καθώς περπατούσε στο δάσος άκουσαν έναν περίεργο ήχο από τους θάμνους . Ήταν ο φύλακας της Πεταλουδοχώρας ,ήταν ένα σκυλάκι που το έλεγαν Σπίθα . Τον διάλεξαν ,γιατί τους είχε σώσει από την κακιά μάγισσα Κρουμάλα .Ξέρετε τα παλιά τα χρόνια αυτή η μάγισσα δημιουργούσε καταστροφές παντού. Ακόμα και στην Πεταλουδοχώρα.. Η Φωτεινούλα λοιπόν άρχισε να τους διηγείται την ιστορία για την μάγισσα .
«Μια φορά κι έναν καιρό . Τους είπε. Ζούσε μια κακιά μάγισσα η Κρουμάλα .Τότε
που έγινα δεκαπέντε χρονών, οι γονείς μου διοργάνωσαν ένα πάρτι για τα γενέθλιά μου .Όταν πήγα να σβήσω τα δεκαπέντε πεταλουδοκεράκια μου. Εμφανίστηκε αυτή η μάγισσα και άρπαξε την μικρή μου αδερφή, γιατί ήθελε να κατακτήσει την Πεταλουδοχώρα ,Ο μπαμπάς μου όμως αρνήθηκε τότε η μάγισσα Κρουμάλα πήρε την αδερφή μου μακριά και από τότε δεν την ξαναείδαμε ποτέ» είπε δακρύζοντας η Φωτεινούλα.
-Μην κλαις. Της είπε η Άννα .Θα την βρούμε.
-Όχι δεν μπορούμε ,θα μας πάρει κι εμάς .
-Είμαστε φίλες .Και για αυτό είναι οι φίλες ,για τις δύσκολες στιγμές.Της είπε η Άννα.
-Σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!Της απάντησε η πεταλούδα.
O Σπίθας έφυγε .Η πεταλούδα οδήγησε την Άννα στην Νεραϊδοσχολή, για να γίνει νεράιδα .Ο πατέρας της είχε πει πως κανένας θνητός δε μπορούσε να τη βοηθήσει μόνο οι πεταλούδες και οι νεράιδες.
Η Φωτεινούλα έπρεπε να κάνει κάτι.
Τότε σκέφτηκε να την πάει στην Νεραϊδοσχολή . Όμως για να την διδάξουν οι δασκάλες της Νεραιδοσχολής έπρεπε να έχει νεραϊδοφτερά .
Έτσι οι δυο φιλενάδες πήγαν στα νεραϊδομαγαζιά για να ψωνίσουν νεραϊδοφτερά. Μετά από πολλές επιλογές αποφάσισαν να πάρουν τα φούξια γυαλιστερά με τη χρυσόσκονη που είχαν τιρκουάζ σχέδια .Πήγαν και σε άλλα μαγαζιά. Την άλλη μέρα πήγε στην νεραϊδοσχολή και πλέον οι δάσκαλοι μπορούσαν
να την διδάξουν .Σιγά σιγά έκανε φίλες και μετά από λίγες μέρες έμαθε πως την έψαχναν οι γονείς της .
Την επόμενη μέρα ήρθε η Φωτεινούλα να την ξυπνήσει.
– Ξύπνα έχεις να πας στο νεραιδοσχολείο.
– Τι έχω ;
– Νεραιδοσχολείο αυτό που πηγαίνουν οι νεράιδες για να μάθουν να χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους
– Πόσες μέρες πρέπει να πηγαίνω;
– Μία μέρα γιατί το μόνο που έχεις να μάθεις είναι η τεχνική , απλά πρέπει να πιστεύεις στον εαυτό σου!!!
Τελικά πήγαν στο νεραιδοσχολείο. Στην Άννα άρεσε τόσο πολύ που ήθελε να μείνει εκεί για πάντα. Έμαθε τόσα πολλά για τις νεράιδες .
Τώρα πια ήταν έτοιμη να πολεμήσει την μάγισσα!!! Έτσι η Άννα πήρε το μαγικό ραβδί της και μαζί με την Φωτεινούλα άρχισαν να βαδίζουν προς το κάστρο της μάγισσας .Το μόνο που δεν ήξεραν ήταν ότι είχαν πάρει λάθος δρόμο. Προχώρησαν προχώρησαν … και έφτασαν στην Παγωτούπολη. Αυτή η πόλη ήταν γεμάτη παγωτά.
Και η κάτοικοί της ζούσαν σε σπίτια από παγωτά .Βράδιαζε έτσι οι κάτοικοι της Παγωτούπολης τους φιλοξένησαν .
Μπήκαν μέσα ,η Φωτεινούλα βρήκε την αδελφή της την έλεγαν Μαργαρίτα .Είχε κίτρινα φτερά με κόκκινες μπλε και πράσινες πινελιές .Την ελευθέρωσαν .Τους είδε όμως η μάγισσα. Πολέμησαν τα τρία κορίτσια εναντίον της μάγισσας .Την νίκησαν .Διότι η Φωτεινούλα άγγιξε την Μαργαρίτα και μαζί έβγαλαν μία λάμψη. Η Άννα και η μάγισσα συμφώνησαν να μην ξαναενοχλήσει την Πεταλουδοχώρα .Έτσι η Φωτεινούλα και η Μαργαρίτα γύρισαν σπίτι τους. Και η Άννα το ίδιο ,ελπίζοντας μην ξεχαστεί ποτέ η περιπέτειά τους .
HAPPY END!!!
