Στο πλαίσιο δράσεων που αφορούν στην τοπική Ιστορία και με αφορμή τον
εορτασμό της Επετείου Απελευθέρωσης του Αμυνταίου στις 6 Νοεμβρίου 1912, οι
μαθητές και οι μαθήτριες της Ε’ και Στ’ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αμυνταίου
πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη την Τετάρτη, 5 Νοεμβρίου 2025 στην
αναπαλαιωμένη οικία του κ. Κώστα Στεφάνου, το παλαιότερο κτίριο της πόλης με
μακραίωνη ιστορία και πολιτιστική αξία.

Τις τάξεις συνόδευσαν η εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης ,
κα Ρένα Μυλωνά,που οργάνωσε την επίσκεψη,
η Διευθύντρια του σχολείου κ. Μαρία Θεοχάρη,
οι εκπαιδευτικοί της ΣΤ΄ τάξης κ. Ευγενία Σταγιοπούλου και κ. Ευγενία Παπακυριακού..
Η οικία Στεφάνου, χτισμένη το 1897 από Έλληνες μάστορες της μακεδονίτικης σχολής,
αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής του τόπου.
Η εξωτερική τοιχοποιία της, πάχους 70 εκατοστών από πέτρα της ευρύτερης περιοχής
προσέδωσε σταθερότητα και αντοχή στον χρόνο. Αργότερα, προστέθηκε το
μπαλκόνι, στοιχείο που αναβάθμισε την αισθητική και λειτουργική της μορφή.


Η κατοικία είναι διώροφη με κελάρι. Στον αρχικό σχεδιασμό όταν λειτουργούσε ως “χάνι”διέθετε
τέσσερα δωμάτια στο ισόγειο και τέσσερα στον πρώτο όροφο,
με τα δρύινα ταβάνια ηλικίας περίπου 130 ετών
να παραμένουν σε εξαιρετική κατάσταση.

Γεωγραφικά, το σπίτι βρίσκεται σε κομβικό σημείο της πόλης του Αμυνταίου,
απέναντι από το σιδηροδρομικό σταθμό,
ο οποίος υπήρξε κάποτε εμπορικό πέρασμα με έντονη κίνηση
επιβατών και επαγγελματιών. Γι’ αυτό και στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούσαν
πέντε πανδοχεία (χάνια) που φιλοξενούσαν ταξιδιώτες.
Κατά την περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας
στο σπίτι διέμεναν δύο αδέλφια Τούρκοι,
γεγονός που το έσωσε από την πυρπόλιση του υπόλοιπου Αμυνταίου
μετά την ανακατάληψη του απο τους Τούρκους το 1912.
Στην δεκαετία του 30′ λειτουργούσε στην οικία σχολή ραπτικής – μοδιστρικής
για νεαρά κορίτσια του Αμυνταίου.
Κατά την Κατοχή, η οικία επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε
ως διοικητήριο και ως κατοικία του Γερμανού διοικητή.


Το κελάρι της φιλοξενούσε εξοπλισμό απόσταξης και βαρέλια κρασιού και τσίπουρου,
τα οποία οι μαθητές/τριες είχαν την ευκαιρία να δουν από κοντά,

καθώς και παραδοσιακά αντικείμενα, όπως καντάρια, κόσσες, επισκευαστικά εργαλεία κλπ.


Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν τα οικιακά σκεύη εποχής, μπαούλα του 1841, παλαιές ραπτομηχανές, το “φανάρι” συντήρησης τροφίμων αλλά και
αντικείμενα εποχής της περιόδου 1910-1920, που
σηματοδότησε την έλευση τηλεφώνου, γραμμοφώνου και φωτογραφικής μηχανής.




Τα παιδιά περιηγήθηκαν στους χώρους, κατέβηκαν στο κελάρι, παρατήρησαν την
πέτρα, τα υλικά και τις τεχνικές δόμησης της εποχής και έθεσαν ερωτήσεις στον κ. Στεφάνου, ο
οποίος μοιράστηκε προσωπικές μνήμες, καθώς και ο ίδιος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην οικία αυτή.
Τους μίλησε για το σκεπτικό της αναπαλαίωσης και συντήρησης της οικίας που επιτελέσθηκε απο τον ίδιο,
αλλά και όλες τις δυσκολίες που είχε το εν λόγω εγχείρημα.

Στην αυλή, με πέτρινη διαμόρφωση και παραδοσιακό ξυλόφουρνο, τα παιδιά βίωσαν
εικόνες μιας άλλης εποχής, γεμάτες αισθήσεις και αυθεντικότητα.


Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, οι μαθητές προσέφεραν το «Βάζο της Μνήμης»,
χειροποίητο δώρο από πηλό, το οποίο περιείχε ευχές και σκέψεις των παιδιών, με
στόχο να τιμηθεί η μνήμη, η φιλοξενία και η αγάπη για την παράδοση.

Η επίσκεψη αποτέλεσε μία βιωματική εμπειρία που ενίσχυσε την ιστορική συνείδηση, τη σύνδεση
με τον τόπο και τον σεβασμό στην πολιτιστική κληρονομιά
Οι μαθητές και οι μαθήτριες εμφανώς ενθουσιασμένοι και εντυπωσιασμένοι, αφού ευχαρίστησαν τον κύριο Στεφάνου για την ξενάγηση και την αναδρομή πίσω στον χρόνο, επέστρεψαν στο σχολείο τους υποσχόμενοι οτι θα αποτυπώσουν την εμπειρία τους σε σχολική εργασία.
Ο Σύλλογος Διδασκόντων και οι μαθητές /τριες του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αμυνταίου
εκφράζουν τις θερμές τους ευχαριστίες προς τον κ. Κώστα Στεφάνου
για τη φιλοξενία,τον χρόνο και τις πολύτιμες
ιστορικές γνώσεις που μοιράστηκε μαζί μας.
Επίσης, τον ευχαριστούμε από καρδιάς που μας έκανε την τιμή
να είμαστε οι πρώτοι επισκέπτες μετά την ολοκλήρωση της αναπαλαίωσης της οικίας του.
Του ευχόμαστε υγεία, δύναμη κα στο μέλλον η οικία Στεφάνου
να μιλήσει στις καρδιές πολλών συμπολιτών μας , όπως στις δικές μας.
Η εμπειρία υπήρξε μοναδική και βαθιά διδακτική για όλους.